Η επόμενη μέρα!!!

Αφήνει μια γλυκιά αίσθηση...
Αφήνει μια πικρή αίσθηση...
Αφήνει σκέψεις να μπαινοβγαίνουν στο μυαλό! Αφηρημάδα αφήνει κοιτώντας επίμονα το αντικείμενο χωρίς να το βλέπεις... Εκείνη τη στιγμή βλέπεις με το μυαλό, με τη σκέψη του!!!

Το ταβάνι θολό μόλις ξημέρωσε και προσπαθούν τα μάτια μου να ανοίξουν...
Ξυπνάω με χαμόγελο, το προηγούμενο βράδυ έρχετε η εικόνα ενός κοριτσιού να δειπνεί μαζί μου!!! Τα μάτια της... Η ματιά της... Πηγή έμπνευσης και έκφρασης... Συνεχίζει το χαμόγελο να είναι ζωγραφισμένο στο πρόσωπο μου.
Κοιτώ δίπλα μου και είναι ακόμα εδώ το κορίτσι. Γαλήνια κοιμάται έχοντας το κεφάλι της ακουμπισμένο απαλά στον ώμο μου... Ασυναίσθητα περνάω το αριστερό χέρι μου (το δεξί βρίσκεται γύρο από τον λαιμό της) πάνω στα πλούσια μαλλιά της και το αφήνω απλά να χαθεί μέσα σε αυτά!!!

Κλείνω τα μάτια... Γυρίζω 10 μέρες πίσω και ξυπνάω!!!
Το ταβάνι θολό καθώς προσπαθώ να ανοίξω τα μάτια μου... Μια πικρή γεύση στο στόμα μου φέρνει εικόνες απ το χθες... Η κατάληξη μιας διαδρομής που χάρισα τον εαυτό μου!!!
Πάλεψα, πόνεσα, αγωνίστηκα, ξόδεψα την ψυχή μου να φτιάξω αυτην την διαδρομή κι όμως...
Με μερικές λέξεις γκρεμίστηκε και έγινε φύλλα που σκορπίστηκαν στον άνεμο...

Κλείνω τα μάτια και έρχομαι στο σήμερα...

Το ταβάνι θολό καθώς προσπαθώ να ανοίξω τα μάτια μου... Σκέψεις νιώθω να γεμίζουν το μυαλό μου!!! Όμορφες σκέψεις και μια γλυκιά αφηρημάδα με συνεπαίρνει μέσα σε αυτές... Πέρασε αρκετή ώρα κοιτώντας αλλά μη βλέποντας το τώρα!!!
Λόγια του χθες, εικόνες του χθες, πράξεις του χθες, όλα ζούνε τόσο αρμονικά στο σήμερα!!!

Χωρίς το παρελθόν δεν έχουμε μέλλον!

Ευχαριστώ για τον χρόνο σας!!!

 

Φτάνει να μην ξεχνάμε να ζούμε το παρόν  

 

Ο συνδετικός κρίκος σωστά!!!

 

Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις,
τούτο προσπάθησε τουλάχιστον
όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις
μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου,
μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες.

Μην την εξευτελίζεις πηαίνοντάς την,
γυρίζοντας συχνά κ’ εκθέτοντάς την
στων σχέσεων και των συναναστροφών
την καθημερινήν ανοησία,
ώς που να γίνει σα μια ξένη φορτική.

Κ.Π. Καβαφης "'''όσο μπορείς"

 

Σοφά λόγια που δεν χρειάζονται σχόλιο!!!
Είναι από μόνα τους τροφή για σκέψη....
Ευχαριστώ!!!

 

Τώρα ζω αυτό......

Επέστρεφε
Επέστρεφε συχνά και παίρνε με,
αγαπημένη αίσθησις επέστρεφε και παίρνε με —όταν ξυπνά του σώματος η μνήμη,
κι επιθυμία παλιά ξαναπερνά στο αίμα
όταν τα χείλη και το δέρμα ενθυμούνται,
κι αισθάνονται τα χέρια σαν ν’ αγγίζουν πάλι.

Επέστρεφε συχνά και παίρνε με την νύχτα,
όταν τα χείλη και το δέρμα ενθυμούνται…


Μετά την "Αλεξάνδρεια", το "επέστρεφε"......

 

Που με πήγες τώρα... https://www.youtube.com/watch?v=v13KBlQNg8s

 

Με αυτό κάποτε με προετοίμασαν για ένα αποχαιρετισμό.



ΑΠΟΛΕΙΠΕΙΝ Ο ΘΕΟΣ ΑΝΤΩΝΙΟΝ"

Σαν έξαφνα, ώρα μεσάνυχτ', ακουσθεί
αόρατος θίασος να περνά
με μουσικές εξαίσιες, με φωνές -
την τύχη σου πού ενδίδει πια, τα έργα σου
που απέτυχαν, τα σχέδια της ζωής σου
πού βγήκαν όλα πλάνες, μη ανωφέλετα θρηνήσεις.
Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος,
αποχαιρέτα την, την Αλεξάνδρεια πού φεύγει.
Προ πάντων να μη γελασθείς, μην πεις πώς ήταν
ένα όνειρο, πώς απατήθηκεν η ακοή σου·
μάταιες ελπίδες τέτοιες μην καταδεχθείς.
Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος,
σαν πού ταιριάζει σε πού αξιώθηκες μια τέτοια πόλι,
πλησίασε σταθερά προς το παράθυρο,
κι άκουσε με συγκίνησιν, άλλ' όχι
με των δειλών τα παρακάλια και παράπονα,
ως τελευταία απόλαυσι τους ήχους,
τα εξαίσια όργανα του μυστικού θιάσου,
κι αποχαιρέτα την, την Αλεξάνδρεια πού χάνεις