Ήμουν εκεί!!!

Σήκωσα το βλέμμα μου από το πάτωμα και αντίκρισα την πόρτα της ζωής σου....
Χτύπησα ρυθμικά όπως η καρδιά και άνοιξες....
Σε είδα να κλαις σαν κάτι να περίμενες να γίνει...
Σε ρώτησα μα δεν απάντησες και έτσι στάθηκα δίπλα σου προσπαθώντας να αντλήσω όσο πόνο μπορούσα από πάνω σου...
Ήμουν εκεί!!!

Ξημέρωσα μαζί σου αθόρυβα. Πέρασε κι αυτή η νύχτα. Ήταν δύσκολη και μεγάλη, πολύ μεγάλη...
Σηκώθηκες να περπατήσεις αλλά σκόνταψες πάνω στα εμπόδια της ζωής...

Έτρεξα να σε σηκώσω και σε ρώτησα τι ήταν αυτό που σε έριξε. Δεν έβγαλες κουβέντα μα σε κράτησα και σε περπάτησα μέχρι το πεζούλι να κάτσεις και να ξαποστάσεις...
Ημουν εκεί!!!

Με έδιωξες δεν ήθελες να σε λυπούνται (τουλάχιστον έτσι νόμιζες δεν ίσχυε)!
Μα εγώ έκανα πως έφυγα δεν με έβλεπες αλλά ήμουν εκεί...

Έτρεξες σαν άνεμος και πέταξες σαν πουλί και με την πρώτη βροχή συρθηκες στο χώμα...
Δεν έτρεξα μόνο σε κοιτούσα...
Με έψαξε το βλέμμα σου, με ζήτησε το σώμα σου αλλά εγώ ήμουν εκεί και ας μην σου άπλωσα το χέρι μου και ας μη κρατήθηκες από το σώμα μου...
Ήμουν εκεί!!!

Από πάντα ήμουν εκεί μα με είδες όταν δεν ήμουν!!!

Ευχαριστώ για τον χρόνο σας...

 

Τόσο σύντομο...μα πολυ νοημα...
Απο πάντα ήμουν εκεί μα με είδες όταν δεν ήμουν!!!
Και ποιος έχασε?
Σίγουρα όχι εσύ!!!   

 

Έχει δόση αλήθειας αυτό αγαπητέ @Mission αλλά συνήθως χάνουν και οι δύο... 

 

Το κατάλαβα ότι έχει δόση αλήθειας αυτο φίλε μου...δεν χάνουν και οι δυο όμως,απλά τότε εκτιμάει αυτός που κοιτάει και δεν βλέπει όταν έπρεπε να δει!!! 

 

Όχι όχι.... Το δικό σου μνμ έχει δόση αλήθειας....  

 

Δοση εμπειρίας θα έλεγα...