Νάρκισσοι-σχέσεις, πως μπλέξατε μαζί τους, πως να ξεμπλέξετε, αν θέλετε!

Δεν έχεις κάνει refactoring σε παλιό κώδικα; Χάνεις, χάνεις!

 

ήταν μικρούλι και διασκεδαστικό. σαν δροσερή σαλάτα.

 

Έρευνα: Ο ναρκισσισμός κάνει καλό ως αντίβαρο απέναντι σε αυτεπίγνωση και ενσυναίσθηση

Oh, wait a sec... Wtf?  

 

πειράζει και στα μάτια.
   

 

Εγω δεν εχω δει ποτε κανεναν να ειναι Νάρκισσος, αλλωστε ειμαι ο καλυτερος απο ολους και με διαφορα!!!!!!

 

Επειδή οι ψωνάρες μπορεί να είναι απο επιτυχημένοι γοητευτικοί μέχρι γραφικοί βαυκαλιζόμενοι, η επικινδυνότητα στην σχέση με έναν νάρκισσο έγκειται στην ευαλωτότητα των ατόμων που εμπλέκονται μαζί τους, κατα πόσο δηλαδή είναι σε θέση να αναγνωρίσουν την διαφορά ανάμεσα στην αυτοπεποίθηση και την ανάγκη για ψυχοτροφοδοσία. Μόλις περάσει το αρχικό στάδιο γνωριμίας και κάνει την εμφανισή της η ναρκισσιστική τοξικότητα που σαν ιός τρυπώνει σε ο,τι ευάλωτο, τότε η σχέση παίρνει την ουσιαστική μορφή της: ένας αγώνας επιβολής με τεχνικές που σκοπό έχουν την χειραγώγηση μέσω της αποδυνάμωσης.
Ο ναρκισσιστής δεν είναι τοξικός επειδή νιώθει ανώτερος ή αυτοθαυμάζεται ή ακόμη, επειδή επιζητεί τον θαυμασμό των άλλων, είναι τοξικός επειδή αναζητά άτομα ως υποχείρια ωστε να ανακουφίσει για όσο μπορεί, την κακοφορμισμένη ανασφάλειά του, την βαθιά αίσθηση πως κάπου υπολείπεται απο αυτό που θα ήθελε να είναι.
Όταν τα πράγματα δεν βαίνουν καλώς, η επιθετικότητά του μαρτυρά το ουσιαστικό πρόβλημα, την αδυναμία προσαρμογής στην πραγματικότητα που δηλητηριάζει κάθε συναισθηματική εμπλοκή με τους ανθρώπους γύρω του, που σε μια ευάλωτη στιγμή, επέτρεψαν να χρησιμοποιηθούν από τον νάρκισσο σαν πιόνια.
Αν υπάρχει κάποιος τρόπος αυτοπροστασίας, είναι να γνωρίσει ο καθένας όσο το δυνατό καλύτερα τον εαυτό του, τον τρόπο που επιλέγει να σχετίζεται με τους ανθρώπους και να μην εθελοτυφλεί, ίδιως με το δήθεν πρόσχημα του "έρωτα"-μιας υπέρμετρα εγωιστικής τάσης για πεισματική αποδοχή απο τον άλλον- πιέζοντας τον εαυτό του να δει πράγματα και καταστάσεις, όπως θα ήθελε να ήταν κι όχι έτσι όπως πραγματικά είναι.

 

Πολλές έρευνες για τους Νάρκισσους, μάλλον, γέμισε ο τόπος από δαύτους. Κρίμα, γιατί τον Νάρκισσο της Μυθολογίας, δεν μας τον παρουσίασαν έτσι.

Οι σημερινοί Νάρκισσοι είναι επιθετικοί ψυχοπαθείς, μηχανορράφοι, άπληστοι, αναίσθητοι, ανταγωνιστικοί μαλάκες, αλλά και γοητευτικοί και εκμεταλλευτές. Κάνουν επιφανειακές σχέσεις, πανικοβάλλονται στην αποτυχία και κάνουν παρέα μόνο με ανθρώπους που τους ρουφάν θετικές σκέψεις για τον εαυτό τους. Είναι στην κοσμάρα τους με φαντασιώσεις επιτυχίας και τρέμουν την αποτυχία τους.

Εμένα μου αρέσουν οι Νάρκισσοι, έχω συναδέλφους, έχω φίλους, μπορεί να έχω υπάρξει και εγώ. Διασκεδάζεις μαζί τους, γελάς καμιά φορά, τους λυπάσαι καμιά φορά, τους μιλάς καμιά φορά, άντε, ενίοτε, τους κάνεις και τα χατίρια.



Πηγή : Περιοδικό Omikron, τεύχος 246


Το να αισθάνεσαι ξεχωριστός, μοναδικός και ιδιαίτερα πολύτιμος δεν είναι απαραίτητα κακό. Αρκεί να μην πέφτεις σε σύνδρομα ανωτερότητας και κακοτοπιές του τύπου «γιατί δεν υποκλίνονται όλοι όταν περνάω, τι τους συμβαίνει;». Σύμφωνα με τους ψυχιάτρους, η παθολογική διαταραχή του ναρκισσισμού εμφανίζεται σε άτομα που δεν αγαπούν τον εαυτό τους και ζουν σε διάσταση με αυτό που πραγματικά είναι, επενδύοντας σε μια ωραιοποιημένη εκδοχή του. Σύμφωνα με τον Φρόιντ, ο ναρκισσισμός δεν είναι παρά μια φυσιολογική ανθρώπινη λειτουργία που αν οδηγηθεί στα άκρα, μπορεί να εμποδίσει την αληθινή σύνδεση με άλλους ανθρώπους και να εμποδίσει τη δημιουργία σχέσεων με νόημα. Το πρόβλημα ξεκινά εκεί που αρχίζει η λατρεία του ειδώλου σου και όχι του αληθινού σου εαυτού. Για παράδειγμα, όταν έχεις εμμονή με ένα γραμμωμένο κοιλιακό για τον οποίο θα κόβουν εισιτήριο οι γκόμενοι στην παραλία, αντί με μια υγιή σωματική κατάσταση που θα ευχαριστεί πρωτίστως εσένα. Όταν αντικαθιστάς την αγάπη για τον εαυτό σου με μια απεγνωσμένη αναζήτηση του θαυμασμού από τους γύρω σου, μετατρέποντας την αποδοχή τους σε σκληρό ναρκωτικό χωρίς το οποίο δεν μπορείς να ζήσεις.

 

Χρειάζεται μήπως να τύχει επανενθυμίσεως πως όσο περισσότερο δαιμονοποιείς μία έννοια ή μία κατάσταση, όσο περισσότερο την βάζεις απέναντί σου και την χτυπάς, τόσο περισσότερο κατά βάθος σε βρίσκεις μέσα σε αυτήν? Και αυτό είναι που δεν αντέχεται?

 

καύλωσες ε?

 

Αυτό στο μυαλό μου μοιάζει με τον ορισμό της κινούμενης αμμου

 

Είναι και αυτό μία εικόνα. Ανάμεσα σε πολλές άλλες. Και όπως στην κινούμενη άμμο, αυξάνονται οι πιθανότητες να μείνεις λίγο παραπάνω στην επιφάνεια, μέχρι να έρθει βοήθεια ή μέχρι να κοιτάξεις γύρω σου και να σκεφτείς ποιες είναι οι δυνατότητές σου, όσο λιγότερο "χτυπιέσαι".