Πιθανές αιτίες αίτησης αποδέσμευσης, αιτιολόγησή τους, δυσκολίες στη λήψη της απόφασης αίτησης

Αυτό κάνουν και οι άλλοι.

 

Δεν κάνετε λάθος σε αυτό.

 

Παρακαλώ

 

η ερώτησή σας μου θύμισε το παιγνίδι της «κολοκυθιάς».
την μετατόπιση, δηλαδή, του «φταιξίματος», την αποποίηση της ευθύνης.
απλούστερη και πληρέστερη μου φαίνεται η απλή διαπίστωση οτι αν το υ φλερτάρει (αν φλερτάρει, όχι αν σαχλαμαρίζει) τότε δεν υπάρχει (πιά) κολάρο.
η τιμωρητικότητα (ή εκδικητικότητα) της «κολοκυθιάς» είναι, κι εδώ, προφανής.

 

Θέλω να αντιστρέψω λίγο την αρνητική χροιά που μπορεί να έχει το νήμα έτσι, και νομίζω θα μείνω εντός του. Μπορεί να υπάρξει ως έννοια το " το Κ άτομο τιμάει το κολάρο που έχει δώσει" ; Αν ναι πως το τιμάει; Τι κάνει δηλαδή (ως πράξεις) και το τιμάει;

 

Πρώτα από όλα να πράττει ως προς την ισορροπία της σχέσης. Δεν μπορώ να μιλήσω με συγκεκριμένα παραδείγματα κι αυτό επειδή θα πλατιάσω και δεν έχει νόημα. Αυτό που ρώτησα ήταν κάτι πάρα πολύ απλό στο προηγούμενο νήμα περί φλερτ και θεωρήθηκε ότι πρέπει να δημιουργηθεί ένα νήμα που θα '' διερευνήσει'' ότι αναφέρεται στο τίτλο.
Σε μια σχέση, σε αυτή την περίπτωση ασσύμετρη, ο καθένας από τη πλευρά του αναλαμβάνει μια δέσμευση. Σας ενοχλεί η λέξη δέσμευση; Χρησιμοποιήστε τη λέξη ρόλο κοκ. Για να πετύχει αυτή η σχέση λοιπόν, χρειάζονται ορισμένες προϋποθέσεις. Μερικοί από αυτούς είναι η εμπιστοσύνη, το δέσιμο, η ισορροπία, η ασχολία, προφανώς δεν μιλάω για υλικά. Τι γίνεται στη περίπτωση που από τη μεριά του Κ δεν υπάρχει αυτή η διαχείριση; Πείτε ότι ένα υ/σ δεν παίρνει την απόφαση να ζητήσει αποδέσμευση κι επιλέγει να σαχλαμαρίσει (δανείστηκα την έκφραση του tithon). Μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως δικαιολογία ότι ένοιωσε παραμελημένο; 'Οτι το οδήγησε εκεί η αντιμετώπιση του Κ;
@tithon, δεν προσπαθώ να μιλήσω για καμιά μεταβίβαση ευθυνών ούτε να παίξω τη κολοκυθιά. Δεν έχω χρόνο να το κάνω και καμιά διάθεση.
Εάν θεωρείτε άσχετο το ερώτημα feel free not to bother.

 

Το νιώθω μια ανάγκη με το τι την κάνω τελικά είναι διαφορετικά πράγματα. Αυτό το "νιώθω" είναι μια ένδειξη έλλειψης/επιθυμίας. Εδώ δεν τίθεται θέμα να δικαιολογήσει κάποιος έξωθεν, κυρίως η ομαδική ή κοινωνική "συνείδηση" αυτόν που έχει την ανάγκη. Το θέμα είναι ο ίδιος να αξιολογήσει την ένδειξη και να καταλάβει πώς και γιατί.
Το τι θα πράξει μετά την αξιολόγηση είναι ευθύνη του την οποία δεν μπορεί να αποδώσει σε κανέναν άλλο.
Ακόμη και σε Κ/υ πλαίσιο  

Εποπτεία και αναστοχασμός. Συνεχής. Να "βγαίνεις" πιο ψηλά από τον εαυτό σου και να αξιολογείς το κίνητρο και το πώς κάθε πράξης σου. Τεράστιο, τιτάνιο, πανδυσκολο. Ανάληψη ευθύνης  

 

Απλά μιλάει μαζί του
Αν δεν καταλήξουν κάπου ζητά την αποδέσμευση της και από εκει και μετά κάνει ότι θέλει

 

Τρείς, αυστηρά προσωπικές, διαπιστώσεις.
1. Είναι ένδειξη γελοιότητος, να διατυμπανίζουμε ότι διαθέτουμε εμπειρία στο χώρο και θέλουμε να μοιραστούμε την εμπειρία αυτή με νέους, και να περιγελάμε την όποια ερώτηση. Σαφώς και υπάρχουν ερωτήσεις που είναι άξιες σάπιων λαχανικών και ερωτήσεις που απλά αγνοούνται. Η παρούσα, η οποία δημιούργησε ακουσίως το νήμα, δεν ανήκει στη κατηγορία αυτή.
2. Είναι μικρόνοια, ασέβεια και έλλειψη αισθητικής να αγνοείται η ουσία του ερωτήματος και ο όρος "υπόθεση εργασίας" και να παίζουμε με τις λέξεις στέλνοντας την μπάλα στην εξέδρα. Το αυτό ισχύει και για την απόπειρα γενίκευσης συγκεκριμένων απαντήσεων.
3. Καλό είναι, ειδικά σε γραπτό λόγο που υφίστανται αρχεία προσβάσιμα σε όλα τα μέλη με ελάχιστο κόπο, να θυμόμαστε τί γράψαμε στο παρελθόν και πάντοτε υπό το φίλτρο της εξέλιξης της σκέψης και της πρακτικής μας, να μην ερχόμαστε σε αντίφαση και αντιπαράθεση με τους ίδιους μας τους εαυτούς, καθώς αυτό οδηγεί σε αυτοαναίρεση.

Επί του ερωτήματος.
Παραδοχή 1η. Ο Κ. αναλαμβάνει τις ευθύνες σε μία ασύμμετρη σχέση. Το σ. έχει μόνο μία ευθύνη. Να εκτελεί τις εντολές του Κ. όταν δίνονται, όπως δίδονται. Ειδοποιός διαφορά, πέραν της ποσοτικής. Το σ. αναλαμβάνει την ευθύνη έναντι του Κ., ο Κ. αναλαμβάνει τις ευθύνες έναντι του εαυτού του.
Παραδοχή 2η. Η σύνδεση/εξάρτηση του σ. από τον Κ. , με τις όποιες αναλογίες για το υ., είναι τέτοια, που σε περίπτωση αποδέσμευσης, ο Κ. συνεχίζει να βρίσκεται κοντά στο σ. έως ότου βρει τους ρυθμούς και τα πατήματά του ως άνευ δεσπότου.

Διευκρίνηση/απάντηση επί του ερωτήματος.
Εάν η φράση "δεν τιμά το κολάρο που έχει δώσει", αποδοθεί με το "τιμά" όπως οριοθετήθηκε από τον @MasterJp η ερώτηση καθίσταται ακαδημαϊκή, καθώς η ελάσσον σκέψη αναιρείται από την μείζονα. Αντίθετα, εάν το κολάρο δόθηκε πριν υπάρξουν και θεμελιωθούν οι προϋποθέσεις να ισχύει η οριοθέτηση του "τιμά", η ελάσσονα πρότασης, αναιρείται από τη μείζονα, οπότε και πάλι καταλήγουμε σε ακαδημαϊκή ερώτηση.
Με απλά λόγια και επειδή κάποιοι έζησαν ως πρωταγωνιστές και κάποιοι ως εκ τρίτου παριστάμενοι collaring ceremonies. Εάν το κολάρο δοθεί είτε υπό καθεστώς δεσμεύσεων, ή υπό καθεστώς που επιτρέπει την δημιουργία ανεδαφικών προσδοκιών από αμφότερα τα μέρη, κατά τρόπο εσκεμμένο ή μη, συνειδητό ή μη, δεν είναι βδσμ κολάρο, αλλά ένα choker το οποίο ταιριάζει με μία αμφίεση και αλλάζει/αφαιρείται με μια άλλη. Στην τελευταία δε περίπτωση, το φλερτ, ως τέχνη, είναι πέραν των δυνατοτήτων των εμπλεκομένων,

 

Εαν δεν σου κανει κοπο, θα ηθελα να αναλυσεις λιγο σε τι αναφερεσαι οταν γραφεις "υπό καθεστώς δεσμεύσεων"

 

@katerina Σας απαντώ κυρίως διότι όντως η πρότασή μου είναι ημιτελής, αλλά και γιατί δεν μου κάνει κόπο. Πλην όμως τονίζω ότι ουδεμία εκ των παραμέτρων, οι οποίες τυχόν επέτρεπαν την χρήση ενικού, πληρούνται.
Δεδομένου ότι ο Κ. δεσμεύεται με τις όποιες ευθύνες του, έναντι του εαυτού του, η κοινοποίηση των δεσμεύσεων αυτών στο σ. και η αποδοχή του κολάρου απο το σ. υπό την αίρεση "συμβατικής" ( εκ του σύμβαση - προσυμπεφωνημένης) γνώσεως εκ μέρους του και τηρήσεως εκ μέρους του Κ. των δεσμεύσεων αυτών, χάνεται αυτό που σε έτερο νήμα ονομάσθηκε εύστοχα leap of faith και μετατρέπεται η ασύμμετρη σχέση σε συμβατική υποχρέωση, ήτοι στην χείριστη των βανιλομορφών.