Υποτακτικοι vs χαμηλών τόνων προσωπικοτητες

Μαζί με τα εργασιακά, μήπως να βάλουμε και τα ζώδια;

 

Και γιατι θεωρεις οτι αποκλειει ενα... καλο, ισως και lifetime D/s ?

 

Γιατί η δίψα πώς θα κορεστεί;

 

Εχω μακροχρονη εμπειρια σε μια πτυχη τετοιων πρακτικων.
Κρατησε το αυτο και ας το σταματησουμε εδω, πριν βγουμε εκτος θεματος.

 

 

Νομίζω πως το μυαλό μας πηγαίνει σε κάτι ακραίο και φεύγει ίσως από το μέτρο. Εξηγούμαι. Ειδικά σε μια μακροχρόνια σχέση όταν το υ συζητάει με το Κ για κάτι που πήγε στραβά στην εργασία ή μια ένταση, δεν θα πει το Κ "κατά τη γνώμη μου έπρεπε να κάνεις..." ή "θα μπορούσες να το χειριστείς..." ; Αντίστοιχα και με συγγενείς. Η επιβολή δεν είναι μόνο ρητή εντολή. Πιστεύεις πως αυτά δεν αποτυπώνονται στο μυαλό του υ με τρόπο ώστε την επόμενη φορά να (προσπαθήσει έστω) πράξει όπως το συμβούλεψε το Κ;

 

Νομίζω το ανέλυσα παρακάτω. Όταν εκτιμάς τη γνώμη κάποιου, ιδιαίτερα όταν αυτός ο κάποιος είναι ο/η Κ σου, τότε ακολουθείς τη συμβουλή που σου δίνεται εάν μπορείς.

Η επιβολή δεν γίνεται συνήθως υπό τη μορφή συμβουλής. Η επιβολή είναι ρητή εντολή.

 

μια πολύ σπάνια κατηγορία και παρόλ' αυτά απόλυτα διακριτή όταν τη συναντάς.
Και θα συμφωνήσω επίσης μαζί σας για τα βιβλία αυτοβελτίωσης, αυτοβοήθειας κλπ.

Συμφωνώ

Και επίσης, κάθε μα κάθε κίνηση στη φύση ή στις σχέσεις των ανθρώπων με κάθε τρόπο παραπέμπει στο πάνω - κάτω, ή στο μέσα - έξω.
Ενώ βέβαια, δεν υπάρχει κοινωνικός ή επαγγελματικός χώρος που να μην παραπέμπει στις αυλές ( αν όχι δε και στις αρένες ) όπως έμειναν στο χρόνο μέσα απ' την κλασική λογοτεχνία.

 

Και τους/τις λενε και ΕΠΙΣΗΜΑ, ΦΩΝΑΧΤΑ "protege" (προστατευομενο)...  

 

Σέβομαι το pause, δεν πείστηκα όμως εννοείται  

 

Διαφωνώ με την δεύτερη πρόταση, κυρίως, αλλά δεν είναι του παρόντος νήματος νομίζω (ώστε να το αναπτύξω) και ίσως είναι προσωπική οπτική του/ης καθενός/μίας οπότε..  

 

δεν είμαι σίγουρος οτι μπορώ να παρακολουθήσω τον συλλογισμό που φέρνετε, ο οποίος απαιτεί μιά συγκεκριμένη και ενιαία συμπεριφορά των υ, ανεξάρτητη από αντικείμενα εφαρμογής, και ανεξάρτητη από τους κ.
εξ αυτού διακινδυνεύω υποθέσεις:
- είτε ο συλλογισμός αφορά σε συμπεριφορές αθεράπευτων μπρατ, όπως περιέγραψε ο @Marqui

αλλά που είναι ασύμβατες με οποιοδήποτε συγκροτημένο χαρακτηριστικό (ή στατους), και κατ επέκταση

.
αυτός ο συλλογισμός, αν παρανοηθεί, ενδεχομένως να καταλήξει στον αφορισμό "τα υ λειτουργουν υποτακτικά και στο αφεντικό τους και σε κάθε καρυδιάς καρύδι".
- είτε ο συλλογισμός αναφέρεται σε αδέσποτα υ, και κάνει την εξαιρετικά αμφίβολη παραδοχή οτι κάθε υ επιδεικνύει την δυνάμει υποτακτικότητα του προς κάθε κατεύθυνση, ίσως προς θέλξιν.
- είτε αντιλαμβάνεται την υποτακτικότητα ως μιά ανεπάρκεια που εκδηλώνεται και σαν αδυναμία διαχείρισης της καθημερινότητας.
- είτε αντιλαμβάνεται την κυριαρχικότητα και την υποτακτικότητα σαν ένα είδος ταξικής διαστρωμάτωσης, θεωρία αρκετά διαδεδομένη που έχει ήδη παράξει εθνικισμούς φύλου και άλλους.
- είτε περιγράφει μια πολύ συνηθισμένη σύγχυση μεταξύ δημόσιου και ιδιωτικού.
- είτε, τέλος, αγνοεί παντελώς οτι σε συνθήκες κ/υ κι όχι έξω απ' αυτές, ο κ καθορίζει, στον βαθμό που τον αφορά, στον βαθμό που θέλει να παρέμβει και να φέρει στα μέτρα του, κάθε συμπεριφορά του υ, συμπεριλαμβανομένων συμπεριφορών στον εργασιακό χώρο, στην οικογένεια, στην κοινωνική συναναστροφή κι οπουδήποτε αλλού, ώστε να μην είναι δυνατό να προκύπτει ενιαια συμπεριφορά των υ, αφού κάθε κ την ρυθμίζει διαφορετικά, μεταξύ άλλων.

παρόμοιες συγχύσεις και παρανοήσεις συναντιούνται συχνά, και απαιτούν συγκεκριμένες ισοπεδωτικά εννιαίες συμπεριφορές απο κ ή υ. είτε αντίστροφα παρανοούν συνολικά την λειτουργία των ρόλων και απαιτούν για παράδειγμα απ τον κ να συμβουλέψει το υ, το οποίο αν εκτιμήσει την συμβουλευτική γνώμη, θα διαλέξει να ακολουθήσει ή όχι τη συμβουλή του παπού του.  

 

στην ζωή και στην συμπεριφορά ενός υ, το μόνο "πρέπει" το ορίζει ο Κ του εκάστοτε ντιεσικού σχετίζεσθαι.
άτομα με δυναμική προσωπικότητα έχουν την δυνατότητα να υποστηρίξουν τις επιλογές τους στο σχετίζεσθαι και στην κοινωνική ζωή, και αυτό συνήθως τους καθιστά πιο θελκτικούς στα μάτια του Κ ως άτομα που λειτουργούν πιο ομαλά με τον εαυτό και με τους άλλους.