Πως Απολογούνται οι Κυρίαρχοι?

Εξαρτάται το γιατί δεν νοιώθει. Επειδή είναι Κ κι έτσι πρέπει; Είναι θέμα χαρακτήρα ή σε βλέπει ως κάτι κατώτερο οπότε και να νοιώσει σιγά μη την πει;
Για μένα, εάν είναι προσποιητό.. το οτιδήποτε, πάντα πέφτει στα μάτια μου. But that's me.

 

Για οποίο λόγο.
Δεν γίνεται ο,τι δεν μας αρέσει να το βγάζουμε προβληματικό. Είναι άνθρωποι που όντως δεν νοιώθουν αλλά είναι καλοί σε άλλα, η μας αρέσουν με έναν περίεργο τρόπο επειδή δεν νοιώθουν. Αυτό είναι το πρόβλημα μου εμένα, ότι αν πει συγγνώμη λέμε "ααα δεν πέφτει στα μάτια μου , κοίτα να δεις έχει τόλμη". Ενώ αν δεν πει συγγνώμη λέμε, τ"παίζει... Είναι μισογύνης είναι είναι .. "

Τελοσπαντων. Εγώ σαν υ, όταν και αν, δεν κρίνω το γιατί θα πει η δεν θα πει συγγνώμη. Αν κάτι με ενοχλήσει η μα διαλύει είναι δουλειά μου να το εκφράσω, μέχρι εκεί το τι θα κάνει μετά είναι δική του. Έτσι πρέπει να είναι τα πράγματα, γιατί έτσι λειτουργούν.

Γνώμη μου, φυσικά κτλ κτλ.

 

Το ένα ερώτημα είναι αν ο Κ μπορεί/πρέπει/θέλει(νιώθει) να απολογείται.

Είναι εντελώς διαφορετικό ζήημα το αν το υ μπορεί/πρέπει/θέλει(νιώθει/θέλει να νιώσει) να κρίνει.

 

Αυτό το "να πέσει στα μάτια μου" με έχει προβληματίσει πολύ και πολλές φορές. Ως μη τέλεια υποτακτική/σκλάβα (όπως το δει κανείς) έχουν υπάρξει στιγμές που και έχω θυμώσει και έχω κρίνει και έχω εκφραστεί άσχημα. Από την στιγμή όμως που ένας Κ αρχικά κέρδισε τον θαυμασμό μου και την εκτίμηση μου δεν πέφτει με τίποτα στα μάτια μου για κάποιο λόγο, ο,τι και να κανει, όχι συνολικά και όχι επί της ουσίας τέλος πάντων.

 

Δεν βλέπω πως αυτά που ισχυρίζεστε συνάδουν με την ασυμμετρία, εκτός αν μιλάτε από θέση άλλη και όχι υποτακτικού.
Το κύριο χαρακτηριστικό ενός υποτακτικού σε μια ασύμμετρη σχέση είναι ότι ακολουθεί. Ότι παραδίνει έλεγχο, δεν ενδιαφέρεται να κρίνει, παραιτείται από την κρίση σωστό - λάθος μες στη σχέση γιατί δεν τον ενδιαφέρει, διαφορετικά δεν θα είχε επιλέξει τη θέση αυτή. Άλλος οδηγάει, άλλος έχει την ευθύνη, άλλος κρίνει. Αλλά στα λόγια σας διαφαίνεται πολλή κρίση, πολύς ανταγωνισμός.

Αν πάλι για σας το θεμέλιο μιας D/s-M/s είναι διαφορετικό, πολύ ωραία, αλλά δεν μιλάμε για το ίδιο πράγμα. No such thing as a à la carte D/s [M/s]  

 

Ότι ανεβαίνει πέφτει κιόλας. Δεν είναι εκεί το θέμα, ούτε τι θα κάνει το υ. Shit happens το θα είναι να μην προσαρμόζει το Κ συμπεριφορές προκειμένου να μην " πέσει" γιατί στην ουσία, ένα Κ πέφτει αληθινά μόνο όταν χάσει τον έλεγχο. Μόνο τότε.

 

Ακολουθεί ποιόν; Τον οποιονδήποτε που δηλώνει Κ; Γιατί ένα Κ επιλέγει το συγκεκριμένο υ και γιατί το συγκεκριμένο υ δέχεται ένα Κ. Λόγω στάτους και μόνο; Παίζει μήπως κάτι άλλο ρόλο; Κι αν ναι, τι;

Από που στα λεγόμενα μου φαίνεται ο ανταγωνισμός; Στο ότι έχω δει τον άνθρωπο δίπλα μου στα καλύτερά του και στα χειρότερά του και παρολαυτά δεν έπεσε ποτέ στα μάτια μου; Ή στο γεγονός ότι δεν πείθομαι όταν ο οποιοσδήποτε που δηλώνει Κ μπορεί να παίρνει κι αυτεπάγγελτα το δικαίωμα να μου φέρεται ως κάτι το κατώτερο λόγω στάτους και μόνο;

Η κρίση υπάρχει, γιατί υπάρχει ένα μυαλό, που όπως και να το κάνουμε με τον α ή β τρόπο δουλεύει λίγο. Άλλο κρίση, άλλο επίκριση.

 

Και για να το κλείσω κάπου. Εγώ το Κ, το υ, το σ το whatever το βλέπω πρωταρχικά σαν άνθρωπο κι όχι στάτους. Κάποιοι άνθρωποι μας κάνουν περισσότερο από άλλους, σε κάποιους βγάζουμε και το βρακί μας να τους δώσουμε κι άλλους δεν τους αφήνουμε ούτε από το χιλιόμετρο με το κυάλι να μας το δουν.

Εγώ ο άνθρωπος που επιλέγω να δώσω τον εαυτό μου ολόκληρο θα πρέπει να μου το βγάλει, αληθινά κι όχι προσποιητά. Εάν τώρα εσείς οι υπόλοιποι λειτουργείτε αλλιώς.. καπέλο σας. Αυτά.

 

Δεν είναι εμφανές, όταν μιλάω για "υποτακτικό σε μια ασύμμετρη σχέση", ότι αυτό συνεπάγεται ότι έχουν προηγηθεί επιλογές αποδοχή και ανάληψη θέσεων;

Mπα, εγώ είχα στο μυαλό μου τη δήλωσή σας "Επειδή είναι Κ κι έτσι πρέπει;". Βέβαια στην επόμενη φράση αναφέρεστε σε σας προσωπικά ("να μου φέρεται") και λόγω αρχής αποφεύγω να ανακατεύομαι με περιπτωσιολογία. Εσείς θα ξέρετε.

Ααα, άρα όντως μιλάμε για άλλο πράγμα  

Ενώ οι υπόλοιποι που επιλέγoυν να δώσουν τον εαυτό τους ολόκληρο και τους το βγάζει ο απέναντι αλλά διαφορετικά από σας, που λειτουργούν "αλλιώς"... προσποιούνται;  

 

Δεν είναι η περιπτωσιολογία το πρόβλημα. Το πρόβλημα είναι όταν quotάρουμε από 2 διαφορετικές απαντήσεις. Την μια την έδωσα στην @οφηλία κι έγραψα "σε" και η άλλη απάντηση ήταν σε δικό σας ερώτημα και μίλησα για εμένα "μου". Σε κάποιο άλλο νήμα μπορεί να απευθύνομαι σε κάποιον άλλο, ελπίζω αυτό να μη σας δημιουργήσει νέα σύγχυση.

Ναι, εάν εσείς μιλάτε για υ τα οποία δεν θα έπρεπε να έχουν ούτε σκέψεις μέσα στο κεφάλι τους επειδή είναι υ τότε οι αντιλήψεις μας απέχουν χιλιόμετρα.

Επειδή εγώ λειτουργώ έτσι δεν σημαίνει ότι οι υπόλοιποι δεν μπορούν να λειτουργούν με 1.002 διαφορετικούς τρόπους. Εάν στο δικό σας μυαλό υπάρχουν μόνο 2 δρόμοι, καλή η τρίπλα αλλά δεν πέφτω. Αυτά!

 

Το θέμα Του νήματος :
Πως Απολογούνται οι Κυρίαρχοι και ποιος είναι ο σωστός τρόπος να το λάβει η υποτακτική?

Ολοι απαντάνε ΑΝ απολογείται, Αν πρέπει να απολογείται ,Αν χάνει την κυριαρχια Του ,Αν το σουβλάκι ειναι καλαμάκι Αν η γιαγιά Μου είχε ρόδες!!! ...μάλλον δεν το είχατε και πολύ με τα φιλολογικά ε?! Εκτός θέματος. Τουλάχιστον γραφετε ονομα και παίρνετε μία μονάδα!     

 

Πρώτον, μην θυμώνετε. Δεν είναι ποτέ χρήσιμο.

Νο νο. Το κουότ μου είναι από ΜΙΑ και μόνο ανάρτησή σας, όσον αφορά το συγκεκριμένο εδάφιο.

Μίλησα πολύ καθαρά για υποτακτικό που "παραιτείται από την κρίση σωστό - λάθος μες στη σχέση γιατί δεν τον ενδιαφέρει", εσείς το διαστρεβλώνετε σε "μες στο κεφάλι του" και "επειδή είναι υ".

Ψυχραιμία.