Σαδομαζοχισμός ή BDSM ; Η Κυριαρχία και τα μασκαρέματα της.

Το ζήτημα, όμως, είναι να μπούμε στη συλλογιστική του θιασώτη της σαδικής φιλοσοφίας (όσο μπορούμε). Στα πλαίσια της κατανόησης πριν της αποδόμησης. Υποθέτω, λοιπόν, πως στα πλαίσια αυτής της θεώρησης, ο Ισχυρός είναι μία φυσική έκφραση, όπου οι έλλογες διαδικασίες παρέλκουν ή είναι απλά παράγωγο της εμβιότητας, που ωστόσο δεν επεμβαίνουν στον απώτερο στόχο του Ισχυρού, που είναι να το πάει όσο μακρύτερα τον πάει η ισχύς που κινεί την ύπαρξή του. Υπό αυτό το πρίσμα, υποψιάζομαι, η φόνευση του άλλου επέρχεται ως φυσική συνέπεια και όχι ως σκοπούμενο. Όπως το να στέκεται ένας άνθρωπος μπροστά από ένα πολύ μεγάλο κύμα, ή μπροστά σε ένα ένα βράχο την ώρα που κατρακυλάει.

Δε νομίζω, δηλαδή, ότι χρειάζεται να αναγνώσουμε το σαδικό Ισχυρό μέσα από το πρίσμα της κοινής λογικής. Αρκεί να παρουσιαστούν οι θέσεις που τον συνθέτουν και το όποιο absurdum αναδεικνύεται από μόνο του. Διότι ακόμα και στην περίπτωση που ο σαδικός, στην αναζήτηση της ύψιστης έκφρασης της Ισχύος - που στην κοσμοαντίληψή του αναγκαστικά περνάει μέσα από τη συνθλιβή των άλλων - δεν προχωρεί στην άμεση έκφραση κατίσχυσης επί των υπολοίπων, τότε υποχρεωτικά γίνεται αυτό κατόπιν μεσολαβήσεως έλλογων διαδικασιών επιμέτρησης του συμφέροντός του σε κάθε δεδομένη χρονική στιγμή. Άρα, αν όντως το πράττει αυτό, ειδικά δε αν κατέχει εύρωστη κοινωνική και οικονομική θέση, τότε υπακούει στη βάσανο των έλλογων διαδικασιών και όχι στη φυσική ορμή που είναι να συγκρούεται χωρίς αξιολόγηση κι επιμέτρηση των συνθηκών.

Εκτός πάλι, αν ο φόνος στη σαδική φιλοσοφία είναι σκοπός και όχι παράγωγη συνέπεια της Ισχύος. Σε αυτήν την περίπτωση, ωστόσο, εισάγεται οντολογική τελολογία, κάτι που, ούτως ή άλλως, τελεί σε αντίφαση με τον υλιστικό μηδενισμό που συνιστά τη βάση της συγκεκριμένης φιλοσοφίας.

 

Ω μοντιέ, τι να το κάνετε το απόφθεγμα εσείς οι πληβείοι; Αλλά ας είμαστε μεγαλόφρονες. Βουαλά.

"Πολύ προτιμότερο να γαμάς παρά να σκοτώνεις· επίσης, μαλακία να πηδάς πεθαμένο, εκτός αν είσαι ερωτικά προσκείμενος σε [εμμμ, πώς να το πω για να μην φάω γουορν;] αναπνευστικά ανενεργούς;"

 

αυτή η αντίφαση έχει ήδη καταδειχθεί πρόδηλα. δεν υπάρχει ίχνος αξιακού μηδενισμού στην εν τω νήμα διακινούμενη ελευθεριακότητα, σαδικότητα, κυριαρχικότητα, ή άλλο μασκάρεμα αυτάρεσκων θιασωτών.

όσον ο φόνος (ή άλλο φετιχ) δεν είναι σκοπούμενη «ολοκλήρωση»!! του εκάστοτε μασκαρέματος, τότε μπορούμε να μιλάμε για ενδεχόμενη συνέπεια αυτοπροσδιοριζόμενης ενέργειας. δεν έχει θιγεί τέτοιο ζήτημα παρά εσχάτως απ την @gaby_m ως ενδεχόμενο. στις προηγούμενες διακηρύξεις ο φόνος είναι αξιακό κριτήριο ολοκλήρωσης. περιέχει δε, ένα κατεβατό φορτίων, ουδόλως μηδενιστικού δράματος.

η ελευθεριακότητα αφορά σε περιορισμό (ηθικών) αναστολών, όχι σε επινόηση επιβεβαιωτικών καθηκόντων μεγαλοϊδεατισμού ή μεγαλοκυμματισμού. κρείττον γαμείν.  

 

@estelwen Είναι απολύτως αδιάφορο το ότι διαφωνώ με την απόδοση του "ελλάσων" ως "ελάχιστος", προτιμώντας το "μικρός - συνοπτικός".

Είναι θέμα αρκούντως ενδιαφέρον το ότι αναφέρεσθαι σε έναν διάλογο στον οποίο ο Σωκράτης μάλλον ασκείται στη σοφιστική (κάτι σαν το "παράδοξο του Επιμενίδη) και όχι στη μαιευτική μέθοδο, εάν αυτό προβληθεί στο επίπεδο Λιμπερτίνος - Κυρίαρχος.

Μου έχει κινήσει όμως έντονα το γνωστικό ενδιαφέρον το ότι είχα την αίσθηση ότι ο Ιππίας ξεκινά κάπου στο 370 d και όχι στο 289 b. Εάν δεν σας κάνει κόπο, θα μπορούσατε παρακαλώ να με διαφωτίσετε με την πηγή σας, ώστε να διορθωθεί η εσφαλμένη μου εντύπωση?
Ευχαριστώ

 

Άλλο ο ελάσσων, άλλο ο ελάχιστος. Parbleu.

Δυστυχώς δεν γίνεται, δεν μου το επιτρέπει η θρησκεία μου. Μπορώ όμως να σας αναφέρω άλλο ένα απόφθεγμα (Φαίδων, 118 β'), παντελώς άσχετο με την παρούσα συζήτηση:

"Εἰ παροξυνθῇς, οὐ σκούξεις, οὐκ ἀνδρός σοφού ἐστίν. Oὐ σκούξεις εἶπον, γελῶσιν οἰ πάντες".  

 

Μπορεί το όνομα του Donatien Alphonse François de Sade να επιλέχτηκε από τον Richard von Krafft-Ebing για να ονοματίσει τον σαδισμό, που έκτοτε έγινε καθολικά αποδεκτός ως όρος, εκτιμώ όμως πως το έργο του συνολικά είναι υπερεκτιμημένο και η όποια συνεισφορά της γραπτής αποτύπωσης των βιωμάτων του εντοπίζεται στην χρήση μέρους του τίτλου του στην ονοματοδοσία μιας κλινικής συμπεριφοράς και των συνιστωσών της.
Απότοκο της ονοματοδοσίας αποτελεί το αποτέλεσμα της ανάγνωσης των λογοτεχνημάτων του παχιού μαρκήσιου, το περιεχόμενο των οποίων λογοτεχνημάτων διαφορετικώς νοείται από τους μελετητές/ερευνητές και διαφορετικώς από τους μη επαϊοντες/θεράποντες κλπ κλπ.
Κάτι σαν Ιστορία και ιστορία, ένα πράμα.
...
Ενώ όταν λέμε Ηροστρατισμός, δεν έχ'μι να ανατρέξουμε κάπου, ει μη μόνον στο ιστορικά καταγεγραμμένο γεγονός, που ένας τρελάρας μπουρλότιασε έναν περίτεχνο ναό, για να τον θυμούνται...

 

https://www.greekbdsmcommunity.com/...ητα-και-είναι-κοινωνικό-αγαθό-τι-είναι.87462/

 

Μη αξιακά. Αλλά τα έχουμε πει και ξαναπεί, δεν χρειάζεται να επαναλαμβανόμαστε, όποιος ενδιαφέρεται βρίσκει και τα διαβάζει.

Αφήστε τα ψυχολογικά του δεύτερου μισού του εικοστού αιώνα, εδώ μιλάμε για την σαδική φιλοσοφία που είναι ότι στην φύση η οποαδήποτε στυγερή πράξη κατίσχυσης δεν είναι ούτε καλή ούτε κακή. Αν δεν κατατείνει στην κατίσχυση, όπως π.χ. το στρώσιμο μπακλαβά, τότε δεν μας απασχολεί.
Μιλάμε πάντα για το φιλοσοφικό έργο του deSade και όχι για το τι κάνουμε στα σπίτια μας. Εκεί είναι ο φόνος ενδεχόμενο και μάλιστα σε μια συγκεκριμένη συνθήκη, όχι εδώ, στα καθ' ημάς. Αν και υπάρχει φονική τρομοκρατία και υπάρχουν θρίλερ σαν το it2, με τον Pennywise, που σκότωνε κατόπιν ισχυρής παραπλάνησης, με την μέγιστη άνεση και ηδονή, μασκαρεμένος σε ρόλο και που με επιμελή επιπολαιότητα οι κριτικοί έγραψαν "είναι οι ενοχές που κουβαλάμε μέσα μας". Αλλά δεν είναι. Είναι ένα ... ενδεχόμενο.

Ποιον τρομάζει να είναι πράγματι β' κατηγορία ο εκάστοτε κατισχυόμενος και γιατί να είναι ίσος και όμοιος με τον εκάστοτε κατισχύοντα; Και γιατί τον τρομάζει; Και γιατί εσείς εξανίσταστε για λογαριασμό τρίτων; Ποιο το νόημα, τι σας χαλάει;

Σίγουρα δεν έχει άγχος αναζήτησης δεκανικίου στους, πώς το είχατε πει; Αναρίθμητους εκεί έξω που κάνουν BDSM χωρίς να το ξέρουν και χωρίς να το καταλαβαίνουν; Σίγουρα δεν έχει θέμα να διαμορφώσει κάποιο δόγμα που όλοι να φείδονται και να ακολουθούν ώστε να απολαμβάνουν, και αν, με τέμπο, που δίνει κάποιος άλλος, κατά την κρίση του. Σίγουρα δεν ασχολείται, όντας αξιακός μηδενιστής, με το τι κάνουν οι άλλοι που κακώς δεν κάνουν ό,τι και αυτός και δεν σκέπτονται όπως και αυτός. Εσείς;

Διδάγματα της δεκαετίας του '70, είναι οι μέρες τους άλλωστε, Νοέμβρης, γαρ. Νοέμβριος. Εγώ είμαι κατοπινή, περνάω πότε πότε από τον κινηματογράφο Studio, όπου είχα δει, μεταξύ άλλων, τους Κόκκινους Αγρούς αλλά δεν χάνει χτύπους η καρδιά μου.

Σωστά. Μην βλέπετε, λοιπόν, τα πάντα σαν αντιπάλους, σαν διώκτες ή σαν απειλή, στο χέρι σας είναι.

Κυριαρχία χωρίς μασκάρεμα σε κάποιες φάσεις μπορεί να νοείται στο σαδικό έργο, αλλά δεν υλοποιείται πουθενά. Ο λόγος απλός, ουδείς άξιος επικυριαρχίας θα καθήσει να επικυριαρχηθεί αν έχει δει όλο το έργο εξαρχής και γνωρίζει τι έρχεται. Θα φύγει τρέχοντας, θα κατεβάσει το προφίλ του στο fb και θα εξαφανιστεί, αν είναι σήμερα. Θα συνασπιστεί με άλλους δύο και θα φονεύσει, στις Ειδούς του Μαρτίου, τον προαλειφόμενο επικυρίαρχο στις απαρχές του σαδισμού, όχι του κατά deSade αλλά του πραγματικού, προ του φιλοσόφου φαινομένου. Και ούτω καθ' εξής.

Λάθος, και μη με βάζετε στη μέση   Πηγαίνετε στο φιλοσοφικό όργιο με την άδολη υποτακτική και τις ζουμερές αδελφές της και θα δείτε μια πολύ εκτεταμένη συζήτηση, στην οποία δεν είχα γράψει ούτε ένα γιώτα, για τον σαδικό φόνο ακριβώς, με τον Dolmance αρχικά να ανασκευάζει χεγκελιανού τύπου επιχειρήματα πως ο φόνος του υ, αν δεν είναι συμβολικός δηλαδή, αφήνει τον Αφέντη χωρίς υ και να επικαλείται, εν τέλει, τον Karl Schmitt, να του λένε "αυτός δεν μας κάνει γιατί ήταν ναζιστής", να λένε άλλοι ότι μπορεί να ήταν ναζιστής αλλά όχι πολύ και ας σκεφτούμε την εποχή που έζησε παρακαλώ πολύ και αυτά που είπε ως φιλόσοφος του δικαίου περί έκτακτης ανάγκης τα έχουμε ενστερνιστεί θέλοντας και μη. Άρα έχουν ειπωθεί και ξαναειπωθεί σε αυτό το φόρουμ. Και σε κάθε περίπτωση δεν μιλάμε για τον φόνο ως φετίχ και αν αυτό νομίζετε έχετε μπερδευτεί και έχετε παρεξηγήσει τα πράγματα αν και υποθέτω πως το γνωρίζετε αυτό και χωρίς να το πω εγώ.

Αξιακών αναστολών, όχι ηθικών. Της κοινωνίας τις αξίες πετάει έξω από την κυριαρχία του ο λιμπερτίνος, όχι την δική του ηθική! Αυτήν την επιβάλλει και στο ανδράποδο, αν χρειαστεί. Για να μην ανακαλύπτουν από την αρχή την ύπαρξη του χλιαρού νερού. Για να μην κάθονται να ανταλλάσουν επιχειρήματα πάνω στα αυτονόητα. Ώστε να γαμεί κιόλας, που είναι πράγματι το κρείττον  

Το πιθανότερο είναι ο von Krafft Ebing να ήθελε να πιάσει ακριβώς τον αξιακό μηδενισμό, αλλιώς είναι βέβαιο ότι είχε στη διάθεσή του αρκετές εμβληματικές περιπτώσεις σαδιστών practitioners για ονοματοδοσία του φαινομένου. Τους ήταν πολύ οικεία αυτά στη Βιέννη της εποχής του Psychopathia Sexualis (1886). Είχε και ένα άλλο κοινό με τον deSade ο Κραφτ Έμπιγκ, ήταν βαθιά κατά του κλήρου.

Αλλά, αν ήταν για πολλούς τόσο "βαρύς" ο όρος σαδισμός, τότε γιατί μπήκε στο BDSM;

Όσο για το υπερεκτιμημένο έργο του, είναι (μόνον) αυτός που εισήγαγε το κακό στην φιλοσοφία του Διαφωτισμού και έλυσε το πρόβλημα που είχε δημιουργήσει ο Ρουσσώ, γιατί αν ο άνθρωπος γεννιόταν καλός και στράβωνε στην κοινωνία τότε πώς εξηγείται το πρωτογενές κακό; Η απάντηση του deSade ήταν ότι η φύση δεν αναγνωρίζει καλό ή κακό, αναγνωρίζει μόνον συνέπειες. Ασήμαντα πράγματα, δηλαδή  

 

@gaby_m
Εμβληματικοί, εμβληματικοί, αλλά τα σόγια τους που ζούσαν παραδίπλα θα του κάναν την ζωή πατίνι, ας επιδείξομεν και λίγο τακτ, στο κάτω-κάτω ήντουνε και κοτζαμάν μαρκήσιος και Γάλλος και παλιός... Έχουμε και κορίτσα της παντρειάς, διάολε, με παρουσία στα εγκληματολογικά χρονικά δεν γιένεται...
...
Θα έλεγα πως μπήκε ως ένα από τα στοιχεία του αρκτικόλεξου, όπως τώρα τελευταία φοριέται το αξιακός μηδενισμός (τι να το κάνει το επίθετο ο μηδενισμός άραγε, το μηδενισμός εδώ, αλλά όχι εκεί, είναι κάτι σαν το ολίγον έγκυος)...
Μάλλον θα είναι παράγωγο του συρμού (στο ίδιο σκεπτικό με το παραπάνω) που υπαγόρευσε σε μερικούς σχετικώς πρόσφατα να γράφουν/εισάγουν το αναρχισμός αντί αναρχία...
Πού θα πάει, όπου νάναι θα σκάσει μύτη και κανάς δημοκρατισμός, να γουστάρουμε, ώπα μας!
Εγώ πάντως, αν με λέγανε σαδισμό (ή μαζοχισμό) και με βάζανε δίπλα στο πειθαρχία ή το δεσμείν, θα τσή έκανα μήνυση, ένεκα που τα δυνάμει και υπό προϋποθέσεις υποσύνολα δεν μπορούν να νοηματοδοτούν το σύνολο.
...
Το έργο του εξακολουθεί να είναι υπερεκτιμημένο, αδιάφορον όμως επ' ουδενί... Δεν θα επιχειρηματογήσω επ' αυτού για προφανείς (τουλάχιστον σε μένα) λόγους, χου κέαρς άλλωστε..?
Όσο για τον Ρουσό, το ό,τι δεν καταλάβαινε το εύρος του "ουδείς εκών κακός", πρόβλημά του...
...
Άσε που αυτό που λέμε "διαφωτισμός", προσωπικώς το θεωρώ κομματάκι νεοπλούτου κιετς, που τα "κονόμησε" από τις "αντίκες" της προγιαγιάς (όχι Ελένη, δεν μιλάμε για σένα)...

 

Θα μπορούσε να υποστηρίξει κάποιος πως ούτε για τον αξιακό μηδενισμό ήταν πολύ καλό που ο Κραφτ Έμπιγκ έκανε τον σαδισμό ορολογία για την συγκεκριμένη σεξουαλική παραλλαγή. Περιόρισε έτσι, και μάλιστα με έναν πολωτικό τρόπο, την παρατήρηση μιας στάσης ζωής και επιδίωξης επιθυμιών στην ερωτική συμπεριφορά ενώ στην πραγματικότητα μπορεί να παρατηρείται πολύ περισσότερο οπουδήποτε αλλού με προεξάρχοντα χώρο τις επιχειρήσεις.

Ο Παναγής αποκαλούσε τον Κορνήλιο τεμπελάκο, το λιγότερο, για πολύ μικρότερες φιλοσοφικές προχειρότητες.

Είδες, όταν δεν του φτάνουν, του φιλοσόφου, τα ¨όπερ έδει δείξαι" και το παλεύει περισσότερο; Πολύ πρόβλημα...