Η πρώτη απόπειρα

Αυτό που έχω απολαύσει περισσότερο στο forum είναι τα νήματα με «βιωματικό» περιεχόμενο, στα οποία καθένας και καθεμιά εκθέτει προσωπικές εμπειρίες και αναμνήσεις.

Στα πλαίσια αυτά, λοιπόν, εισηγούμαι το παρών ενδιαφέρον – θέλω να πιστεύω – νήμα με θέμα: «η πρώτη απόπειρα».

Γυρίστε πίσω στο χρόνο, στα εφηβικά και πρώιμα νεανικά σας χρόνια, θυμηθείτε και μοιραστείτε την πρώτη συγκροτημένη απόπειρα που κάνατε για να προσεγγίσετε το άλλο φύλο.

Πρώτο «πέσιμο», πρώτο φλερτ, πρώτο ραντεβού, πρώτη χυλόπιτα, πρώτο μπαλαμούτι, πρώτη σχέση… Πρώτα ερωτικά βήματα της άγουρης ηλικίας μας δηλαδή. Εκθέστε ολόκληρο το story: πώς-πού-πότε έγινε, τι ακριβώς συνέβη, τι κατάληξη είχε…

Ένα όμορφο Nostalgia trip με άλλα λόγια…

ΥΓ: «Τσαχπινιές» του στυλ «στο νηπιαγωγείο είπα στην Αννούλα ότι την αγαπώ» δεν πιάνονται…

 

1η λυκειου. Ερωτευτηκα παραφορα την καθηγητρια φιλολογιας. Δεν μπορεσα να χωνεψω την χυλοπιτα. Επαθα μια εμμονη μια διετια και παραπανω και με αλλαξαν λυκειο.

Μια τραυματικη και τραγελαφικη μαζι, εμπειρια για .. ολους μας  

Λιγα χρονια μετα αναρωτιομουν τι της βρηκα.. 

 

Τι;;; Μόνο δύο σειρές;;; Όχι συμφορουμίτη, δε θα ξεφύγεις έτσι εύκολα. Το είπα, θέλω story. Θέλω να "κεντήσετε" με την πένα του λογοτέχνη! Τουλάχιστον μια παράγραφο. Ανάπτυξε... Τι το ιδιαίτερο είχε αυτή η καθηγήτρια, περιέγραψέ την εμφανισιακά και σαν χαρακτήρα. Τι εμμονή ήταν αυτή; Σεξουαλική ή ρομαντική κυρίως; Τι κινήσεις έκανες; Πώς το χειρίστηκες; Γιατί πήρες αποβολή; Η λεπτομέρεια μας ενδιαφέρει. Λίγο πιπέρι διάολε!

 

Πέμπτη δημοτικού με έκτη τα είχα με μια κοπέλα δυο χρόνια τι είχα δηλαδή ούτε εγώ δεν ξέρω . Δεν καταφέραμε να φιληθούμε ποτέ κάναμε καναδυό απόπειρες και τρίξαμε βουρτσίσαμε τα δόντια μας πλήρης αποτυχία. βέβαια αυτό που έμεινε εκτός από τα αθώα ραβασάκια γράμματα που τα ανταλλάσσαμε μεταξύ φίλων όταν την στρίμωχνα στον τοίχο σε κάποια συγκεκριμένα μέρη του χωριού και τελείωνα μόνο που τριβόμουν πάνω της αυτή καθόταν σαν κοτούλα.. η πρώτη χυλόπιτα γυμνάσιο. πρώτο ραντεβού λύκειο. πρώτος έρωτας με την καθηγήτρια λογοτεχνίας κοκκινομάλλα με μπούκλες τύχαινε να είναι και λογοτέχνης. μετά ένα καλοκαιράκι ως παιδιά με τις δυο ξαδέρφες μου δίδυμες τριβόμασταν παίζαμε ιδρώναμε τα κλασσικά.......ύστερα όλα πήγαν όπως πήγαν και πάνε ρολόι κομπολόι.

 

τι μου θύμησες.. πήγαινα και της ζήταγα βιβλία να διαβάζω και μελετούσα λογοτεχνία σαν τρελός.

 

Το'χω!

Τρίτη γυμνασίου,μεγάλος έρωτας ο καθηγητής της βιολογίας.
Μια μέρα στο σχολασμα τον παρακολούθησα να δω που μενει.
Περνούσα δήθεν τυχαια καθημερινά απ'εξω.
Του άφηνα ποιηματάκια στο παρμπρίζ του αυτοκινήτου,τον έπαιρνα συνέχεια τηλέφωνο στο σπίτι και του αφιέρωνα τραγουδια.
Του είχα κάνει τη ζωή μαρτύριο κοινώς.
Μια μέρα,μετά τις γιορτές του Πάσχα,με καλεί ο διευθυντής στο γραφείο του.
Πηγαίνω ανυποψιαστη και βλέπω και τον καθηγητή μου μέσα.
"Ωπ...την κάτσαμε τη βάρκα Ντινακι"

- Κωνσταντίνα παιδί μου,ο κύριος Ταδε πήγε στον εισαγγελέα,έκανε άρση τηλεφωνικού απορρήτου και βρήκε πως το άτομο που έχει διαταράξει την οικογενειακή του γαλήνη,είσαι εσύ.
Γιατί παιδί μου το κάνεις αυτό;
- Είμαι ερωτευμένη μαζί του.
- Κύριε διευθυντή,θέλω να αποβληθεί από σχολειο μας,και ει δυνατόν,απ'ολα τα σχολεία της πόλης!
-Ελατε τώρα κύριε Τάδε,θα σας υποσχεθεί πως δε θα σας ξαναενοχλησει και το θέμα θα λήξει εδώ,σωστά Κωνσταντινα;
- Μάλιστα. Συγγνώμη κύριε Τάδε.

Αυτή ήταν η πρώτη μου χυλοπιτα.
Στην τρίτη λυκείου,που ερωτεύτηκα τον επόμενο καθηγητή βιολογίας,κατάλαβα πως τελικά είχα έρωτα με την βιολογία κι όχι με τα πρόσωπα καθ'εαυτα.

 

Εμ άργησα να έχω ερωτικό ενδιαφέρον γενικά γιατί είχα κάτι αλλά να με απασχολούν από μικρή.Γενικα δεν θυμάμαι καλά τα παιδικά μου χρόνια εκτός από συγκεκριμένα πράγματα...Anyway αυτό είναι ένα από αυτά... Προς γυμνάσιο άρχισε να μου αρέσει ένα αγόρι, μεγαλύτερο βέβαια ,ήταν 3 γυμνασίου κι εγώ πρώτη.Τον έλεγαν Αντώνη και κυκλοφορούσε συνήθως με πράσινες(παναθα) φόρμες.Ηταν καστανός,λεπτός και ψιλό δημοφιλής αλλά καλό παιδάκι.
Εγώ σαν ντροπαλουλα τον κοιτούσα πάντα από μακριά απ'το παρθυρο όσες φορές ήταν κάτω ή στα διαλείμματα.Οταν τελείωνε το σχολείο τον ακολουθούσα διακριτικά ως το σπίτι κι ας μη με βόλευε για να τον δω παραπάνω.Ευτυχως είχα συνεργούς κάτι φίλες που έμεναν προς τα εκεί κι ήξεραν το ενδιαφέρον μου και είμαστε όλες μαζί για ξεκάρφωμα. Μετα από καιρό κάπως έμαθα το κινητό του και τον έπαιρνα κλασσικά με απόκρυψη σπάνια και του έβαζα κανένα τραγουδάκι....(Χατζηγιάννης χαχαχα έλεος τι άκουγα).
Η κατάσταση συνέχισε κάπως έτσι με αυτόν να με έχει προσέξει και να μου ρίχνει καμία ματιά που και που, μέχρι Αγιου Βαλεντίνου που πήρα το θάρρος να του βάλω μια καρτουλα στην τσάντα του στο διάλειμμα οπου έγραφα το αρχικό από το όνομα μου.(εν τω μεταξύ τον περιτριγύριζε μια φίλη του με το ίδιο αρχικο...μαλακια).
Δεν έγινε τίποτε μετά από αυτό φυσικά μέχρι που μας πήγαν εκδρομή κάπου κι εκεί όπως έπαιζαν ποδόσφαιρο ένας φίλος μας που ήταν και φίλος του μας άκουγε που λέγαμε για αυτόν και πήγε και του είπε προς το τέλος χαρτί και καλαμάρι ότι τον γουστάρω..(ήθελα να με καταπιεί η γη!!)
Ευτυχως ήταν η ώρα που μπαίναμε στα λεωφορεία κι εμείς μπαίναμε πρώτοι στο δικό μας.
Αυτός είχε έρθει από κάτω και με κοίταζε κατάματα κι να θέλει να μπει μεσα...είχα εκστασιαστεί και χεστεί πάνω μου ταυτόχρονα...Δεν τον αφησαν
Τέλος πάντων φτάσαμε σχολείο και δεν θυμαμαι μετά καλά απλά είχα πάει σπίτι.
Με παίρνει τηλέφωνο η δημοφιλής "φίλη" μου ότι την είχε πάρει να της ζητήσει τον αριθμό μου κι αυτή μου είπε ότι δεν του το έδωσε για να με προστατεύσει και κάτι πίπες που δεν είχαν σημασία.Εγω το κατάπια δεν μίλησα και περίμενα τις επόμενες μέρες στο σχολειό.
Δυστυχώς είδα οτι είχε δέσει το ζουμί με την φίλη του που τον περιτριγύριζε και είχαμε αγκαλίτσες και τέτοια και έφαγα μια μικρή απογοήτευση(όχι κάτι τραγικό παραδόξως) , αλλά συνέχισα πάλι χωρίς κανένα ενδιαφέρον για κανένα έως την Τρίτη λυκείου που ήρθε ο πρώτος δυνατός έρωτας συνειδητός με τα όλα του με τον καθηγητή απ' το φροντιστήριο...to be continued....

 

Όμορφα. Μου έφτιαξε τη διάθεση. Νοσταλγική αθωότητα. Περιμένουμε τη συνέχεια...

 

Ως είθισται σε τέτοιου είδους βιωματικά νήματα την αρχή κάνει ο νηματοθέτης. Περιμένουμε λοιπόν και το δικό σου λαβστορυ.

 

Εγω μπορω να πω οτι στο δημοτικο χαμουρευα το Χριστινακι ?

 

Έχεις δίκιο. Οφείλω να "σύρω το χορό". Θα επιστρέψω εντός της ημέρας επιδεικνύοντας τις συγγραφικές μου ικανότητες.

 

Εσύ ειδικά μπορείς να πεις ότι θες! Δώσε κάθε ζουμερή nano-λεπτομέρεια για το Χριστινάκι!