The Forest Of The Shattered Heart

Αναμένω να ανάψουν τα κεριά ξανά..... σύντομα...

 

"Η αίσθηση του χρόνου χάθηκε από το δωμάτιο. Η Elisia μπορούσε να καταλάβει αν οι ώρες περνούσαν ή αν ο χρόνος είχε μείνει στάσιμος. Σύντομα συνήθησε κ το σκοτάδι κ το κρύο, αλλά τα άκρα της πονούσαν απ΄την ακαμπψία κ η μοναξιά την έκανε να απασχολεί το μυαλό της με απαισιόδοξες σκέψεις. Η αγωνία της κόντευε να γίνει πανικός.
Τελικά όμως η κούραση επικράτισε πάνω απόλα τα άλλα και κλείνωντας τα πρησμένα απο δάκρια μάτια της αποκοιμήθηκε δεμένη πάνω στον σταυρό.
Την ξύπνισε ένας ρυθμικός βηματισμός στο πέτρινο δάπεδο. Η Crysalia είχε επιστρέψει! Και τα κεριά είχαν ξανανάψει....
Το αδύναμο φως τους αποκάλυψε την μορφή της, πιο τρομερή, πιο όμορφη, πιο ελκυστική και πιο επιβλητική από ποτέ. Η βασίλισσα του χιονιού ήταν ντυμένη με ένα κορσέ, που τόνιζε το πλούσιο στήθος της, και μία αρκετά κοντή φούστα που φανέρωνε τα μακριάα, λευκά της πόδια. Πλουμιστά σκουλαρίκια κρέμονταν από τα αφτιά της και ένα δαχτιλίδι που παρίστανε μία τριανταφιλλιά κοσμούσε το χέρι της. Το έντονο βάψιμό της καθιστούσε την μορφή της πεντακάθαρη κ τέλεια.
"Απίστευτο!" σκέφτηκε η Elisia, "είναι όμορφη πέρα από κάθε φαντασία!"
Το δεξί της χέρι κρατούσε μία βέργα. Με ένα της νεύμα τα δεσμά λύθηκαν και η κοπέλα έπεσε στο πάτωμα, ακριβώς μπροστά της.
"Δεμένη θα σου είναι πιο εύκολο να υπομείνεισ το μαστίγωμα" της είπε με ψυχρή φωνή. "Τώρα θέλω να καθήσεις με υπομονή όσο πιο ακίνητη μπορείς μέχρι να τελειώσω."
Kα με που τελείωσε την φράση της σήκωωσε την βέργα και της την έφερε με δύναμη στην πλάτη. Η Elisia δάγκωσε τα χείλη της για να μν ουρλιάξει. Δεν είχε δεχτεί ποτέ ξανά τόσο έντονο πόνο.
Ξανά, άλλο ένα χτύπημα, αυτή τη φορά στα πλευρά. Άλλο ένα στην πλάτη. άλλο ένα. άλλο ένα...
Η μικροκαμωμένη κοπελίτσα δν άντεξε άλλο. Ούρλιαξε με όλη την δύναμη των πνευμώνων της. Δεν μπορούσε να καθήσει ακίνητη. Καθαρά από αντανακλαστικά το σώμα της προσπαθούσε να αποφύγει το μαστίγωμα. Έκλαιγε, το όμορφο προσωπάκι της είχε παραμορφωθεί από τον πόνο.
"Σας ικετεύω, σταματήστε! Δεν αντέχω άλλο, δεν ανέχω!"
Τότε η Crysalia την άγκιξε στο μέτωπο και της είπε
"Όταν εγώ σε ικέτευα να μν με αφήσεις εσύ το έκανες? Όχι." Και της μετέδωσε της αναμνήσεις της προιγούμενης ζωής της. Εικόνες που ήταν η ίδια κλαμμένη, χλωμή, άρρωστη, συνθλημμένη από αβάσταχτα συναισθήματα. Εικόνες από την σκηνή στο δάσος, όταν εκείνη ξερίζωσε την καρδιά της και η άλλη το μόνο που έκανε ήταν να τρέξει, να τρέξει μακριά από την καταστροφή που είχε δημιουργήσει.
Όλα αυτά διαπέρασαν το μυαλό και την καρδιά της Elisia, η οποία κατέρευσε και ψυχικά και σωματικά.
"Λοιπόν, τη λες, δν θα πρέπει να συνεχίσω? Να ξέρεις πως ακόμα είμαστε στην αρχή. Αν δν μπορείς να αντέξεις αυτό, αργότερα τι θα κάνεις?"
"Ναι... Δίκιο έχετε... Συγνώμη βασίλισσά μου, δν θα ξαναδιαμαρτυρηθώ... ποτέ ξανά..."
Το μαστίγωμα συνεχίστηκε για αρκετή ώρα ακόμα. Παρόλο που η Crysalia δν έδειξε να έχει κουραστεί, η αιχμάλωτή της βρισκώταν σε ημιλυπόθημη κατάσταση. Ούτε είχε ξαναφωνάξει, ούτε είχε ξαναπροσπαθήσει να αποφύγει την βέργα, η οποία πλέων ήταν κατακόκκινη από το αίμα.
Κοίταξε με περιφρόνηση την αιμόφυρτη, γυμνή κοπέλα που ξάπλωνε ασθμαίνωντας μπροστά της και στη συνέχεια έγλυψε το αίμα από το ξύλο. Η μυρωδιά του της έφερνε ζάλη και η θέα του της ξυπνούσε ακόμα πιο φοβερές επιθυμίες.
Σήκωσε στα χέρια της το ανθρώπινο κουρέλι της σκλάβας της και την μετέφερε έξω, στο δάσος. Το κρύο ήταν απίστευτα οξύ, αν και η βασίλισσα της νύχτας το αισθανώταν ευχάριστα δροσερό. Δν ίσχυε το ίδιο όμως και για την Elisia,η οποία μούδιασε ολοκληρωτικά. Όταν η αφέντρα της της ξάπλωσε στο χιόνι ένιωσε έναν οξύ πόνο και βυθίστηκε στο σκοτάδι..."

 

Έχω να προτείνω 3 βιβλία, συγχωρέστε με αν ήδη τα έχει προτείνει και κάποιος άλλος.

1. Πέρα από τα όρια ( εκδ. Αστάρτη)
2. Η φιλοσοφία του Μπουντουάρ ( εκδ. Εξάντας)
3. Οι 120 ημέρες των Σοδόμων ( Εξάντας)

 

Δεν ξέρω αν είναι γνωστό στα μέλη του grekkbdsm ένα site που έχει υλικό διαφόρων ειδών (και πολλά links φυσικά): Diana the Valkyrie.

 

Πολύ μπέρδεμα (μπαστάρδεμα) αυτών που ασχολούνται με το bdsm και φτιάχνουν sites κλπ.
Αντίθετα με το site που παραπέμπει ο φίλος, οι Valkyries λόγω ρόλου, περισσότερο subs/slaves θα μου έκαναν.  

 

"Η Crysalia σήκωσε την κοπελα στην αγκαλιά της και τη μετέφερε στον πύργο. Στο δωμάτιό της. Την άφησε να πέσει στο πάτωμα και την κλότσισε έτσι ώστε να γυρίσει ανάσκελα. Το στήθος της δν κουνιώταν, μετα βίας ανέπνεε. Αλλά εκείνη μπορούσε να ακούσει την αδύναμη ανάσα της, τον άτονο χτύπο της καρδιάς της.... και διαισθανώταν τους εφιάλτες μέσα στους οποίους ήταν βυθισμένη...Δν είχε ποτέ ξανααισθανθεί γιαυτήν τόσο μεγάλη έλξη, κτ που μάλλον προερχόταν από την πλήρη αδυναμία τησ αιχμάλωτής της. Κατα βάθος όμως ευχόταν να της αντιστεκοταν, να αντιδρούσε σε κάτι, έτσι ώστε να είχε κ εκείνη αφορμή να την πληγώσει περισσότερο. Ήταν πολύ πιο δυνατή απο εκείνη, και σκεφτόταν με αλλαζωνία πως μπορούσε να απαιτήσει τα πάντα.
Όμως την είχε κιόλας εξαντλήσει. Αν ήθελε να διασκεδάσει θα έπρεπε να την συνεφέρει. Κ ήθελε να την περιποιηθεί. Ήθελε να την κάνει να την λατρεύει κ να την φοβάται ταυτόχρονα, να μην θέλει να φύγει από κοντά της αλλά κ να μν αντέχει δίπλα της.
Ετοίμασε ένα χλιαρό μπάνιο και την τοποθέτησε προσεκτικά μέσα. Καθάρισε όλες της πληγές της κ μόλισ συνήλθε από την υποθερμία έσταξε στα χείλη της λίγο κόκκινο κρασί. Η Elysia κοίταξε λίγο γύρω της χαμένη σ'ένα απρόσμενα γλυκό όνειρο κ μετά έστρεψε το βλέμμα της με ευγνωμοσύνη στην κυρία της. Ένα δυνατό χαστούκι της υπενθήμισε πως της απαγορευόταν να κοιτάει την αφέντρα της. Αλλά εκείνη χαμογέλασε αχνά, αφού το χαστούκι δν ήταν για κείνη παρα ένα χάδι, το πιο υπέροχο που είχε δεχτεί ποτέ... Έκλεισε κ πάλι τα μάτια κ αφέθηκε πλήρως στις φροντίδες της Crysalia.
Σύντομα είχε ανακτήσει αρκετές από τις δυνάμεις της. Η βασίλισσα του χιονιού της άφησε μία μαύρη ρόμπα για να ντυθεί και βγήκε από το δωμάτιο του μπάνιου. Όταν η σκλάβα της βγήκε έξω την είδε να κάθεται μισοξαπλωμένη στο κρεβάτι. Πήγε τότε κοντά της και γονάτισε δίπλα της, προσφέρωντάς της τους καρπούς της.
"Πιειτε με Κυρία... Θέλω να είμαι για πάντα μέσα σας"
Τα μάτια της Crysalia έλαμψαν αλλά δν έδειξε πως εντυποσιάστηκε από αυτή τη κίνηση. Η Elysia έπρεπε να νιώθει άχρηστη, περιττή, ανάξια για όλα όσα της δόθηκαν.
"Φέρε μου το κρασί... Γρήγορα! Τώρα, βλέπεις το ξυράφι στο τραπέζι? Φέρε το κ αυτό. Γέμισε ως την μέση αυτό το κύπελο με κρασι κ στη συνέχεια θέλω να χαράξεις τους καρπούς σου και να στάξεις μέσα λίγο απ΄το αίμα σου."
Η κοπελίτσα έπραξε όπως την διέταξαν. Τα χέρια της έτρεμαν και της φαινώταν αδύνατο να κόψει τις φλέβες των καρπών της με την αδυναμία που είχε. Κ τελεικά δν ήταν ο φόβος μιας ακόμα τιμωρίας που την έπεισαν να συνεχίσει, αλλά ο φόβος να απογοητεύσει την αφέντρα της. Έπρεπε να προσπαθήσει, μήπως κ έτσι μπορούσε να έχει ένα μικρό μέρος στην καρδιά της.... αν μπορούσε να ελπίζει σε κάτι τέτοιο....
Ματωμένα κ τρεμάμενα ήταν τα χέρια της όταν πρόσφεραν το κρυστάλλινο κύπελλο. Η αίσθηση της ανοιχτής πληγής ήταν απαίσια κ ο πόνος της έφερνε ζαλάδα κ τάση λυποθιμίας.
Η Crysalia πήρε το κύπελο κοιτάζωντάς την σκοτεινά. Τα κόκκινα μαλλιά της έμοιαζαν με φωτιές στο φώς των κεριών κ όταν άδειασε το περιεχόμενο του κυπέλου άγγιξε τους καρπούς της σκλάβας της και αυτοί έκλεισαν.
"Σήκω", διέταξε και η κοπέλα υπάκουσε. Το βλέμμα της ήταν στηλωμένο στο πάτωμα... Η Crysalia την πλησίασε, την κράτησε απ΄την μέση και χαμογέλασε ακόμα πιο πλατειά. Μία μακάβρια μελωδία γέμισε ξαφνικά το δωμάτιο κ η vampire άρχισε να οδηγεί τα βήματα της γλυκιάς της αιχμάλωτης σε έναν χορό ρόλων, έναν χορό εξουσίας κ υποταγής. Η Elysia ακολουθούσε σαν υπνωτισμένη....
Σε κάποια στιγμή η Crysalia την κόλλησε στον τοίχο. Έσκιψε από πάνω της με τέτοιον τρόπο ώστε φαινώταν πως θα την φυλίσει... Εκείνη όμως άρπαξε απότομα τα μαλλιά της και βύθισε τα δόντια της στην ρίζα του όμορφου λαιμού της..."

 

Ζωή ή θάνατος για την Elysia;

SHI U LU MITU?

 

τωρα να πως ομως κατι ? .... η Elysia εχει τραβηξει την Crysalia μεσα στο πουθενα , και ενω η ιδια ειναι ενα αντικειμενο οπου η υλοποιουνται μεσω αυτης , επιθυμιες εκδικησης , θυμου , πονου και ταυτοχρανα εξιλεωνεται ... η Crysi χανει το καιρο της προσπαθωντας να αφαιρεσει το νοημα απο το αντικειμενο της , χωρις σχεδιο , χωρις στοχο ... και αντι να ψωνιζει τεκνα στα κλαμπακια της κοντινης βαμπιρουπολης καθεται και ψαχνει πως θα διυλησει το τιποτα απο το τιποτα .... ασε που εχει αφιερωθει σε εκεινη δινοντας της τεραστια αξια .....

 

και μετα ? ....
αντε και μου αρεσε αυτο ....

 

Η συνέχεια? Πολύ ωραία ιστορία για να μην έχει συνέχεια τόσες μέρες. Περιμένουμε με αγωνία.

 

"Η Crysalia άφησε λίγο αίμα να τρέξει πάνω στην λευκή επιδερμίδα της κοπέλας κ ύστερα, αφού εφάρμοσε τα χείλη της γύρω απ΄την πληγή, άρχισε να ρουφά αργά την ζωή από μέσα της... Η Elysia άφησε έναν αναστεναγμό πόνου -και απόλαυσης. Ήταν σιχαμένη η αίσθηση να στραγγίζει το αίμα από μέσα της, να νιώθει τους κτύπους της καρδιάς της να ατονίζουν... Αλλά ήξερε πως έκανε την πιο μεγάλη προσφορά που θα μπορούσε να κάνει: ξεδιψούσε την αφέντρα της με την ίδια της την ζωή!
Σε αυτήν την σκέψει ένα αχνό χαμόγελο σχηματίστικε στις άκρες των χειλιών της... Ήθελε να πεθάνει εκείνη τη στιγμή, στην αγκαλιά της αγαπημένης της κυρίας, στο γλυκό, επίπονο, ματωμένο φιλί της.
Όμως, προς μεγάλης της έκπληξη η Crysalia σταμάτησε. Η ίδια ανέπνεε με δυσκολία κ ίσα που μπορούσε να ισσοροπήσει στα πόδια της... Μόλις άνοιξε τα μάτια της το βλέμμα της έπεσε πάνω στης κυρίας της. Τρομαγμένη για το λάθος της έσπευσε να τα ξανακλείσει... Και τότε ένιωσε να την σηκώνει και να την ξαπλώνει πάνω στο κρεβάτι... Απαλά, εώς και τρυφερά...
Η πληγή ήταν ακόμα ανοιχτή και έκαιγε. Ο πόνος σαν δηλητήριο απλωνώταν και στο υπόλοιπό της σώμα. Εκείνη τη στιγμή γεννήθηκε μέσα της μια χρυσή ελπίδα, ένα όνειρο που ούτε στον εαυτό της δεν μπορούσε να ομολογήσει....
Η Crysalia είχε ξαφνιαστεί από τις νέες αισθήσεις που την κατέκλεισαν... Η παγωμένη της καρδιά χτυπούσε ξανά, με κλεμμένο αίμα και ένιωσε μέσα στις φλέβες της να κυλάει η αγάπη της κοπέλας που είχε βασανίσει τόσο σκληρά. Ήξερε το μέγεθος της αγάπης αυτής, αλλά δν μπορούσε να κατανοήσει πως ήταν αυτή, την έντασή της... Σαν υγρή φωτιά την γέμισε! Όλο της το μίσος είχε πλέον εξαφανιστεί.
Αφού έδεσε με ένα μαύρο μαντήλι την πληγή της, την σκέπασε με τα ζεστά σεντόνια και της άφησε το κρασί δίπλα της πήγε να φύγει απ΄το δωμάτιο λέγωντας, με μια πικρία στην φωνή της
"Δν θέλω τπτ άλλο από σένα. Μόλις συνέλθεις εντελώς θα φύγεις από εδώ. Οι πληγές σου θα κλείσουν εύκολα.... Το ίδιο κ εκείνη στην καρδιά σου. Έχεις μία πολύ όμορφη ζωή μπροστά σου, που πλέων δν θέλω να στερίσω"
Πριν βγεί όμως απ΄το δωμάτιο άκουσε την Elysia.
"Δν θέλω μία άλλη ζωή, μία ζωή σαν άνθρωπος μακριά σας! Δν θέλω να κλείσει ποτέ η πληγή της καρδιάς μου. Θέλω να σας προσφέρω ότι μπορω, όπως μπορώ, να σας υπηρετώ... Αφήστε με να είμαι μαζί σας μέχρι να πεθάνω, αφού δν θέλετε να με σκοτώσετε εσείς, όμως μν με αφήνεται μόνη μου... Μην με εγκαταλείπεται κυρία μου, θα μαραζώσω... Όσο κ αν μου αξίζει σας ικετεύω να με λυπηθήτε..." και έβαλε τα κλάμματα με λυγμούς.
Το πρόσωπο της Crysalia έλαμψε, σαν να ήταν τα λόγια που άκουσε ένα δυνατό τονωτικό. Έσκυψε και φίλισε με τα κρύα της χείλη τα βρεγμένα μάγουλα της κοπέλας και γεύτηκε τα δάκρυα της αγάπης της. Χάιδεψε τα μεταξένια της μαλλιά και πολύ απαλά άγγιξε τα χείλη της με τα δικά της. Και αυτό το φιλί ήταν το τελικό χτύπημα για την Elysia, αφού την έκανε να παραλύσει από γλυκίτητα. Έμεινε παθητικά να περιμένει τα πάντα από την αφέντρα της. Το μυαλό της έπαψε να λειτουργει και όλες της οι αισθήσεις συγκεντρώθηκαν εκεί που την ακουμπούσε η Crysalia. Κρατούσε την ανάσα της μν τυχών και διακόψει αυτό το όνειρο.
"Είσαι τόσο όμορφη με δάκρια στα μάτια" είπε η Crysalia. "Κλείσε τα μάτια σου και μισοάνοιξε τα χείλη σου" την πρόσταξε μαλακά.
Εκείνη υπάκουσε και τότε η πριγκίπισσα έκοψε τον αντιχειρά της και έβαψε τα χείλη της με το αίμα που έσταξε. Το ίδιο έκανε στην συνέχεια και στην αιχμάλωτή της και μετά την φίλησε με ένα αργό, ψυχρό, γλυκό όσο τπτ άλλο φιλί. Τα μάτια της Elysia άνοιξαν απότομα αλλά τα ξαναέκλεισε όταν τα νύχια της κυρίας της πίεσαν την πληγή στον λαιμό της.
Νέα ζωή άρχισε να κυλά μέσα της, αργά, σταθερά, λες και μόνο η γεύση του αίματος αρκούσε για να την θεραπεύσει. Και όταν η Crysalia έβαλε μπροστά στο στόμα της τον ματωμένο της αντίχειρα εκείνη τον έγλυψε με μία παράξενη δίψα που άρχισε να μεγαλώνει όλο και περισσότερο. Ένιωσε το σώμα της να αλλάζει, να γίνεται άκαμπτο, την ροή του αίματός της να σταματάει, τους κυνόδοντες της να μακραίνουν... Της ήρθε η επιθυμία να δαγκώσει το δάχτυλο της κυρίας της για να τρέξει περισσότερο αίμα αλλά τελευταία στιγμή συγκρατήθηκε.
Απότομα η Crysalia απομακρύνθηκε και της είπε "θα είσαι πλέον για πάντα μαζί μου. Σκλάβα μου για πάντα. Θα πίνεις αίμα μόνο αν σου το επιτρέπω, θα με ακολουθείς όπου κ αν πηγαίνω και σκοπός της ύπαρξής σου θα είναι να με υπηρετείς... Αν δν μπορείς να το κανεις αυτό, δν υπάρχει κ νόημα να υπάρχεις! Είμαστε συμφωνες?"
"Ναι αγαπημένη μου κυρία..." απάντησε η Elysia, ασθμαίνωντας καθως το πέρασμά της στην νέα της φύση δν είχε ακόμα ολοκληρωθει. Νέα δύναμη διαπερνούσε τα μέλη της και όταν η μεταμόρφωση τελείωσε είχε καινούργιες αισθήσεις, πολύ ισχυρότερες από τις παλιές. Πήγε και γονάτισε μπροστά στην Crysalia. Αγκάλιασε τα πόδια της, τα φίλησε και της είπε με ψυθηριστή φωνή "δική μου θέληση δν έχω πλέον.. Είμαι έενα αντικείμενο, περιουσία σας. Με μεταμορφώσατε, με δημιουργήσατε... Και σας ανήκω απόλυτα..."
Και σαν να είχε δοθεί ένας όρκος λυτρωτικός μέσα στο δάσος της θρυμματισμένης καρδιάς ο κρύος αέρας σταμάτησε να φυσάει και τα παγωμένα θρύψαλα της σπασμένης καρδιάς της Crysalia έπεσαν στην γη κ έγιναν ένα με το χώμα..."

 

Πάντα πίστευα πως ορισμένες από τις ιστορίες που διηγούνται σχέσεις Αφεντρών και σκλάβων στα vampires θυμίζουν ρόλους του bdsm.
Dark_Desire_f το επιβεβαιώνεις και με την πολύ καλή ιστορία σου.

Σ΄ευχαριστούμε....