Έλεγχος = Ευθύνη ?

Αυτό με το ρολερκοστερ το έχω κι εγώ, γι' αυτό έθεσα το θέμα της επιμονής.

Για εμένα εκεί έγκειται το πραγματικό θέλω, αλλιώς τα υπόλοιπα μπορεί να είναι απλά μια φάση που περνάς ή κάτι που ναι μεν το θες στο μυαλό σου αλλά όχι τόσο ώστε να παρατήσεις την συνήθεια και να μπεις στη διαδικασία αλλαγής.

Εγώ τουλάχιστον έτσι τα διαχωρίζω.

 

@οφηλία

You like to have choices as long as you're not the one to make them.

Καταλαβαίνω σωστά;

 

Εγώ τις συνήθειες μου δεν τις παρατάω για τίποτα εκτός αν πρέπει, αν μου το επιβάλουν.
Το ότι θα το κάνω επειδή μου το επιβάλουν* μου δειχνει ότι το θέλω πιο πολύ; Επειδή αλλάζω συνήθειες ; Η μου δείχνει απλά ότι όταν μου επιβάλουν, οντως, απλά ειμαι φτιαγμένη να ενδιδω;
Δλδ είμαι απλά υ...;

* Μου επιβάλουν όντως, όχι ντε και καλά με "διατάζουν και μου λένε" με κάνουν να. .. με ο,τι τρόπο


Κοινώς, σκέφτομαι είναι τόσο ρομαντικό να λέμε " κάνω ότι θες γιατί σε θέλω τόσο πολύ "; Από το να πούμε " κάνω ότι θες γιατί έχεις έναν τρόπο να με κάνεις να κάνω ότι θες, ανεξάρτητα από το τι θέλω γιατί με βάζεις σε μια θέση να είμαι υ Σου;"


Τελευταία τα σκέφτομαι αυτά μην νομίζεις... Κουβέντα να γίνεται.

 

I'd rather not have any choice at all τότε θα μπορούσα να λέω ότι επιλέγω εγώ  

 

Καταλαβαίνω πολύ τι λες αλλά υ δεν είναι και να είναι το μεγαλύτερο σου θέλω το να είναι ικανοποιημένος ο Κ "σου" ;
Ως αποτέλεσμα της επιβολής του βέβαια όπως λες.

 

Ναι αλλά δε νομίζω ότι πίσω από το "I'd rather have no choice" κρύβεται φοβία ανάληψης ευθύνης, όχι απαραίτητα τουλάχιστον.

Όταν έχεις να κάνεις επιλογές, έχεις να τις ζυγίσεις και να πάρεις τα απαραίτητα ρίσκα όπου χρειάζεται. Η δυσκολία, όπως το βλέπω εγώ, δεν είναι στην ανάληψη του ρίσκου αλλά στο ζύγισμα.

Κάτι το οποίο λύνεται αν αφήνεις το ζύγισμα σε κάποιον άλλον.

Προφανώς και το παραπάνω δεν είναι κάποια παγκόσμια αλήθεια, είναι περισσότερο εμπειρική παρατήρηση.

 

Όντας υ Του ναι φτάνεις σε ένα σημείο που σκέφτεσαι έτσι, ωστόσο νομίζω ότι είναι ένας μηχανισμός για να μπορούμε να εξηγήσουμε η να χωνέψουμε η να επικοινωνούμε καλύτερα το γιατί μπαίνουμε αυτόματα σε μια θέση υ, όταν έρθουμε αντικριστά με κάποιον που μπορεί να μας βάλει σε αυτή τη θέση.

Ποτέ δεν κατάφερα να νοιωσω πχ σε κάποια πράγματα που δεν ήθελα, την χαρά που λένε, ότι α επειδή Τον κάνει χαρούμενο θα κάνει και εμένα όχι. Ένοιωσα όμως, το " επειδή Τον κάνει χαρούμενο, και θα το κάνει ούτως η άλλως δεν έχεις ούτε τρόπο ούτε τίποτα να κάνεις για αυτό, δεν μπορείς να φύγεις δεν μπορείς να αλλάξεις γνώμη, δεν μπορείς να φερθείς όπως θες και να του πρηζεις τα αρχιδια άρα; Είσαι κάτω, κάτω μένεις, γιατί έτσι είναι το νοιωθεις το βιώνεις πάρτο απόφαση και προχωρά "

Τόσο αγάπη και ανιδιοτέλεια δεν έχω νοιώσει είμαι κακιασμενο εγώ να ξες ( αν και προσπάθησα)

 

Συμφωνώ. Και εγώ έτσι το βλέπω δεν με απασχολούν οι ευθύνες της επιλογής. Την επιλογή δεν μπορώ να κάνω. Όταν πάω να επιλέξω δεν σκέφτομαι τι συνέπειες και τι ευθύνες θα έχουν οι επιλογές σαν αποτέλεσμα, να δω τι θέλω προσπαθώ, αλλά τα θέλω όλα και μετά τίποτα, είναι όλα σημαντικά και μετά όλα ανούσια.

 

"Για κάθε ναι πρέπει να πεις κι ένα όχι."

 

Πρέπει άραγε ή είναι κάποιος εσωτερικός ψυχαναγκασμός;

 

Ει αν βρεις τρόπο να τα έχεις όλα, πες μου το μυστικό, θα σε πάω για πιτογυρα!

 

Δεν υπαινίχθηκα κάτι τέτοιο!

Απλά, στη δική μου οπτική, δεν ακολουθείται απαραίτητα κάθε "ναι" από ένα "όχι".