Η διάσταση της φιλίας σε σχέση ασυμμετρίας

Η ίδια διάσταση με κεντρίζει κι εμένα.

 

@Marqui,
Ευχαριστώ για τα διευκρινιστικά σχόλια.

Κατά παράβαση του άγραφου νόμου/νομίσματος αφορώντος στον "οικοδεσπότη" ενός νήματος, βάση του οποίου αυτός που ζητάει τη θέση των άλλων, πρέπει πρώτα ο ίδιος να διατυπώσει τη δική του, απέφυγα να το πράξω. Ο λόγος είναι ακριβώς πως η θέση μου θα τροχοδρομούσε το νήμα σε άλλη κατεύθυνση, που ενδεχομένως να ξέφευγε από τα πλαίσια του αμιγώς BDSM προβληματισμού. Επιφυλάσσομαι (και επιθυμώ) να τη διατυπώσω αφότου έχουν εκφραστεί τα μέλη πάνω στο ερώτημα.

Και φυσικά, θα με ενδιέφερε η θέση σας πάνω στο ζήτημα της λυκοφιλίας. Άλλωστε, στο αρχικό μου ερώτημα έθεσα την έννοια της φιλίας εντός εισαγωγικών, που στη συμβολική της γραφής μου τα εισαγωγικά επιστρατεύονται α) για έννοιες που χρησιμοποιούμε στην καθημερινότητά μας, μιλάμε γι' αυτές, αλλά δεν έχουμε ορίσει ένα κοινό εννοιολογικό πλαίσιο, π.χ. θεός, ηθική, αλαζονεία, αγάπη, κτλ., β) για έννοιες που νομίζουμε πως έχουμε ξεκαθαρίσει, αλλά τα δείγματα γραφής σε διαφορετικά επίπεδα διερεύνησης συνηγορούν υπέρ του αντιθέτου, π.χ. ειλικρίνεια, αντικειμενικότητα, κτλ.

 

Αγαπητέ @cadpmpc, ελπιζω να ξέρεις ποιον να ψάξεις όταν έχεις πονοκέφαλο.
Εκτός από μεγάλο ταλέντο στην ανάγνωση χεριών που ειμαι, έχω και εκτεταμένη πείρα στο ξεμάτιασμα

 

Είναι, ελπίζω, κατανοητό ότι εάν δήλωνα λάτρης του καθαρού λόγου και μια σελίδα μετά αποδεχόμουν τα εισαγωγικά, όσο κι αν διόλου διαφωνώ με την γραμματική σας τοποθέτηση, θα ήμουν ανακόλουθος. Τρισμέγιστος μαλάκας είμαι, ανακόλουθος ουδέποτε υπήρξα.
Μιλάω για την απενοχοποίηση και την χρηστικότητα της λυκοφιλίας, στα πλαίσια του αμοραλιστικού πραγματισμού της θύραθεν του διαδυκτιακού κόσμου ζωής.
Τη λυκοφιλία του «ο εχθρός του εχθρού μου, είναι φίλος μου» και του «έχει τους φίλους σου κοντά και τους εχθρούς σου κοντύτερα».

 

Ιιιι, τώρα..!
Εδώ υπάρχουν πολλές διαστάσεις...
Η πιο χαριτωμένη μέχρι στιγμής είναι, μέχρι Oscar, η διάσταση -οπτική για πιο κομψά- του αυτοαποκαλούμενου υ μέλους της σχέσης, το οποίον χρησιμοποιεί το επίσης αυτοαποκαλούμενο κυριαχικό μέλος της σχέσης, εν είδει ενεργούμενου (ζώντος δονητή, (δια)χειριστή, ασκούντος και επιφέροντος πόνο, κλπ)...
Δηλαδή τo "ό,τι πεις εσυ αφεντικό" για "φίλους" και περιβάλλον είναι ΟΚ, από την στιγμή που βγαίνει η αλά καρτ νόρμα ικανοποίησης αναγκών του υποτακτικού μέλους...
Και αυτό διότι...
α. δεν υπάρχουν επί της ουσίας ούτε καν "φίλοι", πόσο μάλλον φίλοι του υποτακτικού μέλους (συμπεριφορικές κόπιες ίσως, αλλά οι κόπιες δεν συνιστούν φιλία)
β. Το στενό περιβάλλον του αυτοαποκαλούμενου υποτακτικού μέλους είναι η πιο "τσάμπα μαγκιά" ενάσκησης επιρροής από έναν αυτοαποκαλούμενο κυριαρχικό, δεδομένης της εν τοις πράγμασι αδιαφορίας του δεδομένου περιβάλλοντος για "το (συγκεκριμένο) παιδί", οπότε πόσο πιο κουλουβάχατο να γίνει (τέτοιο "παιδί" έβγαλε, σιγά μη σκάσει το περιβάλλον), άσε που το περιβάλλον μπορεί και να βολεύεται με κάτι τέτοια...
γ. Αποτελεί εκ μέρους του αυτοαποκαλούμενου κυριαρχικού μέλους, αφού απαιτεί ελάχιστο κόστος με τεράστια απόδοση, την πιο αποδοτική επένδυση, δεδομένου πως εξ αντικειμένου και αυτό το μέλος με "φίλους" ομοίως τίπουτας/μηδέν ή στην καλύτερη περίπτωση να υπάρχουν κόπιες. Αλλιώς δεν θα είχε πάρε-δώσε με αυτό το "παιδί" ούτε "με σφαίρες"...
Ισχύει γενικότερα, θα έλεγα, τα ιδεολογικά παραφερνάλια επέχουν θέση γαρνιτούρας, εδώ μιλάμε για αποκλειστικώς βιολογικό ρεζόν-ντ-έτρ...
Στην πραγματικότητα έχουμε μια σχέση σαπρόφυτου με ξενιστή, καθαρά επιβιωτική, πλήρως παραμετροποιημένη και ως εκ τούτου επί της ουσίας αδιάφορη, αν και κοινωνικώς και παραγωγικώς έως και χρήσιμη.
Yπάρχουν κι άλλες, το "δείξε μου τον φίλο σου κλπ", αποδείχνεται καταλυτικά εναργές...

 

Σχετικά με το διττό ερώτημα οφείλω να ομολογήσω ότι αφήνει μεγάλο περιθώριο ερμηνειών, όπως φάνηκε από τις έως τώρα απαντησεις. Όταν η σχέση είναι μέσα στο αυστηρό πλαίσιο του D/s, προσωπικά νομίζω ότι δεν υπάρχει κανένας χώρος για φιλία, εντός ή εκτός εισαγωγικών. Και ο άνθρωπος που εκφράζει αυτή την άποψη (η αφεντομουτσουναρα μου δηλαδή) είναι άνθρωπος που συνδέεται με ανθρώπους, μεταξύ των άλλων και με φιλικές σχέσεις που κρατούν στο χρόνο, σε χαρές, αντιξοότητες ή δυσκολίες των καιρών. Και πράττει δε αυτή τη «συνήθεια» τόσο με ανθρώπους του ίδιου, του άλλου ή οποιουδήποτε φύλου.
Σε μια vanilla σχέση θα μπορούσα, όπως έχω κάνει στο παρελθόν, να ειναι ο/η (το) σύντροφός μου φίλος πραγματικός. Στην περίπτωση όμως της D/s σχέσης, όχι μόνο η ασυμμετρία δεν αφήνει χώρο για φιλία, αλλά και εγώ από την πλευρά του υ δεν είμαι σε μια τέτοια σχέση για να έχω φίλο.
Αν νιώσω «φίλο» το Κ, το πιο πιθανό είναι να από ζητήσω αποδέσμευση από τη σχέση αυτή, και κατ’ επέκταση θα χάσω την εμπιστοσύνη μου στο Κ.
Όπως δεν έχω ασύμμετρες σχέσεις με ανταλλαγή ισχύος με τους φίλους μου. Η φιλία στηρίζεται στην ισότητα, ακόμα και σε περίπτωση που υπάρχουν «ασυμμετρίες» στη φιλία (διαφορετικές όμως από τις D/s).

Όταν από την άλλη η ασυμμετρία της σχέσης περιορίζεται αποκλειστικά στο s/m και δεν επεκτείνεται πέρα από την σεξουαλικη συνεύρεση, θα μπορούσε δυνητικά να συνυπάρξει με φιλία μεταξύ των μερών, ωστόσο εγώ δεν έχω κάποια τέτοια προσωπική εμπειρία. Εν πασει περιπτώσει, αν μελλοντικά υπάρξει, θα σας ειδοποιήσουμε

 

Στον κόσμο που ζούμε το ένα δεν αναιρεί το άλλο.
Ο κανόνας της φυσικής περί επιφανειακής τάσης υγρών είναι απαράβατος στις περισσότερες των περιπτώσεων, όπως είναι απαράβατοι στις περισσότερες των περιπτώσεων οι κανόνες της φυσικής.
Είναι δε πολύ χρήσιμος για το διαχωρισμό στοιβαδων οργανικών και υδατοδιαλυτων διαλυμάτων, για την αναγνώριση της εξαπάτησης των αγοραστών απεναντι στην κερδοφορία των λαδεμπόρων, καθώς επίσης είναι υπέρμετρα χρήσιμος στην αποφυγή της έκρηξης που μπορεί να προκληθεί σε κάθε καντήλι απο την υπερθέρμανση του δοχείου απουσία νερού (βοηθάει και άλλος νόμος της φυσικής στην τελευταία περίπτωση βεβαίως).
Έχει όμως την ίδια εφαρμοσημοτητα σε ακραίες συνθήκες; Χώρου, χρόνου, πίεσης, θερμοκρασίας, μεγαλομοριακες, μικρομοριακες, θερμοδυναμικες, υποατομικες, κβαντικές, κ. τλ.;

Θα μπορούσαμε δηλαδή να αποκλείσουμε το γεγονός ότι στην ενεργειακή περίπτωση της αβασκανίας η καμπύλωση του χωροχρόνου σε συνδυασμό με το «κακό μάτι» έχει σαν αποτέλεσμα την στρέβλωση της εφαρμογής του κανόνα αυτού;

Ή θα μπορούσαμε να βρούμε έναν νέο τομέα έρευνας για την απόδειξη της καθολικής εφαρμογής του κανόνα περί επιφανειακής τάσης υγρών (ή την απόρριψη της υπόθεσης τέλος πάντων) περνώντας στο κατόπι όσους έχουν πονοκέφαλο;

 

@Vergina,
Σ' ευχαριστώ πολύ για τη θέση σου συνολικά. Θα ήθελες να μου εξηγήσεις τι είδους ασυμμετρίες ενδέχεται να υπάρχουν σε μία σχέση ισότητας?

 

Θα προσέθετα στα ανωτέρω την παραλλαγή του γνωστού ρηθέντος "δείξε μου το φίλου σου...", στο υπ' εμού ασπαζομένου "δείξε μου τον εχθρό σου...". Αναδεικνύει άλλη κοσμο-οπτική και άλλες στρατηγικές προτεραιότητες: σε διαπροσωπικό, κοινωνικό και οντολογικό επίπεδο.

 

@AlexanderV, θα σου πω ότι όταν το έγραψα, διαισθάνθηκα ότι θα λάβω σχετική ερώτηση, όποτε προτειθεμαι να απαντήσω με λίγα παραδείγματα, έχοντας πάντα στο επίκεντρο ότι αναφέρομαι σε φιλία.
Η οποία ασυμμετρία στη φιλία συνήθως έχει ρίζες είτε στην αρχική κατάσταση πριν τη δημιουργία της φιλίας, είτε σε κοινωνικά καθορισμένες «ασυμμετρίες». Για το τελευταίο προτιμώ να μην παραθέσω παράδειγμα.
Για την πρώτη περίπτωση μπορούν να αναφερθούν η φιλία δυο ανθρώπων που γνωρίστηκαν αρχικά σαν δάσκαλος/μαθητής με ότι αυτό περιλαμβάνει, ή η φιλία μεταξύ mentor/mentee που ακολουθεί την εποχή του mentorship ή η φιλία ανάμεσα σε δυο ανθρώπους με μεγάλη διαφορά ηλικίας.
Παρατηρείς κάποιο patern;

 

@cadpmpc,

Ναι, πράγματι είναι επαρκώς παραμετροποιημένη η σχέση του ζεύγος αυτού. Όπως, επίσης, μου άρεσε αυτό:

Και θα εστιάσω σε αυτό:

Υπάρχουν καθορισμένα χαρακτηριστικά που κατ' εσέ προσδιορίζουν μία σχέση φιλίας? Υφίσταται σχέση φιλίας σε θεμελιώδες επίπεδο ή είναι παράγωγο άλλων μορφών σχέσεων?