Ο Παιχνιδιάρης Κυρίαρχος και η σκλάβα που άρπαξε το σκήπτρο

Απάντηση: Ο Παιχνιδιάρης Κυρίαρχος και η σκλάβα που άρπαξε το σκήπτρο

Περαστικά σου...

Κάποτε, όχι και πολύ καιρό πριν, δεν ήσουν ερωτοφοβική. Πάει, τελείωσε κι αυτό;

Σαφώς και δεν το βλέπουμε (πληθυντικός μεγαλοπρεπείας) όπως εσύ. Εσύ παίζεις πολύ, αλλά με υπερβολικό άγχος, μην τυχόν και κερδίσεις. Εμείς, το διασκεδάζουμε...

 

Απάντηση: Ο Παιχνιδιάρης Κυρίαρχος και η σκλάβα που άρπαξε το σκήπτρο

Ο Έρωτας είναι πένθος.
Κάθε νεκρόφιλος το γνωρίζει.

 

Re: Απάντηση: Ο Παιχνιδιάρης Κυρίαρχος και η σκλάβα που άρπαξε το σκήπτρο

Και αν είμαστε νεκρόφιλοι; Κακό είναι αυτό;

 

Απάντηση: Ο Παιχνιδιάρης Κυρίαρχος και η σκλάβα που άρπαξε το σκήπτρο

Παρεσύρθην εις αξιολογικήν κρίσην; Ουδόλως. Μιαν ερμηνείαν απετόλμησα, της αρανιτσείου αιμασσούσης κραυγής.
Άλλωστε, σου είναι γνωστόν, Ποιητή, πόσον υπολήπτομαι τους νεκρούς και πόσον επιχαίρω άμα τη ειδήσει κακαρώσεων επιτυχών, ιδίως όταν αφορούν εχθρούς μου.

 

Re: Απάντηση: Ο Παιχνιδιάρης Κυρίαρχος και η σκλάβα που άρπαξε το σκήπτρο

Δεν είμαι ερωτοφοβική. Νομίζω πως έχασα την ικανότητα. 

Δεν ξέρω αν φαίνεται, αλλά ποτέ δεν πέρασα καλύτερα στη ζωή μου, όσο τα δύο τελευταία αυτά χρόνια.

Και στην πραγματικότητα, δεν έχω ιδιαίτερο άγχος. Απλά είμαι θερμόαιμη, οξύθυμη, στριγγλάκι, παθιασμένη, γλωσσού και άλλα πολλά. Το άγχος το έχουν οι άλλοι. Τους έρχεται κομματάκι δύσκολο, φαίνεται συνήθισαν στις ψόφιες. 

 

10 Δεκ. 2019. Το διάβασα κι έμεινα... παγωτό.

 

Κατα πάσα πιθανότητα το 2008 δεν ήταν και τόσο μοδάτος ο όρος brat ωστε να περιγράψει την σουπερ εναλλακτική μορφή ανυπόταχτης υποτακτικότητας σε μια T/b σχέση, που διασκεδάζει προκαλώντας τους τύπους και τα στερεότυπα μιας D/s σχέσης. Το όλο κονσεπτ -δροσάτο καυλοπαίγνιο μιας ακόμη προβλέψιμης μανιέρας- φαινομενικά τεστάρει τα όρια του φαινομενικού Κυρίαρχου, ενώ στην πραγματικότητα αμφότεροι πρωταγωνιστούν στο θεατρικό "Κάποτε θα την Στρώσω", με παιχνιδοπαιδιάστικη κινκοrefreshment αφοσίωση ερμηνείας, πρακτικές s/m και λοιπά..

 

Μη γνωρίζοντας το πρόσωπο, είναι ίσως και αναμενόμενο να οδηγηθείς σε ερμηνευτική υπεραπλούστευση, όπως αυτή που παραθέτεις πιο πάνω. Δεν ήταν το bratness που χαρακτήριζε την ντόρα, ούτε η ανάλωσή της σε Τ/b καυλαντίσματα...

 

It's always a game. Απλώς κάποιοι ξέρουν να το παίζουν καλύτερα.

 

Δεν είναι έτσι.
Αλλά πού να εξηγείς τώρα;
Και γιατί να εξηγείς;
Τελικά έτσι είναι αν ετσι νομίζετε.

 

Not the same game for all, however. My game is not your game and vice versa  

@sigh δεν ξέρω αν μιλάμε για το ίδιο παιχνίδι, το "Εγώ θα την στρώσω (και θα πει κι ένα τραγούδι)" είναι άρλεκιν. Το "κάποτε θα την Στρώσω" δεν το ξέρω, μου φαίνεται σουρρεαλιστικό ως εάν είχε περάσει από το νήμα ο Εμπειρίκος αυτοπροσώπως.

 

Οι λέξεις διαρκώς κάνουν κύκλους. Δαιμονοποιούνται, αποδαιμονοποιούνται, στη σκέψη, στο διάλογο, στο μονόλογο, στην αλήθεια που πιστεύουμε ( παρά φύσιν της αδιαφιλονίκητης αλήθειας ) και πάει λέγοντας. Οι λέξεις κινούν γη και ουρανό, περισσότερο από μια κίνηση, γρηγορότερα απ' το χέρι, σκληρότερα απ' τον αέρα.