The power of submission

To understand the power of submission, one must first understand what being a submissive means, where it comes from and how it is expressed.

True submission is something that comes from deep within a person and is an essential part of their nature. It is something expressed from the soul and as such, it goes much deeper than the mere physical/sexual act of offering ones-self to a Master for pleasure. A person can behave in a submissive manner but this is not the same as being “a submissive.”

To offer oneself completely and utterly to another, to surrender all choices and “power” requires and exceptional inner strength. High self esteem and a knowledge that in order to relinquish power to another as well as understanding that one must possess that inner power is essential.

Embracing and expressing my submissive nature has given me the most powerful opportunities to find the deepest levels of trust, power and the intimacy that can only arise from the bond of a Master and sub. It is the ultimate _expression of balance, the archetypal opposition of yin (the receptive principle) and yang (the active principle). Both sides being perfectly equal, yet forming a perfect whole. Mutually inter-dependent upon the other.

As a submissive, my goals are to come before Master as an empty chalice to be filled … or a black canvas to be painted … formless clay waiting to be molded. Thru this exchange, i know that i will become more than i was before … the Master takes the raw material, or the blank canvas or the raw gemstone and brings out the inner lustre. In this experience, what many misinterpret is that they assume the Master imposes His will upon the sub and she becomes whatever He wants her to be. i would disagree … to me, the Master brings out the qualities of submssion in a more pronounced way. Rather then being told to “act” in a submissive way, it is the submissive’s role to remove the veil until who she becomes is the perfect reflection of devoted service and in serving her Master, she finds an inner joy and balance that comes from knowing that with each veil removed, each boundary crossed, she becomes MORE of who and what she already is.

When i feel, hear and see my Master’s pride in me, i know that i am elevated and adored above all women. i have truly given the gift of my soul to Him and in that exchange He becomes as bound to me as i am to Him. That is the beauty of submission to me. There is a dynamic that exists where the more my Master asks of me, the more i am able to give, and then the deeper our bound becomes. It grows exponentially. The perfect yin/yang of the Master being that active principle in the TAKING and the submissive being the receptive in the GIVING.

My submission is expressed in many ways: on a physical, mental, emotional and spiritual level. Without all of those levels, again, it becomes merely a physical act. There is a sacredness to submission as well for me. Like prayer or other acts of devotion, it is living my life with an intention and focus that always strives for the highest, purest _expression. Putting the relationship first … always searching within for ways to please and offer more of myself than i think i can. It is this going beyond and pushing limits that becomes the most important reward of submission for me … the place of empowerment and self knowledge and the resulting inner strength/transformation. It is also dancing with the inner shadowself … the parts of me that are about fear and being taken on the journey by someone (the Master) who will be there to catch you so your never really falling.

The most special part of submission for me is the level of intimacy and soul connection with another. Each veil that is removed, each boundary crossed, each lash accepted and begged for, each time of being taken to the outermost regions of letting go of control … all of this is the glue that binds the Master and sub completely to one another. To become completely naked and vulnerable on every level, then give more than i think i can and see the pride, love and devotion in my Master’s eyes is the greatest gift imaginable.

This article originally appeared at IronGate.com

 

Να αυτά διαβάζουμε για δώρο υποταγής και ανταλλαγές και προσδοκίες και " Του έδωσα άρα θα πάρω " και μετά έχουμε δράματα.

Όταν είσαι, όπως ξεκινά να λέει, υποτακτική, γιατί είσαι, δεν κάνεις κανένα δώρο και δεν δίνεις κάτι. Είσαι αυτή που είσαι, είσαι για να δίνεις, άρα απλά σχετίζεσαι . Δεν είναι κανένας υπόχρεος να σου δώσει κάτι επειδή είσαι έτσι και επέλεξες να σχετιστεις.
Γιατί , μπορεί και να μην δεις αυτό...>>

Μπορεί και ναι, μπορεί και όχι. Αλλά να μην θεωρούμε δεδομένα κάποια πράγματα.

 

Οι κάθε είδους προσδοκίες δημιουργούν αναπόφευκτα απαιτήσεις οι οποίες είναι τοξικές εντός πλαισίου.
Από την άλλη κάθε ανθρώπινη σχέση εμπεριέχει ένα κάποιο δούναι και λαβείν.
Στις Κ/υ σχέσεις αυτό που παίρνει το υ μέλος είναι την ευκαιρία να δώσει.Και μέχρι εκεί.
Άλλωστε αυτό δεν είναι ούτε εύκολο ούτε σύνηθες.

 

Καλό είναι να διαχωρίζουμε το ποιος είναι ο επιθυμητός στόχος, δηλαδή η απόλυτη υποταγή με το γεγονός ότι υπάρχει μια μεγάλη διαδικασία που περνάει κάποιος μέχρι να φτάσει εκεί.

Το να φτασει ένας υποτακτικός να μην έχει προσδοκίες, να μην έχει προσωπικές επιθυμίες πέραν από αυτές του Αφέντη είναι μια επίπονη διαδρομή. Για πολλούς τουλάχιστον. Έχουμε εκπαιδευτεί να έχουμε προσδοκίες στη ζωή μας, να μετράμε την αξία μας με συγκεκριμένες γνωστικές διαδικασίες, να έχουμε κεντρικές εγωιστικές ανάγκες πέρα από μόνο την υποταγή.

Αυτά τα "βαρίδια" δεν φεύγουν σε λίγους μήνες. Θέλει εσωτερική προσπάθεια απίστευτη. Και πολύ σωστά θέλει να έχεις και μια καλή εικόνα του εαυτού σου για να το αντέξεις. Πολλοί δεν έχουν, εγώ δεν έχω.

Επίσης εξαρτάται πολύ και από τα θέλω του καθενός. Καμιά φορά συμπίπτουν τα θέλω του Α με τα θέλω της υποτακτικής η είναι έστω παρόμοια. Εκεί δεν χρειάζεται υπέρβαση ούτε να βάλεις τα κάποια βασικά θέλω σου στην άκρη. Όμως το να μάθεις να τα βάζεις στην άκρη στην περιπτωση που δεν συγκλινουν και να εστιάζεις μονο στη δική του ικανοποίηση αν και το γράφουμε συχνά εδώ μέσα ως τον απόλυτο στόχο είναι μια δύσκολη πορεία.

Για παραδειγμα οι περισσότεροι θέλουμε χρόνο, προσοχή, καλή επικοινωνία, να είναι στραμμένο το βλέμμα του άλλου επάνω μας. Πολλοί Κ τα δίνουν αυτά. Άλλοι όχι. Το να μάθεις να ζεις χωρίς αυτά που όλη σου τη ζωή ήταν σημαντικά και βαθειές σου επιθυμίες και να παίρνεις χαρα, όχι απλά να αντεχεις, χωρίς αυτα είναι σα να αλλάζεις δέρμα, σα να αλλάζεις τον εαυτό σου. Γιατί μπορεί να επιθυμείς και να είσαι στο τέλος μια καλή υποτακτική αλλά το να σου τύχει ένας Κ που αυτά που σου προσφέρει είναι και δικές του επιθυμίες είναι σπάνια περίπτωση.

Συνήθως η διαδικασία εμπεριέχει μεγάλο εσωτερικό πόλεμο, ήττες, νεύρα, κλάματα, αντοχή.

 

Ακριβώς, Και να συμπληρώσω, να δώσει χωρίς να κριθεί για αυτό ή να υπάρχουν hidden agendas. ( Στις σωστές περίπτωσεις Κ/υ )

Συμφωνώ ξανα, χωρίς να σημαίνει ότι έχω καταφέρει να το κάνω.

 

Σίγουρα. Και συμφωνώ. Ωστόσο δεν σου "χρωστάει" κάτι το Κ επειδή εσύ επιλέγεις να τα ζήσεις. Αυτό δεν μου κόλλησε στο κείμενο .. κατά τα άλλα είναι άπειροι οι παράγοντες του τι γίνεται, πως και πόσο εύπεπτο η δύσπεπτο είναι για το υ

 

Συμφωνώ ότι δεν σου χρωστάει και δεν είναι παρε-δωσε. Γενικά πιστεύω ότι είναι στην ευχερεια του Α/Κ το πόσο και τι θα δώσει.
Από την οποία εμπειρία μου αυτό μπορεί να γίνει με δύο αφορμες.

Είτε επειδή είναι ικανοποιημένος από το υ του και του βγαίνει φυσικά είτε, και εδώ αρχίζουν τα δύσκολα, επειδή θέλει να βοηθήσει το υ σε σημεία που μπορεί να του είναι ιδιαιτέρως επιπονα. Είναι επιλογή του το αν θα παραμείνει άκαμπτος ή θα βρει άλλη μέθοδο. Όχι επειδή πρέπει αλλά κι εδω επειδή το θέλει.

 

Ως κείμενο θα ήταν μια χαρά για την περιγραφή των (μικρο)επενδυτών στο Χρηματιστήριο...
Όπου submission/submissive βάζεις (μικρο)επενδυτής, όπου Master χρηματιστής/αγορές όπου pride απόδοση και όπου gift το αρχικό κεφάλαιο για τις όποιες μεγάααααλες προσδοκίες...
Αυτοί από τις αγορές μάλλον δεν είχαν καλό βαθμό στην έκθεση στα μικράτα τους, μπορεί όμως και να ντρέπονται, ας όψεται η πολιτικοκορεκτίλα τεσπά...

Να και οι προσδοκίες...

 

 

Τι ωραίο βιβλίο <3

 

Για να κατανοήσουμε τη δύναμη της υποταγής, πρέπει πρώτα να καταλάβουμε τι είναι ένα υποτακτικό μέσο, από πού προέρχεται και πώς εκφράζεται.

Η αληθινή υποταγή είναι κάτι που προέρχεται από βαθιά μέσα σε ένα άτομο και αποτελεί ουσιαστικό μέρος της φύσης τους. Είναι κάτι που εκφράζεται από την ψυχή και ως τέτοιο, πηγαίνει πολύ πιο βαθιά από την απλή σωματική / σεξουαλική πράξη της προσφοράς των εαυτών σε έναν Δάσκαλο για ευχαρίστηση. Ένα άτομο μπορεί να συμπεριφέρεται με υποτακτικό τρόπο, αλλά αυτό δεν είναι το ίδιο με το "υποτακτικό".

Για να προσφέρεται εντελώς και τελείως σε έναν άλλο, να παραδώσει όλες τις επιλογές και "δύναμη" απαιτεί και εξαιρετική εσωτερική δύναμη. Υψηλή αυτοεκτίμηση και η γνώση ότι για να αποσυρθεί η δύναμη σε άλλη, καθώς και η κατανόηση ότι κάποιος πρέπει να κατέχει αυτή την εσωτερική δύναμη είναι απαραίτητη.

Αγκαλιάζοντας και εκφράζοντας την υποτακτική φύση μου, μου έδωσα τις πιο ισχυρές ευκαιρίες να βρω τα βαθύτερα επίπεδα εμπιστοσύνης, δύναμης και οικειότητας που μπορούν να προκύψουν μόνο από τον δεσμό ενός Δασκάλου και ενός υποκείμενου. Είναι η τελική έκφραση της ισορροπίας, η αρχέτυπη αντίθεση του γιν (η δεκτική της δεκτικότητας) και του γιανγκ (η ενεργός αρχή). Και οι δύο πλευρές είναι απολύτως ίσες, αλλά σχηματίζουν ένα τέλειο σύνολο. Αμοιβαία αλληλεξαρτώμενα από το άλλο.

Ως υποτακτικοί, οι στόχοι μου είναι να έρθουν μπροστά στον Δάσκαλο ως άδειο δισκοπότηρο ... ή σε ένα μαύρο καμβά που θα βαφτεί ... άμορφο πηλό που αναμένει να διαμορφωθεί. Μέσω αυτής της ανταλλαγής, ξέρω ότι θα γίνω περισσότερο από όσο ήμουν πριν ... ο Δάσκαλος παίρνει την πρώτη ύλη ή τον κενό καμβά ή τον ακατέργαστο πολύτιμο λίθο και αναδεικνύει την εσωτερική λάμψη. Σε αυτή την εμπειρία, αυτό που πολλοί παρερμηνεύουν είναι ότι υποθέτουν ότι ο Δάσκαλος επιβάλλει το θέλημά Του στο υποσυνείδητο και γίνεται ό, τι θέλει να είναι. θα διαφωνούσα ... για μένα, ο Δάσκαλος αναδεικνύει τις ιδιότητες της υπονόμευσης με πιο έντονο τρόπο. Αντί να λέγεται να «ενεργεί» με έναν υποτακτικό τρόπο, είναι ο υποτακτικός ρόλος να απομακρύνει το πέπλο μέχρι που γίνεται αυτή είναι η τέλεια αντανάκλαση της αφοσιωμένης υπηρεσίας και στην εξυπηρέτηση του Δασκάλου της, βρίσκει μια εσωτερική χαρά και ισορροπία που προέρχεται από τη γνώση ότι με κάθε πέπλο απομακρύνεται, κάθε όριο διασχίζεται, γίνεται ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ποιος και τι είναι ήδη.

Όταν αισθάνομαι, ακούω και βλέπω την υπερηφάνεια του κυρίου μου σε μένα, ξέρω ότι είμαι υπερυψωμένος και λατρεύω πάνω από όλες τις γυναίκες. έδωσα αληθινά το δώρο της ψυχής μου σ 'Αυτόν και σε αυτή την ανταλλαγή γίνεται τόσο δεσμευμένος σε μένα όσο κι Εγώ είμαι σ' Αυτόν. Αυτή είναι η ομορφιά της υποταγής σε μένα. Υπάρχει μια δυναμική που υπάρχει εκεί που όσο περισσότερο ο Δάσκαλος μου ρωτάει για μένα, τόσο περισσότερο μπορώ να δώσω, και τότε όσο πιο βαθιά γίνεται η δέσμευσή μας. Αυξάνεται εκθετικά. Το τέλειο γιν / Γιανγκ του Δασκάλου είναι εκείνη η ενεργός αρχή στην ΠΡΟΚΑΛΥΨΗ και ο υποτακτικός είναι δεκτικοί στη ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ.
Η υποβολή μου εκφράζεται με πολλούς τρόπους: σε φυσικό, πνευματικό, συναισθηματικό και πνευματικό επίπεδο. Χωρίς όλα αυτά τα επίπεδα, πάλι, γίνεται απλώς μια φυσική πράξη. Υπάρχει μια ιερότητα στην υποταγή και για μένα. Όπως η προσευχή ή άλλες πράξεις αφοσίωσης, ζει τη ζωή μου με μια πρόθεση και εστίαση που πάντα προσπαθεί για την υψηλότερη, καθαρότερη έκφραση. Κάνοντας τη σχέση πρώτα ... πάντα ψάχνοντας μέσα για τρόπους να ευχαριστήσω και να προσφέρω περισσότερα από τον εαυτό μου από όσο νομίζω ότι μπορώ. Είναι αυτό που πηγαίνει πέρα και πιέζει τα όρια που γίνεται η πιο σημαντική ανταμοιβή της υποταγής για μένα ... τον τόπο ενδυνάμωσης και αυτογνωσίας και την προκύπτουσα εσωτερική δύναμη / μεταμόρφωση. Χορεύει επίσης με την εσωτερική σκιά ... τα μέρη μου που είναι για το φόβο και που παίρνουν στο ταξίδι από κάποιον (ο Δάσκαλος) που θα είναι εκεί για να σας πιάσει έτσι ώστε ποτέ να μην πέσετε.

Το πιο ιδιαίτερο μέρος της υποβολής για μένα είναι το επίπεδο οικειότητας και ψυχικής σχέσης με ένα άλλο. Κάθε πέπλο που απομακρύνεται, κάθε όριο διασχίζεται, κάθε βλεφαρίδα γίνεται δεκτό και παρακαλείται, κάθε φορά που μεταφέρεται στις εξόχως απόκεντρες περιοχές που αφήνουν τον έλεγχο ... όλα αυτά είναι η κόλλα που δεσμεύει τον Δάσκαλο και υποχωρεί ο ένας στον άλλο. Για να γίνω εντελώς γυμνός και ευάλωτος σε κάθε επίπεδο, δώστε περισσότερο από όσο νομίζω ότι μπορώ και δείτε την υπερηφάνεια, την αγάπη και την αφοσίωση στα μάτια του Δασκάλου μου είναι το μεγαλύτερο δώρο που μπορεί να φανταστεί κανείς.
Google translate.

 

Κάνε edit στο αρχικό και κόλλα το από κάτω, νο γκουντ έτσι...
Και το google translate πρίν το κόπι πέιστ να σε χαρώ...

 

@οφηλία
Δεν διακρίνω στο συγκεκριμένο κείμενο να γράφει κάπου την φράση "του έδωσα άρα θα πάρω".
Γράφει ότι μια υπο δίνει δώρο την ψυχή της στον Αφέντη της.
Όσο για την ανταλλαγή νομίζω πως εννοεί ότι όταν δίνεις και Τον κάνεις υπερήφανο με κάθε τρόπο παίρνεις ευχαρίστηση.Αυτό πιστεύω και μόνο είναι το δώρο που σου προσφέρει Εκείνος.Η ευχαρίστηση Του.