Moναξιά ή ελευθερία;

Όπως όλες οι "απόλυτες" έννοιες, έτσι κι αυτή παραμένει θεωρητική.

 

μιά ελευθερία που είχα γνωρίσει ήταν απόλυτη. δεν προχώρησε. έμεινε μόνη.

 

Σωστός.

 

Είσαι ελεύθερος όταν
Δεν ελπίζεις τίποτα, δεν φοβάσαι τίποτα..

(Κλεμμένο Όχι δικό μου   )

 

Ποιητικά, ναι. Στην πραγματική ζωή όμως το καρδιογράφημα θα είναι ευθεία γραμμή. Κοινός, νεκρός..! ;-)

 

Θα ήταν κάποιος κλινικά νεκρός αν φοβόταν την ζωή και τις αλλαγές που έρχονται ερήμην σου.
Το οτι δεν ελπίζεις και δεν φοβάσαι δεν σημαίνει ότι δεν ζεις....  
Δεν ελπίζω τα πράγματα να πάνε καλά.... φροντίζω όσο μπορώ να πάνε...
Δεν φοβάμαι ότι μου έρθει.... το αντιμετωπίζω...

 

άμα είσαι ματσωμένος ρε μάγκα, κανείς ότι γουστάρεις να πούμε.
χαρρυ κλυν

 

Και άμα είσαι φτωχαδακι Επίσης μπορεις κάνεις ότι γουστάρεις ...... το θεμα ειναι τι γουστάρεις..???? άμα είναι κότερα δεν μπορείς, αν είναι αλλά.... Μπορείς.
Και φιλε μου πάντα θα υπάρχει κάποιος που έχει τα περισσότερα από εσένα και εσύ θα κάνεις αυτά που θέλει αυτός για να μπορείς να έχεις τα δικα σου....
Ps. Ο Χάρυ Κλυν δεν πέθανε πλούσιος και ήταν κατ' επιλογή μέσο αστός παρότι ευφυής άνθρωπος.

 

Ο φόβος είναι ένα βασικό συναισθήματα του ανθρώπου. Το πως και πόσο μπορεί να τον ελέγξει κανείς, ποικίλει από άνθρωπο σε άνθρωπο. Η παντελής έλλειψη του όμως, σηματοδοτεί την ύπαρξη συναισθηματικής δυσλειτουργίας.

 

M;

Μόνο που ελπίδα πεθαίνει (λένε) πάντα τελευταία....

 

Έτσι λένε και ίσως συμβαίνει ίσως οχι, όπως και να έχει όμως κάποια στιγμή πεθαίνει και αυτή.

 

Ναι είναι ένα από τα βασικά συναισθήματα το οποίο κάποιοι δεν το ελέγχουν καθόλου και φτανει σε σημειο σε κάποιους να μην υπάρχει.
Και στην μια περίπτωση και στην άλλη θα πρέπει να γνωρίζει το άτομο ποιος/οι είναι ο/οι φοβος/οι του.
Όταν λοιπόν γνωρίζεις και είσαι σε θέση να τους αντιμετωπίσεις χωρίς πλέον να νιώθεις φόβο δεν είναι ύπαρξη συναισθηματικής δυσλειτουργίας.
Η άγνοια φόβου ναι είναι συναισθηματική δυσλειτουργία, η γνώση αυτού και η απουσια ύπαρξης του μέσα από αυτήν την γνωση , δεν είναι.