Κυρίαρχοι αναρχικοί - αυτόνομες υποτακτικές

Υποσχέθηκα, σε αλλο thread, "D/s vs vanilla" να ανοίξω μια συξήτηση περί αναρχίας – αυτονομίας και bdsm.

Δύσκολη υπόσχεση, γιατι το θέμα έχει μια μακρά ιστορία συζητήσεων, αναλύσεων και διαμάχης πίσω του, που δεν είναι δυνατόν ούτε καν να μνημονευθούν εδώ.

Αρκετοί από μας έχουμε μια αντεξουσιαστική φιλοσοφική και πολιτική προσέγγιση. Ορισμένοι ήταν ή είναι ακτιβιστές του «αντεξουσιαστικού - αναρχικού/αυτόνομου» χώρου.

Πρίν προχωρήσω, και για να βάλω στη συζήτηση όσο το δυνατόν πιο πολλούς (δε φιλοδοξώ ασφαλώς να φθάσει αυτό το θέμα τη δημοφιλία του «Ζητείται αντικείμενο»), θα αναφέρω σχηματικά λίγα πράγματα για την ευρύτερη ιδέα της αναρχίας –αυτονομίας (στην πραγματικότητα αυτοί οι όροι συμπεριλαμβάνουν μια μεγάλη γκάμα θεωριών και πρακτικών που δε μας αποσχολήσουν εδώ).

Η αναρχία (χωρίς – «αρχή», χωρίς άνωθεν εξουσία ) πρεσβεύει μια κοινωνία χωρίς νόμους, εξουσία και σταθερές και παγιωμένες κυριαρχικές –ιεραρχικές δομές. Το ζητούμενο είναι η κατάργηση του κράτους και η αυτο-οργάνωση της κοινωνίας, βασισμένη στην ελεύθερη συμμετοχή των ατόμων, την αλληλοβοήθεια, την κοινή δραση χωρίς μόνιμες δομές ιεραρχίας. Η αυτονομία (θέτω ο ίδιος τους νόμους και κανόνες) γίνεται καλύτερα κατανοητή σαν «άμεση δημοκρατία» όπου όλα τα άτομα συναποφασίζουν για ότι τα αφορά. Δεν εκχωρούν το δικαίωμα εκπροσώπησης τους σε τρίτους για τη λήψη των αποφάσεων.

Η αντεξουσιαστκή πρακτική, δεν είναι ουτοπία. Αντιθετα είναι συστατικό στοιχείο όλων των κοινωνιών. Ολες οι κοινωνίες στηρίζονται σε μορφες αυτοοργάνωσης τις οποίες δημιουργούμε συνεχώς και στις οποίες συμμετέχουμε στην καθημερινή μας ζωή. Η αντεξουσιαστική πρακτική είναι μέσα στη φύση του ανθρώπου, συμβαίνει, δεν είναι κατι που θα.... οταν.... Αυτό το φόρουμ π.χ. έχει πολλά στοιχεία αντεξουσισατικής πρακτικής ως προς την ανάπτυξη του περιεχομένου του. Οι άνθρωποι, εστω και χωρίς πλήρη συνείδηση, είναι γενικώς αντίθετοι με την κρατική και οικονομική εξουσία και αυτό εκδηλώνεται σε κάθε διαδήλωση ή κοινωνική εξεγερση.

Στην κριτική οτι οι απλοί άνθρωποι δεν είναι ικανοί, δεν έχουν τις γνώσεις κλπ., να συμμετέχουν σε αποφάσεις και να διαχειρίζοντια πολύ μεγάλα ζητήματα (αρα θα πρέπει να εκχωρησουν αυτό το δικαίωμα στους πολιτικούς ή σους ειδικούς), ο Κοραής απάντησε (σε απόψεις πως οι ελληνες μετά την τουρκοκρατία δεν ήταν ικανοί για δημοκρατία), πώς «κανένας δε θα μάθει να κολυμπάει αν δεν μπει στο νερό».

Στην ίδια κριτική (οτι οι απλοί άνθρωποι δεν είναι ικανοί να διαχειρισθούν πολύ μεγάλα ζητήματα), μια ακόμη απάντηση είναι: αυτοί οι ειδήμονες στους οποίους έχουμε εκχωρήσει την εξουσία, τα καταφέρνουν μήπως καλά? (φαινόμενο θερμοκηπίου, βομβες εμπλουτισμένου ουρανίου, οργανωμένη καταγκαστική πορνεία, ανεργία , για ν’ αναφέρω μερικά).

Αντιθετα, η συμμετοχή στα κοινά βελτιώνει το άτομο. "Ιδιώτης" είναι εκείνος που δεν ασχολείται με τα κοινά, δεν συμμετέχει στη διαμόρφωση της κοινωνίας και της ζωής του, εκχωρεί τη δυνατότητα λήψης αποφάσεων σε τρίτους. Ιδιώτης κατά μια εννοια είναι ο βλάκας. Και κάποιος που ιδιωτεύει, και δεν ασχολείται με το κοινωνικό γίγνεσθαι, γίνεται μαλθακός – βλάκας.

Με λίγα λόγια η αντεξουσιαστική θεώρηση υπερασπίζεται την αξία της ατομικότητας, της ατομικής δράσης και ανάπτυξης (μεσα και από συλλογικά σχήματα), την αυτοσυνείδηση και αντιτίθεται με τη σύγκεντρωση της εξουσίας σε ορισμένους.

Η αντεξουσιαστική θεώρηση δε θα μπορούσε παρά να υπερασπίζεται την απελευθέρωση της ατομικότητας, από καθε μορφής «κρατικίστικη» ή εκ των άνω, χειραγώγηση, και στο ερωτικό επίπεδο. Υπερασπίζεται την ελεύθερη ατομική σεξουαλική και ερωτική έκφραση.

Χαρακτηριστικό παραδειγμα η «σεξουαλική απελευθέρωση» των χίπις, του Μαη του ‘68 και των μετέπειτα κινημάτων (ελλάδα 75- 80 και λιγο μετά, σε φθινουσα πορεία). Η σεξουαλική απελευθέρωση συνοδεύται απ’ την απελευθέρωση της εκφρασης, της τέχνης, κλπ. και όλα μαζί δημιουργούν συνθήκες ανατροπής.

Η αναρχική/ αυτόνομη θεώρηση λοιπόν, υπερασπίζεται το δικαίωμα των ανθρώπων στο bdsm, όπως και στην ομοφυλοφιλία, την ετεροφιλία κλπ. ως ατομικές ερωτικές εκφράσεις.

]Αλλά αν η αναρχική/ αυτόνομη θεώρηση αναγνωρίζει το bdsm δικαίωμα υπάρξης ως ερωτική πρακτική, μήπως το ίδιο το bdsm λειτουργεί ως φορέας εξουσιαστικών ιδεών?

α) κοινωνική εκφραση του bdsm

Για να δούμε τη λειτουργία του bdsm σε κοινωνικό επίπεδο θα πρέπει να αναφερθούμε στην κοινωνική του εκφραση που είναι οι bdsm κοινότητες.

Είναι μορφές αυτοοργάνωσης, χωρίς σταθερές ιεραρχικές δομές, δηλαδή ειναι βασισμένες κατά πολύ στα αντεξοθσατικά πρότυπα. Οι bdsm κοινότητες, όπως και οι πολλές κοινότητες ομοφυλοφίλων, λεσβιών κλπ. είναι ανατρεπτικές, όχι τόσο γιατί προωθούν μη συμβατικές ερωτικές πρακτικές (και το κράτος επιτρέπει διαφοροποιημένες ερωτικές πρακτικές μετά από ταξινόμηση, έλεγχο και εφαρμογή κανόνων της αγοράς π.χ πορνογραφία=επίσημη ηδονοβλεψία, στιπτιζάδικα= επισημη υποδούλωση και εξευτελισμός γυναικών και επίσημη απάτη των συζύγων κλπ.) αλλά γιατί υποσκάπτουν τα θεμέλια της κοινωνίας προωθώντας με αυτοοργανωση αυτές τις πρακτικές. Η αυτοοργάνωση επιτρέπει, και συνήθως συνοδευεται, από την παραλληλη ανάπτυξη και άλλων μορφων αντισυμβατικής εκφρασης και ανυπακοής (βλ. πολλά από τα κείμενα και εκφρασεις τέχνης εδω μέσα). Ειναι μορφες οργανωσης που δεν ελέγχονται απ' το κράτος και συχνά βρίσκονται άπεναντι από το κρατος, την εκκλησία και κάθε μορφής εξουστικλών δομών.

Αντίθετα με το bdsm, πολλές οργανώσεις φεμινιστριών έχουν παγιωμένη οργανωτική δομή, επιχορηγούνται και συνεργάζονται στενά με το κράτος για την δημιουργία νόμων και προγραμμάτων, τάχατες ενάντια στην αντρική βία. (Εγώ προσωπικά δεν τις γα.., που να πεθάνουν)

Με τα παραπανω, δεν ισχυρίζομαι οτι οι bdsm κοινότητες είναι αντεξουσιαστικές, αναρχικές ή επαναστατικές «οργανώσεις». Αυτό που ισχυρίζομαι, είναι οτι οι bdsm κοινότητες είναι από τη φύση τους ανατρεπτικές και σε αντιπαλότητα με το κράτος και κατά συνέπεια ένας αναρχικός- αυτόμονος δεν έχει κανένα ηθικό δίλημμα να συμμετέχει ή οχι σ’ αυτες.

Οι Κυρίαρχοι/ες και υποτακτικοί/ες που ασχολούνται με τις κοινότητες αυτές, « ασχολούνται με τα κοινά, συμμετέχουν στη διαμόρφωση της κοινωνίας και της ζωής τους» αυτοβούλως και δεν ιδιωτεύουν, ουτε γίνονται συνεπως ιδιώτες.

Και ερχομαι στα ερωτήματα σε ατομικό επίπεδο

Πως οι Κυρίαρχοι μπορούν να συμβιβάσουν την αντεξουσιαστική τους ιδεολογία και την αντίθεσής του στη συγκέντρωσης της εξουσίας, με εξάσκηση εξουσίας και την υποδούλωση των θηλυκών (η υποτακτικών αρσενικών)?

Πως μια σκλάβα, εκχωρώντας το δικαίωμα αποφάσεων στον Κύριό της , δε θα γίνει ιδίωτης- βλάκας, σύμφωνα με τη λογική που αναφέραμε πιο πάνω?

Για να το δουμε αυτό θα πρέπει να δούμε τα χαρακτηριστικά της "εξουσίας" σύμφωνα με την κρατικίστικη αντίληψη και της "εξουσιας" στο bdsm

1) "Εξουσία" και "σχέση"

Σ’ ενα πρωτο επίπεδο θα δανεισθώ την καλή δουλειά του αγαπητού DreamMaseter

Η κρατικίστικη αντίληψη της εξουσίας βασίζεται στην παγιωμένη ιεραρχία. Yπακούω γιατί είναι ανώτερος στην ιεραρχία. Ακόμα κι αν εχω ερωτική σχέση με τον προϊστάμενό μου, δέχομαι οτι η σχεση μας πρέπει να κρατηθεί εκτός δουλειάς. Το σωστό είναι να μην δημιουργούνται σχέσεις εντός δουλειάς. Ετσι δουλεύει το σύστημα. Με σχεσεις ιεραρχίας που δεν πρεπει να "εμπλέκουν" προσωπικές σχεσεις.

Αντίθετα η αντεξουσιαστική πρακτική στηρίζεται στις σχεσεις των ανθρώπων. Οι σχεσεις ειναι ανακαίες για την αυτοοργάνωση - χωρίς αυτές δεν μπορεί να υπάρξει.

"Εξουσία" και "σχέση" είναι ασύμβατα και δεν πρέπει να συνυπάρχουν συμφωνα με την κρατικίστικη αντίληψη (καλύτερα να το πουμε ετερονομία - σε αντιδιαστολή με την αυτονομία).

Αντίθετα στο bdsm η "εξουσία" ειναι "σχέση".

Εδω βρίσκεται η ανατρεπτική ουσία τος bdsm. Το bdsm δημιουργεί / είναι «σχέση». Τo bsdm, ταυτίζοντας την «εξουσία» με τη «σχέση», ανατρέπει την κυρίαρχη ιδεολογια της «μη συμβατότητας» μεταξύ των δυο.

Ανατρέπει λοιπόν τον κορμό, τη βασική ιδεολογία της ετερονομίας περί διακριτότητας μεταξύ "εξουσιαστικών" και "προσωπικών" σχέσεων.

Σημειώνω οτι η «σχέση» είναι από μόνη της θεραπευτική και επαναστατική. Οι συμμετέχοντες σε «σχεσεις» δεν ιδιωτεύουν. Αντίθετα «μετέχουν» και εξελίσσονται.

2) "Εξουσία θάνατος" και "εξουσία γιορτή"

Από μια άλλη άποψη, η εξουσιαστική σχέση στον ερωτικό τομέα ως ελευθερη έκφραση της κλίσης, προτίμης και επιθυμίας είναι αυτόβουλη αυτόνομη έκφραση που δεν έχει καμία ομοιότητα με την ετερόνομη επιβολή της κρατικής και οικονομικής εξουσίας.

Μια καταπληκτική φράση που κάπου διαβασα και που εκφραζει τη διαφορά της αυτόνομης εξουσιαστικής εκφρασης από την ετερόνομη επιβολή της εξουσίας ελεγε περίπου: φανταστήτε τον κόσμο να λειτουργεί όπως το bdsm, με «λέξεις ασφαλείας» στη δουλειά, στην καταπίεση, στον πόλεμο. Φανταστητε λοιπόν στο Ιρακ ο στρατιώτης να λεει τη λεξη ασφαλειας και να σταματαει ο πολεμος.

Εδώ είναι που το bdsm χλευάζει την κρατική εξουσία, απορρίπτει την "εξουσία θάνατο" και προτείνει την "εξουσία γιορτή". Η "εξουσία γορτή" είναι από μόνη της ανατρεπτική σαν βόμβα στην καρδιά των υπουργείων.

3) "παγίωση" και "προσωρινότητα" της εξουσίας

Οι αντεξουσιατικές δραστηριότητες δεν είναι ανοργάνωτες. Ομως η οργάνωσή τους και η εκάστοτε «ιεραρχία» που είναι αναγκαία για πρακτικούς λόγους, δεν παγιώνεται μονιμα.

Αντίθετα η κρατικίστικη αντίληψη στηρίζεται σε θεσμούς, σε παγιωμένες ιεραρχικές δομές που μπορεί να αλλάξουν, αλλά πάντα μέσα από διαδικασίες που εξασφαλίζουν την ίδια λογική. Το bdsm είναι «αναρχικό» γιατί βασίζεται στην προσωρινότητα και στο ρευστό της εξουσίας. Οι switch εδω πρωτοπορούν. Αλλα και σε μια σχεση Μ/ς, η εξουσία είναι δεδομένη όσο υπάρχει κοινή συναίνεση. Η ρευστότητα της εξουσίας του bdsm είναι ανατρεπτική γιατί αντιτίθεται με την ιδέα της σταθερής εξουσίας, του αναμφισβήτητου κράτους.

Εν κατακλειδι, τo bdsm χλευάζει και υπονομεύει την "ετερονομία" γιατί χρησιμοποιεί τις φόρμες της μ’ εναν πλήρως αυτόνομο τρόπο.

Γι αυτό δεν έχω κανένα πρόβλημα, αν έχω αναρχικές/αυτόνομες πολιτικές και ιδεολογικές θέσεις, να είμαι Κυρίαρχος μιας επίσης αυτόνομης σκλάβας.

Δεν είμαι όμως αφελής να θεωρώ το bdsm ως επαναστασικό/ανατρεπτικό κίνημα, παρά το γενονός οτι ο τρόπος "οργανωσης", η φιλοσοφία και πρακτικές του, έχουν τον ανατρεπτικό χαρακτήρα που προανέφερα.

Τους θερμούς μου χαιρετισμούς στους "διεθνείς καταστασιαστές".

 

Ωραια αυτα που γραφεις..
Ερωτήσεις: 1) γιατι απετυχαν ολα τα αναρχοαυτονομα κινηματα? (δεν γραφω ποια γιατι ειναι γνωστα αυτα)
2) σε ατομικο επιπεδο πόσοι/ες ξερουντι θέλουν? (αναφερομαι στο bdsm)

 

RE: RE: Κυρίαρχοι αναρχικοί - αυτόνομες υποτακτικές

1) Τιμωρηθηκα αρκετα για να γραψω αυτό το κείμενο. Δε σκοπευω να σας τιμωρήσω κι αλλο και να τιμωρηθώ προσπαθώντας να διατυπώσω απόψεις στο γιατι απετυχαν ολα τα (αναρχοαυτονομα ή μη) κινήματα ως προς τους στόχους τους, σε τι συνέβαλαν και πως αξιολογούνται. Εκανα edit στο post για να μη θεωρηθεί οτι είμαι μέλος αναρχοαυτονομης οργάνωσης.

2) Καλή αφορμή για διευκρίνιση.
Αυτό που εχω να πώ είναι, πως ανεξαρτητα με τα κινήματα, η αυτονομία είναι κυρίως σταση ζωής και για ανδρες και γυναίκες. Το θέμα μου ήταν το αν και κατά πόσο συμβιβάζεται αυτή η στάση ζωής με τη bdsm ζωή τους. Και νομίζω πως συμβιβάζεται πολύ καλα.

Δεν ισχυρίσθηκα όμως το αντίθετο, οτι δηλαδή "οσοι ζουν το bdsm life style" (αρα εφαρμόζουν ανατρεπτικές πρακτικές) είναι συνειδητά ανατρεπτικοί και επαναστατικοί ή πρέπει να υιοθετούν αναρχικες -αυτονομες ιδέες.

Υ.Γ. Νομίζω πως το θεμα είναι καθαρό. Δεν κανω πολιτική προπαγάνδα. Διερευνώ απλώς μια πτυχή που αφορά ορισμένους από μας.

 

RE: RE: RE: Κυρίαρχοι αναρχικοί - αυτόνομες υποτακτικές

Δεν θα άλλαζα λέξη από το όμορφο αυτό κείμενο θα προσέθετα μόνο ένα σχόλιο όχι δικό μου που όταν το άκουσα με άγγιξε .
“Δεν είναι τεραστία η απόσταση που χωρίζει το θύμα από το θύτη, το φύλακα από το φυλακισμένο, το δικαστή από τον κατηγορούμενο, το θεράποντα από το θεραπευόμενο, το βασανιστή από το βασανιζόμενο και, γιατί όχι τον Αφέντη από τον σκλάβο”

Όλα τα είπε με βάση την αριστερή του κουλτούρα πλην του τελευταίου .

 

Οπτικό υλικό
1) International situationist
960]
[2) Πισω στο κανονικό (Μαης 68)
961]
3) Συνέχισε να ψηφίζεις. Τα υπόλοιπα θα τ' αναλαβω εγώ (Μαης 68)
959]

 

το 1) με μπερδεψε
το 2) πραγματικα ειναι ενδιαφερον και δε μου φαινετε για σοφισμα
το 3) ειναι και ολη η ουσια ομως το "κοινη συνεναιση"  

 

Και ένα γκραφιτι του Μαη του 68 αφιερωμένo στον DreamMaster:

Form dream committees

Δημιουργήστε επιτροπές ονέιρων

 

Αντιχαιρετίζω, ως διεθνής τουλάχιστον, αν όχι ως καταστασιαστής 

Διάβασα με προσοχή και ενδιαφέρον την ανάλυση του KyriosG για την συμφιλίωση του αντεξουσιαστικού κόσμου με την BDSM φιλοσοφία ζωής.. Την διάβασα ακούγοντας «Je ne veux pas travailler» των Pink Martini! Την περνά βέβαια την ανάλυση του μέσα από τον κόσμο των σιτσουασιονιστών, γιατί όχι; Θα πονέσουν κάποιοι που θεωρούν το BDSM μόνο ή κυρίως, θέαμα, αλλά τί να κάνουμε...

Θα πρότεινα πάντως και για τους νεότερους να δίνουμε κάποια links όταν οι αναφορές μας είναι σε συγκεκριμένα θέματα. Για σιτσουασιονιστές μια συνοπτική αλλά έγκυρη παρουσίαση είναι στο http://en.wikipedia.org/wiki/Situationist -δυστυχώς στα Αγγλικά. Αν κάποιος ξέρει καλύτερο link και μάλιστα στα Ελληνικά...

Για το γενικότερο θέμα της εξουσίας και της σχέσης της με το BDSM η οπτική που θα ήθελα να αναδείξω είναι η ακόλουθη.

Βρισκόμενοι στο έτος 2005, με τόσα πειράματα πίσω μας, είναι δύσκολο να μην παραδεχτούμε ότι η κοινή συνύπραξη των ανθρώπων, αυτό που αποκαλούμε πολιτισμός, δεν είναι κάτι που πετυχαίνεται χωρίς θυσίες. Για την ακρίβεια, δεν έχουμε ακόμη βρει άλλο δρόμο εκτός από τον εξαναγκασμό και την καταπίεση των ορμών μας.

Για να το πω απλά, δεν ξέρω για σας, αλλά εγώ σήμερα θα ήθελα να ξυπνήσω τρώγοντας μάνγκο και πίνοντας καρύδα, γευόμενος μετά κανά δυό γυναίκες διαφόρων φυλών με κορμί Χερτζίκοβα και μετά από ένα γεύμα με αγριογούρουνο Βαυαρίας, τρούφα και ένα μπουκάλι Pinot Noir να αφοδεύσω χαλαρά μελετώντας Προυστ πριν αρχίσω να προβληματίζομαι για το βράδυ: πάρτυ στην Ιμπίθα ή στο Πούκετ; Αντί όλων αυτών, ήρθα στο γραφείο για δουλειά. Εξαναγκάστηκα να έρθω και καταπίεσα και τις ορμές μου (δεν διάβασα Προυστ, αν δεν το πιάσατε το υπονοούμενο...).

Αυτό που κυρίως θέλω να πω είναι ότι δεν διαβλέπεται στο άμεσο μέλλον (πίνω και καπνίζω πολύ για να το προλάβω εγώ, τουλάχιστον...) ένα κοινό επίπεδο συνειδητοποίησης για την ανάγκη παραγωγής αγαθών και την ανάγκη αυτόβουλων περιορισμών στις ορμές, κάτι που να μας κάνει να πιστεύουμε ότι η εξουσία θα εκλείψει.

Αν κοιτάξετε τους ιδρυτικούς μύθους των πολιτισμών, το δηλώνουν ξεκάθαρα. Ας δούμε έναν από τους δικούς μας ιδρυτικούς μύθους: ένας κοινός άνθρωπος δεν καταπιέζει την επιθετικότητά του και σκοτώνει κατευθείαν αυτόν που του φράζει το δρόμο. Κατόπιν, δεν καταπιέζει την σεξουαλική του ορμή και αρχίζει να γαμάει όποια βρει μπροστά του, κατά σύμπτωση τη μάνα του. Παίρνει στα χέρια του την απόλυτη εξουσία, βασιλιάς, όνομα και πράγμα: τύρρανος. Μόλις συνειδητοποιεί τί έχει κάνει, αποσύρεται αμέσως από τον πολιτισμό «ακυρώνοντας» την όρασή του με τα ίδια του τα χέρια.

Βάζοντας κανόνες στη βία μας και τις ορμές μας (αν δεχτείς ότι η μάνα σου είναι off limits, γιατί υπάρχει ο πατέρας σου, μπορείς να αρχίσεις να δέχεσαι και ότι άλλες γυναίκες είναι off limits, αυτές που φοράνε κάτι απλά προ-συμφωνημένα δαχτυλίδια, ακόμη και αυτές που σου λένε απλώς όχι και τρέχουν προς την τουαλέτα μιας καφετέριας...) μπορούμε να συνυπάρξουμε σχεδόν ανεκτά. Με εξαιρέσεις, τις οποίες δεν έχουμε τί να τις κάνουμε (πώς να τις «διορθώσουμε»  και απλώς -προς το παρόν- τις απομακρύνουμε από την «κοινότητά» μας. Μέχρι νεοτέρας.

Το ότι δεν έχουμε ως τώρα βρει δρόμο για συνύπαρξη χωρίς εξουσία, δεν σημαίνει ότι η διαχείριση της εξουσίας όπως γίνεται, από όποιον προλαβαίνει και μας κάθεται στο σβέρκο, μας ικανοποιεί. Και την μαχόμαστε. Δυστυχώς, όχι ολικά, αλλά κυρίως ως διεκδίκηση της ικανοποίησης των ορμών μας. Είτε στο κυριολεκτικό (προγαμιαίο σεξ), είτε στο μεταφορικό επίπεδο (δικαίωμα ιδιοκτησίας και νομής αγαθών). Η ισορροπία είναι πάντα ασταθής, γιατί οι ορμές μας είναι ακόρεστες. Και οι δυνατότητες αυτοελέγχου δεν καλλιεργούνται - για πολλούς και ποικίλους λόγους. Οπως φαντάζεστε οι εξουσιαστές, για παράδειγμα, είναι αλλεργικοί στην ιδέα να έχουμε όλοι αυτοέλεγχο – τί χρεία θα τους είχαμε;

Στο σημείο αυτό είναι που τέμνεται ολοκάθαρα η στάση του καθενός μας απέναντι στην διαχείριση της εξουσίας και το BDSM! Είναι ήδη περίεργο ότι στο BDSM οι Κυρίαρχοι (εν δυνάμει εξουσιαστές) όχι μόνο θέλουν αλλά φαίνεται να ηδονίζονται από τον να καλλιεργούν ένα είδος αυτοελέγχου στα υποτακτικά άτομα υπό την επίβλεψη τους! Αυτουπονομεύονται;

Αλλά στο σημείο αυτό, στη διαχείριση δηλ. του εσωτερικού και του εξωτερικού ελέγχου, που είναι το κομβικό σημείο του BDSM και που θα αναδύεται ίσως σε όλα τα threads, ίσως είναι καλύτερα να βάλω τα σχόλια μου κάτω από το «Τιμωρίες», για να εξηγώ πώς βλέπω την αλλόκοτη αυτή αντι-εξουσιαστική διαχείριση εξουσίας..

 

Η συμβατότητα αναρχισμού και ερωτικών προτιμήσεων, συνεπώς και πρακτικών, που ουδόλως συνάδουν με αντιεξουσιαστικό πνεύμα με απασχολεί χρόνια. Όχι προς εξαγωγή συμπεράσματος- εκειά έχω καταλήξει προ πολλού- μα ως ένα εκ των παραδόξων που συχνά απαντώνται σε αποκλίνοντες από τη νόρμα χαρακτήρες.

Οφείλω, προς αποφυγή παρεξηγήσεων, να διευκρινίσω πως δεν ευθυγραμμίζομαι με το ορθόδοξο πρότυπο αναρχικού. Πρωτίστως με ενδιαφέρει η εξαίρεση εμού από την υπαγωγή σε αρχή και εξουσία κάθε τύπου. Ιδεατά, αυτό θα επιτευθχεί συμφασικά με την αποδέσμευση του κοινωνικού συνόλου από το βρόγχο της αντιπροσωπευτικής κυνοβουλευτικής οχλοκρατίας. Δεδομένης της μηδενικής πιθανότητας πραγμάτωσης αυτού, μια ρεαλιστική πρόταση θα ήντο η άμεση δημοκρατία. Ρεαλιστική πρόταση μα όχι στόχος καθ' ώ ελάχιστα θελκτική στους εξουσιαστές και συνεπαγώμενη ευθυνών για τους πολλούς (άρα υπέρμετρα απαιτητική για τις μάζες).

Δε θα εμβαθύνω στην παραπάνω, προχειρότατη, ανάλυση (...) και προχωρώ στις επόμενες διευκρινίσεις. Τυγχάνω άναρχος, ελιτιστής και σωβινιστής. Απορρίπτω ομάδι τα κελεύσματα του διαφωτισμού. Δεν πιστεύω στην ισότητα. Συνεπώς- καίτοι μου είναι επιθυμητή- ελάχιστα με απασχολεί η αποτίναξη του εξουσιαστικού ζυγού σε παγκόσμια κλίμακα, έστω και σε κλίμακα υποσυνόλου. Εκ πρώτης πιθανόν να παραπέμπω σε θιασώτη της πεφωτισμένης δεσποτίας (ευνόητο με ποιόν!) ή της ολιγαρχίας (να μην επαναλαμβάνομαι) όμως η ιδέα της ανάληψης ευθυνών προς χάρην κρετίνων (η συντριπτική πλειοψηφία του συνόλου) αρκεί για να φέρει στα όρια της αποπληξίας. Προτιμώ να κατεύθυνω την ενέργειά μου στην επίτευξη (και ακολούθως διασφάλιση) συνθηκών που θα επιτρέπουν την εξαίρεση εμού από τους προαναφερθέντες περιορισμούς (υπαγωγής κτλ). Ασφαλώς δεν παραγνωρίζω το επισφαλές της αυτής κατάκτησης δίχως ταυτόχρονη κατάργηση των μηχανισμών εξουσίας.

Φυσική συνέπεια των παραπάνω είναι και η προσέγγισή που προκρίνω στο bdsm. Απεχθάνομαι την ταξική διάρθρωση του χώρου, την θεσμική εξουσία που επικαλείται κάθε καταπιεσμένο στις υπόλοιπες πτυχές της ζωής του νούμερο δηλώνοντας κυρίαρχος, την οργάνωση, τους ρόλους, τη σοβαρότητα που επιδεικνύουν οι ημεδαποί κατα φαντασίαν μπροστάρηδες στον αγώνα της αποδοχής από το συντηρητικό κοινό αίσθημα, την συναίνεση, την κατανόηση και το σεβασμό (οποία παραδοξολογία!), την ερμηνεία του χώρου με συμβατικούς κανόνες.

Κάνω κέφι να κομματιάζω την έπαρση γυναικών που τη δικαιούνται. Εντός και εκτός χώρου. Δεν ενδιαφέρομαι να ασκώ εξουσία επί ντων μακροπρόθεσμα- αναρχικός ων, η γυναίκα που θα αφιερώσω παραπάνω χρόνο επιβάλεται να διαθέτει τα δικά μου χαρακτηριστικά ώστε να αντιμετωπισθεί ως ίση (πλην δεύτερη τη τάξη). Αν δεν, μα είναι προικισμένη με ικανό δυναμικό, θα διδαχθεί. Αγαπητέ DreamMaster, εδά θαρρώ εμπίπτει η απορία σου περί παραδόξου αυτοϋπονόμευσης. Ο συνειδητός και δίχως συμπλέγματα κυρίαρχος, άρα φέρων επάξια τον τίτλο του ανδρός, επιθυμεί το αυτό ως στόχο. Ενδιαφέρεται για τη χειραφέτηση της ικανής υποτακτικής ντου ώστε να αναχθεί σε γυναίκα με πλέρια και συνειδητή αφοσίωση δίχως ανάγκη χειραγώγησης.

Συνοψίζω με εμφατικό τρόπο: δεν αντίκειται στις αναρχικές πεποιθήσεις μου η προτίμηση στο bdsm. Ακολουθώντας το πρότυπο των καθ' έξιν επαναστατών της αναρχίας, αποδομώ κυρίαρχες, έχουσες ή μη γνώση του χώρου. Σπάνια ασκώ επί μακρόν εξουσία διότι είναι χαμηλός ο βαθμός απόδοσης της ευχαρίστησης προς συνεπαγώμενες ευθύνες αν γίνεται συστηματικά και, επιπλέον, δεν συνιστά ερωτικό αυτοσκοπό η άσκηση. Οι σπάνιες αποκλίσεις από τη γραμμή που προαναφέρθησαν, ασφαλώς εξαιρούνται του κανόνα διότι χαρακτηρίζονται από προσωρινότητα και δεν είναι παρά μεταβατική φάση.

 

....Υπέροχες πληροφορίες περί αναρχίας των Κυρίαρχων και περί αυτονομίας των υποτακτικών στα σκέλια του BDSM.
Μα αυτό ειναι είδηση!
Εδω μιλάμε για ανατροπές!!!
Για νέα ήθη και έθιμα!
Ένοιωσα ότι ήμουν ξανά στο Πανεπιστήμιο.
Θα βάλουμε και εργασία επ΄ αυτών?
Να ξέρω για να τα μελετήσω καλύτερα.
Δεν με παίρνει να χάσω την χρονιά μου χρωστώντας το συγκεκριμένο μάθημα.
Και με τέτοιους καθηγητές αλίμονο μου....δεν θα την γλιτώσω!