ποίηση

Κάτω απ’ το Σπίτι

Χθες περπατώντας σε μια συνοικία
απόκεντρη, πέρασα κάτω από το σπίτι
που έμπαινα σαν ήμουν νέος πολύ.

Εκεί το σώμα μου είχε λάβει ο Έρως
με την εξαίσια του ισχύν.

Και χθες
σαν πέρασ’ απ’ τον δρόμο τον παληό,
αμέσως ωραΐσθηκαν απ’ την γοητεία του έρωτος
τα μαγαζιά, τα πεζοδρόμια, η πέτρες,
και τοίχοι, και μπαλκόνια, και παράθυρα·
τίποτε άσχημο δεν έμεινεν εκεί.

Και καθώς στέκομουν, κ’ εκύτταζα την πόρτα,
και στέκομουν, κ’ εβράδυνα κάτω απ’ το σπίτι,
η υπόστασίς μου όλη απέδιδε
την φυλαχθείσα ηδονική συγκίνησι.

K.Π. Kαβάφη

 

Ιθάκη

....
Τοὺς Λαιστρυγόνας καὶ τοὺς Κύκλωπας,
τὸν θυμωμένο Ποσειδῶνα μὴ φοβᾶσαι,
τέτοια στὸν δρόμο σου ποτέ σου δὲν θὰ βρεῖς,
ἂν μέν᾿ ἡ σκέψις σου ὑψηλή, ἂν ἐκλεκτὴ
συγκίνησις τὸ πνεῦμα καὶ τὸ σῶμα σου ἀγγίζει.

Τοὺς Λαιστρυγόνας καὶ τοὺς Κύκλωπας,
τὸν ἄγριο Ποσειδώνα δὲν θὰ συναντήσεις,
ἂν δὲν τοὺς κουβανεῖς μὲς στὴν ψυχή σου,
ἂν ἡ ψυχή σου δὲν τοὺς στήνει ἐμπρός σου.
....

Κ. Π. Καβάφης

 

Τώρα θα κοιτάζεις μια θάλασσα. Η διάθεση να σ’ εντοπίσω στη συστρεφόμενη εντός μου γη των απουσιών έτσι σε βρίσκει: πικρή παραθαλάσσια αοριστία.
Εκεί δεν έχει ακόμα νυχτώσει κι ας νύχτωσε τόσο εδώ, των τόπων οι κρίσιμες ώρες σπάνια συμπίπτουν. Κάτι σαν φως κι ούτε φως, η ώρα του εαυτού σου έχει πέσει. Χορεύουν φύκια κάτω απ’ το τζάμι του νερού. Τα ρηχά έχουν κι αυτά τα βάσανά τους και τα γλέντια τους.Τώρα, θα έχουν λύσει τα μαλλιά τους οι αγνές ησυχίες τριγύρω, με τη σιωπή σου θα τις κάνεις γυναίκες σου εκπληρωμένες. Ξαπλώνουν δίπλα σου. Η σκέψη σου στερεώνει σκαλοπάτια στον αέρα κι ανεβαίνει. Σε κρατάει στο ράμφος της. Πού ξέρω εγώ τα ευαίσθητα σημεία του πελάγους για να σε καταλάβω;Θα κοιτάζεις μιαν έρημη θάλασσα. Το βλέμμα σου θα παραλλάζει από πλαγιά που γλυκά και μ’ ανακούφιση σκουραίνει κατρακυλώντας μες την απομάκρυνση. Αναπνέεις με το στέρνο των μακρινών ηρεμιών, που έχω γι’ αυτές διαβάσει στους πολύτομους κόπους που έδεσα. Σ’ ένα αβαθή του στεναγμού βούλιαξε ένα βαπόρι. Δεν θα ήτανε βαπόρι. Θα ήταν σκιάχτρο στα υγρά βαπόρια της φυγής να μην πηγαίνουν οι διαθέσεις να την τσιμπολογάνε.
Η τερατώδης του πελάγους δυνατότητα, η κίνηση του πλάτους, φτάνει στα πόδια σου αφρός, ψευτοεραστής στα πρώτα βότσαλα. Τους σκάει ένα φιλί και ξεμεθάει. Τώρα, θα σου έχουν πει ό,τι είχαν να σου πουν οι αναδιπλώσεις των κυμάτων και θα επιστρέφεις κάπου. Θα παίρνεις κάποιο χωματόδρομο, μιαν άλλη άπλα, αλλού γυμνή κι αλλού ντυμένη με βλάστηση!Η σκέψη σου, μετά από θάλασσα, κατέβηκε από γλάρος, βάζει το δέρμα της προσαρμογής και χάνεται. Όπου είναι θάμνος, πράσινη, όπου σκοτεινό, σκοτεινή. Εκεί που οι καλαμιές σπέρνουν ψιθύρους, ψιθυριστή, όπου περνάει ρίζα, ριζωμένη, όπου κυλάει ρυάκι, ρέουσα κι όπου δαγκώνει η πέτρα, πέτρινη.
Στην ψυχή σου δεν φτάνει κανείς ούτε δια ξηράς ούτε δια θαλάσσης!
Αυτό το δισκίο, το ακουμπισμένο στο μαύρο ατμοσφαιρικό τραπέζι, που το περνάς κι εσύ κι οι άλλοι, για φεγγάρι. Είναι το βραδινό μου χάπι το ψυχοτρόπο

Κ. Δημουλά, το λίγο του κόσμου

 

«Το μπόλι της αγάπης δεν το δέχτηκε ο κόσμος,
υστέρημα η άνοιξη,
ανύπαρκτο πουγκί,
μπλόφα χοντρή η άνοιξη στις μέρες μας».

Νίκος Καρούζος

 

Γι'αυτό θέλω να σε ρουφήξω,
να σε καταπιώ/να διαλυθώ
στην αμφιλύκη του κορμιού σου.
Όμως κι εσύ μην στέκεις σαν άγαλμα
μη μου μιλάς στον πληθυντικό
Τρύπωσε στο μεδούλι μου
όσο μπορείς
στράγγιξε μες στο αίμα μου
τη μοναξιά σου.
Βρες τρόπους
να καθυστερήσουμε τη νύχτα.

Ν.Χ

 

I Like You Calm,
As If You Were Absent

"I like you calm,
as if you were absent,
and you hear me far-off,
and my voice does not touch you.
It seems that your eyelids have taken to flying:
it seems that a kiss has sealed up your mouth. Since all these things are filled
with my spirit,
you come from things,
filled with my spirit.
You appear as my soul,
as the butterfly’s dreaming,
and you appear as Sadness’s word.
I like you calm,
as if you were distant,
you are a moaning,
a butterfly’s cooing.
You hear me far-off,
my voice does not reach you.
Let me be calmed, then,
calmed by your silence.
Let me commune,
then, commune with your silence,
clear as a light,
and pure as a ring.
You are like night, calmed,
constellated.
Your silence is star-like,
as distant, as true.
I like you calm,
as if you were absent:
distant and saddened,
as if you were dead.
One word at that moment,
a smile,
is sufficient.
And I thrill, then, I thrill:
that it cannot be so."
P.N.

 

Προτιμώ αυτήν την απόδοση με την καθηλωτική Glen Close..

 

Ω ωωωωω   Εξαιρετικό!!

 

@brenda   πάντα ναι στη σύνθεση
Εξαιρετική η απαγγελία!!!!

 

Όλες οι απαγγελίες των ηθοποιών και των μουσικών από το soundtrack του Il Postino είναι μοναδικές... 
Επιτρέψτε μου και μία ακόμη ξεχωριστή απαγγελία.
Συνελαβα επανειλημμένα τον εαυτό μου να ακούει το cd για τις υπέροχες αυτές φωνές και τις ιδιαίτερες απαγγελίες τους...

 

@brenda το ευχαριστώ είναι λίγο για τη τόση ομορφιά που μοιραστήκατε εδώ.
Υπέροχη και αυτή η απαγγελία και κάνει ακόμη πιο βαθιά και αισθαντική τη ποίηση τού.
Χαμόγελα με συγκίνηση μαζί  

 

Όπως η θάλασσα

Ήταν κι εκείνη όπως η θάλασσα
δεν παραδόθηκε ποτέ στον ήλιο
ούτε νοιαζόταν να τον σαγηνεύσει.
Ωραία γινόταν λίγο πριν απ' την ανατολή
ή λίγο μετά το ηλιοβασίλεμα.

Τίτος Πατρίκιος