Τι φοβήθηκες;

φοβήθηκα να δώσω, να ερωτευτώ, να αφεθω, να καψουρευτω...να αγαπήσω!!
να δώσω το μέσα μου..τα λόγια μου , την σκέψη μου , να δώσω......
τον πόνο μου, την θλίψη μου, την χαρά μου...
μικρές καθημερινές στιγμές...

κι όταν σταμάτησα να φοβάμαι...και τα έδωσα...
φοβήθηκα γιατί ίσως δεν έπρεπε να τα δώσω..(άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου)

τελικά ένα πράγμα κατάλαβα...
Το να φοβάσαι είναι ανθρώπινο!!
το να αφήνεις όμως κάτι μεγάλο να περάσει μπροστά σου...κι εσύ να το παρατηρείς γιατί φοβάσαι να το αγγίξεις....
είναι αδικαιολόγητο!!!

 

Νταξ!!! Ένα like δεν είναι αρκετό    

 

Κωλοσα μπροστά στο τεράστιο strap on της κ έτσι την εχασα.

 

Φοβήθηκα να κυνηγήσω κάποιες καταστάσεις όταν έπρεπε και όταν το έκανα η ευκαιρία είχε πια χαθεί..
Φοβήθηκα τα ίδια μου τα συναισθήματα και την ένταση τους με αποτέλεσμα να τα καλύψω και αυτό μόνο σε καλό δεν βγήκε.
Γενικά κάθε φορά που φοβήθηκα και άφησα τον φόβο να βγει νικητής, έχασα!
Για αυτό πια δεν φοβάμαι...

 

Φοβήθηκα να είμαι αφελής. Να κρατήσω λίγο παραπάνω το παιδί μέσα μου. Όλοι μου έλεγαν να είμαι σοβαρός. Φοβήθηκα την αποτυχία και την κακή κριτική. Φοβήθηκα να λέω "όχι". Μα πάνω από όλα φοβήθηκα να είμαι εγωιστής. Έβαλα τα πρέπει πάνω από τα θέλω μου. Και έτσι φοβήθηκα τι θα πει "ο κόσμος"...
Πια, φοβάμαι να κοιμηθώ μήπως και δω όνειρα που δεν θέλω. Έχω μετανιώσει και πολύ φοβάμαι πως δεν θα μπορέσω να ταξιδέψω ποτέ πίσω στο χρόνο να τα διορθώσω... Ας είναι έτσι. Κάτι κέρδισα και εγώ...

 

Φοβήθηκα να διακόψω ένα γάμο παρωδία νωρίτερα γιατί η εκδικητικότητα της την οποία ήδη γνώριζα με έκανε να πελαγώνω.

Φοβήθηκα να αποφύγω όλες τις γυναίκες που πέρασαν απ' τη ζωή μου και ξεκινούσαν με τις ίδιες λέξεις και τον ίδιο τρόπο συμπεριφοράς ''δεν έχω φίλες, επικοινωνώ καλύτερα με τους άντρες'' γιατί τελικά τέτοιες σχέσεις οδηγούν στον εγκλωβισμό που όσο διαρκεί το ''ο κόσμος μας'' δε φαίνεται ιδιαίτερα, μετά όμως γίνεται πελώριος και σε κατασπαράζει μέσα στον εγκλωβισμό, στην ανάγκη για ιδιωτικότητα και ανεξαρτησία και που ας μην αγνοοούμε αποτελεί καλό τρικάκι ελέγχου για να προκαλεί ζήλιες. Να νιώθω διαρκώς την ανάγκη να τις κανακέψω, να τις φροντίσω, να είμαι κάθε ώρα παρών. Να αναζητώ χώρο να αναπνεύσω στη δουλειά, στο ψιλικατζίδικο, στην οποιαδήποτε τυχαία κουβέντα στο δρόμο γιατί όλα τα άλλα θα επέφεραν ως ποινή την παράλογη ζήλια.

Φοβάμαι τις δεσμεύσεις γιατί μετά από λίγο φέρνουν επιπεδότητα. Καθένας βολεύεται με μια εσφαλμένη εντύπωση για την ασφάλεια στην επανάληψη. Κι εμένα η επανάληψη με τρομάζει και η προσκόλληση στην επανάληψη με σκοτώνει. Η απουσία ανάγκης για το διαφορετικό, το φρέσκο, που μπορεί να ανανεώσει. Δε χρειάζεται να αλλάζουν οι άνθρωποι σαν μπλούζες μόνο να επιτρέπουν στην ανανέωση να έχει ένα χώρο στη ζωή τους.

 

Απλά τον εαυτό μου...

 

Φοβάμαι όλους αυτούς κι αυτες
Που δεν έχουν τίποτα καλύτερο να κανουν
Απ το να ασχολούνται με μένα.

#get-a-life

Αλλα πιο πολύ φοβάμαι, ότι δεν θα το διαβάσουν αυτό εδώ.

 

"Φοβάμαι όλα αυτά που θα γίνουν για μένα χωρίς εμένα"
"Δεν μας φοβίζει ο θάνατος μον' μας τρομάζει η πείνα"
Από ελληνικά τραγούδια

Φοβήθηκα τον φθόνο.

 

Φοβηθηκα καποιες στιγμές που δεν φοβηθηκα τίποτα....

Και τότε τρόμαξα....

 

Φοβήθηκα τη ζωή και την ευτυχία.
Ακόμα φοβάμαι αλλά σε μικρότερο βαθμό.