Η Σχεση Αφεντρας-σκλαβου σε μια ανδροκρατουμενη κοινωνια

Μπααααα, τσου..!
Οριακά, τραβηγμένο απ΄ τα μαλλιά, άντε και νάναι κάτι, που αυτό το κάτι, ίσως και υπό προϋποθέσεις να θέτει έναν προβληματισμό επί του θέματου, αλλά ως εκεί και με πολύ νερό στο κρασί...
Ή αλλιώς, ζωγραφιές στο κέλυφος...

Και μιας και βάζεις "λέξεις", αν ήμανε μητριαρχία και μάθαινα πως σηματοδοτείται/νοηματοδοτείται/προσεγγίζεται/εννοείται ως έννοια τα τελευταία κάμποσες χιλιάδες χρόνια, μάλλον θα έκανα μήνυση στα άτομα που λένε λέξεις χωρίς να ξένε τι λένε...

Έτσι από περιέργεια δηλαδής, υπάρχει κάποιο στοιχείο που να υποδηλώνει έστω και σε επίπεδο αποχρώσας ένδειξης πως υπήρξε κάποτε αυτό που σήμερις στα μυαλά κάποιωνε μορφώνεται/γίνεται αντιληπτό ως μητριαρχία..?
Ή αλλιώς...
Είναι (αποκλειστικά ή όχι) θέμα βιολογικού φύλου η διαμόρφωση του όποιου εξουσιαστικού μοντέλου ή της αιτίας που διαμορφώθηκε ως τέτοιο ή και αφορμής ή και μόχλευσής του που διαμορφώθηκε (πάλι ως τέτοιο)..?

Περιισότερα κατ' ιδίαν, διότι είναι σόκιν, κι έχουμε και "παιδγιά" εδώ μέσα (και σκούζουν, "παιδγιά" αφού)...

 

Γιατί κατ' ιδίαν μωρέ; Κι εμείς παιδιά είμαστε και θέλουμε ν' ακούμε...    

 

Σε βουδουσουμού φόρουμ είμεθα καλή μου Ύπσιλον, δεν είμαστε δα σε λέσχη ευρύτερου προβληματισμού ή σε κανά συμπόσιο ή σε ένα ωραίον καφενέ έστω...

 

Ποιο βρε είναι τραβηγμένο? Το τουρλουμπούκι κοινωνιολογικών τάσεων και ερμηνειών (λιγότερο ή περισσότερο μοχλευμένων), διαφυλικών προσδοκιών και αντιλήψεων, προσλήψεων της ειδολογικής μας κατευθύνσεως, κτλ? Η δική μου έμφαση είναι στο τελευταίο φυσικά, αλλά αυτό είναι μία ιδιαιτέρως προσωπική προτίμηση…

Εννοείς εκτός από τα σκόρπια σύγχρονα παραδείγματα μικρών κοινωνιών σύμφωνα με την αρχετυπική πρόσληψη της μητριαρχίας στο Βραζιλία, Άφρικα και δε θυμάμαι που αλλού?

Αν εννοείς στα δυτικά μας και στα δικά μας κάτι θα βρούμε. Όχι σε καθαρή μορφή, στο βαθμό που ουδέποτε υπήρξε καθαρή μορφή πατριαρχίας… Την Ινγκελτέρα δεν τη λες και καθαρή μορφή πατριαρχίας… Φαντάζομαι το διαφυλικό-κοινωνικό πείραμα που λαμβάνει χώρα στη Σουηδία σίγουρα θα έχει πέσει στη διεστραμμένα οξύτατη αντίληψή σου… Άντε και στα δικά μας: τη Μάνη και την Κρήτη πες μου ότι θα τις χαρακτήριζες ανερυθρίαστα πατριαρχίες.

Και μένει το ερώτημα τι προσδιορίζουμε ως μητριαρχία. Με βάση ποιο κριτήριο: τις αξίες που υποτίθεται ότι ξεχωριστά ασπάζεται κάθε φύλο? Τις προτεραιότητές του? Και αυτές πάλι πως θα είμαστε σίγουροι ότι είναι καθαρά δικές τους, αμιγείς σειρές που λένε και στη Γενετική, και δεν έχουν επηρεαστεί από το πολύ το διαφυλικό νταλαβέρι?

Μένει ένα κριτήριο, που φυσικά ενδεχομένως με φέρνει σε σύγκρουση με πολλούς και έγκριτους ανά τους αιώνες κοινωνιολόγους και ανθρωπολόγους, αλλά έχει ενδιαφέρον αυτό, ούτως ή άλλως. Πιο ισχυρό κριτήριο αξιολόγησης είναι η ίδια η ισχύς. Ποιος κινεί τα νήματα? Και αν τα κινούν και οι δύο, ποιος τα κινεί κατά ένα τικ περισσότερο ή πιο επιδραστικά ή πιο αποτελεσματικά για τα συμφέροντά του?

Δια μόνου του γεγονότος ότι μας τίκτουν μάνες και τελούμε υπό την επιδραστική τους ισχύ για ένα κομβικό κομμάτι της βιολογικής μας υποστάσεως (για αριθμό ανδρών και γυναικών αυτό δεν παύει καθ’ όλη τη διάρκεια του περάσματός τους…), το γεγονός ότι η ίδια μας η ατομική πορεία καθορίζεται σε επιδραστικό βαθμό συναρτήσει των επιθυμιών, φοβίων, φόβων, συμβουλών, καπρίτσιων, διαστροφών των μανάδων - είτε ως ευθεία επίδραση είτε ως προσπάθεια αποτίναξης από τους ώμους μας της επιρροής τους σε ένα ή περισσότερα πεδία -, ε, ας πούμε ότι δεν είχαμε ποτέ αμιγή πατριαρχία, στην καλύτερη των περιπτώσεων.

Σε καμμία εκ των περιπτώσεων δεν είναι θέμα βιολογικού φύλου. Διο και:

 

Από την στιγμή που μια έννοια ως ευρύτερο αντιλαμβανόμενο για τους όποιους λόγους δημιουργεί σχήματα συμπεριφοράς, η έννοια αυτή έχει επικρατήσει στο συλλογικό αντιλαμβανόμενο, απ' όπου κι αν εκπορεύεται ή φέρεται.
Παρεκκλίσεις από την νόρμα μπορεί απλώς να εκληφθούν ως τυχαιότητα/ειδικές περιπτώσεις λόγω ισορροπιών σε ένα κλειστό σύστημα, σε κάθε περίπτωση από την στιγμή που δεν δημιουργείται/παράγεται εκ μέρους τους αντίδραση, στην πραγματικότητα περνούν στον χώρο του φαντασιακού ή του ευχολογίου κυρίως από αυτούς που στην πραγματικότητα δεν μπορούν να δουν/αντιληφθούν/κατανοήσουν πως χωρούν απίθανες ερμηνείες κατά καιρούς στην έννοια, η οποία προσωπικώς τουλάχιστον εκτιμώ πως αν δεν υπήρχε θα έπρεπε να εφευρεθεί από τους εκάστοτε συστημικούς απολογητές/υπέρμαχους.
Βολεύει, πώς να το κάνουμε, και τους "πατριαρχικούς" και τους ετεροπροσδιοριζόμενους φαντασιακά αντιτιθέμενους.
Χωρίς αυτό να σημαίνει πως τα αποτελέσματα αυτής της αντίληψης γαμάνε και δέρνουνε τις ανθρωποκοινωνίες από τον καιρό που βγήκαν τα ρηχά πιάτα, κυριολεκτω εν προκειμένω στον χρονικό προσδιορισμό....

 

Μητριαρχία

 

Αυτό ξαναπέσ' το... Και από τη στιγμή που δεν επιτρέπεται (επίσημα τουλάχιστον) δυνατότητα απομόνωσης ανθρώπων και παρακολούθησης συμπεριφοράς τους σε βάθος γενεών χωρίς εξωτερικές επιδράσεις, θα μπορούμε μόνο να υποθέτουμε και να συνάγουμε όπως...

Ναι, διότι αυτή η λέξη (όπως και κάθε άλλη που αφορά σε συλλογική διαχείριση) είναι ιδεολογικά (με όλες τις κατά καιρούς μορφές και εκφάνσεις ιδεολογημάτων) φορτισμένη.

Βολεύει ποικιλοτρόπως και είναι και έγκαυλα φορτισμένο, si vous me le permettez...

Και ως παραδείγματα για την ανα-θέσμιση υπαρχουσών κοινωνιών μη σου πω... Το συνεχές σκούξιμο για τα δικαιώματα των γυναικών στις κατ' εξοχήν δυτικές κοινωνίες είναι μία τέτοια πτυχή αυτών των προσπαθειών...

 

μάλλον αυτό ρωτά ή εισάγει αρχικά και το νήμα.
αν και πόσο δηλαδή, η ιδιωτική ζωή, η χαρά, η καύλα, μπορεί να εκφράζει ή να δικαιολογείται πίσω από κοινωνικοπολιτικές διακηρύξεις, ψευδαναλύσεις και στρατεύσεις σε εθνικισμούς φύλου.

 

Αυτά να τα θυμόσασταν όταν αναλύατε το θέμα με τις ελεφαντίνες μεσιε Καντ. 
Και, μεταξύ μας.
Ποιον κοροϊδεύουμε;
Εννοείται πως πάντα πλατειάζουμε στις συζητήσεις που μόνο bdsm δεν είναι.
Θέλεις να σου θυμίσω, ή είσαι οκ;  

 

Βαριέμαι μερικές φορές... Πολύ όμως..?