Public Disgrace - Δημοσιος Εξευτελισμος

@Iagos: δεν θα διστάσω να δηλώσω δημόσια, με ή χωρίς τη συναίνεση τρίτων, ότι μας λείψατε.  

 

κι αυτός ο φόβος είναι ο λόγος να εμποδιστεί ο κ να προχωρήσει σε έκθεση της υ; λόγος να πάει με τα νερά της;

 

Ο καθένας ό,τι μπορεί κάνει, άλλοι κάνουν ποδήλατο, κουλουράκια, κακά τους, τέτοια...
Ελληνιστές..; Ήντανε Έλληνες, έλεγαν πως είναι ελληνιστές και μάλιστα "κάνουν" και ελληνισμό..;
Πως λέμε, κάνω τον γιατρό, ένα πράμα..;
Μα "κάνω 'βδσμ' "..; Κάνω..;
Διασκεδάζω απίθανα από την ελλειπτικότητα της έκφρασης και ό,τι υπαγορεύει εν τινι τρόπω...
Ή πλέον ήκιστα, όταν η μορφή δεν υπαγορεύει απλώς το περιεχόμενο, γίνεται το περιεχόμενο...
Καρακαταλυτικά και συστημικά...
...
Η φάση με τους ...ελληνιστές, γαμάτη, ούτε ένα βίδεο, ρε γαμώτο..;

 

Ναι, είναι λόγος. Ο φόβος (ας) φυλάει τα, ανεξαρτήτως στάτους, έρημα. Το να μην πάει ο Κ με τα νερά της υ ας είναι καλύτερα αποτέλεσμα, όχι εκ των προτέρων θέση. Συμφωνώ κι εγώ. Είναι σέξυ να μην πηγαίνει το Κ με τα νερά του υ, πρωτίστως για το υ. Σκέπτομαι υποθετικό Κ που δεν μπορεί να εκτιμήσει σωστά αυτό που του δείχνει το υ, ότι δεν αντέχει παραπέρα δηλαδή και υποθέτει πως το υ κάνει ασκήσεις χειριστικότητας με διακύβευμα την δική του απόλαυση. Έτσι το υποθετικό Κ δεν παραχωρεί το ζητούμενο, που έστω ότι είναι οριακά μια κάποια αυτοσυγκράτηση στο πόσο πόνο προκαλεί εκείνη την ώρα και; Ποια θα είναι η έκβαση των πραγμάτων σε αυτή την περίπτωση;

Σαδομαζοχισμός στου κασίδη το κεφάλι δεν έχει ποτέ καλά ξεμπερδέματα, έτσι και αλλιώς.

 

περί σαδομαζοχισμού δεν γνωρίζω επαρκώς. περί κασίδη καθόλου.
αναφέρομαι αποκλειστικά σε κ/υ που έχω κάποια συνάφεια. δεν είναι λόγος ο φόβος.

 

Δεν το γνωρίζετε, ότι ο φόβος δεν είναι λόγος, αν δεν γνωρίζετε ανθρώπους και περιστάσεις. Θεωρητικά, ο Κ γνωρίζει το υ και τις αντιδράσεις του όταν σχεδιάζει έναν δημόσιο εξευτελισμό. Αλλά όταν ένας Κ μας λέει ακριβώς ότι ΔΕΝ ξέρει και αυτό τον ανησυχεί, τότε λέω πως δικαίως τον ανησυχεί.

 

αν μιά υ διαμαρτύρεται οτι δεν την υπακούει ο κ της, δικαίως διαμαρτύρεται.
δεν συζητούμε περί δικαίου, συζητούμε περί λόγου και φόβου, σε κ/υ.
αν κάποιος ανησυχεί μήπως την δυσαρεστήσει και του φύγει, δικαίως και βασίμως ανησυχεί, αλλά συζητούμε περί άλλων.

 

Ακριβώς, περί άλλων συζητούμε. Συζητούμε το να πάει η σκηνή στραβά επειδή στράβωσε το υ. Το να λέμε "μήπως την δυσαρεστήσει και φύγει" είναι ένα λογικά αστήρικτο άλμα. Υποστηρίζω πως αν το Κ έχει μια τέτοια έγνοια, για να μην το πούμε φόβο, είτε δεν θα κάνει την σκηνή δημόσιου εξευτελισμού είτε θα προετοιμαστεί / προετοιμάσει το υ ανάλογα ώστε να πάει καλά η σκηνή. Πάντως, υποθέτω, δεν θα πάει και καλά να κάνει την σκηνή που από την αρχή κάπως δεν του πήγαινε καλά και αν στραβώσει θα φταίει το υ που τα ήθελε όλα όπως τα ήθελε.

 

άλλα αντί άλλων, ενδεχομένως.
αν σας τριγγαρε το "θα φταίει το υ", σημειώνω πως ουδόλως ανεφέρθει ουδείς σε φταιξιματα κλπ ρομαντικά. ειναι αμιγώς δική σας επεξεργασία.
ο κ φταίει πάντα, και δεν φοβάται μην του φύγει η υ. όποιος μπορεί και θέλει μένει, όποιος όχι φεύγει. όποιος φοβάται διστάζει.

 

Απογοητευτικά αναμενόμενοι ελιγμοί.

Αυτό που με ιντριγκάρισε είναι ότι ένα πραγματικό ερώτημα απαντήθηκε με ένα ιδεολόγημα "μα επιτρέπεται τώρα αυτός ο φόβος;" και πόσο σε δεύτερη φάση το ιδεολόγημα ευτελίστηκε σε τοποθετήσεις τύπου Πέτρου Κωστόπουλου στις καλές του εποχές. Η πραγματικότητα παραμένει διαφεύγουσα. Άλλωστε, όποιος έχει διαβάσει όλες τις σελίδες αυτού του νήματος τις εποχές που εκτιλυσσόταν θυμάται και ποια ήταν η γενική αντίληψη για τον Κ εκείνο που είχε περί πολλού τον δημόσιο εξευτελισμό.

 

ο,τι κι αν νοσταλγείτε, δεν θα εμπλακώ στα συναισθήματά σας και στις παρορμήσεις σας, όπως κι αν εκτυλίσσονται.
παραμένει το δεδομένο οτι ο φόβος της αμφισβήτισης και η εξ αυτού συμμόρφωση προσδιορίζει ρόλο ή θέση στη σχέση.