M/s συμβίωση.

εγω σαν Λυκος ειχα σχεση με μια γερμανιδα, απο τον μαιο 2014 εως και φεβρουαριο 2018. Σχεδον 4 χρονια. Ηρθε 16 φορες. Λεπτομερειες δικες μου/μας. Ειχα σχεση D/s, ναι η ου? Και σοβαρα τωρα, εκτος απο μενα και κεινη, ποιος η ποια θα το κρινει? Στο βρακι της ησταν ?

Κατι "Αθηνα-Θεσσαλονικη" που ακουω/διαβαζω/μαθαινω, ουτε 4 χρονια κρατανε, ουτε 16 φορες.
ετσι, για να χουμε μετρο συγκρισης. Αποσταση.....

Ελα, κανε το, και υστερα μιλας. Κριτη των παντων.Πισω απο μια οθονη....

 

Είναι λάθος αυτό που λες.

Οι ναυτικοί κάνουν μια δουλειά όπως όλος ο κοσμος.
Λείπουν πχ 6 μήνες και είναι σπίτι άλλους 6 μηνες.
Ένας υπάλληλος λείπει 10 ώρες και ειναι σπίτι 14 ωρες. Πρακτικα, μέσα σε 1 έτος όσο λείπει ο ναυτικός από το σπίτι για δουλειά άλλο τόσο λείπει ο υπάλληλος για δουλεια.
Οπότε δεν τίθεται θέμα μη συμβίωσης για έναν ναυτικο.
Για να μην πω κιόλας, ότι επειδή τους 6 μήνες που είναι σπιτι, επειδή είναι μαζεμενοι οι μηνες, είναι αυτό ποιο καλό για την bdsm σχεση.
Εξάλλου και οικογένεια έχει ένας ναυτικός και γυναίκα και σκλαβα και παιδιά και από ολα.

Η απόσταση, ή η μη συμβιωση που λετε, έχει να κάνει με 2 πρακτικά γεγονοτα:
1. Ο ένας να είναι Γερμανία και η άλλη ελλαδα και να βρίσκονται 7 μέρες το 6μηνο για bdsm.
2. Ο ένας να είναι παντρεμένος και η άλλη ανύπαντρη και να βρίσκονται στο ξενοδοχείο της ημιδιαμονης 1 ώρα κάθε δεύτερο απόγευμα για bdsm.

Σε αυτές τις περιπτώσεις το bdsm είναι καθαρά πλατωνικο/φαντασιακο και οχι απτο/βιωματικο.

Αλλά στην τελική, ο καθείς πορεύεται με αυτό που εχει.

Και όπως λέει και η σοφη παροιμια, "όσα δε φτάνει η αλεπου, τα κάνει κρεμαστάρια".
Και έχει κρεμασταρια.... ουυυυυ, ένα σωρο.

 

Το Μ/ς είναι το απόλυτο. Η απόλυτη διαθεσιμότητα, έλεγχος , υπηρεσία . Χωρίς όρους ,χωρίς όρια . Είναι για λίγους και δεν συμβαίνει αυτόματα . Χρειάζεται πολύ χρόνο , ίσως χρονια . Θεωρώ την συμβίωση απαραίτητη. Το D/s έχει όρια . Το Κ δεν εχει έλεγχο παντού ,η διαθεσιμότητα δεν είναι απόλυτη . οπότε και η συμβίωση δεν είναι απαραίτητη.

 

Επ' ευκαιρία και διασαφηνιστικώς, μιας και ετέθη σε όλο του το εύρος...
Άλλο η συγατοίκηση, άλλο η συμβίωση, άλλο η φαντασιοκαυλάντα...
Άλλο το κατάφατσα, άλλο το τηλεχειριστήριο δια χειρός χουατέβα κι άλλο η χειρ ερήμην...
Το πιο άλλο, το τέρμα γκαγκάν όμως -μια κατηγορία μόνο του- είναι το "βαφτισμένο", πώς βάφτισε ο Δον Κιχώτης τους ανεμόμυλους οχτρούς και τση πολέμαε, έτσι ένα πράμα..!
Παραλλαγή του παραπάνω, το πιο τρέντυ και πιο "άλλο" νταραβέρι, κατ' όνομα και κατ' ουσίαν είναι το πουτσομετρικόν ή γενιτσαρίστικον ή όψιμον μετά προϋποθέσεων (είναι πολύ σόκιν όμως, εξ ού και άρρητον, ένεκα τακτ)...

 

δεν είναι αυτό που λέτε η "μη συμβίωση", αλλά ξεκαθαρίστηκε κάπως η παρεξήγησή σας. νομίζω πως έχετε δίκιο οτι οι περιστασιακές «κλεφτές» συναντήσεις είναι παράγοντας δυσκολίας, κάποτε μεγάλης.

 

Τι γλώσσα μιλας?

 

Δεν εχω κανει ναυτικος , αλλά από οσο ξερω και οικογένειες έχουν και συμβιώνουν με τους συντρόφους τους .

 

Ω, είπες μεγάλη κουβέντα.  

 

Μόνο μεγάλης;

Κοιτα, είμαι ρεαλιστης, για αυτό και είπα 2 πράγματα στο τέλος :
1. Ο καθείς πορεύεται με ότι έχει και βαφτίζει σούπερ αυτό το ότι εχει.
2. Όσα δε φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμασταρια.

Επειδή οι άνθρωποι είναι κωλοειδος, αντιλαμβανομαι ότι κάποιος που 'δεν εχει' προσπαθεί να πείσει τους άλλους ότι 'αυτό που δεν εχει' είναι το φυσιολογικό και ότι φυσιολογικό είναι να έχει σκλαβα στην κινα, αφού δε βρίσκει στην ελλαδα.

Και βέβαια είναι και βολικό γιατί στην Κίνα αν δεν ανοίξει το κινητό την αποφεύγει τη σκλαβα του γιατί έχει και να βανιλογαμισει στην ελλαδα.

Έγκειται στο υπόλοιπο κοινο, να καταλάβει ότι το δούλεμα πάει συνεφο περί του τι είναι η νόρμα τελικα.

 

Μάλιστα. Υποχωρώ μπροστά στην καταιγιστική συλλογιστική σας.  

 

ισχύει ότι εν τέλει το φαντασιακο υποχωρεί μπροστά στην απτη και σκληρη πραγματικοτητα.

 

Ονειρεύεστε, χαχα