Entwined, we exist.

My dear Liv,
You are everywhere - in the light against the window, in the bathroom door, on the bed, in the chair. It hurts like hell to see you on the other side of the glass wall. I pray you bond with me. My heart misses you as if I no longer had any skin on my body. That you would embrace me and obtain me in what is you, in your femininity and tenderness. This is a little like hell…almost romantic.

From Ingmar Bergman to Liv Ullmann.

Liv & Ingmar (2012) Dir. Dheeraj Akolkar

 

Τέλειος ο συνδυασμός!

 

Persona by oscillation posted 14 Σεπτεμβρίου 2020 at 20:27

 

"two women bound" by oscillation posted 20 Φεβρουαρίου 2021 at 20:00

Joel Peter Witkin

 

[Αθήνα] Κυριακή πρωί. [29 Σεπτεμβρίου 1940]

«Μόλις τώρα πήρα το πρωινό μου και διάβασα το γράμμα σου. Ανάσανα που ξέρω πως έρχεσαι την Παρασκευή.

Δεν ξέρεις πώς σε περιμένω. Γιατί αυτές τις τελευταίες μέρες σ' έχω φριχτά επιθυμήσει.

Τί τα θέλεις, σε στερήθηκα όλο το καλοκαίρι και γιατί ήσουν μακριά και γιατί ίσως, μ' όλες αυτές τις ανόητες ιστορίες, κι όταν ήσουν ακόμα κοντά μου, δεν σε είχα όπως θα το ήθελα. - Όλο μου το σώμα πονεί από επιθυμία.

Σκέπτομαι πως μπορεί να σε κρατήσω γυμνή απάνω μου και όλα χάνουνται, όπου και να βρίσκομαι, ό,τι και να κάνω.

Είναι αστείο κάποτε να βλέπω τον εαυτό μου σαν έναν υπνοβάτη ή σαν έναν τυφλό που σε ψάχνει με τις παλάμες απλωμένες και με τα μάτια κλειστά.

Είμαι ελεεινά καυλωμένος, χρυσό, και δε σκέπτομαι τίποτε άλλο παρά πώς να σε γαμήσω ατέλειωτα μια ολόκληρη νύχτα».

Και δεν μπορώ να σου γράψω αλλιώς.

ΓΙΩΡΓΟΣ

[ΥΓ.] Γράψε μου δυο λόγια μόλις λάβεις το γράμμα. Και μην ξεχνάς να γράφεις σωστά τη διεύθυνσή μου.

Γράμμα του Σεφέρη στην γυναίκα του Μάρω ή Μαρώ, όπως του άρεσε να την αποκαλεί.