ο Ηδονιστης Dorian Gray.

Αυτο ειναι παρα πολυ ωραιο. Σε μια εντελως ιδανικη αγελη Λυκων, ο Αλφα ηγειται με το παραδειγμα και οι αλλοι ακολουθουν. Η δομη της εξουσιας ειναι απλη, βασιζεται στην εμπιστοσυνη και στο επιθυμητο αποτελεσμα. Εαν μια ιδανικη κοινωνια bdsmers λειτουργουσε ετσι, ισως να ειχαμε λιγοτερες προστριβες.
Στην πραξη ομως, δεν ζητησα να ειμαι στο φορουμ alpha wolf, γιατι στο φορουμ δεν εχω και δεν θελω να εχω καμια θεση εξουσιας.
Προτιμω να ειμαι ενας αντικαθεστωτικος ηρωας, οπως ειπες πιο πανω. Alpha wolf ειμαι για μενα κι οσους οσες θελουν να το δουν ετσι. Συναινετικα.

Τον λογαριασμο jack wolfskin τον εχασα απο εντελως αστηριχτες κατηγοριες. Τα εχουμε ξαναπει αυτα παλαιοτερα.

 

Ενδιαφερουσα παρατηρηση κι ευχαριστω. Στην προτυπη εκδοση του, το πορταιτο απεικονιζει τον Ντοριαν σαν αρχαιοελληνικο ´´θεο´´. Και ηχητικα το ονομα Ντοριαν μου θυμιζει λιτο δωρικο ρυθμο. Η συνδεση με την αρχαιοελληνικη εννοια της Ηδονης, ειναι προφανης. Συν, οτι πλεκει ομοφυλλοφυλικη σχεση με τον ζωγραφο, που για την βικτωριανη εποχη, να το πω σε απλα ελληνικη, τριβοντουσαν στην γκλιτσα του τσοπανη τα παλληκαρια....

 

Για τους περισσότερους αναγνώστες του πλού του υπερωκεανίου, τα τεκταινόμενα σε αυτό παραμένουν καταντίπ ακατανόητα...
Ο παχιός μαρκήσιος, παραμένει προσιτότερος, ακόμα και σε πρώτο επίπεδο...

 

Δίνουμε ήδη την ψυχή μας στον ηδονισμό, ακόμα και όταν προσπαθούμε να τον αρνηθούμε, υπάρχει το "αντάλλαγμα"..
« Δεν υπάρχει καλή επιρροή, κύριε Γκρέυ. Κάθε επιρροή είναι ανήθικη, ανήθικη από επιστημονική άποψη».
-«Γιατί»;
-«Διότι το να ασκείς επιρροή πάνω σε έναν άνθρωπο σημαίνει ότι του δίνεις την ίδια σου την ψυχή.

Εκείνος τότε δεν έχει τον δικό του φυσικό τρόπο σκέψης, δεν τον φλογίζουν τα δικά του πάθη.
Οι αρετές του δεν είναι αληθινές. Οι αμαρτίες του, αν υπάρχει αυτό που ονομάζουμε αμαρτία, είναι δανεικές. Γίνεται η ηχώ της μουσικής κάποιου άλλου, ο ηθοποιός ενός έργου που δε γράφτηκε για αυτόν.

Ο σκοπός της ζωής είναι η εξέλιξη του εαυτού μας. Να πραγματοποιήσουμε τις επιταγές της φύσης μας – για αυτόν τον σκοπό ήρθαμε στη γη. Οι άνθρωποι φοβούνται τον εαυτό τους στις μέρες μας. Έχουν ξεχάσει το ύψιστο καθήκον, το χρέος που έχουμε απέναντι στον ίδιο μας τον εαυτό. Φυσικά είναι γεμάτοι ευσπλαχνία. Ταΐζουν τους πεινασμένους και ντύνουν τους ζητιάνους. Αλλά οι ίδιες τους οι ψυχές πεινούν και είναι γυμνές. Το θάρρος έχει εκλείψει από τη φυλή μας. Ίσως και ποτέ να μην το είχαμε. Ο φόβος μπροστά στην κοινωνία, που είναι η βάση της ηθικής, ο φόβος μπροστά στον Θεό, που είναι το μυστικό της θρησκείας- αυτά μας κυβερνούν.

Αλλά… …..ότι αν ένας άνθρωπος ζούσε τη ζωή του με πληρότητα, αν την εξαντλούσε ως την τελευταία της σταγόνα, αν έδινε μορφή σε κάθε του συναίσθημα κι έκφραση σε κάθε του σκέψη,

αν υλοποιούσε κάθε του όνειρο- πιστεύω ότι ο κόσμος θα κέρδιζε μια τόσο καινούρια και ορμητική χαρά , που θα ξεχνούσε όλες τις αρρώστιες του μεσαιωνισμού και θα επιστρέφαμε στο ελληνικό ιδεώδες- ίσως και σε κάτι λεπτότερο, πλουσιότερο κι από το ελληνικό ιδεώδες.

Αλλά ακόμη και ο πιο γενναίος ανάμεσά μας φοβάται τον ίδιο του τον εαυτό.

Ο αυτοακρωτηριασμός των αγρίων επιβιώνει τραγικά στην αυταπάρνηση που φθείρει τις ζωές μας. Τιμωρούμαστε για τις αρνήσεις μας. Κάθε παρόρμηση που πολεμάμε να καταπνίξουμε, μένει κρυμμένη και δουλεύει μέσα στο μυαλό και μας δηλητηριάζει. Το σώμα αμαρτάνει μια φορά και ξεμπερδεύει, γιατί η πράξη είναι ένας τρόπος εξαγνισμού. Δεν μένει τίποτα άλλο παρά η ανάμνηση μιας απόλαυσης ή η πολυτέλεια της μεταμέλειας. Ο μόνος τρόπος να ξεφορτωθείς έναν πειρασμό είναι να ενδώσεις σε αυτόν. Αν του αντισταθείς , η ψυχή σου θα αρρωστήσει από τη λαχτάρα για τα πράγματα που η ίδια απαγόρευσε στον εαυτό της, από την επιθυμία για όσα οι τερατώδεις νόμοι της έχουν κηρύξει τερατώδη και παράνομα.

Κάποιος είπε ότι τα πιο σημαντικά γεγονότα του κόσμου συντελούνται μέσα στο μυαλό.
Στο μυαλό, λοιπόν, και μόνο σ' αυτό γίνονται και οι μεγαλύτερες αμαρτίες του κόσμου...»



Στην πραγματικότητα, δεν περιοριζόμαστε σε στιγμές, είμαστε οι στιγμές..
«Αχ, νιώστε τα νιάτα σας όσο τα έχετε! Μην σπαταλάτε το χρυσάφι των ημερών σας ακούγοντας ανιαρούς ανθρώπους, πασχίζοντας να βελτιώσετε την ζωή των αμετάκλητα αποτυχημένων, ή παραδίδοντας τη ζωή σας στους αδαής, τους ασήμαντους και τους άξεστους. Αυτοί είναι οι αρρωστημένοι στόχοι, τα κάλπικα ιδανικά της εποχής μας. Ζήστε! Ζήστε αυτή την υπέροχη ζωή που υπάρχει μέσα σας! Μην αφήσετε να σας ξεφύγει τίποτε. Να είστε πάντα σε αναζήτηση νέων αισθήσεων. Να μην φοβάστε τίποτε… έναν νέο ηδονισμό – να τι χρειάζεται ο αιώνας μας.»


Και είμαστε και το αντάλλαγμα..
«Η ανθρώπινη ζωή – αυτή του φαινόταν ως το μοναδικό αντικείμενο που άξιζε να ερευνηθεί. Σε σύγκριση με αυτή δεν υπήρχε τίποτα που να έχει κάποια αξία. Ήταν αλήθεια πως, όταν παρατηρείς την ζωή μέσα στο παράξενο χωνευτήρι του πόνου και της ηδονής, δεν γίνεται να φοράς στο πρόσωπό σου γυάλινη προστατευτική μάσκα, ούτε να εμποδίσεις τις αναθυμιάσεις του θειαφιού να σου θολώσουν το μυαλό και να φουρτουνιάσουν την φαντασία σου με τερατώδη οράματα και δύσμορφα όνειρα. Υπάρχουν δηλητήρια τόσο λεπτά, που για να μάθεις τις ιδιότητές τους πρέπει πρώτα να τις δοκιμάσεις στον εαυτό σου. Υπάρχουν αρρώστιες τόσο παράξενες που πρέπει να τις περάσεις για να κατανοήσεις την φύση τους. Αλλά πόσο μεγάλη είναι η ανταμοιβή! Πόσο υπέροχος σου φανερώνεται ο κόσμος! Να διακρίνεις την παράξενη και αμείλικτη λογική του πάθους και την χρωματισμένη από συναίσθημα λογική του πνεύματος – να παρατηρείς εκεί που συναντιούνται και εκεί που διαχωρίζονται, σε ποιο σημείο συμβιώνουν με αρμονία και που αυτή η αρμονία συντρίβεται – αυτό ήταν καθαρή απόλαυση! Τι σημασία έχει το τίμημα? Κανένα τίμημα δεν είναι βαρύ όταν πρόκειται για αίσθηση.»



«Ψυχή και σώμα, σώμα και ψυχή – πόσο μυστήριο κρύβουν! Υπάρχει κάτι το ζωώδες στην ψυχή, και το σώμα μπορεί να ζήσει στιγμές πνευματικότητας. Οι αισθήσεις μπορούν να εξευγενίσουν και το πνεύμα να οδηγήσει σε εκφυλισμό.»

«Τίποτα δεν μπορεί να θεραπεύσει την ψυχή εκτός από τις αισθήσεις και τίποτα δεν θεραπεύει τις αισθήσεις εκτός από την ψυχή.»



Η πραγματική ασυδοσία και φθορά δεν βρίσκεται στην ανταλλαγή ή στο αντίτιμο.. αλλά στο ίδιο το γεγονός ότι υπάρχει ο Θεός και ο διάβολος.
«Η ανθρωπότητα παίρνει πολύ σοβαρά τον εαυτό της. Αυτό είναι το προπατορικό αμάρτημα του κόσμου. Αν ο άνθρωπος των σπηλαίων ήξερε να γελάει, η ιστορία θα είχε γραφτεί διαφορετικά.»

«Καμιά ζωή δεν καταστρέφεται εκτός από εκείνη που η ανάπτυξή της αναστέλλεται»

«Οι άνθρωποι αισθάνονται έναν φυσικό ενστικτώδη τρόμο απέναντι στα πάθη και τις συγκινήσεις που μοιάζουν πιο ισχυρά από αυτούς και τα οποία γνωρίζουν ότι έχουν κοινά με λιγότερο οργανωμένες μορφές ύπαρξης»



« Ναι, όπως είχε προφητέψει ο λόρδος Χένρι, ένας νέος ηδονισμός θα ερχόταν να αναδημιουργήσει τη ζωή και να τη σώσει από τον σκληρό και άσχημο πουριτανισμό, που γνωρίζει στις μέρες μας μια παράξενη αναβίωση. Φυσικά, δεν θ’ αρνιόταν τις υπηρεσίες της λογικής, δεν θα αποδεχόταν όμως ποτέ καμιά θεωρία ή σύστημα που θα απαιτούσε τη θυσία οποιασδήποτε εμπειρίας πάθους. Σκοπός του θα ήταν η εμπειρία αυτή καθαυτήν και όχι ο καρπός της εμπειρίας, γλυκός ή πικρός. Με τον ασκητισμό που νεκρώνει τις αισθήσεις, ή την χυδαία ασυδοσία που τις αμβλύνει, δεν θα είχε καμία σχέση. Θα δίδασκε στον άνθρωπο να συγκεντρώνεται στις στιγμές της ζωής, που και αυτή η ίδια δεν είναι παρά μια στιγμή»

 

Αν κάτι ποτέ μου δεν μπόρεσα να καταλάβω είναι η έννοια της ελευθερίας και της ανεξαρτησίας έτσι όπως αυτή ιστορικά, φιλοσοφικά και πολιτισμικά μου πλασάρεται. Φαίνεται ένα αστείο από άκρη σε άκρη.

Σου λένε ότι πρέπει να μάχεσαι για την ελευθερία σου, για τις ιδέες σου και τις αξίες σου για τα ιερά σου ΟΜΩΣ πάντα η ελευθερία σου θα πρέπει να μην περιορίζει τις ελευθερίες των άλλων, οι ιδέες σου να αναπτύσσονται σε περιβάλλον που επιτρέπει να αναπτύσσονται και οι ιδέες των άλλων, το βίωμα των αξιών και των ιερών σου να σέβεται και να μην παρεμποδίζει επ ουδενί το βίωμα των αξιών και των ιερών των άλλων (από τους άλλους).

Και κάπου σταματάς και σκέφτεσαι αν ελευθερία είναι το να βάζεις τον σεβασμό της ελευθερίας των άλλων πάνω από την ελευθερία σου τότε συμβιβασμός και καταπίεση τι είναι ?

Αναγκαίοι οι συμβιβασμοί και οι συμβάσεις για την λειτουργία της οποιασδήποτε κοινωνικής δομής χωρίς αυτούς δεν θα υπήρχε ο κόσμος όπως τον ξέρουμε, αλλά γιατί να έχουμε την ελευθερία ως υπέρτατο ιδανικό και όχι τους υπέρτατους συμβιβασμούς και συμβάσεις ? εκείνους που θα καθιστούσαν κάθε αδικία παρελθόν με τεράστιες θυσίες στην ελευθερία της μονάδας. Μία παράξενη τάση να παραμένουμε στην μέση μεταξύ της ουτοπίας της πραγματικής ελευθερίας και του πολέμου κατά των απαραίτητων συμβιβασμών και συμβάσεων που καταπιέζουν το ουτοπικό όνειρο της πραγματικής ελευθερίας.

Οι πρώτοι δεν υπηρετούν κανέναν, είναι ελεύθεροι οποιασδήποτε υπηρεσίας.

Η ηδονή είναι ένα εντελώς ατομικό βίωμα. Δεν αθροίζεται, δεν υπάρχει συλλογική ηδονή.

 

Παντού υπάρχει ένα! Εγώ μόλις έπεσα πάνω του τυχαία. Τυχαίο;;;  

 

 

Το πορτραίτο του Dorian Gray είναι απαγορευμένο ερωτικό αριστούργημα για το Βήμα ?
Σίγουρα ο Μπόμπολας θα χρωστούσε στην εκκλησία.

 

Να σου θυμισω, οτι ο/η πολιτης της αστικης δημοκρατιας, οπως αυτη θεσπιστηκε κατα την γαλλικη επανασταση, παραχωρει εθελλοντικα μερος των δικαιωματων του/της στο κρατος (την κρατικη εξουσια, που υποτιθεται οτι πηγαζει απ το λαο) με ανταλλαγμα αυτη να του/της παρεχει ασφαλεια και ευνομη ταξη. Αυτη η κατασταση λεγεται ελευθερια κσι ειναι αυτο πιυ περιγραφεις.

Το πειραχτηρι μεσα μου, συμπληρωνει. Η αστικη δημοκρατια των ελευθερων πολιτων, ειπε ´όχι´ στον Μαρκησιο, η ελευθερια σου ειναι εναντια στο συμφερον του λαου επειδη βιασες μια-δυο-τρεις υπηρετριες και μαλιστα παραφυση, αυτο τιμωρειται, αρα... μεσα. Βλ. Βιογραφια του. Για να τον κατηγορησαν οι υπηρετριες, ε, μαλλον καποια παραβιαση θα εκανε. Στην αστικη δημοκτρατια ειχαν κι αυτες κααααποια δικαιωματα, να μη θελουν βρε παιδακι μου να τις βιαζει παραφυση καποιος, ας ειναι και Μαρκησιος. Πως να το κανουμε, Οσο καυλα κσι ηδονη να θελει αυτος ο Μαρκησιος. Και οι καιροι κι αν αλλαξαν...

Μιλω με στοιχεια. Αν κι αυτα ειναι αρλουμπες, τι να πω, εχουμε θεμα....

 

Έλα ντε!!

 

Φυσικά και όχι, αν ήταν θα τού είχε αλλάξει τον αδόξαστο...
Αλλά το "απαγορευμένο" πουλάει, κι άμα έχει και φτηνά έως καθόλου πνευματικά δικαιώματα, ακόμα καλύτερα...
Άσε που αν ήταν στις μέρες μας κανονικά απαγορευμένο ή έστω "στιγματισμένο" θα το επανεξέδιδε -παρεκτός και δεν "βόλευε" τον κυρ-Χρήστο- για να πάρει μια εύκολη νίκη από τους ηλίθιους που το απαγόρευσαν/στιγμάτισαν...
Και ευκολάκι και αποτελεσματικόταο διαφημιστικά...

Αααα...
Το "Βήμα" ανήκε ανέκαθεν στο Λαμπρακέικο (ΔΟΛ), το Μπομπολέικο είχε το "Έθνος" (Πήγασος)...

 

Ενα ¨απαγορευμενο¨ της εποχης 1988++ ηταν και το περιοδικο Open, με λογοτεχνικα αριστουργηματα κσι κρυπτογραφημενες αγγελιες.

το διαχρονικο ερωτημα. Απο ΠΟΙΟΝ ή ΤΙ απαγορευμενο??????? Με το ζορι σε βαζουν να το διαβασεις????