sub ή slave. Τι σας έχει οδηγήσει σ αυτές τις επιλογές. Είναι τελικά επιλογές?

Συγκρατήσου ρε luco δεν είναι αυτό που νομίζεις.
Ρώτησα γιατί αυτή η ερώτηση έχει και μια άλλη μετά (ανάλογα με την απάντηση).

 

ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιο... τι δεν καταλαβαίνεις;

 

Πάλι δεν κατάλαβες. Τεσπά.
Άσε να δουμε τι θα απαντήσει.

 

οκ αποσύρομαι.. άλλο κατάλαβα.

 

η θεραπεία του...

 

Έγινε θεραπευτική εξυγίανση με συνοπτικές διαδικασίες του υπό;

 

Μισο να σου πω γιατι ρωταω.
Λες εισαι perv στο στατους δεν περιμενες απο αυτον μια τετοια συμπεριφορα ας πουμε βαση της αρχικης γνωριμιας που ειχατε κανει?
Σου βγηκε στην πορεια αλλιως το ανακαλυψες αυτον τον διπολισμο? Αυτο ρωτάω.

 

Δεν αναφέρομαι στο αν περίμενα ή όχι μια κατάσταση..
Η συζήτηση ξεκινησε ,περι πρωτοβουλίας,επιλογων κλπ απαντώντας σε κάτι στη nana ..και εδωσα εκτάση στη συνεχεια και με παραδειγματα

 

Δε χρειάζεται να τοποθετείς τέτοια ορολογία για υποκειμενικές σχέσεις ανθρώπων. Αυτό που εσύ ορίζεις ως normal, μπορεί για κάποιον άλλον να είναι βαρετό, χυδαίο, kinky, vanilla και αντιστρόφως.

 

Πολύ καλή φίλη, Mistress, ΠΟΛΛΑ χρόνια στο χώρο, οι υποτακτικοί της ήτανε όλοι Διευθυντές Τραπεζών, Δικηγόροι, Δικαστές. Ποτέ δεν της ήρθε για session ένας εργάτης (αυτό ως το κοινωνικό αντίκτυπο του BDSM, δηλαδή Κοινωνιολογία και BDSM). Όπως της δήλωναν οι πρώτοι, είχαν κουραστεί να διατάζουν καθ'όλη τη διάρκεια της ημέρας και αποζητούσαν μία γυναίκα να τους εξουσιάσει. ΤΡΕΛΛΟ LIKE ΣΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΟΥ.

 

ξαναφέρνω αυτό το νήμα, γιατί μου φαίνεται πολύ εύγλωττο, αν και η νηματοθέτρια δεν έμεινε στο συζητητήριο, είτε γιατί δεν κέρδισε! απαντήσεις που να τις βρήκε πειστικές, είτε για άλλο λόγο.

εύγλωττο, γιατί αναδεικνύει αβίαστα, οτι η ανάγκη να αιτιολογήσεις ή να δικαιολογήσεις εκ των υστέρων τις συμπεριφορές και τα χαρακτηριστικά κάθε ανθρώπου, προκύπτει μόνον από την επιταγή μιας (υπαρκτής ή εικαζόμενης) νορμας, κι όχι απ το ίδιο το πρόσωπο. δεν αφορά σε ενδοσκόπηση αλλά σε προσπάθεια, αντίθετα, δικαιολόγησης έναντι έξωθεν επιβεβλημένων πρόσκαιρων ή μοδάτων παραδοχών και απαιτήσεων, που πιέζουν ανθρώπους να αντιληφθούν ενοχικά πηγαία χαρακτηριστικά τους, ώστε να τα αναστείλουν, να τα κρύψουν, έστω ώσπου να διεκδικήσουν τα ίδια την έκφρασή τους, καταφεύγοντας τότε σε αποσπασματικές απόπειρες επιστημονικοφανούς επιφανειακής δικαιολόγησης, χρήσιμης ωστόσο ώσπου να συμφιλιωθεί κανένας ανεπιφύλακτα με τα χαρακτηριστικά του, χωρίς ανάγκη απόδειξης(!) αχρείαστων «δυνατοτήτων»(?!).

 

Θα έλεγα ότι μια άλλη εικόνα είναι ότι προσπαθώντας να εξηγήσουμε τις συμπεριφορες, τις θεωρητικοποιούμε και εν συνεχεία τις μοντελοποιουμε και το αποτελεσμα είναι εξαιρετο.

Ετσι, δημιουργούμε το επιστημονικό εκείνο πλεγμα, που με τη χρήση του διπολου 'πειραμα--> επαναλαμβανομενο αποτελεσμα' μπορούμε να πάμε τη γνώση ένα βήμα παραπερα.

Εξάλλου, αν δεν υπήρχε η μοντέλοποίηση των καταστάσεων και των συμπεριφορων, δε θα είχαμε φιλοσοφία, οικονομική επιστημη, ψυχαναλυση, κλπ.