αγάπη και πόνος-προσωπική προσέγγιση...

Άτσαλο φλερτ ήταν . Αν αφαιρέσεις την ιδιότητα ψυ , θα το δεις ...Αν ήσουν συγκεντρωμένος και σε ενδιέφερε ,θα έβγαζες λαβράκι  

 

Χαχαχα .. όχι, εκεί είμαι σίγουρα, το παραδέχομαι!

Ενδεχομένως .. σε αυτό το θέμα δεν μπορώ να είμαι απόλυτος, καθόσον δεν είμαι ειδικός.

Ναι, μπορεί να ήταν κι έτσι .. αλλά αδιάφορο.

Πέρα από την πλάκα πάντως, και πάνω σε όσα είπε ο @cadpmpc, αυτό ήτανε ένα τμήμα μιας μεγαλύτερης συζήτησης, ότι όλες οι συμπεριφορές έχουνε μια αιτία.
Δεν αντιλέγω, προφανώς και η συνάρτηση της ζωής μας είναι συνεχής, προφανώς και τα βιώματα που έχει κάποιος μπορεί να αποτυπώνονται στο υποσυνείδητο ή το συνειδητό του ..

Εκεί που διαφωνώ κάθετα (καθώς δεν υπάρχει κανένας που να γνωρίζει καλύτερα τα βιώματά του από τον ίδιο), είναι που διαπιστώνω πως πολύς κόσμος (ασχέτως γνωσιακού επιπέδου και επαγγέλματος), θεωρεί πως το BDSM είναι κάτι το μή φυσιολογικό .. και ειδικότερα το σεξουαλικό κομμάτι αυτού, και ψάχνει να βρει μία τουλάχιστον αιτία στην οποία οφείλεται αυτή η συμπεριφορά.

Και εξοργίζομαι ακόμα περισσότερο, διότι γνωρίζω πολύ καλά πως εντός του «χώρου», υπάρχει πολύ μεγάλο ποσοστό που:
δεν υπήρξαν θύματα βιασμού ή κακοποίησης, δεν είχαν δύσκολα παιδικά χρόνια, δεν ήτανε θύματα bullying στο σχολείο, δεν είναι άτομα χαμηλής αυτοεκτίμησης, κλπ, κλπ, κλπ.

Αν λοιπόν η επιστήμη της ψυχολογίας / ψυχιατρικής κλπ, ψάχνει απεγνωσμένα να βρει κάτι για να το συνδέσει με συμπεριφορές / προτιμήσεις, τις οποίες η ίδια η επιστήμη τις έχει ορίσει ως μή φυσιολογικές, τότε sorry κιόλας .. αλλά η επιστήμη αυτή είναι για τα μπάζα.
Γιατί δεν κάνει τίποτα άλλο από το να ψάχνει να επιβεβαιώσει την ταξινόμηση που η ίδια έχει επιλέξει (φυσιολογικό vs μή φυσιολογικό)

Ps: και κάπου εδώ εμφανίζονται όλοι οι ψυ του Φόρουμ και γινόμαστε από δυο χωριά χωριάτες ..

 

Προσοχή, προσοχή, Σινδόνη alert!!!

Η αλήθεια είναι πάντα κάπου στη μέση.
Το αν η ψυχολογία είναι επιστήμη ή όχι έχει απασχολήσει πολύ ακόμη και τους ίδιους τους ψυ.
Η ψυχιατρική, πήρε τον δρόμο που πήρε, με πολλά ζιγκ-ζαγκ στην πορεία.

Αιτίες υπάρχουν, προφανώς για τα πάντα.
Το ποιος μπορεί να τις εντοπίσει για να ερμηνεύσει τις επιλογές του ατόμου για την σεξουαλικότητα ή την ζωή του γενικότερα, είναι θέμα μίας ευρύτερης συζήτησης.
Αν το άτομο νιώθει καλά με τις επιλογές του ή όχι, είναι το κλειδί κατά την γνώμη μου.

Θεραπεία αναζητείται όταν το άτομο νιώθει πως υπάρχει πρόβλημα.
Όχι πως δεν υπάρχουν διαταραχές ή παθήσεις που περιλαμβάνουν την αγνωσία ως προς τη νόσο, σωματική ή ψυχική, αλλά εκεί συνήθως παρεμβαίνει το περιβάλλον.
Σε άτομα υψηλής λειτουργικότητας, αυτό γίνεται εξαιρετικά δύσκολο.

Το τι αποτελεί επιλογή του ατόμου μέσω της ελεύθερης βούλησης, όπως και το αν υπάρχει τελικά η ελεύθερη βούληση είναι ένα τεράστιο θέμα συζήτησης.

Προσωπικά, πιστεύω στην διαρκή αυτογνωσία, όσο πιο βαθιά, τόσο πιο καλά, υποβοηθούμενη ή μη.

Το να ξεκαθαρίσει ο άνθρωπος ποιος είναι και τι θέλει για τον εαυτό του και τις αλληλεπιδράσεις του και να "γίνει αυτό που είναι", πραγματικά.

Το τι θα συναντήσει στην πορεία, πχ γιατί είναι αυτός που είναι ή έτσι όπως είναι, είναι πολυπαραγοντικό, δεν συνοψίζεται σε ταμπέλες, καθώς ο καθένας είναι μοναδικός, σαν αποτέλεσμα των μοναδικών συνθηκών που συντέλεσαν στην διαμόρφωση του. Η ταξινόμηση ή η κατηγοριοποίηση γίνεται για λόγους ευρύτερης επικοινωνίας, επιστημονικά ή μη.

Το σίγουρο είναι πάντως, ότι ακόμη και από καρμικής άποψης, είμαστε έργα σε εξέλιξη, όσο ζούμε και αναπνέουμε και κάνουμε επιλογές.
Το μόνο πράγμα που αδιαμφισβήτητα λειτουργεί, είναι η αποδοχή της διαρκούς αλλαγής μέσα από την εξέλιξη.

Κάποτε είχα κι εγώ την πιπίλα ότι "ο άνθρωπος δεν αλλάζει" για να συνειδητοποιήσω απλά μεγαλώνοντας πως δεν αλλάζει μόνο όποιος δεν θέλει να αλλάξει, όποιος φοβάται την αλλαγή και την εξέλιξη.

Εμένα δεν με στεναχωρούν οι απόψεις κάποιων ψυ για τους bdsmers, το DSM τουλάχιστον εξελίσσεται σε ότι αφορά τον σαδομαζοχισμό και άλλες υποκατηγορίες.

Υπεισέρχεται όμως πάντα η ατομική αντίληψη και προκατάληψη, όπως και η ελλιπής ή καθόλου επίκαιρη ενημέρωσή των ψυ σε κάποια θέματα που άπτονται του bdsm.
Είναι ένα ευρύτερο κοινωνικά φαινόμενο, ένα ποσοστό του κόσμου να αγνοεί το τι είναι bdsm ή να έχει μια στρεβλή αντίληψη.

Σε ένα συνέδριο ( όχι ψυ, προς Θεού )
που τόλμησα να θίξω το θέμα στα πλαίσια μιας εισήγησης, πολλοί συνάδελφοι ήταν εντελώς ανενημέρωτοι ακόμη και για την ύπαρξη του bdsm. Δέχθηκα πολλές ερωτήσεις, ακόμη περισσότερες μετά, κατά μόνας. Προσπάθησα να είμαι λιτή και περιεκτική ( όσο περίεργο και να σας φαίνεται αυτό   )

Σε αυτούς όμως θα πάνε αύριο κάποιοι άνθρωποι για συμβουλευτική. Αν είναι bdsmers, προφανώς θα αφήσουν αυτό το κομμάτι απ' έξω, ή θα βρεθούν στην δύσκολη θέση να εξηγήσουν τις επιλογές τους, κάτι το οποίο δεν είναι και τόσο εύκολο.

Καταλαβαίνουμε λοιπόν το ότι ο υπόλοιπος κόσμος, δεν είναι αναγκαστικά ενήμερος για το bdsm.
Αυτό δημιουργεί παρανοήσεις, παρεξηγήσεις, απομόνωση, ή υποκρισία.

Δεν είμαι καμία ακτιβίστρια, ούτε του χώρου, ούτε γενικώς, ωστόσο νομίζω πως μπορεί να επικοινωνηθεί προς τα "έξω" μία καλύτερη και ρεαλιστικότερη εικόνα του χώρου αν κι εμείς είμαστε πιο επικοινωνιακά ομονοούντες και δεν αναλωνόμαστε σε αστείες έριδες μεταξύ μας.

Όχι για να διεκδικήσουμε κάτι που έτσι κι αλλιώς είναι δικό μας, παρά να έχουμε την πολυτέλεια να μην κρυβόμαστε από το περιβάλλον μας (αν όχι τώρα, έστω κάποτε) και να μην αντιμετωπιζόμαστε εις το διηνεκές σαν ανώμαλοι η διαταραγμένοι.

 

ζεις στα όρια, αγαπητέ. αληθινά στην κόψη του ξυραφιού. επικίνδυνα. το διασκεδάζεις ακραία.   

δεν πρόκειται γιά μία επιστήμη.
 

 

Για την σχολή ψυχολογίας όπου όλα είναι συμπεριφορές, ενώ γίνεται δεκτό ότι για κάθε συμπεριφορά εξατομικευμένη υπάρχει μια βαθύτερη αιτία, εν τούτοις η αιτία δεν είναι ποτέ το επίκεντρο, η συμπεριφορά και τα μοτίβα συμπεριφοράς είναι το επίκεντρο και η συμπεριφορά, παρά το γεγονός ότι έχει αιτία, θεωρείται αποτέλεσμα συνθηκών.

Ο συμπεριφορικός ψυχολόγος θεωρεί ότι αν βρεθεί ένα πρόσωπο σε χ συνθήκες θα τείνει να παρουσιάσει συμπεριφορά σαδιστική και αν βρεθεί σε συνθήκες ψ θα τείνει να παρουσιάσει συμπεριφορά μαζοχιστική. 'Όχι επειδή "κατά βάθος" είναι το ένα ή το άλλο, αυτό δεν θα το πει ποτέ, αν είναι λίγο σοβαρός, σίγουρα - κόβω και χέρι για αυτό - δεν θα το πει σε αναλυόμενο. Γενικά, στον αναλυόμενο δεν θα πει τίποτα από ό,τι περιμένει χαλαρά ο αναλυόμενος να ακούσει.

Πρώτα πρώτα δεν συμβαίνει αυτό. Δεν υπάρχει ψυχολόγος με άδεια άσκησης επαγγέλματος που να τσιμπήσει το δόλωμα που θα του ρίξει ο αναλυόμενος - διότι περί αυτού πρόκειται - να κάτσει να ασχοληθεί με το BDSM του αναλυόμενου. Δεν είναι τίποτα σπουδαίο, για τον ψυχολόγο, το BDSM, το χειρίζεται για πλάκα, δεν είναι τίποτα. Ο ψυχολόγος εστιάζει στον αναλυόμενο, αυτή είναι η δουλειά του. Αν για τον αναλυόμενο το BDSM είναι μια διευθέτηση που του λύνει άλλα θέματα, δεν έχει το παραμικρό θέμα, δέχεται την διευθέτηση. Αν για τον αναλυόμενο το BDSM είναι ένα κανάλι καταστροφικής / αυτοκαταστροφικής συμπεριφοράς, τότε ο ψυχολόγος το χειρίζεται ανάλογα.

Ενώ, αντίθετα, εκτός χώρου υπάρχουν πρόσωπα που έχουν βιώματα ως και τραυματικότατα και όμως ουδέποτε ενδιαφέρθηκαν να ασχοληθούν με το BDSM. Καμία σχέση, εξ ορισμού, το τι κουβαλάμε με το αν κάνουμε BDSM και τι BDSM κάνουμε. Οι αιτίες του καθενός είναι αυστηρά προσωπικές και έτσι τις αντιμετωπίζει η ψυχολογία / ψυχανάλυση / ψυχοθεραπεία.

Δεν έχω διαπιστώσει τέτοιο πράγμα και γνωρίζω πολλούς που δεν έχουν διαπιστώσει τέτοιο πράγμα.

(Δεν) με ζητήσατε; Την καλησπέρα μου και ελπίζω να μη δημιούργησα κανένα τέτοιο πρόβλημα  

 

Αυτή θα μπορούσε να είναι η τέλεια προσέγγιση πάνω στο θέμα, με την σημερινή μου οπτική:

 

Επιστήμων, δηλαδή, όχι αστεία...

Πάντως, το γεγονός ότι αρπάχτηκες μαζί της, κάτι λέει...
Τόσο πολύ θα σε ανησυχούσε να έχανες την ετικέτα του ατόφιου σαδιστή; Σε κάνει να νιώθεις άβολα το να πιστεύουν οι άλλοι ότι μπορεί να έχεις και μαζοχιστική πλευρά;

 

Ο βούρκος μου είναι ΕΔΩ.. πάντα εδώ ήταν μωρό μου.. κάποιες φορές νομίζουμε πως ξεφεύγουμε.. πως βγαίνουμε από τα μαύρα νερά καθαροί και κινούμαστε προς τις φυλλωσιές.. αλλά όλα αυτά είναι μια οφθαλμαπάτη.. μια λάθος διαίσθηση.. μια μικρή στιγμή ελευθερίας σε μια ψυχή φυλακισμένη να ζει πάντα ΕΔΩ..

«Ωραία είναι εδώ» κάποιοι σου λένε.. καλά περνάς..

Καλά περνάς πως;

Δίχως Αγάπη;

Δίχως Συναισθήματα;

– Η Αγάπη πονάει Δικέ μου!

– Καλά κάνει..

– Η Ζωή πονάει δικέ μου.. η γαμημένη η ζωή.. σε γεμίζει με φορτία που ποτέ σου δεν διάλεξες..

– Κουβάλα!

Κουβάλησε ανθρωπάκο το φορτίο σου.. μεγάλωσε, πόνεσε, νιώσε την απώλεια, νιώσε τις χαρές και τις λύπες μια ζωής που δεν ζήτησες.. πολλές φορές μια βόλτα στους δρόμους κάνει την ψυχή μου να δακρύζει.. ο πόνος είναι γύρω μου.. πίσω από τα χαμογελαστά πρόσωπα στο τσιπουράδικο της γειτονιάς μέχρι το κουρέλι εκείνο που ψάχνει για λίγο τροφή μέσα στα σκουπίδια δυο στενά παρακάτω..

Όλοι οι άνθρωποι δικέ μου είναι ΙΣΟΙ!

Όλοι οι άνθρωποι δικέ μου έχουν δάκρυα στα μάτια.. σε όλους χτυπά μια καρδιά..
Δεγαμινιώτης.

 

Αγαπητέ @Akis87,

αυτό το απόσπασμα είναι δικό σου ή κάποιου άλλου?

 

Με αφορμή τα όσα έγραψε η @gaby_m ...

1.
Έχει πλάκα πως στα στερεοτυπικά μοντέλα που κουβαλάει ο καθένας, με ποιο τρόπο κατοικοεδρεύει το ιδανικό, το ιδεώδες το σούπερ-ντούπερ, που πάντα όμως το γαμημένο αφορά στο πώς θα έπρεπε να είναι οι άλλοι μπήξε και δείξε, εν προκειμένω η ψυχολόγα...
Ρέεεεεεϊ, όπως υπάρχουν καλοί επαγγελματίες μηχανικοί, μανάβηδες, γιατροί, ταξιτζήδες, στρατιωτικοί, δάσκαλοι, υπάλληλλοι, έτσι υπάρχουν και μπάζα και μάλιστα σε περίπου τετραπλάσιο αριθμό, πασίγνωστο απ' τον καιρό των παγετώνων...
Δύο τινά: Ή νομίζουμε πως μιλώντας έτσι υποσυνείδητα μας παινεύουμε ή είμαστε τόσο κόπροι και ανίκανοι να το ψάξουμε και να το καταλάβουμε όταν επιλέγουμε τον όποιο επαγγελματία ή, όπερ έδει δείξαι, είμαστε τα μπάζα και καμωνόμαστε πως δεν...
Για το παρεάκι στο βάθος απ' όπου ακούστηκε "και πώς να καταλάβεις τον καλό ταρίφα μες στον χαμό", συνιστώ να πάρουν τον πιο κλαψομούνη, πικραμένο (σύντομα θα σκάσει μύτη) να τους οδηγήσει στα μονοπάτια της γραφικότητας και της πίκρας όλων μαζί...

2. Όσο πιο πολλή ομαδοποίηση υπάρχει και νιώθετε πως ανήκετε στην ομαδούλα, τόσο πιο μπάζα ψυ θα βγαίνουν στην πιάτσα και θα βολεύονται μια χαρά... Είναι σαν τα στούντια με τα νύχια, τις επεμβάσεις για λεύκανση κωλοτρυπίδας και τα διάφορα αλυχτούντα νουμεροκομματόσκυλα που τους απιθώνετε ψήφους...

3. Όσο για την αδυναμία αντίληψης της απόλυτης αναλογικότητας των εντός φόρουμ με τους εκτός -αυτούς τους αλήτες, τους τιποτένιους, τους βανιλομαστιχιάρηδες- τι να πω... Ή φτήνηναν τα προνομιακά καλάμια ή ο ωμός έρως της κωλοτρυπίδος χτυπάει κόκκινα...

 

Μάλλον λέει πως δεν δέχομαι ως επιστήμη την απεγνωσμένη προσπάθεια να εντοπίσουμε κάτι και να το συνδέσουμε ως αίτιο για μια συμπεριφορά (το έγραψα και παραπάνω).

Όχι μάγκα μου, έχω πάψει εδώ και καιρό να ανησυχώ για τις διάφορες ταμπέλες και πολύ περισσότερο για τις γνώμες τρίτων. Θα ήμουν μαζοχιστής αν δεν το έκανα αυτό.

 

Ψυχαναλύτρια θα 'τανε! Μακριά από μας... 

Πέρα από την πλάκα, επειδή μάλλον ψυχαναλύτρια τη κόβω κι από τις αναφορές μετά για τα παιδικά χρόνια (ή τουλάχιστον ψυχαναλυτικοπροσανατολισμένη), δεν θα έβγαινε κι άκρη, καθότι η συγκεκριμένη θεωρητική προσέγγιση ασπάζεται αυτό το δίπολο - απλά και οι σωστοί ψυχαναλυτές δεν θα επέμεναν με αυτόν τον τρόπο, ο οποίος απ' ό,τι κατανοώ ήταν πολύ έντονα "έλα να σου πω εγώ τι είσαι γιατί εσύ δεν τα ξέρεις καλά" και θα άνοιγε δημιουργική και όμορφη συζήτηση.