Μαθαίνουμε καινούρια πράγματα

Ενταξει και εμενα μου διορθωνε την ορθογραφια.καλο ειναι να βοηθανε οι Κ στις αδυναμιες των υ.
Υπαρχουν περιπτωσεις και περιπτωσεις...
Παντως ναι γινεται και αυτο που λες, πολλες το αναζηταμε κιολας  

 

Αχ εμένα δεν μου αρέσει καθόλου όλο αυτό το "teaching ".. Ναι θα ηθελα να μου προτείνει κάποια ταινία κάποια μουσική ένα βιβλίο αλλά καθαρά ως πρόταση και όχι ως εντολή... εντολές τέτοιου τύπου με κουράζουν.. πόσο μάλλον να έχω μετά να δώσω και την περίληψη η τι κατάλαβα (αν καταλαβα!γιατί είμαι και λίγο τουβλο..!)
Η μόνη ίσως εντολή που θα εκτελούσα με χαρά όσον αφορά το διάβασμα θα ήταν σε κανένα role play που θα εκανα την μαθήτρια και θα έπρεπε να διαβάζω φωναχτά ένα δύσκολο κείμενο καθώς θα με σαδιζε και θα με θωπευε..!!!

 

Στο πλαίσιο που ορίζω κι επιθυμώ να συνυπάρχω και να δημιουργώ "πλάθοντας", ναι παίζει έναν κεντρικό άξονα.
Μαθαίνει πρωτίστως καλύτερα εμένα μέσα από τα αναγνώσματά μου, την μουσική μου, ιδεολογίες, ταινίες... και η γλώσσα είναι μία εμμονή μου, είμαι ολίγον(?) ψείρακας ως προς την χρήση της και την ακριβολογία.

 

Σε μια D/s σχέση, ο Κυρίαρχος λειτουργεί με γνώμονα με την δική του ικανοποίηση και όχι κάποιο γενικότερο "πρέπει". Στην περίπτωση που το ζητούμενό είναι η υποτακτική να εντρυφήσει στις τέχνες και το διάβασμα, τότε θα λειτουργήσει ως άλλος Πυγμαλίωνας, πλάθοντας την όπως εκείνος επιθυμεί. Η έμπνευση κινητοποιεί τη δημιουργία, και ο Κ διαχειρίζεται όλα τα χρήσιμα "υλικά" που μπορούν να προσφέρουν έργο.

 

Στη σκλάβα μου έστελνα μηνύματα του τύπου, στις (τάδε ώρα) θα σαι λουσμενη, αρωματισμένη, ντυμενη και χωρίς κιλοτάκι στην πιάτσα σου κι όταν περνούσα να την πάρω, δεν ήξερε αν θα πάμε στον Ευριπίδη για Ιφιγένεια η στον Πλούταρχο για φιάλη ουίσκι.
Σκλάβα είναι, ακολουθεί.

Υ. Γ. Τώρα που το θυμήθηκα, με αυτήν δεν έχω πάει για σούσι. Να την ξανά δέσμευσω, να την βάλω να παιδευτει με τα ξυλάκια, να της ρίξω και ένα δυνατό μαστίγωμα μετά και να την ξανά ξαπόστειλω, μια που αυτό το κομμάτι μ αρέσει ιδιαίτερα.

 

Αφήνοντας στην άκρη όμως τον Πυγμαλίωνα, υπάρχει και η τοποθέτηση του Ντε Σαντ, με την οποία συμφωνώ, όπου η γνώση ακολουθεί την εμπειρία, γιατί μόνο έτσι γίνεται ζωτική και δρα σαν ανοικοδόμηση κι όχι σαν εκφυλισμός ή εξαναγκασμός.