δοξάζοντας την (ή τον) κυρίαρχο

Με την αυτομείωση ή την αυτοταπείνωση - πάντα κατ' εμέ - δεν επιτυγχάνεται επ' ουδενί η εξύψωση κάποιου άλλου ( πόσο μάλλον μπροστά σε τρίτους ). Ως προς την όποια δοξασία σε μένα κάνει επιστροφή του Μωυσή από το Σινά και τσούρμο συμπατριωτών του, που προσκυνούσε το μουσχάρι ( δίχως όμως ν' αναφέρομαι σε κάποιον αληθινό Θεό ).

Με λίγα λόγια, όποιος έχει ανάγκη από είδωλα, καλά κάνει και τα προσκυνά ή "προσκυνά". Το ίδιο ισχύει και για όποιον έχει ανάγκη από ωσαννά. Εγώ ξέρω - όπως φαίνεται και άλλοι προλαλήσαντες -, ότι εκτίμηση ( άϊντε και θαυμασμός κάποιες φορές ) καλό, οι λοιπές διαστρεβλώσεις/νοθείες τους, όχι.

Από κει και πέρα, περί ορέξεως δοξασόπιτα και ειλικρινά δεν έχω διάθεση ν' αναλύω τα θαρρώ αυτονόητα ( άσε που μάλλον έχουν ήδη αναλυθεί από άλλους "συγκατοίκους" ).

 

Εξύψωση του Κ ερήμην του .

Διαφήμιση του Κ ερήμην του κακός επιτρεπόμενο .

Νομίζω όλοι καταλαβαίνουμε την διαφορά  

 

@MasterJp ,
Λοιδωρια τι ακριβώς εννοείτε;

 

H αλήθεια είναι ότι δεν ήθελα να ανακατευτώ στην εν λόγω συζήτηση, μιας και κατά την άποψή μου την θεωρώ 'αστεία' , υπό την έννοια ότι όσοι όρμηξαν ως άλλη political correct αστυνομία να εκφράσουν το ποιος είναι ο "ορθός τρόπος" έκφρασης του νηματοθέτη και ποιά είναι η "ορθή θέση", την οποία προσωπικά την έχω χεσμένη, για να είμαι ξεκάθαρη και στην τοποθέτησή μουκ προφανώς τους διέφυγε μεταξύ άλλων και η παρακάτω φράση του νηματοθέτη στο αρχικό πόστ του (η υπογράμμιση δική μου).

"φυσικά όλα αυτά πρέπει να γίνονται με έναν εκλεπτυσμένο και διακριτικό τρόπο για έχουν το σωστό αποτέλεσμα, την εξύψωση της Κυρίας και την καλλιέργεια της φήμης Της όπως Εκείνη την επιθυμεί".

Αλλά πέραν αυτού, ακόμη και αν δεν είχε γραφεί το παραπάνω, μού είναι αδιανόητο, στο παρόν συζητητήριο, να επιδίδονται μέλη, που μάλιστα ισχυρίζονται ότι διάγουν εναν εν βδσμ βίο,σε τέτοια εκστρατεία πουριτανισμού και θρησκευτικής παράκρουσης, για το πώς και τί πρέπει να επιθυμεί, να φαντασιώνεται, να πραγματοποιεί κάποιος υ και το πώς πρέπει ή δεν πρέπει να είναι ένας/μια Κ, το μόνο που λείπει τώρα είναι και μια essence new age και Δαλάι Λάμα για να δέσει το γλυκό. ... (Α, και για να προλάβω, και εγώ την άποψή μου λέω δεν λέω, περί της απόψεως που εκφράσθηκε επί της απόψεως του νηματοθέτη.) Νομίζω ότι πρέπει να αρχίσουν να πηγαίνουν ακκλησία, αν ήδη δεν πηγαίνουν.

Συγνώμη, αλλά προσωπικά δεν βλέπω καμία διαφορά, η μόνη από εμένα διαβλεπόμενη διαφορά, την οποία υποδεικνύεται άθελά σας (άλλο θέλετε μάλλον να μας υποδείξετε εντέχνως, - λέγεται ετερογονία των σκοπών) είναι ότι πιθανόν κάποιοι, κάποιες, να έχουν θέμα με έναν κ που τον έχει 22 πόντους.

 

Γλύφει, γλύφει, γλύφει.
Σόρι κιόλας, αλλά γλείφει, αλλιώς θα είχαμε γεμίσει γλυπτά... 

 

Πάμε καμιά βόλτα καλύτερα.
Πιο τα ίδια και τα ίδια, απ'τους ίδιους και τις ίδιες πεθαίνεις.
Οι άνθρωποι καλλιεργούν την φήμη τους, καλή και κακή γράφοντας.
Θα πάω σ' ένα ψηλό βουνό (το γνωστό) και θα κάνω επίκληση.
Λίγο να φωτιστούν οι συσκοτισμένοι, για να πάψουν να συσκοτίζουν τα πάντα γύρω τους.
Ποιος ξέρει, μπορεί κάπου να βοηθήσει...

 

Μερικές σκέψεις παρακάτω, δεν ξέρω αν έχουν ήδη εκφραστεί γιατί δεν έχω παρακολουθήσει το νήμα  

Το βρίσκω γενικά καλή ιδέα. Καλό να έχει συζητηθεί νωρίτερα για να μη βρεθεί το Κ προ απροόπτου ή σε δύσκολη θέση.

Με προβληματίζουν η κατ’ εμέ υπερβολικά τεράστια προβολή του υ στο πρώτο εδάφιο και η πληροφόρηση που διαχέεται σε τρίτους περί την Κ στο δεύτερο εδάφιο. Ειδικά η παρενέργεια της δεύτερης περίπτωσης ως και με τρομάζει.

Χωρίς περιβάλλον, αναρωτιέμαι που είναι το kink. Με περιβάλλον, πάλι βλέπω επιβεβαίωση και προβολή του υ και αυτό δεν έχω διαπιστώσει να υπάρχει Κ που να το επιδιώκει.

Όλα αυτά είναι ένα είδος public humiliation και διακριτικό public play και γίνονται. Όταν το περιβάλλον είναι μη υποψιασμένο για το πλαίσιο αναφοράς του συμβάντος, τότε η χρήση του είναι εργαλειακή. Αν το περιβάλλον είναι του χώρου, τότε έχω να προτείνω το εξής:
Εκθειάστε όσο θέλετε την Κ αλλά μόνον με λόγια που δεν μεταδίδουν την παραμικρή πραγματική πληροφόρηση.

Υ.Γ.1 Το kink αυτό για μενα έχει νόημα εφόσον ξεκινά από το Κ, αν ξεκινά από το υ, εκτος από τις προφανείς κακοτοπιές, δηλ να ενοχλήσει το Κ αντί να το ευχαριστήσει, δεν βλέπω να είναι ιδιαίτερο kink.

Υ.Γ.2 «Η σκλάβα - αντικείμενο» ή πότε θα μπαθουμε να βλέπουμε κάτι ως αυτο που στα αλήθεια είναι και όχι σε μια ευρεία βολονταριστική ερμηνεία του πάντων πραγμάτων μέτρον άνθρωπος που δεν οδηγεί απαραίτητα σε σωστά συμπεράσματα;

 

μιά ψυχραιμότερη ματιά θα διέκρινε το "public humiliation" από την διαφήμιση, καταλαβαίνω όμως πού εστιάσατε.

αυτά τα βδελυρά τα είδατε σε αυτό το νήμα; η μόνη κορρεκτιλα που διέκρινα ήταν η μετονομασία των αρνητικών απαντήσεων στην ερώτηση του νηματοθέτη σε λοιδωρία, και η θέση άμυνας απέναντι σε όσους δεν έδωσαν την πρέπουσα απάντηση ή δεν το βούλωσαν καθώς πρέπει.

 

Δεκτο.
Λαθος, σορυ, τελος.

 

Όντως υπάρχει μεγάλη ικανοποίηση που προκύπτει από την είσπραξη λατρείας και υποταγής του υ προς Εμένα ως Κ του καθώς και η αίσθηση δύναμης από τη γνώση ότι ακολουθεί τις οδηγίες, τις επιθυμίες και τις επιταγές σου... Ποιος ο λόγος να μπλεκει κανεις σε τέτοιες σχέσεις αν δεν αντλεί ικανοποίηση και αν δεν απολαμβάνει την αίσθηση της δύναμης και της εξουσίας του πάνω στο κυριαρχουμενο του.... Ότι αυτό μπορεί να σημαίνει ότι μια Χ ποσότητα ψωναρας την έχεις και την κουβαλάς για να γουστάρεις τέτοια... έτερον εκάτερον και όποιος έχει ενοχές γι αυτό ας πρόσεχε... Δυστυχώς τείνουν αρκετοί που δεν έχουν συμφιλιωθει με το κομμάτι της ψωναρας που κουβαλούν για να γουστάρουν τέτοια και παρόμοια, να κουνουν κάθε δύο τρεις το δάχτυλο με τη νέα μοδατη λέξη πάπλωμα που όλα τα σφάζει όλα τα μαχαιρώνει.... Δυσφορικος... Και κλείνεται σε όλους τους τρόπους... Δυσφορικια, δυσφορικο, δυσφορικοι. Έγινε η διάγνωση και περιλαμβάνει μονο τους άλλους... Ο βαθμός δυσφοριασης όμως που διακατέχει το μη συμφιλιωμενο με την ψωναρα που του αντιστοιχεί δεν αρκείται δυστυχώς σε αυτή τη διάγνωση και ακολουθούν και τα φιρμανια. Μουφα ο Κ που... Μουφα το υ που.... Γκωσαμε φίλτατοι.. Δυσφορικο κι αυτό; Ας είναι. Διότι ποσώς χεστηκαμεν δια την εγκρισην υμετερων ημείς οι ψωναρες που δεν φοβόμαστε να λέμε πόσο ψωναρες είμαστε και το απολαμβάνουμε δίχως τυψη κι ενοχή.

Α.

Γουστάρουμε παινεματα, λατρείες, θαυμασμους και κολακειες από το άτομο της επιλογής Μας. Τα επιβάλουμε όταν τα επιθυμούμε και γαμουμε τα πρεκια στο υ αν δεν τα παράσχει την ώρα που τα θέλουμε όπως τα θέλουμε.... Με τις υγείες Μας...

 

quod erat demonstrandum