Άντε γαμήσου...

Είναι μόνο αυτό τελικα; Ή είναι τελικά αυτο;

Εμένα μου είπαν:
μην πέσεις στην πρεζα, και δεν επεσα
Μην πίνεις κόκα κόλα, και δεν πίνω
Μην τρως γαριδάκια, και δεν τρώω
Μην κάνεις παιδιά μικρή, και δεν έκανα

Δε μου είπαν τίποτα για το σεξ ή το safe σεξ...
Τα υπόλοιπα είναι απλή (ανα)λογική

 

Παρομοίως δεν προσπαθώ να πείσω κανέναν, η διαφορά μας είναι ότι προτιμώ να μιλώ συγκεκριμένα. Έτσι και αλλιώς, εμείς εδώ δεν γράφουμε για να πείσουμε αλλά για να εκφραστούμε. Ο Παραδείσης, από την άλλη, γράφει ως επαγγελματίας ψυχολόγος, άρθρο συμβουλευτικό. Ο συμβουλευτικός - προτρεπτικός λόγος, για να είναι αποτελεσματικός, έχει κανόνες από την εποχή που εγκαινιάστηκε η Ακρόπολις. Αν δεν κολακέψεις αυτόν στον οποίο απευθύνεσαι, χάθηκες, εσύ και η αποψάρα σου, αυτό επειδή το κοινό "έχει πλέον διαφθαρεί από τα ωραία λόγια και αυτά μόνο θέλει να ακούει" γράφει ο Αριστοτέλης, που ενίοτε αποκαλεί το κοινό "το μοχθηρό πλήθος". Αν ήθελε ο Παραδείσης να φαίνεται ανατρεπτικός, με κεκτημένο πεντηκονταετίας, γιατί τόσο έχει περάσει από τον Μάη '68 που δεν πρέπει να είχε γεννηθεί ακόμα, δεν έχω να πω τίποτα, δικαίωμά του του ανθρώπου, ανάγκες είναι αυτές. Αλλά το θέμα του το σκότωσε και ήταν κρίμα γιατί ήταν καλό, καλότατο θέμα και αυτά που λέει είναι σωστά, άλλο αν είτε για συγκεκριμένους λόγους που και σε αυτό μπορώ να τον κατανοήσω είτε από ανημπόρια, τα λέει πάρα πολύ φλου. Βγάζει και μια αίσθηση ότι αυτός, επειδή είναι ψυχολόγος με άποψη, δικαιούται να καταπατά τα των αναγνωστών του (sense of entitlement) που είναι σαφώς αντίθετη με την δεοντολογία της συμβουλευτικής ψυχολογίας. Ο λόγος του τον παρασέρνει σε γελοία σφάλματα - δεν μπορεί ο ενήλικας να μάθει έφηβο να αυνανίζεται, ο έφηβος, αν δεν τον έχει τσακίσει καταπατώντας την ιδιωτικότητά του ο ενήλικας, είναι σαφώς πολύ πολύ πιο προχωρημένος, νέο κορμί, φρέσκια ψυχή, άγραφο χαρτί οι φαντασιώσεις, αφήνεται και απολαμβάνει έτσι όπως και ο πιο άνετος ενήλικας έχει ξεχάσει και ότι υπάρχει εδώ και δεκαετίες. Γιατί πρέπει ο ενήλικας να του στερήσει την τεράστια, μοναδική και ανεπανάληπτη χαρά της ανακάλυψης της σωματικής ηδονής, γιατί πρέπει να του καταστρέψει πριν την ώρα της την αυταπάτη ότι είναι ο πρώτος στον κόσμο τούτο που ανακάλυψε την ηδονή του αυνανισμού και κανείς άλλος δεν την ξέρει ούτε πρέπει να την μάθει; Η αιδώς, είναι και αυτή πολύ πολύ παλιά στο παλμαρέ της ψυχής μας. Έχω δει και διαπιστώσει σε πολλά πεδία ότι υπάρχει συχνά μια κακότητα, ένας φθόνος προς τα νιάτα, αυτό είναι κάτι που σιχαίνομαι πραγματικά. Μπορώ να διακρίνω αυτές τις ροπές όταν κάποιος πηγαίνει και καλά να γράψει στο άγραφο χαρτί του ερωτισμού του νεότατου ανθρώπου.

Όσο για το πεδίο αλληλεπίδρασης, που εγώ η μούχλα προσπαθώ να στερήσω από κάποιους, ας πάρω το πράγμα από την αρχή. Ότι δεν υφίσταται αυτό το πεδίο αλληλεπίδρασης είναι γραμμένο σε πέτρα όχι από την εποχή που η "Ακρόπολις ήταν στα μπετά" όπως είναι η έκφραση, αλλά μερικές δεκαετίες πριν σκεφτούν κάποιοι ότι καλό είναι να υπάρχει και ένας ναός εδώ πάνω στον βράχο. Ήταν τότε που γράφτηκε ένα θεατρικό έργο, μια τραγωδία από τις πρώτες που γράφτηκαν, παίζεται ξανά και ξανά ακόμα και φέτος το καλοκαίρι, ακούστηκε μάλιστα πως το είδαν και θεατές που δεν γνώριζαν την υπόθεση. Τότε πάντως που έκανε πρεμιέρα όλοι το βλέπανε και κλαίγανε και το πήραν απόφαση ότι με τα παιδιά δεν παίζει τίποτα. Δηλαδή μιλάμε για θεμέλιο του δυτικού πολιτισμού πολύ πολύ πολύ πριν τον χριστιανισμό και βέβαια κανένας ανόητος δεν συζητά να μη γίνεται αναφορά στο σεξ στον διάλογο μεταξύ γονιού και παιδιού, γιατί μου ειπώθηκε και αυτό! Προφανώς αναφορές υπάρχουν, συζητήσεις γίνονται, ανατροφή - δεν μίλησε για αυτήν ο Παραδείσης - παίρνει το παιδί από το σπίτι του και η συμπεριφορά του, περιλαμβανομένης της ερωτικής, επηρεάζεται από όσα μάθει, δει, απορροφήσει και κυρίως συμπεράνει από το σπίτι του. Αλληλεπίδραση όμως, με την έννοια που δίνουμε στην αλληλεπίδραση, δεν υπάρχει έτσι και αλλιώς γιατί το παιδί είναι δέκτης, πρωτίστως, στην επαφή με τον γονιό, δεν είναι πομπός.

Και επειδή μου λες ότι το άρθρο δεν έλεγε αυτά που έλεγε, πήγα και το διάβασα και στην πηγή. Έχει δημοσιευτεί σε ηλεκτρονικό περιοδικό για γονείς και εκπαιδευτικούς, όπου εκεί τα φάσκελα που μάζεψε από το κοινό ήταν ξεγυρισμένα, συγκεκριμένα από τα εικοσιτρία μέχρι στιγμής σχόλια τα είκοσι είναι πολύ εναντίον, και από τα τρία υπέρ τα δύο προέρχονται από έναν σχολιαστή που έχει ζήσει την σεξουαλική καταπίεση της κοινωνίας στην οποία ανήκει και αντιλήφθηκε το άρθρο ως απελευθερωτικό και το ένα από σχολιαστή που λέει πως το αποδέχεται διότι έχουμε ανάγκη την προοδευτικότητά του ακόμα και αν δεν συμφωνούμε με όσα λέγονται. Πήρε θέση επίσης η διεύθυνση του περιοδικού ως προς το άρθρο, στηρίζοντας για λόγους αρχής.

Τα περί κατηγοριοποίησης και πόσο εξίσου χοντροκομμένη με τα υπόλοιπα του άρθρου ήταν μπορούμε αν θες να τα συζητήσουμε, πάντως η κατηγοριοποίηση και όχι όποια και όποια, με κριτήριο τον συναγόμενο τρόπο σκέψης, είναι εμβληματική και κύριο άλλοθι των αγάμητων - κακογαμημένων. Αυτοί που τα έχουν καλά με το πέος τους / αιδοίο τους, καλά με τον εαυτό τους, καλά με τους πέριξ τους, δεν κατηγοριοποιούν. Επιλέγουν και επιλέγουν ανά πάσα στιγμή χωρίς να αποκλείουν κανένα ενδεχόμενο αλλά και χωρίς να στήνουν τον άλλο στα τρία μέτρα, επειδή συμβαίνει να επιλέγουν. Αυτοί που κατά κόρον κατηγοριοποιούν είναι αυτοί που έχουν καταπιεί κακήν κακώς ότι σεξ δεν είναι νόμισμα, δεν παρέχει δικαιώματα, δεν οδηγεί στην αγάπη κλπ, έχουν κάνει μια σχέση όπου έχουν συνομολογήσει όλα αυτά και έκτοτε ζουν με τον φόβο μην τους την χαλάσει κανένας άλλος, οι τρίτοι για αυτούς είναι η μέγιστη απειλή. Αυτοί κατηγοριοποιούν για να είναι εξηγημένοι πως δεν φταίνε αυτοί να μη μιλάνε σε τρίτους που θεωρούν απειλητικούς για την σταθερότητα του δικού τους συστήματος, φταίνει οι τρίτοι που ανήκουν στην χ,ψ,ω κατηγορία.

@Tenebra_Silente να σας ζήσει το μωράκι σας, να είναι γερό, καλό και ευτυχισμένο, να το δείτε να μεγαλώνει και να σας δώσει μόνο χαρές, πάντα!

 

Είναι διαφορετική οπτική.
Εγώ θέλω τα παιδιά μου να έχουν την πρέπουσα ελευθερία..
Να κάνουν ότι νομίζουν πως είναι σωστό για αυτά.
Δεν επιθυμώ να ζήσουν μια ζωή που θέλω εγώ ή αρέσει σε εμένα.
Θα κάνουν λάθη..θα μπλέξουν..έτσι είναι η ζωή.
Δεν θα τα κλείσω σε μια φούσκα.
Και αν στραβά πατήσουν θα είμαι δίπλα τους πάντα! Είναι παιδιά μου και θέλω πάνω από όλα να είναι ευτυχισμένα.
Όποια απόφαση ή δρόμο και αν διαλέξουν.
Θα τα Αγαπώ και θα τα λατρεύω με όλες τις ατέλειες τους.

 

Στις περιπτώσεις που προβοκατόρικα στηλιτεύει το κείμενο (χρησιμοποίηση του σεξ ως νόμισμα με ανταλλακτική αξία σαγήνευσης κι αυτοεπιβεβαίωσης, μέσω κρυφής "ατζέντας"), αλλά και σ'αυτές που προωθεί ακόμη και ως μέθοδο σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης (χρησιμοποίηση του σεξ ως αποφορτιστήρι σεξουαλικής πείνας)
ο παρονομαστής είναι ο ίδιος: η χρησιμοποίηση του σεξουαλικού παρτενέρ, για τις προσωπικές ανάγκες του καθένα.

H συναισθηματική επιλογή σεξουαλικού παρτενερ (σεξ λόγω έρωτα, αγάπης κλπ), αντιμετωπίζεται καχύποπτα, ως μέσο χειραγώγησης με δόλιο σκοπό την αλληλενίσχυση της αυτοπεποίθησης του καθενός σεξοεμπλεκόμενου και επομένως, το όλο καψουρόδραμα, το ατελέσφορο νταλκάδιασμα του ανεκπλήρωτου σεξουαλικού πόθου λόγω πληγωμένου εγωισμού μιας επιβεβαίωσης της αξίας που ποτέ δεν ήρθε, τερματίζει πριν καν αρχίσει.

Τελικά, η ουσιαστική διαφοροποίηση είναι πως στην περίπτωση της ειλικρινούς σεξουαλικής αποφόρτισης με κάποιον που απλώς έτυχε να σεξοπεινάει εκείνη την ώρα, τα ζητούμενα είναι πιο αληθινά και αφτιασίδωτα, "ωμά", φυσικά, πρωτόγονα, ενστικτώδη. Απαλλαγμένα απο ό,τι κοινωνικό κατασκεύασμα θα μπορούσε να τους δώσει κάποιο φορτίo, ενοχή, καθωσπρεπισμό, ένιγουει κόλλημα.

Το μήνυμα του σεβασμού της σεξουαλικής πείνας του συνανθρώπου, έχει τεθεί με όρους αμοιβαιότητας, αλληλεξυπηρέτησης, απενοχοποίησης της βιολογικής ανάγκης, απεμπλοκής από σεξιστικές κορώνες περί έμφυλης υπεροχής στο σεξ, απεγκλωβισμό από κοψοφλεβίτικους αδιέξοδους νταλκάδες μιας πληγωμένης αυτοπεποίθησης και λοιπά "βαρίδια".

Παρόλα αυτά, το σεξ είναι απλως μια βιολογική ανάγκη που βιώνεται απολαυστικά μέσω προσωπικής επιλογής παρτενερ, η προβοκατόρικη λεκτική του κειμένου με τις απανωτές προστακτικές (ιδίως σε θέματα σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης παιδιών), φορτίζει και εύκολα αποπροσανατολίζει από την ελευθεριακή ατμόσφαιρα μιας κοινωνικά αποφορτισμένης, αβίαστης σεξοαπόλαυσης καθώς προσπαθεί να ταρακουνήσει τα "κακώς δρώμενα"..

 

@gaby_m εγώ και η @Brigitte είμαστε το "παράδειγμα", ότι όλα γίνονται. Αφού αυτό το forum ήταν η αιτία που γνωριστήκαμε.
Και φτάσαμε ν' αποκτήσουμε μαζί το αγγελούδι μας - χαζό μπαμπάς μέχρι το κόκαλο, θα έβαζα μια φώτο έστω των ματιών του που είναι ένα μίγμα των δύο μας. Αλλά είμαι κατά οιασδήποτε φωτογραφίας παιδιού σε οποιοδήποτε site -. Σ' ευχαριστώ εκ μέρους και των δύο από καρδιάς. Θα είναι τετριμμένο, αλλά το μόνο που με ενδιαφέρει, είναι να κάνει μια ζωή γεμάτη, όποιες κι αν είναι οι επιλογές του. Και όταν πέφτει, να βρίσκει την δύναμη να ξανασηκώνεται πιο γερός από πριν. Γιατί δεν του κάναμε εμείς το δώρο της ζωής, αλλά εκείνος σε μας.
Αφού είναι απίθανο να ξανανακαλύπτεις τον κόσμο, μέσα από νέα μάτια.

Και για να επιστρέψω λίγο στο θέμα του νήματος - και μιλώντας πάντα βάσει βιωμάτων, αφού μόνο για κείνα μπορώ να μιλήσω με σιγουριά -. Οι γονείς μου αν και ήταν " παλαιάς κοπής ", δεν εμπλέχτηκαν ποτέ στο ελάχιστο στην σεξουαλικότητα μου. Κατά την ύστερη εφηβεία μου άνθιζε το "Κλικ" και το πρώτο άγαρμπο κύμα σεξουαλικής απελευθερώσεως - με μια μεγάλη δόση επιφανείας -. Το ίντερνετ δεν υπήρχε καν σαν ιδέα και μεγάλο μέρος της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης αφιόταν στις όποιες παρέες/φιλίες και στις διάφορες συζητήσεις μας.

Όλοι εκείνοι που γνώριζα - αναφορικά με το σεξουαλικό κομμάτι -, προχωρούσαμε στα " τυφλά " και κάποια θέματα, όσοι κι αν κάποιοι μας είχαμε ανοιχτόμυαλους γονείς, μαζί τους ίσως και να ντρεπόμασταν, να τα συζητήσουμε.
Ξέραμε όμως, ότι ήταν εκεί, έτοιμοι να προσπαθήσουν τουλάχιστον να μας ακούσουν, δίχως να κρίνουν, δίχως ν' αλλάξουν την γνώμη τους για μας - κάτι που απέδειξαν με τα χρόνια, όταν κάποιοι μας κάναμε και μεγάλες "πατατιές" σε άλλους τομείς της ζωής μας -.
Εκείνοι βρίσκονταν στο πλάϊ μας, μπορεί και κριτικάροντας μας σκληρά, όταν έπρεπε. Αλλά δίχως να μας στερήσουν την αγάπη ή την υποστήριξη τους σαν ζητούσαμε την βοήθεια τους.

Εγώ τους δικούς μου δεν τους είχα πετύχει ποτέ σε "τρυφερές" περιπτύξεις ούτε από σπόντα. Αλλά παρατηρώντας τους ακόμη από παιδί "ξέκλεψα" κομμάτια της συμπεριφοράς τους, που μέχρι μια ηλικία σίγουρα δεν καταλάβαινα, αλλά που ίσως και ενστικτωδώς να είχα ήδη θεωρήσει όμορφα/σωστά. Κάποια,σαν τον σεβασμό προς τους άλλους, το να διεκδικείς ότι θα πίστευες ότι σου αρέσει/ανήκει μα προσπαθώντας να μην βλάψεις τους άλλους. Το να προσπαθείς να βελτιώσεις και την εξωτερική σου εικόνα, αν και όταν δεν θα σε ευχαριστούσε, αλλά να δίνεις εξίσου μεγάλο βάρος ( αν όχι μεγαλύτερο ) στον εσωτερικό σου κόσμο.
Να μην σκύβεις το κεφάλι μπροστά σε κανέναν, αλλά ούτε να βάζεις τα πόδια σου στα κεφάλια των άλλων. Πάνω απ' όλα, να προσπαθείς πάντα να είσαι ο εαυτός σου και να μην ντρέπεσαι για τα βαθιά σου θέλω, όποια κι αν ήταν αυτά ( αρκεί πάντα να μην ήταν αληθινά επιβλαβή για άλλους ). Ν' αναζητάς την ειλικρίνεια, όσο κι αν κάποιες φορές θα σε πονέσει.

Και όπως ήδη προέγραψα, γαμήθηκα στη ζωή μου σαν το σκυλί, σαν το γατί, σαν τη σαλαμάνδρα ή το σαργό, δίχως κανείς να μου έχει διδάξει το πώς, το πότε και το γιατί να γαμιόμουν με τον τάδε ή τον δείνα τρόπο. Γαμήθηκα όπως γούσταρα και με όποια γούσταρα, όσο μπορούσα και κάποιες φορές όσο ήθελα, με συναίσθημα ή όχι. Κάποιες φορές βλαστήμησα, άλλες ικανοποιήθηκα, κάποιες άλλες απογειώθηκαν κορμί και ψυχή.
Και μέρος όλων αυτών των αισθημάτων τα οφείλω σε όσα μου δίδαξαν και οι γονείς μου...κάποτε...με τις πράξεις και όχι τα λόγια τους ( έξω από σεξουαλικά contexts ).
Κι αν κάποτε έρθει ο γιός μου και με ρωτήσει - γιατί εγώ σίγουρα δεν θα τον πιάσω να του πιπιλίσω το μυαλό -, ποιος είναι ο "καλύτερος/σωστός/ευγενής" τρόπος για να γαμηθεί. Θα του απαντήσω εκείνος, που του δίνει κάτι, δίχως να καταρρακώνει συνάμα τον εκάστοτε παρτενέρ του. Τίποτ' άλλο.
Αν θελήσει να εισέλθει σε λεπτομέρειες, να μου εκμυστηρευθεί ενοχές ή παραξενιές/διαστροφές του ( με ή δίχως εισαγωγικά ), ποιος καλύτερος από μένα να συζητήσει μαζί του, που από δαύτες είμαι τίγκα.
Που τον μακρύ δρόμο της αναζήτησης, της ενοχής, των ατελείωτων ερωτήσεων, της μοναξιάς τον περπάτησα και ευτυχώς βρήκα στο τέλος του, τον θησαυρό μου ( την αυτογνωσία και πλήρη αποδοχή του εαυτού μου ).
Γιατί δουλειά μου δεν είναι, ούτε ποτέ θα γίνει να περπατήσω για κείνον, ούτε να του αποκαλύψω πράγματα πριν την ώρα τους ή που ίσως και να μην τον ενδιέφεραν καν.
Αλλά είναι και θα είναι εκείνη, του να του ανάβω ένα κεράκι, όταν θα μου είναι εμφανέστατο, ότι πνίγεται στα σκοτάδια του ή να του απλώνω ένα χέρι, όταν βλέπω ότι τα πόδια του τρεκλίζουν και δεν μπορεί να σηκωθεί.
Γιατί το παιδί μου δεν μου ανήκει, αλλά εγώ ανήκω σε κείνο ( αφού ήταν δική μου η επιλογή σε αυτό τον κόσμο να το φέρω ).
Και αν καταφέρω να του δώσω την απαραίτητη για κείνον δόση γονεϊκής αγάπης, ίσως και κάποτε να γαμηθεί "σωστά/καλά/ευγενικά" με όποιον κι αν διαλέξει, για οποιονδήποτε λόγο το διαλέξει εκείνος.

Αυτά και συγνώμη σε όλους για το υπερτρίδιπλο σεντόνι.  

 

Υπέροχο κείμενο @Tenebra_Silente χαίρομαι πάρα πολύ για σας!

 

Ένα πατουσακι ή ένα χερακι,έστω;;; ❤️

 

@gaby_m σ' ευχαριστώ ξανά κι εύχομαι να μην μείνει μόνο κείμενο.  
@dina, όταν μεγαλώσει ( σε καμιά πενταετία τουλάχιστον ), ίσως κι ένα πατουσάκι να το βάλω χαχα. Πάντως έχει το σκίσιμο των ματιών μου και το πράσινο της μητέρας του ( όπως και την βλεμματάρα της ).

Συγνώμη για το off topic  

 

Να και κατι που εμαθες απο τον Jack Wolfskin  

 

@gaby_m

Ο ισχυρισμός "μιλώ συγκεκριμένα" εν είδει επικλήσεως στην διάρκεια ενός αναλόγου θέματος διαλόγου έχει αποκλειστικώς ένα σημαινόμενο: Δεν υπάρχει διάλογος, πα να πει πως ένας από τους δυο συνομιλητές αδυνατεί να παρακολουθήσει το εύρος του διαλόγου, διότι αν μπορούσε θα εντόπιζε το σημείο εκείνο του διαλόγου, που συνιστά αοριστολογία (τι άλλο?) και θα το ακύρωνε.
Ως εκ τούτου το "μιλώ συγκεκριμένα" ως εκπεφρασμένη και παραδεδεγμένη αδυναμία καταδείχνει, στην καλύτερη περίπτωση αποχώρηση από τον διάλογο, στην χειρότερη την ευκαιριακή συμμετοχή του συνομιλητή για να εξυπηρετήσει την ατζέντα του χρησιμοποιώντας τον δεδομένο διάλογον ως όχημα/αφορμή, γεγονός τουλάχιστον επιλήψιμο.

Το να συνιστάς, στον περί ου ο λόγος συγγραφέα του άρθρου Γ.Π, πώς να εκφραστεί, επιστρατεύοντας τον Αριστοτέλη ως σύμμαχό σου εναντίον της ρητορικής/λεκτικής του, καταδείχνει ακριβώς αυτό.

Το να νοιάζεσαι για τον Γ.Π γράφοντας "το θέμα του το σκότωσε και ήταν κρίμα γιατί ήταν καλό, καλότατο θέμα και αυτά που λέει είναι σωστά" συνιστά άλλοθι για το δικό σου self-entitlement (δεν είναι καλό πράμα αυτό), και αυτό λέγεται "καπέλωμα", λέγεται επίσης και "άδεια από την σημαία" και, μάντεψε, καταδείχνει ακριβώς το παραπάνω.

Sense entitlement..? Έγραψες sense entitlement?
Αυτό δηλαδή..:
Sense of Entitlement - An unrealistic, unmerited or inappropriate expectation of favorable living conditions and favorable treatment at the hands of others.
(Μην μπαίνεις σε κόπο, σούχω και link: https://outofthefog.website/top-100-trait-blog/2015/11/4/sense-of-entitlement )
Να μου επιτρέψεις το σχόλιο "Έλα μουνί στον τόπο σου και ρετουρνέ μη ψάχνεις"...

Αντιλαμβανόμενος όμως την ανάγκη συμμετοχής σε έναν διάλογο, ως ειλικρινή διάθεση κατανόησης, συνεισφέρω έτι πλέον...

Να ένα χαριτωμένο χιλιοακουσμένο σουξέ (για το παιδιόθεν "παίξιμον του κρέατος", που έλεγε κι ο Η.Π) γιατί βαριέμαι τα πιο πολλά ..:
- Μη Μαιρούλα/Γιαννάκη, αμάν πια, σταμάτα να τρίβεις/πιάνεις το "πιπί"/"πουλί σου...
(αυτό πάει στο "μοναδική και ανεπανάληπτη χαρά της ανακάλυψης της σωματικής ηδονής, γιατί πρέπει να του καταστρέψει πριν την ώρα της την αυταπάτη ότι είναι ο πρώτος στον κόσμο τούτο που ανακάλυψε την ηδονή του αυνανισμού και κανείς άλλος δεν την ξέρει ούτε πρέπει να την μάθει;")

Συνεχίζοντας...
Σε αυτήν την επιχειρηματολογία για την αλληλλεπίδραση, σε ποιαν οδό μένει το επιχείρημα, να ρωτήσω να μου πουν στο περίπτερο στην γωνία ή να τ' αφήσω..?
Ας τ' αφήσω καλύτερα, μη γίνω και ρεζίλι στον περιπτερά...

Ξαναμανά...
Αμ αυτό πάλι που διάβασες το άρθρο στην πηγή και που 20 από τους 23 σχολιαστές σούρνουν τα εξαμάξης στον Γ.Π, είναι καταπληκτικό...
Μού θυμίζει κάτι σχόλιά σου διαρρηγνύουσα τα ιμάτιά σου για το πόσο μαλάκες είναι ορισμένοι που δεν μπορούν καν να αντιληφθούν το προφανές και πόσο ζώα είναι, και τέτχοια, ορθώς ομιλούσες επί του τότε προκειμένου, .
Υιοθετείς ακριβώς την ίδια προσέγγιση, μόνον από την άλλη μεριά...
Κάτι σαν την επιλογή του Ηρακλή μεταξύ αρετής και κακίας ή στο Καζαντζίδειον κλαψούρισμα "δυο πόρτες έχει η ζωή"...
Απορώ πώς την πάτησες με τέτοιο "ευκολάκι"...

Στο καπάκι...
Η κατηγοριοποίηση είναι στερεοτυπικό παράγωγο, προσημασμένο ή όχι αδιάφορον, κρυσταλλώνεται ως συνήθεια και εκφράζεται εν πολλοίς αντανακλαστικά...
Από οτιδήποτε κι αν προκαλείται/πυροδοτείται, δεν έχει να κάνει με το "αγάμητον" του χαρακτήρος του υποκειμένου της ή του αντικειμένου της, το "αγάμητον" αποτελεί προβολή των ιδιοχαρακτηριστικών του "κατηγοριοποιούντος" στην δική μας ερμηνεία/αντίληψη, σωστή-λάθος αδιάφορον επίσης.
Κάτι σαν "three blind men and an elephant" ή το "κόπτεται ο κιμάς παρουσία του πελάτου" χουατέβα...

Έτι πλέον...
Δεν μπορώ να γνωρίζω την κοστολόγηση του γαμισιού του όποιου και της όποιας ή την ανάγκη της altera pars να κοστολογήσει στο αντιλαμβανόμενό του το όποιο γαμίσι.
Πάντως το νόμισμα ετυμολογικώς προέρχεται από το νέμω/νομή/νομίζω (πάνω-κάτω αυτή είναι και η εννοιολογική του προσέγγιση και σε άλλες γλώσσες), οπότε ναι μεν το σκεπτικό "το μουνί σέρνει καράβι" (να λείπουν τα σεξιστικά σχόλια από καλοθελητάδες περικαλώ) μπορεί να ισχύει και δυνητικώς ισχύει (τα πάντα όλα δυνητικώς μπορεί να ισχύουν), αυτό που δεν ισχύει είναι πως η επιθυμία απόκτησης/χρήσης/εξαργύρωσης/απόλαυσης υποχρεωτικώς ή αναγκαστικώς τελέστηκε, διγιότι ορισμένως μερικά "πράματα" δεν αγοράζονται με τίποτε, εκτός από τις λογοτεχνικές αποτυπώσεις ανεκπλήρωτης οικονομικής πράξης, που αποφέρουν ικανά κέρδη στους εξιστορούντες, από Ρωμαίο και Ιουλιέτα έως Άρλεκιν.
Ένιοι κοινοί μας γνωστοί μπορούν ασφαλέστατα να σας ενημερώσουν επί τούτου διεξοδικώς.

Καταλήγοντας...
Καλοτάτη φιλενάς, πιο πολύ νερό στον μύλο του Γ.Π. και νάθελες να κουβαλήσεις δεν θα μπορούσες να το κάνεις καλύτερα και αποτελεσματικότερα, ανεξαρτήτως του όποιου χαρακτηρισμού του περιεχομένου του άρθρου του, με το ίδιο σκεπτικό που ακόμα κι αν κάποιος άλλος συνομιλητής, ως απολογητής υπεραμύνονταν μέχρις αίματος τα υπό του Γ.Π. λεγόμενα, το ίδιο ποιοτικότατο αποτέλεσμα θα είχε ως νεροκουβαλητής, μόνον στην αντίθετη μάλλον όχθη.
Αυτά είναι τα βάσανα της overengineered ρητορικής, για περισσότερα απευθυνθείτε στα έργα και ημέρες του εμβριθούς, πλην εκ του αποτελέσματος πανηλιθίου Δημοσθένους.
Ασχέτως αν προσωπικώς, ως κατανοών, αδιαφορώ για τα όποια κίνητρα συμμετοχής σε έναν διάλογο κρατώντας τα αποκλειστικώς για την πάρτη μου, διαμοιράζων μόνον την δική μου εκτίμηση για την όποια αφετηρία τους.
Είπαμε, σιχαίνομαι να πείθω και περιέργως πως, παραμένω και "αγαπιάρης" και "παλιάνθρωπας"...

"Μέτρον άριστον" που θάλεγε κι ο @Arioch ...

Τα δέοντα, κατά τα γνωστά...

 

Εν Χριστό αδελφέ @Tenebra_Silente είμαι σφοδρά προσκολλημένος στην αντίληψη ότι η διαμόρφωση μιας υγιούς σεξουαλικότητας δύναται να απαιτήσει πολλές επεμβάσεις από την πλευρά του γονέα ειδικά κατα τα πρώιμα στάδια αυτής.

Επεμβάσεις που έχουν να κάνουν με βοήθεια ως προς την κατανόηση της σεξουαλικότητας τους από τα ίδια, με την δημιουργία αυτοπεποίθησης (γενικά και ειδικά όσο αφορά το συγκεκριμένο θέμα), με την δημιουργία υπευθυνότητας όσο αφορά την σεξουαλικότητα και την σεξουαλική ζωή, με την δημιουργία σεβασμού στην σεξουαλικότητα του άλλου, με την δημιουργία υγιούς σχέσης με την πορνογραφία (με την οποία, σύμφωνα με τις τρέχουσες στατιστικές, οι πρώτες επαφές θα λάβουν χώρα μεταξύ όγδοου και ενδέκατου έτους), με την δημιουργία μιας καλής αντίληψης της γενικευμένης κοινωνικής αντίληψης σχετικά με την σεξουαλικότητα του ατόμου, και τα λοιπά, και τα λοιπά.

Οπότε, αδιαμφισβήτητα εν Χριστό αδελφέ Τενέβρα, μπορεί οι αποστάσεις από την διαμόρφωση του "main sexual genre" του παιδιού να είναι ορθές, αλλά το πως ένα παιδί θα το βιώσει σωστά αυτό (όπου ως σωστά ορίζω το πως θα αντλήσει την περισσότερη ευχαρίστηση και θετικότητα και θα βιώσει την λιγότερη μάταιη προσπάθεια, απογοήτευση, ενοχή, μοναχικότητα και αρνητισμό) απαιτεί μεγάλη γονική συνδρομή κατα την προσωπική μου εκτίμηση.

Παρτούζα με τον Ηλία και τρεις νεοναζί λεσβίες ως initiation ceremony νέου μέλους της νέας σχολής της Θούλης, πως σου φαίνεται πχ ?

Ίσως φανεί λίγο άσχετο, προσωπικά η ερώτηση "Οκ, γιατί αποφάσισες να φέρεις παιδί στον κόσμο και να γίνεις πατέρας" μου φάνηκε πολύ χρήσιμη σε πολλά εσωτερικά διλήμματα σχετικά με το παιδί μου.

 

Εννοώ ότι καταναλώνω ασύστολα την τροφή μου η οποία είναι σχετικά περιορισμένη όσο αφορά την ποικιλία της. Ασύστολα ως προς την ποσότητα, ασύστολα ως προς την ώρα, ασύστολα ως προς την ποιότητα και ασύστολα ως προς την χρησιμότητα και την έννοια της όλης διαδικασίας. Κάτι από το οποίο σίγουρα δεν θα ήθελα να παραδειγματιστεί το παιδί μου και ευτυχώς είμαστε σε καλό δρόμο.

Δεν μπορώ να κάνω συγκεκριμένο το "χωρίς φορτία" και το "πειστικό", ως δηλώσεις τις επιδίδω πολλές ερμηνείες κάνοντας την φράση σας πολυνοηματική όσο αφορά την επεξεργασία από την πλευρά μου. Θα ήθελα να με διαφωτίσετε, αν είναι εύκολο και επιθυμητό, σχετικά με την ερμηνεία που τους προσδίδεται προκειμένου να τις κατανοήσω καλύτερα.

Όσο αφορά το σεξ χωρίς αντάλλαγμα, όσο και αν το ζορίσω, από όποια μεριά και αν το δω, βρίσκω μόνο δύο σενάρια.

Το σενάριο του βιασμού και το σενάριο που περιγράφω όπου κάποιος θα παρέχει σε κάποιον άλλο αυτό που χρειάζεται για να ικανοποιηθεί χωρίς να ζητήσει ή χωρίς να περιμένει απολύτως τίποτα. Πχ "σας αρέσει ο κώλος μου ? μισό να στηθώ να ξεκαυλώσετε, Οοοχι δεν θέλω τίποτα από εσάς, ξέρετε ήταν πολύ καλή η μέρα μου σήμερα και είμαι στα κέφια μου (είμαι στα κέφια μου, προς αποφυγήν παρεξηγήσεως, δεν σημαίνει είμαι στις καύλες μου γιατί αυτό θα είχε προυπόθεση και το έτερο μέλος της διαπροσωπικής συναλλαγής να παρέχει ως αντάλλαγμα όλα εκείνα που το πρώτο μέλος χρειάζεται για να ξεκαυλώσει ή να περάσει έστω καλά)."

Και αυτό όσο αφορά την απλούστερη δυνατή μορφή του σεξ, το πήδημα. Σε οτιδήποτε άλλο πιο περίπλοκο, όπως στον χώρο μας για παράδειγμα, το σχέση ή σεξ δίχως ανταλλάγματα είναι απλά αστείο. Για ακόμη μία φορά προς αποφυγήν παρεξηγήσεως, η συναλλαγή και το αντάλλαγμα που την ορίζει δεν είναι αναγκαία ούτε απαραίτητα κάτι υλικό, ούτε κάτι εισπρακτέο επί την εμφάνιση ούτε κάτι απαιτητό ως προυπόθεση . Το να φτάσει κάποιος στο σημείο να πει την/ον υποτακτική/ο έχω καύλες στήσου και και εκείνη/ος να το κάνει με καμία προσδοκία όσο αφορά την δική της/ου ευφορία ή ευχαρίστηση προαπαιτεί συνήθως γενναίες ανταλλαγές χρόνου, προσπαθειών, νεύρων, συναισθημάτων κτλ κτλ την ποιότητα και ποσότητα των οποίων συνήθως ορίζει η "υγεία" της ασυμμετρίας.

Οπότε estelwen προσωπικά καταλήγω στο ότι ή ο ποιητής με παροτρύνει ως προς την αναζήτηση τρύπας ή προς την αναζήτηση σεξ με τα λιγότερα δυνατόν ανταλλαγμάτα, το οποίο για μένα δεν μπορεί να έχει παρά μόνο την έννοια του φθηνού.

Τι εννοώ φθηνό ?

Φθηνό είναι κάτι που είναι εύκολο να το αποκτήσεις επειδή είναι πολύ κοινό μπορείς να το βρεις εύκολα και σε ποσότητες.
Φθηνό είναι κάτι που είναι εύκολο να το αποκτήσεις γιατί δεν σου στοιχίζει πολύ, αυτό που θα ξοδέψεις για να το αποκτήσεις δεν έχει αξία για σένα.
Φθηνό είναι κάτι που το ίδιο δεν έχει αντικειμενική αξία ή έχει υποκειμενική αξία αλλά είναι αντικειμενικά στα αζήτητα οπότε θα το αποκτήσεις με έκπτωση.

Πχ το πυτογυρο των δυο ευρώ λογικό είναι να είναι φτιαγμένο απο τον φθηνότερο γύρο με την χειρότερη ποιότητα με πίτα ψημένη στο χειρότερο λάδι.
Το πυτόγυρο των δύο ευρώ θα το προτιμήσεις επειδή είναι φθηνό, το βρίσκεις παντού, δεν χρειάζεται να κάτσεις για να το φας, δεν χρειάζεται να πλύνεις πίτα ή να στρώσεις τραπέζι, έχει μία γεύση που σου προκαλεί ευχαρίστηση και γεμίζεις και το στομάχι σου ικανοποιώντας την πείνα σου με τις όποιες συνέπειες.

Μου θυμίζει πολύ το καύλωσα και βρήκα κάποια καυλωμένη να ξεκαυλώσουμε, δεν ξέρω αν με αντιλαμβάνεστε.

Ένα υπερβολικό άρθρο δικαιολογεί, ενδεχομένως έχει σκοπό, και υπερβολικές αντιδράσεις, το πως κάνετε έτσι ρε παιδιά δεν στέκει στην συγκεκριμένη φάση. Ωστόσο για μένα προσωπικά δεν είναι το θέμα του υπερβολικού στο άρθρο.

Είναι ο πρόλογος, "Ο Γιώργος Παραδείσης είναι ψυχοθεραπευτής και ιδρυτής του Εργαστηρίου Συστημικής ψυχολογίας και παιδαγωγικής «Ροδάκινο»" δηλαδή πρόκειται όχι για μία τυχαία άποψη, υπάρχει επιστημονικό κύρος από πίσω.

Είναι ο σκοπός της δημοσίευσης, "Παραθέτω αυτούσιο όλο το άρθρο εκτιμώντας πως η ανάγνωση και κατανόηση του περιεχομένου του θα συνεισφέρει συνολικότερα στην αντίληψη όχι μόνο της έννοιας σεξ, αλλά και του έρωτα, του σχετίζεσθαι, των ενοχών, της κολύμβησής μας σε στερεότυπα, ανασφάλειες, φοβίες, συμβάσεις, δηλαδή της ευρύτερης ρημάδας συμπεριφοράς μας ως έλλογα όντα."

Και πολύ περισσότερο είναι το κλου της υπόθεσης, "Δικό σας και ...καλή λευτεριά..." κοινώς : Ε πσσσστ γίδια, ανοίξτε τα γκαβά σας μην καταντήσουν και τα παιδιά σας το ίδιο γίδια με σας.

Παρόλα αυτά σε καμία περίπτωση οι ενστάσεις μου και η διαφωνία μου δεν έχει να κάνει με τον cad. Έχω κάθε λόγο να πιστεύω ότι τον cad τον εκφράζουν απόλυτα τέτοιου είδους γνώμες, ακριβώς με την έννοια που τις αντιλαμβάνομαι, και δεν έχω κανένα απολύτως λόγο να εναντιώνομαι σε κάποιον επειδή λέει και υπερασπίζει την γνώμη του και αυτό που έχω δει οτι προσπαθεί να ζήσει.

Έχουν να κάνουν με την ίδια την γνώμη που εκπέμπεται και τα διάφορα συμπεράσματα που προκύπτουν από την κοινότητα.