Έρωτας μέσω διαδικτύου!

Το διαδίκτυο είναι σαν μια μεγάλη παρέα σε καφετέρια. Θα βρεις και καλούς και κακούς, θα βρεις ανθρώπους να ταιριάξεις και με άλλους όχι.
Με αυτούς που θα θες θα βρεθείς και αλλού.
Έτσι και εδώ. Θα τα "βρεις" με κάποιους και θα κανονίσετε να τα "πείτε" και στην πραγματική ζωή.
Εγώ έχω κάνει και γνωστούς,και φίλους,και πολύ καλούς φίλους αλλά και σχέσεις μέσα από εδώ.

 

Ταυτόχρονα?

 

Δεν έγιναν όλα ταυτόχρονα αλλά μέσα στον καιρό που είμαι εδώ

 

Αυτό το «μπερδεύω το εφικτό με το γούστο» που δίνει και παίρνει σε αυτήν τη συζήτηση (και σε τόσες άλλες) παραμένει κλασική αξία πάντως.

 

Έρωτας μέσω διαδικτύου, γίνεται.
Ενθουσιασμός, προβολές ιδανικών, ποθων αλλά και ανεκπληρωτων προσδοκιών.
Έχω ζήσει τέτοιες στιγμές. Αλλά δεν θα τις διαλύσω, για χάρη της αποδομησσης. Ήταν ωραίες, γι αυτό που ήταν. Για έρωτα μέσω διαδικτύου.
Η πραγματικότητα βάζει αυτές τις προσδοκίες, σκληρά κι αμείλικτα στη βάση που πρέπει.
Έπρεπε, όταν έφυγα και κοιμόταν και της είπα "σ αγαπώ", να μην ξαναγυριζα ποτέ. Γιατί άλλο αυτό που νόμιζα ότι ήταν, κι άλλο αυτό που πραγματικά ήταν. Γύρισα για να βρω αυτο που ήθελα, όχι αυτό που ήταν.
Άξιζε? Ναι. Πονεσα από την προσγείωση? Φυσικά ναι. Θα το ξαναέκανα? Φυσικά και ναι. Αλλά θα έβγαζα την Ασφάλεια του κυκλώματος Συναίσθημα.
Όλη αυτή η διαδικασία λέγεται Εμπειρία.
Και η εμπειρία δεν διδάσκεται.
Ου μάθειν δειν τους μυστας αλλά πάθειν.
Παθειν. .
Και μαθειν.
Ίσως. Για όποιον μπορεί.

 

Υπάρχει και κάτι άλλο που εγώ θα ονόμαζα παράλληλα σύμπαντα.

Φαντασία και πραγματικότητα, διαδίκτυο και ρεαλιστική καθημερινότητα, να κινούνται σε παράλληλα σύμπαντα ενίοτε τόσο πολύ κοντινά μεταξύ τους που, με τη διαστολή της αχαλίνωτης φαντασίας των εμπλεκομένων, να τείνουν να δείχνουν εφαπτόμενα ... Ή απλά ενίοτε τεμνόμενα...

Είναι όμορφο να βιώνεις τον έρωτα από όπου κι αν γεννήθηκε. Σε όποιο σύμπαν κι αν κινείσαι... Ωστόσο, θα συμφωνήσω με πολλούς από τους προλαλήσαντες, οι δια ζώσης συναντήσεις, έστω κι αν δεν είναι πολύ συχνές, είναι προαπαιτούμενο για να δημιουργηθούν και να διατηρηθούν αυτά τα παράλληλα σύμπαντα. Σε συνδυασμό με ιδιοσυγκρασίες, χαρακτήρες και πρακτικές αναγκαιότητες.

 

Τα όνειρα είναι δωρεάν, το ξύπνημα όχι.

 

Εγωισμός μέσω διαδικτύου, φόβος αποτυχίας μέσω διαδικτύου και τελικά παραμετροποίηση σε έρωτα μέσω διαδικτύου

 

Μια online σχέση ικανοποιεί το μυαλο. Τροφοδοτεί και φτερουγιζει τη φαντασία.
Το σώμα, ασχολείται με άλλα, με άλλους κι αλλες, σε πολύ πιο κοντινή απόσταση.
Το ερώτημα είναι, τι είναι ισχυρότερο. Αυτό νικάει στο τέλος.

 

Προσωπικά, επιλέγω να πληρώσω το λογαριασμό κατά την αφύπνιση αρκεί να έχω απολαύσει στο έπακρο το όνειρο.

 

Fair, αρκεί μόνο η πληρωμή να γίνεται αδιαμαρτύρητα.

 

Ο έρωτας είναι και αυτός σαν τα σύννεφα, ο καθένας του δίνει, τη μορφή που θέλει.
Κι εγώ για αρκετό καιρό, "διαμονοποιούσα" τον διαδικτυακό, τον θεωρούσα παιδί ενός κατώτερου θεού.
Ώσπου κατάλαβα - και μετά παραδέχτηκα και σε μένα -, ότι πολλές φορές τον όποιο άλλο, κυρίως μέσα στο κεφάλι μας τον ζούμε και βάσει των δικών μας φίλτρων/παραμορφωτικών καθρεπτών/αναγκών/προσδοκιών/πείτε τα όπως στα τσακίδια θέλετε, τον βλέπουμε/αντιλαμβανόμαστε.
Κι ας βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής.

Άρα, δεν φταίει το μέσο ή η εγγύτητα - η ή έλλειψης στην προκειμένη -, αλλά το αν γνωρίζουμε, τι θα θέλαμε από τον άλλο και αν θα ήθελε κι εκείνος, να μας το δώσει ( αν κάποιος θέλει, βρίσκει τρόπο και για να μπορέσει ).
Μετά, ο καθένας έχει τους χρόνους του, τα κριτήρια του, κουλουπού κουλουπού, αν τα προαναφερόμενα συμπίπτουν, μια χαρά έρωτας μπορεί να γεννηθεί και μέσω διαδικτύου.
Πόσο θα κρατήσει και που θα καταλήξει, το ξέρουν μονάχα οι όποιοι εμπλεκόμενοι.
Το να τον πιστεύουν - τον όποιο αλλότριο έρωτα - οι τρίτοι, έχει την ίδια αξία και βάρος/σημασία, που θα είχε ένα στυλό στο χέρι ενός αγράμματου.