Χαρακτηριστικά εν δυνάμει σκλάβας

@Libertine SD

Αντιληπτή η προσπάθειά σου να κατανοηθεί το θέμα και θεωρώ το παράδειγμα ως λίαν καλοπροαίρετη συμβολή στην στοιχειώδη αντίληψη του θέματος, όπως ανέκυψε.
Προς επίρρωση των λεγομένων σου όσον αφορά στα της δυσκολίας του θέματος, όπως ορθότατα θέτεις, αντιλαμβάνεσαι πως, πέραν ειδικών περιπτώσεων, το όποιο παράδειγμα, ακριβώς και εξ αιτίας του ελλειπτικού χαρακτήρα του, εγκυμονεί "εύκολες"/"επιδερμικές" αντιλήψεις, που εν προκειμένω θα έλεγα πως μπορούν να λειτουργήσουν παρελκυστικά στα άτομα τουλάχιστον εκείνα που η δυνατότητά τους αναγωγής και αναλογιών μπορεί να είναι περιορισμένη ή/και ελλιπής.

Πολύ εύκολα λοιπόν, στα μάτια των πολλών, η συμπεριφορά μπορεί να εκληφθεί ως ένα ρολόι, που αν το λύσει κάποιος κομμάτι-κομμάτι και το ξανασυναρμολογήσει, αν μη τι άλλο καταλαβαίνει το πώς λειτουργείί, και όχι ως ένα σύννεφο, που όσο και να το "λύσει" κάποιος, ποτέ δεν θα καταλάβει την βροχή, πανάθεμά την...

Νομίζω πως είναι πλέον ή βέβαιον πως το σύνολο των προσεγγίσεων για οποιοδήποτε θέμα θέμα, κι εδώ κι αλλού, διαπνέεται από έναν έντονο μηχανιστικό χαρακτήρα, ακόμα-ακόμα και από "επαϊοντες" (τους γνωστούς κατοίκους της κοσμάρας τους), ξες σαν αυτούς που πήγαν να διορθώσουν τον Τούρινγκ που "χάλασε".

 

εναντιώνεστε στην αμφισβήτηση μιας βεβαιότητας:
«γνωρίζουμε στα σίγουρα ότι θέμα γονιδίου δεν είναι», έχετε κάνει υπόθεση.

πρότεινα την υπόθεση οτι γενετικά προσδιορισμένος ρόλος και συμπεριφορά είναι η σχέση γαλουχούντος και γαλουχούμενου, ως παράδειγμα, αλλά κάτι εμποδίζει την παρατήρηση οτι το μοτιβο συμπεριφοράς επαναλαμβάνεται ~καθολικά στα θηλαστικά, και δεν συναντιέται ανάλογό του σε πληθώρα ψαριών και ερπετών ή εντόμων.
γιά να αποφύγουμε την στενάχωρη παρατήρηση οτι πιθανότατα (σχεδόν βέβαια) μιά συμπεριφορά, κι ο αντίστοιχος ρόλος, είναι γενετικά προσδιορισμένη, αντιπροτάθηκε, εξορκιστικά, να υποθέσουμε οτι η καθολική υιοθέτηση της συμπεριφοράς, το ολοφάνερο επαναλαμβανόμενο μοτίβο, είναι προϊόν «δυναμικής επίλυσης» επί τόπου.
θα προσέθετα σαρκαστικά: γιατί να μην υποθέσουμε οτι είναι προϊόν αυτογνωσίας και ενδοσκόπησης;

σωστά επισημάνθηκε οτι η παρατήρηση του μοτιβου εμποδίζεται από την θρησκευτική πεποίθηση της βαρύτητας των επιλογών.

δεν θα επιχειρήσει, φαντάζομαι, κανένας να «σας αποδείξει» οτιδήποτε. δεν παίζει σημαντικό ρόλο το τι θα «σας αποδείξει». αντίθετα, παίζει κάποιον ρόλο να γίνει κατανοητή σε οποιονδήποτε η διάκριση ανάμεσα στο μηχανιστικό και το πολυπαραγοντικό, η διάκριση ανάμεσα στο λειτουργικό και το συμβολοποιημένο, και η διάκριση ανάμεσα στην παρατήρηση και την αναστολή της. προφανώς η παρατήρηση περιέχει ερμηνεία, και προφανώς το δίπολο αφέντης/σκλάβος δεν αναφέρεται σε κινηματογραφική απόδοση φυτείας ζαχαροκάλαμου στον αμερικάνικο νότο τον 18ο αιώνα συγκεκριμένα.
οικοσύστημα λέγεται εκείνο που η γαζέλα είναι γενετικά προγραμματισμένη να τρέφει τη λέαινα, με την σειρά της, και η λέαινα είναι γενετικά προγραμματισμένη να τρέφεται απ' την γαζέλα. σχηματικά.

 

Είναι βέβαιο ότι η προσπάθεια μονομερούς απόδοσης του αιτίου είναι ατυχής στη σύλληψή της. Υπάρχουν συμπεριφορές που εναπόκεινται σχεδόν αποκλειστικά στην "κατασκευή" (πχ ΔΕΠΗ) ή κι σε επίκτητες συνθήκες που αφορούν την κατασκευή (πχ λύσσα). Οι συμπεριφορές αυτές είναι συνήθως στερεοτυπικές και αφορούν την παθολογία. Στερεοτυπικές είναι επίσης συμπεριφορές του είδους, που περιγράφονται στα ένστικτα. Κατά κανόνα, μη στερεοτυπικές συμπεριφορές, που παραλλάσσουν μεταξύ των ατόμων δεν μπορούν να θεωρηθούν αμιγές απότοκο της κατασκευής. Προφανώς, η υποταγή όπως και η κυριαρχία και κάθε άλλη ενδιάμεση συμπεριφορά μεταξύ των 2 πόλων μόνο στερεοτυπικές δεν μπορούν να λογίζονται, παραλλάσσουν δε απείρως μεταξύ των ατόμων ως προς το εύρος, τα ποιοτικά χαρακτηριστικά, την απεύθυνση, και την έκφανση. Επιπλέον, η παθολογία δεν έχει τίποτε να προσθέσει γνωστικά επ' αυτών. Τέλος, οι συμπεριφορές αυτές μπορεί να είναι χωροχρονικά και υπό συνθήκες μεταβαλλόμενες, ακόμη και για το ίδιο άτομο. Με βάση τα παραπάνω, είναι μάλλον περισσότερο πιθανό η υιοθέτηση υποτακτικής ή κυριαρχικής συμπεριφοράς κι όλων των αναμεταξύ των, να αποτελούν προϊόν εξωγενών παραγόντων και ολιγότερο γενετικής ιδιοσυστασίας.
Ωστόσο, είναι επίσης δεδομένο, ότι η υπό συνθήκες κατίσχυσης, όστις επιθυμεί να περισώσει το τομάρι του - κοινώς να επιβιώσει - οφείλει να ρίξει τη ζαριά της υποταγής. Πιθανόν, λοιπόν να υπάρχει μία ρουτίνα στο "BIOS" που να ευνοεί αυτή τη συμπεριφορά, όπως και κάποια άλλη που να ευνοεί την κυριαρχία ως ευνοϊκότερη συνθήκη επιβίωσης κι αναπαραγωγής...
Ωστόσο, και οι κατά κανόνα στερεοτυπικές ενστικτώδεις συμπεριφορές. μπορούν να παραλλάξουν από άτομο σε άτομο επί τη βάση της εκπαίδευσης. Η στερεοτυπική αντίδραση σε κατάσταση κινδύνου λέει, έκκριση αδρεναλίνης, αύξηση καρδιακών παλμών, έκλυση κορτιζόλης και ταχεία απόδραση από τον κίνδυνο. Αυτό λέει το BIOS και του έμπειρου πολεμιστή που παραμένει "ψύχραιμος" εντός του κινδύνου μέχρι να φάει τη σφαίρα ή τον εχθρό.

Το σημαντικό είναι να γίνει κατανοητό πως η συμπεριφορές, δεν μπορούν έξω από τη σφαίρα της παθολογίας να αποδίδονται μονοσήμαντα, ούτε στο hardware, ούτε στο sotware. Αυτό δεν είναι μόνο αφελές (να μην πω βλακώδες) αλλά πολλάκις κι επικίνδυνο, όπως ορθά σημείωσες πιο πάνω. Η απόδοση συμπεριφορών αμιγώς στο γένωμα, αίρει apriori την ύπαρξη ελεύθερης βούλησης και αποτάσσει την όποια ευθύνη του υποκειμένου για τις πράξεις του. Αν ο λυσσασμένος δαγκώσει κάποιον, σίγουρα δεν ευθύνεται για την επίθεση, διότι ο ιός έχει αναλάβει πλέον τη ρουτίνα των συμπεριφορών του, ούτε αν κάποιος αποδράσει από ένα φλεγόμενο κτίριο θα κατηγορηθεί γιατί δεν παρέμεινε μήπως σώσει και μερικούς ακόμη. Αν ο βιαστής πάλι, ισχυριστεί ότι έπραξε κατά που του όριζε το γονιδίωμά του, μάλλον δεν θα γίνει πιστευτός και δεν θα αθωωθεί.

 

Πέραν της επί της ουσίας συμφωνίας στο θέμα, δεν βαστιέμαι να μην σημειώσω πως "γάτα" δικεόρος στας ΗΠΑ, την δεκαετία του '80, κατάφερε το γατόνι το άπιαστο "ν' αποδείξει" και να πείσει το δικαστήριο πως ο πελάτης του, πούχε καθαρίσει καναδυό νοματαίους, το έκανε επειδής, άκουσον-άκουσον, χλαπάκιαζε από μικρός χάρβουργερ γνωστότατης αλυσίδας, που δεν πολυφημίζεται για τα αγνά υλικά της, με αποτέλεσμα να πάθει τέτοιον ντουβρουντζά στο μέσα του, που αλάλιασε ο άνθρωπας, γι' αυτό και τση καθάρισε τση άλλοι, εξασφαλίζοντας έτσι τις ελάχιστες (μηδαμινές) συνέπειες για τον πελάτα του...
Η υπόθεση διδάσκεται στις Νομικές Σχολές καθώς και των Βιολογικών σπουδών... Ήταν η εποχή που στας Αμερικάς και διεθνώς ανακαλύπτονταν αι συνέπειαι του τζανκ φουντ... Γάτα λέμε..!

 

οποιοσδήποτε ισχυρισμός χρειάζεται μιά ελάχιστη βασιμότητα για να μην είναι αφορισμός ή πρόληψη, όχι μόνον εκείνοι που σας κακοφαίνονται. στο νήμα διατυπώθηκε αφοριστικά ένας μόνον ισχυρισμός. και η αμφισβήτισή του προκάλεσε πείσματα.  

 

Πρεπει να εχει : το μυαλο της @elfcat , τo σεξαπιλ της @Θρυαλλίς, την ηλικια και προσηλωση της @οφηλία , την περιποιηση της @folha , την πιπα της @..... και να γαμιεται σαν τη @......

Προσλαμβανεται.  

 

Το καλό με τις θετικές επιστήμες είναι ότι βασίζονται σε ενδείξεις /αποδείξεις και όχι σε πεποιθήσεις.

Αν παρουσιαστούν ισχυρές ενδείξεις βάση των οποίων μπορεί να θεμελιωθεί ένα συνεπές θεωρητικό υπόβαθρο πολύ ευχαρίστως θα παραδεχτώ ότι έσφαλα. Μέχρι τότε η απάντησή μου είναι "evidences or it didn't happen" και για όποιον πεισμώνει "ξυδάκι"  

 

δεν υπάρχει σφάλμα στην πεποίθηση οτι δεν κληροδοτούνται γονιδιακά συμπεριφορές, οι πεποιθήσεις είναι υπεράνω σφαλμάτων. υπάρχει ένα σφάλμα στην μεθοδολογία διαχείρισης ενδείξεων κατά πρωθύστερη επιλογή. δεν είναι σημαντικό.

 

Mε άλλα λόγια, τάσσεστε ενάντια στην υπόθεση της ύπαρξης γονιδιακής προδιάθεσης;

 

Σύμφωνα με τα μέχρι τώρα ευρήματα της γνωσιακής επιστήμης - εξελικτικής ψυχολογίας,
η ποικιλομορφία στην φύση απαντά όχι μόνο στα είδη, αλλά και ανάμεσα στα είδη. Αυτή
ακριβώς η ιδιότητα δίνει την απαραίτητη αντοχή στις όποιες τυχαίες μεταβολές υπάρξουν
στο περιβάλλον.

Το εγωιστικό γονίδιο, δεν είναι προορισμένο να επικρατήσει έναντι όλων των άλλων, αλλά
να επιβιώσει και να αναπαραχθεί. Λαμβάνοντας υπόψη τα επίπεδα κυριαρχίας/υποτακτικότητας
που όλοι έχουμε, αλλά σε διαφορετικές στάθμες ο καθένας, δεν προοριζόμαστε για να είμαστε
είτε οι πρώτοι, είτε οι τελευταίοι σε μια ιεραρχία. Αλλά να μπορούμε να ενσωματωθούμε
σε μια ιεραρχία.

Χάρη σε αυτή την πλαστικότητα που έχουμε, μια ιεραρχία μπορεί να αντέξει όσες απώλειες
και να έχει, είτε στο ανώτερο επίπεδο της, είτε στο κατώτερο. Έτσι καθίσταται η σταθερότητα.

Στην πράξη, δεν γεννιόμαστε απόλυτα κυρίαρχοι ή αντίστοιχα υποτακτικοί. Το περιβάλλον
και το πλαίσιο που κινούμαστε θα μας δώσει ή όχι τις ευκαιρίες.

Τα παραπάνω, είναι μια μακροσκοπική ανάλυση. Μικροσκοπικά, εάν θέλουμε να καθορίσουμε
κάποιες ενδείξεις για το κάθε άτομα, θα πρέπει να καταφύγουμε στις ψυχολογικές άμυνες που
έχουμε. Οι βασικότερες εκ των οποίων είναι:
1. αποδοχή
2. αποφυγή
3. υπερ-αναπλήρωση
Έτσι, για παράδειγμα, ένας άνθρωπος, μεγαλώνοντας σε ένα σκληρό περιβάλλον, είτε θα μάθει
να το αποδέχεται, οπότε θα εκφράζει την υποτακτικότητα του με εσωτερισμό, ντροπή κτλ Είτε
υπερ-αναπληρώνοντας θα φαίνεται και θα παρουσιάζεται κυρίαρχος/ναρκισσιστής.
Αντίστοιχα, μια δυναμική προσωπικότητα, μπορεί να κρύβει την ανάγκη της για υποταγή πίσω
από αυτό.

Επομένως, οι πιθανές ενδείξεις κρύβονται στα άκρα. Χωρίς βέβαια να σημαίνει ότι μόνο εκεί
υπάρχουν. Απλά στα άκρα είναι πιο εμφανές.

 

Υπό την αίρεση ότι οι πληροφορίες που η @Submissive student δίνει για τον εαυτό της είναι ειλικρινείς, δεν βρίσκω άτοπο το ερώτημά της.
Δεν δύναμαι όμως παρά να αναρωτηθώ. Έχει άραγε έστω και την ελάχιστη σημασία η όποια απάντηση, για τον Κ?
Κάπου στο παρόν φόρουμ έχει γραφτεί "Μάστερ είναι εκείνος που παραλαμβάνει μια ενοχική ανοργασμική και την μετατρέπει σε ηδονίστρια τσούλα" (Πιθανά να είναι λιγο διαφορετική η διατύπωση, όχι όμως το νόημα).
Ας αντικατασταθεί το Μαστερ με όποιο status σας αρέσει. Το σκοπούμενο παραμένει το αυτό. Ο Κ. να πλάσει το υ του ( ο Top τη bottom του, ο Μαστερ τη σ. του κ.ο.κ) όπως εκείνος επιθυμεί.
Εάν δοθεί έστω και η ελάχιστη αξία στην όποια απάντηση τότε αυτό   δεν είναι τίποτα παραπάνω από μια τέλεια επιλογή μαρμάρου.