M/s συμβίωση.

Όταν υπεισέρχεται η έννοια του απόλυτου σε οποιονδήποτε διάλογο, πέραν του μαθηματικού λογισμού, ξέρουμε με βεβαιότητα πως ο διάλογος επί της ουσίας στερείται παντός νοήματος.

Αυτομάτως υπεισέρχονται ως στοιχεία του διαλόγου έννοιες όπως ο μεγαλοϊδεατισμός, έωλες υπερβάσεις ή/και προσδοκίες, ιδανικές συνθήκες, ιδεώδη ζητούμενα, και λοιπές θεολογικού χαρακτήρα προσεγγίσεις, που καταδείχνουν με μαθηματική βεβαιότητα αδυναμία ανάληψης εαυτού, μετάθεσης ευθυνών, δηλαδή ιδεοληψία, προλήψεις και θεραπευτικό τσαρλατανισμό εαυτού.

 

Xαχαχα με τράβηγμα και κλάμα
  

 

Όσοι έχουν συμβιώσει ανεξαρτήτως πλαισίου και για μεγάλο χρονικό διάστημα που μετριέται σε χρόνια, γνωρίζουν καλά τις προκλήσεις και τις δυσκολίες που έχει και πρέπει να διαχειριστεί οποιοσδήποτε επιχειρήσει μια συμβιωτική σχέση.
Ολες οι δυσκολίες, οι προκλήσεις, αλλά και η ομορφιά και η απόλαυση μια συμβιωτικής σχέσης περιλαμβάνονται και αφορούν την 24/7 καθημερινότητα( προφανώς αυτή μπορεί να υπάρξει και εκτός συμβίωσης ως mindset).
Εχω τη βαθιά πεποίθηση πως όλες οι ερωτικές σχέσεις υπόκεινται στη φθορά του χρόνου. Αυτή η φθορά είναι ταχύτερη στις συμβιωτικές. Μια φθορά που οφείλεται κυρίως στην αναπόφευκτη ρουτίνα. Κατά την προσωπική μου άποψη αυτό δεν μπορείς να το αποφύγεις ακόμα κι αν συζείς με το πιο ταιριαστό για σένα άτομο στον πλανήτη. Το μόνο που μπορεί να κάνει κάποιος είναι να καθυστερήσει, να επιβραδύνει όσο γίνεται την επερχόμενη φθορά.
Προς τούτο θεωρώ πως υπάρχουν δύο τρόποι, με τον δεύτερο να μας αφορά ιδιαίτερα.
Ο πρώτος και κοινώς γνωστός είναι η κατά το δυνατόν διαρκής προσπάθεια ανανέωσης, αναζωογόνησης, νεωτερισμών, εκπλήξεων και απρόσμενων καταστάσεων με οποιονδήποτε τρόπο. Πηγαίνοντας το στα άκρα, έτσι ώστε τίποτε να μην μπορεί να θεωρηθεί a priori δεδομένο ή προβλέψιμο. Όλα αυτά τουλάχιστον ως επιθυμία και τάση και ανεξαρτήτως τελικού αποτελέσματος.
Ο δεύτερος τρόπος έχει να κάνει με το modus vivendi που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο και αργά ή γρήγορα εγκαθίσταται στις συμβιωτικές σχέσεις προκειμένου να είναι διαχειρίσιμη η καθημερινότητα και το οποίο φυσικά και αναπόφευκτα θα οδηγήσει στη ρουτίνα, κλπ, κλπ.
Στην προσπάθεια αυτό το modus Vivendi να είναι όσο το δυνατόν πιο απολαυστικό και συνεπώς να επιβραδυνθεί η φθορά και σε ότι αφορά στις D/s-M/s συμβιωτικές σχέσεις, έρχονται ως αρωγοί οι κανόνες και τα πρωτόκολλα. Και αυτό όχι διότι δημιουργούν ένα «ασύμμετρο» απολαυστικό πλαίσιο της καθημερινότητας(συμβαίνει, αλλά είναι ήσσονος σημασίας) αλλά κυρίως όταν (κατά την πάγια άποψη μου) υφίστανται για να εκφράσουν έμπρακτα την ήδη υπάρχουσα ασυμμετρία.
Θα τελειώσω παραδειγματικά με το εξής:
Η σκλάβα δεν αντέχει την ιδέα να μην υποδεχτεί τον Αφέντη της όπως υπαγορεύεται από τη θέση της. Το πού και πώς θα τον υποδεχτεί ενδεχομένως να διαφέρει από μέρα σε μέρα και ίσως να της επιτραπεί μια κάποια πρωτοβουλία επ’ αυτού.Και αυτό κάθε μέρα.

 

Οι λύσεις λοιπόν είναι ή ο διπολισμός του συνόλου με την ευχή να λειτουργήσει ως σχήμα που αποτρέπει την προσαρμογή και ο άλλος είναι ο εσωτερικός διπολισμός του s μέλους, από σκλάβα σε υποτακτική κι ανάποδα. Αυτό λέτε;

 

Ένα άγγιγμα στον ώμο, την κατάλληλη στιγμή, μπορεί να μεταδώσει σπουδαία μηνύματα, για ποιον λόγο; Επειδή του δίνει μέγεθος η απόσταση.

Ιδίως στα μάτια αυτών που δεν την έχουν, η συμβίωση στο M/s κάνει πολύ πιο πυκνή και θερμή την αλληλεπίδραση και για τον λόγο αυτό πιο απολαυστική και δίνει πολλά όμορφα πράγματα ακόμα. Συν την επιβεβαίωση της διαρκούς ικανοποίησης των αναγκών, που δεν είναι μικρό πράγμα και είναι χαρακτηριστικό ψυχοδιανοητικής ωριμότητας και επιδεξιότητας στα ερωτικά πράγματα. Είναι, το δίχως άλλο, ένα κατόρθωμα δύο ή περισσότερων ανθρώπων μια ερωτικά ενεργή M/s συμβίωση.

Όμως, ειδικά ένα άγγιγμα στον ώμο, αν δεν ήταν κάποιο είδος συνθήματος - προειδοποίησης - επιβράβευσης θα περνούσε απαρατήρητο σε μια συμβίωση, ακόμα και M/s να ήταν αυτή. Εκτός αν ο επικυρίαρχος είχε φροντίσει να μην περνάει απαρατήρητο. Ένα κάπως κραυγαλέο παράδειγμα θα ήταν ο σκλάβος να κοιμάται σε κλουβί. Επειδή κιτς είναι η μετατροπή του εξαιρετικού σε καθημερινό, να κοιμάται ο σκλάβος σε κλουβί ή στο πάτωμα, μια στις τόσες, ίσα ίσα για να μην ξεχνάει κάποια πράγματα, όπως την θέση του και ότι οφείλει στην καλή διάθεση του Αφέντη ότι συνήθως κοιμάται καλά και αναπαυτικά και στην φροντίδα του Αφέντη ότι δεν αφήνεται στην τύχη του ως σκλάβος. Είναι, για όσους δεν το γνωρίζουν ήδη, καβλωτικότατος ο ύπνος στο πάτωμα. Δεν είναι καλός ύπνος, δεν ξεκουράζει πραγματικά, αλλά είναι ωραίο πράγμα. Άλλοι ήχοι, άλλη οπτική του χώρου, πολύμορφες αμεσότητες εκεί που υπήρχαν υπαινιγμοί και αν, νιώθει ο σκλάβος πιο δεκτικός σε οποιοδήποτε ερέθισμα και ίσως μια τόση δα ταπεινωσούλα. Αν παρατραβήξει πάντως το πράγμα, ο σκλάβος θυμώνει γιατί κακοκοιμάται κατά συρροή. Ίσως να είναι ενδιαφέρον να παρατραβήξει, να φανεί έτσι ποια είναι τα όρια του σκλάβου, πώς χειρίζεται τους θυμούς του, κλπ.

Μεταξύ άλλων, ο σκλάβος ακολουθεί αν και από την πρόταση λείπει το αντικείμενο, τι ακριβώς ακολουθεί ο σκλάβος; Τον Αφέντη; Ή τις οδηγίες και τις εντολές του Αφέντη; Ή, γενικότερα, μια στάση και έναν τρόπο ζωής, σε επικοινωνία με τον Αφέντη και ως αποτέλεσμα επικυριαρχίας του;

Αν κανένας από τους δύο δεν ξεχάσει ότι συμβιώνουν επειδή αυτό επέλεξε ο Αφέντης και αν αναγνωρίζουν καθημερινά ότι η θέση του σκλάβου είναι να δίνει στον Αφέντη την ευχαρίστηση που περιμένει από αυτόν ο Αφέντης, αν η επικυριαρχία είναι παρούσα πάντα, χωρίς την "μετατροπή του εξαιρετικού σε καθημερινό" τότε θεωρώ ότι είναι σε καλό δρόμο να απαντηθεί η ερώτηση

Πιστεύω ότι απαιτείται συνεχής επίγνωση του τι έχουν αυτά τα πρόσωπα, δύο ή περισσότερα, διαρκής ευγνωμοσύνη επειδή έχουν αυτό που θέλησαν και φροντίδα να το διατηρήσουν. Πώς ορίζεται η "νερόβραστη βανιλοσχέση" και από ποιόν διαπιστώνεται;

Γιατί πιστεύετε ότι η συμβίωση στο M/s διασφαλίζει την απουσία ορίων και συντηρεί την ανταλλαγή ελέγχου; Ποιος ορίζει τον "έλεγχο παντού"; Ποιος τον διαπιστώνει;

Έτσι είναι, το είπε ο Αινστάιν. Αφορά πρωτίστως θεωρητικές συλλήψεις. Το M/s δεν είναι θεωρία της σχετικότητας. Οπότε, για ποιον λόγο θα έρθει εδώ κάποιος να παρουσιάζει πώς ζει μια M/s σχέση; Γιατί να προσπαθήσει να μας πείσει ότι καλώς κάνει ό,τι κάνει; Αφού αυτός καλά περνάει, εμείς είμαστε που ρωτάμε και αναρωτιόμαστε. Δεν βρίσκω ούτε έναν λόγο να κάνει κάτι τέτοιο, από την δική του πλευρά.

 

Η γνώση του μηχανισμού ενός γεγονότος είναι εν γένει διαφορετικό πράγμα από την κατανόηση του μηχανισμού πίσω από το γεγονός. Είναι αδύνατο να εξηγηθεί με απλά λόγια σε κάποιον που δε γνωρίζει διανυσματικό λογισμό τους νόμους του ηλεκτρομαγνητισμού, όπως είναι αδύνατο να εξηγηθεί σε κάποιον που δε γνωρίζει απειροστικό λογισμό γιατί ο κύκλος δεν τετραγωνίζεται.

Fun fact: Όταν ο Einstein έγραψε τη γενική σχετικότητα πραγματικά υπήρχαν ελάχιστοι που την καταλάβαιναν γιατί πολύ απλά απαιτούνταν ένα μαθηματικό υπόβαθρο που εκείνη την εποχή το είχαν ελάχιστοι φυσικοί παρόλο που το υπόβαθρο καθαυτό υπήρχε πάνω από 50 χρόνια. Τώρα η γενική σχετικότητα είναι προπτυχιακό μάθημα.

 

Το ότι συσχετίζεται μια ανθρώπινη συμπεριφορά με την θεωρία της σχετικότητας για την επεξήγηση της μήπως είναι λίγο υπερβολικό;

 

Όχι γιατί αφορούν το ίδιο πρόβλημα: μπορείς μια χαρά να κατανοείς κάτι χωρίς απαραίτητα να μπορείς να εξηγήσεις αυτό το κάτι σε κάποιον άλλον που δεν έχει τις απαραίτητες παραστάσεις.

 

Πιστεύω ότι δεν είναι αυτή η περίπτωση των M/s ανθρώπων. Πιστεύω ότι οι περισσότεροι έχουν λεκτικό επαρκές για να εξηγήσουν οτιδήποτε θα ήθελαν να εξηγήσουν σχετικά με το M/s αλλά απλά δεν το κάνουν. Επίσης, αν δεν έχουν βγει στη γύρα για καινούργιο σκλάβο, πιστεύω ότι δεν θα καθήσουν να αναλύσουν τις παραστάσεις του αλλουνού για να του πούνε τι M/s κάνουν οι ίδιοι και πώς. Απλά δεν γίνεται έτσι. Εξ ου και το "παράπονο" της @jasmin sg

 

@All
Μπλέξατε χριστιανισμό, πουριτανισμό , γάμους , ηθικισμό μέχρι και τσαρλατανισμό διάβασα !
Δεν απαντάω στον καθένα ξεχωριστά ,όχι γιατί αποφεύγω την σύγκρουση , αλλά γιατί είναι βασική αρχή Μου εδώ μέσα να μην εμπλέκομαι ούτε σε ύβρεις για ανθρώπους ,που στην τελική δεν γνωρίζω, ούτε σε ειρωνείες . Και φυσικά δεν απαντάω σε τέτοια σχόλια . Οπότε μπορείτε να κάνετε και ταγκ και όχι να τα γράφετε στα ξεκουδουνα ναι ?
Στο θέμα μας τώρα , αυτό που κανει διαφορετικό το M/s είναι ότι το Κ αναλαμβάνει όλες τις πτυχές της ζωής του ς .Και αυτό μπορεί να γίνει μόνο με συμβίωση ! Αλλη δυναμική , άλλοι κανόνες , αλλα πρωτοκολλα και κυρίως η ΑΠΟΥΣΙΑ ΕΠΙΛΟΓΗΣ από το ς . Ναι και από μακρια μπορεί να υπάρχουν εντολές, κανόνες και πρωτόκολλα , αλλά το σ εχει την δυνατότητα να μην υπακούσει στο 100% σε μια εντολή . Και επειδή στην πορεία δόμησης Μ/ς βγαίνει και αντίσταση και αντίδραση ,πιστεύω ότι το Μ/ς επιτυγχάνετε μόνο με συμβίωση . Είναι διαφορετικο να υπηρετεί κάποιος /α όλη μέρα κάθε μερα χωρίς δυνατότητα επιλογής .
1) Συγκατοίκηση δεν σημαίνει γάμος και μάλιστα με χριστιανικά πρότυπα ούτε καν μονογαμία . Απόκλεισε κάποιος το Κ να συγκατοικεί με οσα ς θέλει ?
2) Δεν είναι απαραίτητο να εκθέσει κάποιος την ζωή του για να υποστηρίξει μια άποψη ακόμη και βιωματικού χαρακτήρα.
3)Δεν έγραψα πουθενά ότι το D/s είναι κατώτερο του Μ/ς . Είναι όμως διαφορετικό και το νήμα αφορά το Μ/ς και όχι γενικά τις ασύμμετρες σχέσεις .

Να είστε όλοι καλά και ευχαριστώ όσους αντιστάθηκαν στον πειρασμό να ειρωνευτούν ,να υποτιμήσουν , να βρίσουν ακόμη και αν διαφωνούν.
Καλές ,καυλωτικές γιορτές σε όλους !

 

τι εννοείτε; μιλάτε γιά χαζά σ; τα χαζά όντως χρειάζονται παραπάνω επιτήρηση, κι από κοντά κι από μακρυά.

είναι αμοιβαίο κάποιος να διαφεντεύει όλη μέρα, κάθε μέρα, με προσήλωση, χωρίς δυνατότητα επιλογής; ποιός υπηρετεί;

εξακολουθώ να μην μπορώ να κάνω το άλμα, ούτε να το συνδέσω με οτιδήποτε γνωστό ή οικείο, πέρα απ την ομοιόμορφη αμοιβαιότητα.

χαρούμενες γιορτές

υγ: απ' όσο διάβασα ή κατάλαβα στο νήμα, δεν απέκλεισε κάποιος την συμβίωση. ούτε την απαξίωσε. ο ισχυρισμός ότι η συμβίωση είναι ο μόνος τρόπος να λειτουργήσει m/s είναι που αμφισβητείται και δεν κατανοείται. επιπλεόν παραμένει ασαφές αν με συμβίωση εννοείτε «όλη μέρα κάθε μέρα» ή αν εννοείτε ανάμνηση ή προσμονή της συμβίωσης¹ (μακράς ή βραχείας) όπως κατάλαβα να γράφετε εδώ.

1. δηλαδή υπηρεσίας από κοντά.