Φαντασίωση και Πραγματικότητα

Από τότε που μπήκα στον χώρο του BDSM έχω παρατηρήσει πολλές αλλαγές στον εαυτό μου. Ο τρόπος σκέψης, ο τρόπος έκφρασης, η αλλαγή της καθημερινότητάς μου και φυσικά η πραγματοποίηση φαντασιώσεων που είχα γύρω από αυτό το θέμα.

Θα με ενδιέφερε πολύ να διαβάσω πως Ε/σεις Έ/εχετε Β/βιώσει την πραγματοποίηση των φαντασιώσεων που Έ/ειχατε
Ήταν αυτό που Π/περιμένατε? Ήταν καλύτερο? Χειρότερο? Α/απογοητευτήκατε? Ε/νθουσιαστήκατε?

Εγώ όταν άρχισα να καταλαβαίνω τον εαυτό μου και να νοιώθω πως θέλω να ζήσω διάφορες καταστάσεις είχα πλάσει και μια εικόνα για κάθε μια από αυτές τις καταστάσεις. Στην πορεία και όταν άρχιζα να ζω αυτές τις καταστάσεις προσπαθούσα να πετύχω την τέλεια εικόνα. Τότε ανακάλυψα ορισμένα πράγματα

1) Πως κάτι τέτοιο είναι σχεδόν αδύνατο διότι όσο προσπαθούσα να φτιάξω εγώ τα πράγματα έτσι ώστε να γίνει πραγματικότητα αυτή η εικόνα, τόσο πιο πολύ είχα το συναίσθημα ότι ήταν ψεύτικη και αυτό διότι ξέρω πως είμαι υποτακτικός και οποιαδήποτε προσπάθεια να καθοδηγήσω εγώ, μου έδινε την αίσθηση του μη πραγματικού
2) Πως σε αρκετές από τις φαντασιώσεις που είχα, όταν πλέον τις έζησα, είδα πως δεν είχα τον ίδιο βαθμό επιθυμίας και δεν ήταν όπως τις είχα φανταστεί. Μερικές φορές ακόμα και τώρα, όταν φαντασιώνομαι τις ίδιες εικόνες, νοιώθω έντονη επιθυμία να τις ζήσω παρ’όλο που γνωρίζω πως όταν τις ζω αυτός ο βαθμός πέφτει
3) Πως μερικές φαντασιώσεις που απλά υπήρχαν χωρίς να με εξιτάρουν ιδιαίτερα, τώρα που τις έχω ζήσει ξέρω πως ο βαθμός επιθυμίας έχει ανέβει κατά πολύ. Ένα πολύ κλασικό παράδειγμα για εμένα είναι ο πόνος. Τον φοβόμουν και υπήρχε μέσα στις φαντασιώσεις μου πάρα πολύ περιορισμένα και σε πολύ μικρή ένταση. Τώρα έχουν έρθει στιγμές που έχω παρακαλέσει για πόνο

Ως υποτακτικός όμως έχω μάθει και άλλα πράγματα πέρα από αυτά που είχαν να κάνουν με τις φαντασιώσεις μου αυτές καθ’αυτές.

1) Έχουν πλέον ταυτιστεί κατά ένα πολύ μεγάλο ποσοστό οι φαντασιώσεις μου με αυτά που ξέρω πως ευχαριστούν Την Κυρία Phaedra
2) Έχω μάθει να μην απορρίπτω τίποτε, αλλά να προσπαθώ να βρω αν η οποιαδήποτε φαντασίωση η δραστηριότητα, μπορέσει να μου ξυπνήσει έντονα συναισθήματα
3) Έχω δει πως από αυτές τις φαντασιώσεις που θεωρούσα και θεωρώ ακόμα δυσάρεστες, έχω ζήσει πολύ έντονες στιγμές που μου έδωσαν ένα τεράστιο βαθμό υποταγής
4) Εκτιμώ πάρα πολύ τα πάντα που έχω την τύχη να ζω, είτε είναι δυσάρεστα, είτε είναι ευχάριστα. Όταν για παράδειγμα ένοιωσα πως ξεπερνιούνται τα όρια του πόνου που είχα, πέρασα σε μια διάσταση τελείως διαφορετική και είδα να ανοίγετε μπροστά μου ένα συναίσθημα τόσο έντονο και τόσο μεγάλο που μου απελευθέρωσε πολύ μεγάλη ενέργεια και ένα κρυμμένο κομμάτι του εαυτού μου που χωρίς τον πόνο ίσως να μην το ανακάλυπτα ποτέ. Φυσικά δεν είναι ο πόνος από μόνος του που με έκανε να νοιώσω έτσι, αλλά και Ο Άνθρωπος που μου τον Προκάλεσε, με τον τρόπο που μου τον Προκάλεσε

 

Αλλο η φαντασίωση και τελείως άλλο πράγμα η πραγματικότητα.

Η φαντασίωση συνήθως έχει αξία μόνο ως φαντασίωση, λειτουργεί σε τελείως άλλες διαστάσεις πολύ πλουσιώτερες από της πραγματικότητας και η αξία της βρίσκεται στο ότι είναι φαντασίωση.

Δεν έχω κανένα λόγο να φαντασιώνομαι σεξ ένα καλοκαιρινό απομεσήμερο στο αναπαυτικό κρεβάτι μου στην κρεββατοκάμαρά μου που είναι όπως μου αρέσει, αυτή δε θα ήταν φαντασίωση θα ήταν απλή λιγούρα. 

Από την άλλη πλευρά δεν έχει νόημα να προσπαθήσω να γίνει πραγματικότητα η φαντασίωση π.χ. που ξαφνικά τρύπωσε στο μυαλό μου την ώρα που περιδιάβαινα τον Καθεδρικό του Αγίου Τάδε στην Χ πόλη, ότι στο φώς που τρύπωνε από τα βιτρώ, έκανα έρωτα με δύο άντρες ενώ ο Αφέντης μου καθόταν στη γωνία στα σκοτεινά και μου έδινε οδηγίες για το πώς θα τους ικανοποιήσω καλύτερα.

Είναι πιά γνωστό και αποδεκτό ότι το πιό ισχυρό σεξουαλικό οργανό μας δεν είναι αυτό που βρίσκεται ανάμεσα στα πόδια μας αλλά αυτό που βρίσκεται ανάμεσα στα αυτιά μας.  

Και κάτι ακόμα... ακόμα και όλωσδιόλου σκλάβοι να είμαστε, η φαντασίωσή μας είναι πέρα ως πέρα δική μας και κανείς δε μπορεί να την ελέγξει, να την αλλάξει, να μας την πάρει.

 

ολα ειναι στο μυαλο!εκει γινετε η επεξεργασια και βγαινει το αναλογο αποτελεσμα!απο εκει και περα ειναι στο χερι τοθ καθενος να την πραγματοπιησει η οχι!

 

πιστευω οτι σε καμια περιπτωση δν πρεπει να συνδιαζουμε πραγματικοτητα με φαντασια... στην πραγματικοτητα ειναι πολλες καταστασεις οπου δν μπορουμε να ξεφυγουμε και πραγματα που δν μπορουμε να κανουμε... εκει ερχεται η φαντασια, οπου σε ενα κενο της πραγματικοτητας δημιουργουμε τον δικο μας κοσμο και εχουμε την δυνατοτητα να ειματε ενας μικρος 8εος και συναμα ενας κοινος θνητος. κανουμε οτι 8ελουμε, οπως 8ελουμε (με την συγκατα8εση του εκαστωτε συντροφου). οταν ομως η φαντασια συνυπαρξει με την πραγματικοτητα, εκει 8ελει προσοχη...

 

RE: RE: Φαντασίωση και Πραγματικότητα

Αν νοιώθεις πως έχεις κάτι δικό σου την στιγμή που είσαι σκλάβα, τότε αυτό είναι απολύτως σεβαστό αλλά θα μου 'χτυπούσε' καλύτερα στο μάτι αν το έγραφες στον ενικό. Επίσης εγώ δεν είπα πουθενά ότι θα μου ελέγξει Κάποιος την φαντασίωση μου, άσχετα αν αυτό έχει γίνει και αν αυτό είναι μέρος της σχέσης που βρίσκομαι (αν το Αποφασίσει Η Κυρία Phaedra) Εγώ απλά είπα πως έχω φτάσει σε ένα σημείο όπου οι φαντασιώσεις μου αφορούν εικόνες που ξέρω ότι ευχαριστούν Την Κυρία Phaedra και αυτό συμβαίνει διότι παίρνω ευχαρίστηση όταν Την βλέπω να Είναι Ικανοποιημένη. Στο συγκεκριμένο μάλιστα γίνεται τελικά το αντίθετο από αυτό που αναφέρεις. Η φαντασίωση εξακολουθεί να είναι δική μου και απλά την προσαρμόζω. Όσο για τα υπόλοιπα, φυσικά και Μπορεί και να μου την Ελέγξει, και να την Αλλάξει και τελικά να την Πάρει

 

RE: RE: RE: Φαντασίωση και Πραγματικότητα

Εννοείται ότι δε χρησιμοποίησα πληθυντικό για να δεσμεύσω τον οποιονδήποτε δεν πιστεύει ότι μπορεί να είναι σκλάβος και να διατηρεί κάποια προσωπική αυτονομία εν γνώσει και με την άδεια του Κυρίαρχου. Ούτε μπορώ, ούτε δικαιούμαι, ούτε ενδιαφέρομαι να κάνω κάτι τέτοιο.

Πάντως, η αυτόνομη φαντασίωση του σκλάβου, εκτός που μπορεί να εκφραστεί και να συνεισφέρει στη σχέση, εκτός του ότι μπορεί να μεταφέρει ένα μήνυμα για τα συναισθήματα του σκλάβου που ίσως να αξιολογήσει ο αφέντης αν πρέπει να αγνοήσει ή όχι, μπορεί να είναι μία δικλείδα ασφαλείας για τον ίδιο τον σκλάβο.

Και είναι πολύ ευχάριστο το ότι δεν αρέσουν σε όλους όλα όσα γράφουν και όπως τα γράφουν οι υπόλοιποι.

Δε θα ήθελα να έχω προκατασκευασμένες και αναμενόμενες απ όλους αναζητήσεις.

 

Θα μπορούσαν αυτά που έγραψες ipakouos να είχαν γραφτεί για να περιγράψουν αυτά που συνέβησαν και σε μένα.  

Η αρχική μου αντίληψη για το πώς «πρέπει» να είναι η σχέση Μ/μας, την οποία και είχα φτιάξει μέσα στη φαντασία μου, ήταν πολύ διαφορετική απ΄ αυτό που στην πραγματικότητα ζω τώρα.

Αρχικά, αντιδρούσα σε όλα, τα πάντα τα εκλάμβανα διαστρεβλωμένα, φοβούμενη τα πάντα.. Πως θα Διαγράψει την προσωπικότητα μου, πως Θέλει να με μετατρέψει σε φυτό, και πολλά άλλα χαζά, όπως αντιλαμβάνομαι τώρα. Ο φόβος να αφεθώ να με Καθοδηγήσει ήταν τόσο μεγάλος που ουσιαστικά μέσα από τις αντιδράσεις και αντιστάσεις μου, προσπαθούσα να πάρω εγώ έλεγχο, αν και τότε δεν το έβλεπα.
Είχα μια εικόνα μέσα στη φαντασία μου, για το πώς θα «έπρεπε» να είναι η κάθε σκηνή, η κάθε αλληλεπίδραση γενικότερα και επειδή στην πραγματικότητα όλα ήταν αλλιώς αντιδρούσα! Έχανα έτσι τη δυνατότητα να ζήσω αυτό που έλεγα πως επιθυμούσα;, ακύρωνα κάθε προσπάθεια Του Κυρίου μου να με Καθοδηγήσει και να με Εκπαιδεύσει και από πάνω Τον κατηγορούσα γι΄ αυτά! Αλλά το σημαντικότερο, ήταν πως στερούσα από τον εαυτό μου την δυνατότητα ανάπτυξης. Δηλαδή στην τελική εγώ έχανα.

Με την Υπομονή Του και την εκπαίδευση, αλλά και λόγω της βαθιάς επιθυμίας μου να νικήσω, αυτά τα οποία με εμπόδιζαν από το να γίνω και να ζήσω αυτά που είχα ανάγκη, από φόβο, συντελέστηκαν πολλές αλλαγές μέσα μου, στην συμπεριφορά μου αλλά και γενικότερα στη ζωή μου.

οι φαντασιώσεις μου έχουν κατά μεγάλο μέρος ταυτιστεί με εκείνες που έμαθα πως Ευχαριστούν Τον Κύριο Electro-pain, ίσως εν μέρει επειδή επιθυμώ να Τον ευχαριστώ και μέσα απ΄ την δική Του ευχαρίστηση, νιώθω επιπρόσθετη ευχαρίστηση κι εγώ.
Έμαθα να μην απορρίπτω και να μην αντιδρώ αρνητικά στην όποια προτεινόμενη από Τον Κύριο μου εμπειρία, παρά μόνο να παίρνω την άδεια Του, να εκφράσω τους πιθανούς φόβους μου, για να Γνωρίζει πως και τι ακριβώς νιώθω.

Και φτάνω τώρα να παρακαλάω για πόνο, ενώ αρχικά είχα θεωρήσει τον πόνο όριο μου,
να ζω πράγματα που δεν είχα ποτέ φανταστεί πως μπορούσα, και δεν θα τα είχα βιώσει ποτέ αν κρατιόμουνα με νύχια και δόντια από τους φόβους που μου δημιουργούσαν τόσα και τόσα όρια, και όπως το λες,

και θα προσθέσω πως νιώθω απέραντη ευγνωμοσύνη για την Υπομονή και την Καθοδήγηση Του, που με έφεραν εδώ που είμαι σήμερα και για όπου θα με πάνε αύριο.

Πως έχετε βιώσει εσείς, αν έχετε, παρόμοιες αλλαγές? Δυσκολευτήκατε σ΄ αυτό?

Αναρωτιέμαι, στους Κυρίαρχους όταν άρχιζαν το μονοπάτι τους, συνέβει να έχουν μια εικονική πραγματικότητα η οποία μέσα από την τριβή και τις εμπειρίες να άλλαξε?

 

Η φαντασίωση είναι η έναρξη και η πραγματικότητα είναι ο τερματισμός. Και τα δύο συνήθως είναι εννιαία.

 

Που τα έβρισκα και τα λεγα τέτοια πράγματα, με συγχωρείτε που σας αποπροσανατολίζω και μάλιστα 19 μήνες αργότερα...

Έχω εδώ και καιρό αποκηρύξει νοερώς αυτά τα δύο ποστ μου #3 και #5 και πλέον συμφωνώ πολύ με το εναρκτήριο ποστ του ipakouos.

 

Tα βολτ της σχέσης καθορίζονται συνήθως από τους ίδιους. Απλά έδωσα μια πρακτική σχέση της θεώρησης φαντασίωση - πραγματικότητα. Ας μην γίνει θέμα...
 

 

Φαντασίωση είναι η πραγματικότητα, όταν μας πετυχαίνει. Πραγματικότητα είναι η φαντασίωση, όταν τσουρουφλιστεί.
Ακριβώς όπως οι κολοκυθοκεφτέδες.