Η "εκδίκηση" της Χιονάτης...

Το τσάι έρεε στα μεταξένια χείλη της Λαίδη Μπολέυν, την ώρα -που άνοιξε η πόρτα και πρόβαλε δειλά-δειλά το κεφάλι του νεαρού λειτουργού. Έχοντας λάβει ελληνοχριστιανική παιδεία, ιδιαιτέρως αυστηρή, ήταν αλήθεια πως δεν του δινόταν η ευκαιρία να επιδίδεται συχνά σε σαρκικές απολαύσεις.
Το σπίτι της μαντάμ Μπολέυν ήταν το πρώτο του είδους του που άνοιγε στη φτωχική εκείνη γειτονιά των Πατησίων του 1950, λίγο μετά αφότου ο πόλεμος είχε ρημάξει τη χώρα..
Η Γκέρτρουντ ήταν μια γυναίκα κυριαρχική από τη φύση της, η οποία απέπνεε αρχοντιά, όχι μόνο εξ επόψεως εμφάνισης, αλλά κι από τρόπων. Παρά την κυριαρχικότητα που τη χαρακτήριζε δεν έπαυε να διαθέτει σε ανάλογο μεγάλο βαθμό το "μητρικό φίλτρο", την τρυφερότητα εκείνη που κάνει τον κάθε άντρα να υποτάσσεται στα πόδια της...
Ήταν το αρχέτυπο της "Μητέρας", της "Γυναίκας Αρχέγονης Θεάς", της "Αγίας-Πόρνης"... ενσάρκωνε πληθώρα ρόλων στο πρόσωπό της.
Ο παπάς ήταν άνθρωπος με καταπιεσμένες ευαισθησίες και ελαφρώς ευνουχισμένος από το ελεεινό περιβάλλον της ιερατικής σχολής που φοίτησε...
Σ’ ένα τέτοιο περιβάλλον που και η παραμικρή νύξη για αισθησιασμό ποδοπατείτο αμείλικτα, δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε πως όλη αυτή η διαδικασία έδωσε το έναυσμα για τη δημιουργία νέων παθών! Δεν ήταν η πρώτη φορά εξάλλου που ο λειτουργός υπέκυψε στην αμαρτία με την ίδια γυναίκα! Γύρω στα 50, καλοστεκούμενη, ψηλή και γεμάτη, τον καλωσόρισε μ' ένα παιχνιδιάρικο χαμόγελο! "Χιονάτη" τη φώναζε χαϊδευτικά κι εκείνη ανταποκρινόταν με ευχαρίστηση, όπως ακριβώς τη φώναζε ο πατέρας της λόγω της άσπρης σα γάλα επιδερμίδας της...
Τα ξανθά της ξέπλεκα, αλλά όχι λιγότερα γοητευτικά, μαλλιά της, η φυσική ομορφιά που εξέπεμπε το πρόσωπό της αμέσως μετά τον ύπνο κόντεψαν να κάνουν τον λειτουργό μας να συγκινηθεί πριν την ώρα του!
Εκείνη το κατάλαβε, δεν κρατούσε άλλωστε χωρίς λόγο τη βέργα στο χέρι της. Και για του λόγου το αληθές την εγκαινίασε στον πισινό του ιερέως, με ιδιαίτερα χαριτωμένο τρόπο...
Ο λειτουργός το ένιωθε, δοκίμαζε την ηδονή να αισθάνεται αδύναμος κι απροστάτευτος μπροστά σε μια τέτοια Μετρέσα! Εκείνη του χάιδεψε τα μάγουλα και δίνοντάς του χαστουκάκια τον διέταξε να πιει στην υγειά της!
Ο λειτουργός άργησε να καταλάβει, περίπου 0,5 δευτερόλεπτο, αλλά όταν έπιασε το μήνυμα υπάκουσε αμέσως! Εκείνη κάθισε σε ένα "έπιπλο", ειδικό για τις περιστάσεις, που έμοιαζε με λεκάνη τουαλέτας, με μόνη διαφορά πως η βάση του ήταν κούφια από κάτω, σε σχήμα κουτιού· το μέσον της δε, ήταν ειδικά διαμορφωμένο ώστε να χωράει να μπει ένα ανθρώπινο κεφάλι μέχρι το λαιμό, στη συγκεκριμένη περίπτωση εκείνο του κάθε επίδοξου εραστή. (Στ' αλήθεια η ανθρώπινη διάνοια είναι ιδιαιτέρως εφευρετική, όταν έχει κέφια!)
Ο λειτουργός αποφασίζοντας να περάσει απροσδιόριστη ώρα της ζωής του εκεί μέσα, χώθηκε κάτωθεν του Θρόνου και περίμενε...
Η Δεσποινίς κάθισε επάνω του κι ο ιερέας ένιωθε την καρδιά του να χτυπάει δυνατά, ωσάν εκείνη ενός ερωτευμένου. Προσπαθούσε να ελέγξει την αδημονία του, διότι ήταν και τζέντλεμαν, δεν ήθελε να ενοχλεί τα οπίσθια της Κυρίας του με μυκηθμούς και ρουθουνίσματα, όμοια με εκείνα των χοίρων. Ακόμα και στις πιο διαστροφικές στιγμές του δεν έπαυε να είναι διακριτικός.
Εκεί κάτω ένιωθε πως είχε επιφορτιστεί με ένα ιερό καθήκον. Αισθανόταν φύλακας, κλειδοκράτορας των μυστικών διεργασιών που λάμβαναν χώρα στο κορμί της Θεάς του. Τα μυστήρια της βασιλείας των Ουρανών πάλευε να βιώσει τόσα χρόνια, αγνοώντας πώς έφτασε στη θέση να θαυμάζει από τα χθαμαλά στρώματα την τρυπίτσα της Γκέρτρουντ, η οποία προσπαθώντας να ανοίξει, παλλόταν πέρα δώθε, σαν μπουμπουκάκι, το οποίο πάλευε να γίνει τριαντάφυλλο, πριν την ώρα του...
Ξάφνου, τα κόκκινά της χείλη άφησαν να τους ξεφύγει ένας ελαφρύς στεναγμός..
Κάτω από τους τροφαντούς μηρούς Εκείνης ένιωθε ασφάλεια, ανάλογη, με εκείνη που νιώθει ένα μικρό πουλάκι κάτω από τα φτερά της μάνας του!
Αρκούντως καλός γνώστης της ελληνικής μυθολογίας ήταν ενήμερος για την ιστορία του Δία και της Δανάης, που είχε φυλακίσει ο πατέρας της Ακρίσιος σε μια υπόγεια φυλακή. Ο πατέρας των Θεών, όμως, είχε άλλα σχέδια στο μυαλό του, μεταμορφώθηκε σε χρυσή βροχή και γονιμοποίησε μ' αυτό τον τρόπο τη νεαρή γυναίκα!
Ο ήρωάς μας περίμενε κι αυτός τα δικά του "Επιφάνεια".. Λαχταρούσε να ανοίξουν οι "ουρανοί" και να τον λούσουν με ό,τι ευλογία τούς "περίσσευε" εκείνη την ώρα..
Ξάφνου τα ανήσυχα σκέλια της Κυρίας παραμέρισαν και εκείνος ανασκουμπώθηκε. Η ευγνωμοσύνη που ένιωθε όταν τον πλημμύρισε το θείο νέκταρ της ήταν απερίγραπτη, ήταν τόσο δυναμικό το συναίσθημα που ένιωθε την ίδια ώρα που βαπτιζόταν στα νερά της!! Νόμιζε πως γινόταν ένα με την άβυσσο της ύπαρξής της, το πιο "ιερό" και συνάμα το πιο "καταραμένο" πράγμα πάνω της, τον έκανε να σπαρταράει από ηδονή.
Την ίδια ώρα που γινόταν αυτό, η κωλότρυπα του ιερέως παλλόταν και είχε μετατραπεί σε μουσικό όργανο, ικανό για τις πιο γλυκιές μελωδίες, στα χέρια της...
Τα δάχτυλά της παραβίαζαν χωρίς αιδώ την απαγορευμένη περιοχή του, πράγμα το οποίο λάμβανε χώρα ταυτόχρονα με τη μυστικιστική του βάπτιση.
Ο πατέρας Γεώργιος είχε την αίσθηση ότι του ρουφούσε την ψυχή όλο αυτό το ηδονικό παραλήρημα, διάβολος και θεός είχαν γίνει ένα!
Έπαιζε το πουλί του, την ίδια ώρα που η Γκέρτρουντ τού προσέφερε αυτή την εκδούλευση· ξάφνου εκείνη αφήνει μια πορδή...
Την ίδια ακριβώς στιγμή, η θυσία επετεύχθη! Ο ήρωάς μας ένιωσε τους υπαρξιακούς του "κρουνούς" να σπάνε και αφέθηκε να τον πλημμυρίσει ένας ποταμός πηχτού, κρεμώδους, άσπρου υγρού μαζί με ένα αίσθημα ευγνωμοσύνης...

 

Μία απορία την έχω.
Η "εκδίκηση" και δη της Χιονάτης που ακριβώς έγκειται ?

Όπως γράφεις:

στον ιερέα έτυχε ένα σκηνικό ονειρικό που τον οδήγησε στην απόλυτη εκτόνωση και όλα καλά μέχρι εδώ και κουφάλες ιερείς σε ολόκληρη την ανθρώπινη ιστορία ζωή και κότα και βίτσια είστε.

Όλη σου η αφήγηση είναι γύρω από τον ιερέα και το πως το έζησε και τι ωραία που πέρασε και πόσο καυλωτικό και θεικό του ήταν όλο αυτό. Για την Κυρία του και την Θεά του και Δεσποσύνη ούτε κουβέντα για αυτά που αισθανόταν και γιατί έκανε ότι έκανε. Δεν ξέρω αν το καταλαβαίνεις αλλά είμαι σίγουρος ότι το πόνεμα σου είναι μία καλή ένδειξη γιατί όλες αυτές οι μητέρες-θεές-πόρνες-κυριαρχικές που ονειρεύεστε σας έχουν σχεδόν πάντα μεταφορικά για χέσιμο και σχεδόν ποτέ κυριολεκτικά. Αν έβαζες ένα παγκάρι δίπλα στην ξύλινη κατασκευή που κάθισε η λαίδη, να αφήσει ο λειτουργός ένα μικρό οβολό από το στέρημα του θα είχε μία πιο ρεαλιστική υφή όλο αυτό.



Και μία πρόταση την έχω.

Μιας και πρόκειται για ιερέα και για να μπει ο αναγνώστης βαθύτερα στο κλίμα, θα μπορούσες να γράψεις συγκεκριμένα ότι η δεσποσύνη έπαιζε την μελωδία του Toccata and Fugue in D Minor του Bach όσο πλημμύρισε με θείο νέκταρ τον λειτουργό.

 

Θα το έχω υπόψη μου για την επόμενη φορά...
Ευχαριστώ!  

 

Ευφυής ψυχανάλυση..
Η ευφυέστατη που παίζει να έχω υπόψη μου στην ιστορία του χιούμορ!!   
Αλλά γιατί εξανίσταστε, αγαπητέ;  
Διακρίνω μια κάποια.. επιθετικότητα προς το τέλος ή είναι η ιδέα μου;

 

Ακριβώς λοιπόν στον τίτλο βρίσκεται το πώς αισθανόταν η Κυρία, από την πλευρά της· εκδικητικά!

 

Χιούμορ σκέτο, όχι ψυχανάλυση. Ψυχανάλυση θα ήταν αν υπήρχε το γεγονός στο οποίο αναφέρομαι.

Το ήξερα ότι έχει βάθος η ιστορία, θα σου ήταν κόπος να το εξηγήσεις κάπως στο αναγνωστικό σου κοινό ?

 

Χιονατη ή Μαλεφισέντ?

 

 

Θα το κάνω!
Προς το παρόν η έμπνευση είναι σαν κάτι που μου έρχεται μέσα στο δευτερόλεπτο και το αμέσως επόμενο φεύγει...
Πότε μπορεί να είναι πάλι;
Δεν ξέρω, αλλά θα ξαναυπάρξει· μπορεί σε μια βδομάδα, ένα μήνα...

 

Πολύ άγρια!!