δοξάζοντας την (ή τον) κυρίαρχο

Αλήθεια τώρα ? Τα σχολια ,ακόμη και ολόκληρα νήματα που έχουν γράψει υποτακτικές για τους Κ τους ( χωρίς όνομα ,αλλά γνωστο κάθε φορά ) δημόσια εκδήλωση λατρείας δεν είναι ? Οι εγκωμιαστικές καμπάνιες που κανουν όταν κατ εντολή ψάχνουν δεύτερη υποτακτική ?
Ίσως έχετε δει ότι κάποιες Κ θέλουν να λέγονται Goddess . Αραγε είναι μέρος της εκπαίδευσης να τις δοξολογούν τα υπο τους ? ίσως .
Προσωπικά το είδα απλά ως δημόσια ταπείνωση ή μέρος εκπαίδευσης . Δεκτο να μην αρέσει σε ολους . Αλλά όλη αυτή η λοιδορία γιατί ? Θα αντιδρούσατε το ιδιο αν το νήμα γραφόταν από υποτακτική ? Ειδικά αν ήταν αδέσποτη ? Και εγραφε πόσο λαχταρά να εχει έναν Κ να τον δοξολογεί και να αναγνωρίζει δημόσια την κυριαρχία του με οποιον τρόπο της ζητηθεί ? Στην ουσία αυτό λεει ο νηματοθετης και δεν είναι τπτ διαφορετικο από οσα λένε και υποτακτικές μόλις μπαίνουν στο φόρουμ .

 

δείτε μια διαφορά:
ο κ μου με βάζει να πίνω τα ούρα του
ο κ μου τον έχει 22 πόντους

 

 

Έχετε δικιο, εχει διαφορά . Υπάρχουν όμως και τα είναι ο Κ που με εχει πάντα στην θεση μου, που με καυλωνει με μια ματια , με κανει να χυνω μόνο με εντολή κτλ
Υπάρχουν πολλων ειδών εγκώμια . Και δεν απαντήσατε .Θα σας ενοχλούσε το ιδιο αν το εγραφε υποτακτική ?

 

να με ενοχλήσει δεν το καταλαβαίνω.
αν μιά υποτακτική γράψει οτι θα διαφημίσει το μήκος του πουλιού μου ή πώς την κάνω να χύνει όταν θέλω, θα βρει έναν που νιαουρίζει φορώντας δέρμα λύκου, όχι εμένα.
υπάρχουν αντίστοιχα νήματα με ανταποκρίσεις νιαουρισμάτων σε παρόμοιες υποτακτικές.

όποιος αναγκεύεται τον έπαινο του υποτακτικού δεν μοιάζει για κυριαρχικός.
αυτό λέει το νήμα.

 

Ο βηχας και το κομπλεξ......  


Το επιλεκτικο μονταζ μπορει να θεωρηθει και υστεροβουλια.
Τσααααααακκκ.....
 

Επαναληψη μητηρ πασης μαθησεως.

 

Προφανώς κάνουμε τελείως διαφορετική ανάγνωση του νήματος .

 

Απαρέσκεια έγραψα...
Δεν έχει κάτι απαξιωτικό η απαρέσκεια, εκφράζει την μη αρέσκεια, σκέτο...
Αλλά..,
Θεωρώντας το "αυταρέσκεια" ως εκ παραδρομής, θα επιμείνω πως δεν εκφράστηκε κάτι απαξιωτικά επί της ουσίας, αλλά επί ίσοις όροις. Αν υπάρχει κάτι που μπορεί να θεωρηθεί ως απαξιωτικό σχόλιο, μάλλον εντοπίζεται στην altera pars και ακριβέστερα στο σημείο που από "διάλογος" το νήμα εξέπεσε στο (αυτοκλήτως) υπέρ αδυνάτου λογύδριο και κατά συνεπεια διασκεδάστηκε (deflected , που έλεγε κι ο Πιτίνο) και καταναλώθηκε εν πνεύματι δικαιωματισμού και πολιτικής ορθότητας, μάλλον για τακτικούς λόγους, που προσωπικά με αφήνουν ντιπ αδιάφορο, μολονότι συγγνωστοί. Καταλαβαίνω, καταλαβαίνω...
Και μιας και ...καταληφθήκαμε αμφότεροι, no fuzz...

 

Νομίζω ότι αν καταφέρουν να φτάσουν στην υποταγή τα υ, η αφοσίωση είναι πια “δεδομένη” και λογικά την ικανοποιεί είναι και στάνταρτ μετά σε οποιοδήποτε περιβάλλον βρίσκονται.

Αν τώρα σε βδσμικο περιβάλλον της καυλώσει να πει σε άτομα του χώρου για μια σκηνή εξευτελισμού κατά την οποία ήμουν πρωταγωνιστής, δεν θα νιώσω και τόσο άσχημα όσο κατά την διάρκεια της πράξης. Οπότε ας το πει ή ας το πω όπου θέλει. Σαν υποτακτικός πολλές φορές είμαι και περίφανος για τα όσα με βάζει να κάνω για να την ικανοποιήσω. Αν υπάρχει εμπιστοσύνη στην Κ, πολλές ντροπές παύουν να υφίστανται.

Συνεχής προσπάθεια εξύψωσης, δοξασίες και αυτοταπείνωση, λίγο μονότονο ακούγεται άσε που είναι σαν τα παρακάλια ένα πράμα...δεν βγάζει πουθενά τις περισσότερες φορές. Αντί για την εξύψωση ή τον θαυμασμό του τύπου “πωωω Κυρία σήμερα είστε ομορφότερη από χθες και λιγότερο όμορφη από αύριο..” άσχετο αλλά έτσι μου ήρθε. Κάποιες φορές ίσως η σιωπηλή προσφορα και η υπακοή, ειδικά μπροστά σε τρίτους είναι η καλύτερη "λύση".

 

Υπάρχει ο αγνός θαυμασμός, υπάρχει η κολακεία και υπάρχει και η διαφήμιση.

Μόνο το πρώτο δεν κρύβει κάποια υστεροβουλία.

Το να θαυμάζει ένα υ το Κ του (και ένα Κ το υ του) είναι *αναμενόμενο* και επ' ουδενί μεμπτό. Το να λέει ένα υ καλά λόγια για το Κ του (και το Κ για το υ του) επίσης είναι αναμενόμενο και επ ουδενί μεμπτό.

Η διαφήμιση ωστόσο είναι *άλλο* πράγμα και εξυπηρετεί άλλους σκοπούς. Όταν κάτι διαφημίζεται υπάρχει ένας πωλητής, υπάρχει ένα προϊόν και υπάρχουν και πιθανοί πελάτες. You get my point.

Για να μη μιλήσουμε για την κολακεία, μεγάλα παιδιά είμαστε.