Η μάγισσα με τα δώρα

<< Εκείνος στράφηκε προς το μέρος του.
"Γιατί τον επέλεξες;" >>
Σημαντικό προσόν ενός κειμένου να στήνει το σκηνικό του στο χώρο.

 

"τι σου συμβαίνει μάτια μου και κοιτάς συνέχεια το κινητό;"
Η Δήμητρα πήρε το βλέμμα της από το κινητό. Στράφηκε στον σύντροφό της.
"Με ήθελε κάτι ο Γιώργος για το μαγαζί."
Ο σύντροφός της κατσουφιασε
"Σε γουστάρει."
"Μου κάνεις πλάκα προφανώς!"
"Σου μιλάω πολύ σοβαρά. Έχεις σχολάσει από τις 15.00. Γιατί σου στέλνω τώρα 10 η ώρα το βράδυ;"
"Γιατί είχε ξεχάσει που είχε βάλει κάτι χαρτιά. Δηλαδή και εσύ σε προηγούμενες δουλειές σου δεν μιλούσες με υπαλλήλους σου;"
" Δε τις ενοχλούσα 10 το βράδυ."
Είχε δίκιο. Το ήξερε μέσα της πως είχε δίκιο. Άλλα δε μπορούσε ούτε στο ελάχιστο να πιστέψει πως την ήθελε. Τα μηνύματα με τον εργοδότη της έδιναν και έπαιρναν. Από απλά θέματα δουλειάς μέχρι χαζομάρες για να περνά η ώρα τους. Όχι, δε μπορούσε να τη θέλει. Άλλωστε είναι ο εργοδότης της. Ήταν σοβαρός σε αυτά τα θέματα. Δε θα το διακινδύνευε ποτέ. Αυτό έλεγε μέσα της. Για να το πιστέψει η ίδια;
Την επόμενη μέρα παρήγγειλε μια θήκη για το κινητό της. Η θήκη δεν ήρθε. Από τη θήκη άρχισαν όλα.
"Ειλικρινά μου έρχεται να τους πλάκωσω στο ξύλο!"
"Τι έπαθες κορίτσι μου;"
"Ρε Γιώργο παρήγγειλα μια θήκη για το κινητό και έκαναν λάθος στη διεύθυνση. Ξέρεις πόσες μέρες την περιμένω; Τώρα πρέπει να τρέχω στα κούριερ να την πάρω μόνη μου."
"Σήμερα θα πας;"
" Ε ναι. Αφήνω τα πράγματα μου εδώ και θα γυρίσω να τα πάρω."
Την πήρε τη θήκη. Γύρισε στο μαγαζί. Ήταν όμως πολύ εκνευρισμένη.
"Πως κρατήθηκα και δε την έβρισα την υπάλληλο ένας Θεός ξέρει!"
Ο Γιώργος την κοιτούσε για ώρα.
"Μπορώ να σου πω κάτι;"
"Φυσικά"
"Λοιπόν, εάν άλλαζες το ντύσιμο σου και φορούσες πχ δερμάτινα, θα ήσουν ιδανική Αφέντρα."
Σαστισε. Τι είχε ξεστομίσει μόλις τώρα; Έβαλε το μυαλό της να δουλέψει. Δε θα μπορούσε με κανένα τρόπο αυτός ο άνθρωπος να είχε καταλάβει τις προτιμήσεις της. Ήταν αδύνατο. Στη δουλειά δεν ειχε μπει ποτέ από τον υπολογιστή σε καμία ιστοσελίδα ή έστω στο προφίλ της για να δώσει στοιχεία. Δε μιλούσε στο τηλέφωνο για να αναφερθεί σε τέτοιες έννοιες. Δε μπορούσε να γνωρίζει από πουθενά.
"Γιατί το λες αυτό;"
"Να ρε κοριτσάκι, έχεις όλο το στυλ. "
"Εγώ;"
"Ναι εσύ. Τους έχεις όλους σούζα εδώ μέσα. "
"Γιώργο δε σε καταλαβαίνω."
"Ρε Δημητρούλα, τους έχεις σούζα. Όλους τους πελάτες. Σε παρακολουθούσα από την κάμερα αρκετές φορές. Τους κάνεις ότι θες. Είναι όλοι μέσα στις γλυκες όταν σε βλέπουν. Άσε που ξαφνικά είναι και ευγενικοί. Πως το έκανες αυτό; "
"Τι να σου πω. Ευγένεια λέγεται..."
"Δε νομίζω. Καλά σε λέω εγώ Αφέντρα. Με το μαστίγιο τους έχεις."
"Δε μου αρέσει ιδιαίτερα ο χαρακτηρισμός. Δε μου ταιριάζει κιόλας."
Για μια στιγμή επικράτησε σιωπή. Ένιωσε μια προσωρινή ανακούφιση. Ο Γιώργος μιλούσε για κάτι τελείως διαφορετικό.
Για λίγο. Γιατί επανήλθε μετά από ένα λεπτό .
"Ξέρεις, θα μου άρεσε να ασχοληθώ με αυτό. "
"Με τι πράγμα;"
"Με την κυριαρχία."
Κάποιος της έκανε πλάκα. Ήταν πέρα από προφανές ότι κάτι δεν πήγαινε καθόλου καλά.
"Πριν μιλήσεις για Αφέντρες. Αποφάσισε τι θες να είσαι."
Ο Γιώργος έμεινε με το στόμα ανοιχτό.
"Ποια η διαφορά;"
Αρκετά. Είχε πει αρκετά. Η συζήτηση θα τελείωνε εδώ.
"Δε ξέρω, αυτά είναι δικά σου θέματα."
"Δημητρούλα.... ξέρεις."
Αυτό ήταν. Πες το να πάει στα κομμάτια.
"Ξέρω ναι. Δεν είμαι Κυρίαρχη. Είμαι υποτακτική. Και έχω ασχοληθεί κάποια χρόνια."
Ο Γιώργος πλεον άλλαξε στάση.
"Από μικρό και από τρελό τελικά.....τι λες Δημητρούλα..."
Αυτό ήταν. Είχε έρθει η ώρα να φύγει.
"Εφόσον σε ενδιαφέρει μπορεις να το ψάξεις. Άλλωστε όλοι από κάπου ξεκινήσαμε."
"Εσύ από που ξεκίνησες; "
Η ερώτηση του δεν είχε τίποτα το ερωτικό. Ακόμα. Προς το παρόν ήταν απλώς περίεργος.
Του μίλησε για αρκετή ωρα. Δε του είπε τόσα πολλά. Μόνο όσα μπορούσαν να τον βοηθήσουν έστω για αρχή.
"Κοίτα να δεις η Δημητρούλα..."
" Εντάξει Γιώργο ούτε η πρώτη είμαι ούτε η τελευταία. Ηρέμησε."
"Λέω να ξεκινήσω με μια ταινία. Έχεις να μου προτείνεις κάτι;"
"Δες την κυρία και το ναύτη. Δεν είναι ακριβώς αμιγώς bdsmικου περιεχομένου, αλλά θα σε βοηθήσει σε κάποια πρώτα βήματα. Μην έχεις αυταπάτες ότι θα διδαχτεις από κει. Αυτό θέλει εμπειρία.."
"Φυσικά. Δεν περιμένω να δω την ταινία και να καταλάβω τα πάντα. "
Οι ώρες πέρασαν.
Ο Γιώργος είδε την ταινία.
Το απόγευμα η Δήμητρα είχε μήνυμα.
"Τον εγκατέλειψε η σκρόφα στο τέλος."
Τι κάνουμε τώρα; Η απάντηση ήρθε φυσικά.
"Η ταινία έχει πολλά μηνύματα. Αρκεί να τα κατάλαβες."
Ολο το βράδυ μιλούσαν για την ταινία.
Και την επόμενη μέρα
Ο Γιώργος ρωτούσε συνέχεια, ήθελε να μάθει όσα μπορούσε.
Κάποιες μέρες δεν έμενε στην ερώτηση. Της έδειχνε φωτογραφίες. Με εργαλεία που είχε δει, με βιβλία, με εικόνες από σελίδες αντίστοιχου περιεχομένου. Και της εξέφραζε κάθε επιθυμία του. Φάνηκε να ασχολείται κάθε μέρα και περισσότερο.
Ένα απόγευμα, τα πράγματα ξέφυγαν από τον έλεγχο. Της Δήμητρας. Ο Γιώργος φάνηκε εκ πρώτης όψεως να διατηρεί το ρόλο του. Αφορμή ένα μήνυμα που της έστειλε.
Τα μηνύματα με τον καιρό ενειχαν το στοιχείο της πρόκλησης. Απανωτές ατάκες, η μία μετά την άλλη. Σε ένα του μήνυμα ο Γιώργος προχώρησε ένα βήμα παραπέρα.
Τόσο όσο.
Τόσο όσο να της περάσει από το μυαλό να τον προκαλέσει για να δει που θα το φτάσει αυτός.
Απάντησε.
Αυτός την έκοψε .
Τι στο διάολο;; Σκέφτηκε. Με προκαλεί και μετά μου κόβει το μήνυμα...
Τις επόμενες ημέρες ήταν ανήσυχη. Έβγαζε κάποια κεκαλυμμένη επιθετικότητα.
Το γυμναστήριο δε βοήθησε στην εκτόνωση της.
Ένα απόγευμα ο Γιώργος αποφάσισε να προχωρήσει ακόμα ένα βήμα.
"Δημητρούλα τι έχεις;"
Εκείνη τον κοίταξε άγρια.
"Θες όντως να σου πω τι εχω;"
"Φυσικά, γι'αυτό σε ρωτάω."
Εκείνη πήρε θάρρος. Εμφανίστηκε όλη η αυτοπεποίθηση της
"Μου έστελνες μηνύματα συνεχώς. Όλη μέρα. Με προκάλεσες και το έκοψες. Ένιωσα ότι μου θέτεις όρια , χωρίς να έχεις κανένα δικαίωμα να το κάνεις."
Εκείνος γέλασε. Γελασε ερωτικά. Όλο του το βλέμμα άλλαξε. Γύρισε προς το μέρος της. Την κοίταξε με ένα έκφυλο βλέμμα.
"Ένιωσες να σου ισοπεδώνω τον εγωισμο Δημητρούλα;"

 

Γραφεις πολυ ομορφα

 

Ευχαριστώ πολύ!

 

Θα τον πλακωσω στο ξύλο... σκέφτηκε για μια στιγμή.
"Να μου ισοπεδώνεις τον εγωισμό;"
Ο Γιώργος είχε γύρει στην καρέκλα του και την κοίταζε με μια απίστευτη αλαζονεία και υπερηφάνεια.
"Δεν ένιωσες ισοπεδωμένη αυτές τις μέρες; Ούτε λίγο;"
"Αυτό ήθελες; Σου είπα. Ένιωσα να μου βάζεις όρια χωρίς να έχεις κανένα δικαίωμα. Γιατί;"
Εκείνος εξακολουθούσε να την κοιτάζει με ένα ερωτικό βλέμμα, πολλά υποσχόμενο.
"Ό,τι απορίες έχεις, δεν είναι ούτε ο χώρος ούτε ο χρόνος κατάλληλος."
"Που και πότε."
Ο Γιώργος φάνηκε να ξαφνιάζεται. Εκείνη όμως συνέχισε.
"Αφού δεν είναι ούτε ο χώρος ούτε ο χρόνος πες μου που και πότε."
"Έλα Παρασκευή βράδυ στις 12 στο μαγαζί. Ο,τι απορίες έχεις, θα στις λύσω τότε."

------------

Παρασκευή βράδυ. 10.30. Από την αγωνία της πήγε στο μαγαζί με τα πόδια. 45' περπάτημα. Στη διαδρομή μιλούσε μόνη της κάποιες φορές. Είχε ένα πολύ κακο προαίσθημα. Δεν ήξερε γιατί. Δεν περίμενε τίποτα. Ήταν απλώς ανήσυχη. Έφτασε μισή ώρα νωρίτερα. Είχε λίγο κόσμο. Ο Γιώργος δεν έβγαλε κουβέντα μέχρι τις 12.
12.01 τα ρολά είχαν κατέβει. Έμειναν οι δύο τους.
"Λοιπόν;"
"Τι λοιπόν κοριτσάκι;"
"Τι συμβαίνει; Γιατί έκανες ότι έκανες;"
"Δε σε καταλαβαίνω. εγώ από απλό ενδιαφέρον σε ρώτησα για τον εγωισμο σου."
"Με δουλεύεις Γιώργο;"
"Καθόλου. Ότι ρωτούσα ήταν από καθαρά ανθρώπινο ενδιαφέρον."
Σαστισε. Είχε πέσει τόσο έξω; Μα την προκαλούσε, ένιωθε την έλξη, τη χημεία. Ή μήπως ήταν ιδέα της τελικα;
"Άκουσε, είσαι υπάλληλος μου. Εγώ με υπαλλήλους μου δεν πηγαίνω. "
Ένιωσε να χάνει τη γη κάτω από τα πόδια της. Τόσο λάθος είχε κάνει; είναι δυνατόν; Και σα να μην έφτανε η ατάκα του, ένιωθε να τρώει και χυλοπιτα από το πουθενά.
"Αν δεν ήμουν υπάλληλος σου , θα πήγαινες μαζί μου;"
"Δε ξέρω, δε το έχω σκεφτεί. Έλα σήκω να σε γυρίσω σπίτι τώρα."
"Οκ, κάνε πως δε σε ρώτησα ποτέ . Αλλά και εσύ από αύριο κομμένες οι προκλήσεις."
"Όχι ρε κοριτσάκι, αφού μου αρέσει να σε τσιγκλαω."
"Αν δε τις κόψεις, θα σου ανταποδίδω τις προκλήσεις πολύ χειρότερα Γιώργο."

-----------------

Έφτασαν κοντά στο σπίτι της. Ένιωθε ένα τεράστιο βάρος. Την έπεσα στον εργοδότη μου;;; Αυτό σκεφτόταν διαρκώς.
"Φτάσαμε κοριτσάκι. Και από Δευτέρα όπως είπαμε. Θα σε προκαλώ."
"Γιώργο, μα την Παναγία αν συνεχίσεις να με εκνευρίζεις έτσι, θα σε τρελάνω."
"Αλήθεια κοριτσάκι; Πως;"
Δεν πρόλαβε να αρθρώσει λέξη και εκείνος της έπιασε τα μαλλιά και την τράβηξε πάνω του.
"Για ξαναπές το αυτό που είπες Δημητρούλα"
Την είχε ακινητοποίησει, ένιωθε να της τραβάει άγρια τα μαλλιά και να την πιέζει ασφυκτικά πάνω του. Και αυτό την τρέλανε. Δε μπορούσε να σκεφτεί τίποτα πέρα από ένα πράγμα. Την είχε φέρει κοντά στα χείλη του αλλά δεν προχωρούσε.
"Γιατί δε με φιλάς;" τον ρώτησε ξεπνοη
Την ίδια στιγμή που το είπε, εκείνος τη χαστούκισε.
"Πολλά λες. Ένα μάλιστα Κύριε σε ότι λέω, είναι αρκετό, εφόσον πάλι σου επιτρέψω να μιλήσεις."

To be continued

 

Τι γίνεται; Δεν είναι δυνατόν...
"Γιώργο τι λες;"
Δεύτερο χαστούκι. Πιο δυνατό.
"Τι είπα;;" Του φώναξε.
Τρίτο χαστουκι, ακόμη πιο δυνατό.
"Χαμήλωσε τον τόνο της φωνής σου. "
Σταμάτησε να μιλάει. Το πράγμα σοβαρευε.
"Άκουσε με Δημητρούλα. Δεν περιμένω να ακούσω άμεσα πληθυντικό από σένα . Αλλά να ξέρεις ένα πράγμα. Θα σε τρελάνω. Μέχρι να πάρεις αυτό που θέλεις από μένα, θα σε τρελάνω. "
Τον κοίταξε άγρια.
"Πως τολμας!;!" Του απάντησε πιο άγρια.
Τέταρτο χαστούκι. Ένιωσε να δακρύζει από τον πόνο. Πριν προλάβει καλά καλά να συνέλθει, είχε αρπάξει τα μαλλιά της και της είχε κατεβάσει το κεφάλι, τόσο όσο να ακούει τη φωνή του ήρεμη, σταθερή και αποφασιστική.
"Είσαι ατίθαση. Αλλά σε μένα δε θα είσαι. Σε όλο τον κόσμο είσαι σκύλα . Σε μένα όμως όχι. Έβλεπα πως με κοιταζες. Έβλεπα πως έτρεμες όταν έσκυβα κοντά σου. Ξέρω τι είδους επιρροή έχω πάνω σου. Μένει μόνο να την καταλάβεις εσύ. "
Της σήκωσε αργά το κεφάλι και τη φίλησε. Της έδωσε επιτέλους αυτό που ήθελε τόση ώρα. Την άφησε ξεπνοη.
"Βλέπεις Δημητρούλα; Δε σε έχω αγγίξει καν και είσαι έτοιμη για μένα. "
Είχε γουρλωσει τα μάτια της και τον κοίταζε. Όταν μίλησε η φωνή της είχε κατέβει αρκετά ντεσιμπέλ.
"Κατανοώ ότι σου ξύπνησα ένα κομμάτι που είχες. Τη δουλειά όμως τη θέλω. Που ξέρω πότε θα σου τη βαρεσει και θα με διώξεις. Και την έχω ανάγκη. Ναι κρατιομουν πολλές φορές γιατί σκεφτόμουν τη δουλειά. Και τώρα έρχεσαι και τα διαλύεις όλα. "
"Από τη δουλειά δε θα φύγεις. Έχεις το λόγο μου. Η δουλειά θα μείνει απέξω από όλο αυτό. Στη δουλειά θα είμαστε κανονικά. "
"Κανονικά;"
"Ναι κανονικά. Τι σε ξενίζει;"
"Έχεις συνειδητοποιήσει ότι τις τελευταίες ημέρες μας κοιτάνε περίεργα οι πελάτες έτσι;"
"Και;"
"Με δουλεύεις; Τώρα ξεκίνησε και η γυναίκα σου να δουλεύει διπλα. "
Για μια στιγμή φάνηκε να σκέφτεται. Το βλέμμα του είχε γυρίσει στην απόλυτη ευθεία. Τα χέρια του την είχαν αφήσει.
Φάνηκε να σκέφτεται για ώρα.
"Το ξέρω. Φαίνεται. Καταλαβαίνω τι λες. Αλλά δε μπορώ να κάνω πίσω τώρα. Από τη μέρα που μου είπες ότι νιώθεις άβολα όταν στέκομαι από πάνω σου. Από τότε ξεκίνησε. Σε φανταζομουν από τότε να σε έχω στα πόδια μου, να σε κάνω ότι θέλω. Να σου σπάσω τον εγωισμό, να είμαι όλος σου ο κόσμος."
Γύρισε και την κοίταξε.
"Η δουλειά θα μείνει έξω από αυτό. Και εσύ δε θα πρέπει να φοβάσαι."
Έπρεπε να τον εμπιστευτεί; Τα πράγματα περιπλέκονταν πολύ άσχημα.
"Δημητρούλα;"
"Μμ."
"Είδες πως κατέβηκε η φωνουλα σου;"
Σήκωσε ψηλά το κεφάλι της και αγριεψε. Παρόλα αυτά δεν ύψωσε τον τόνο της φωνής της.
"Θες να πειραματιστείς πάνω μου. Δεν έχεις ιδέα τι να κάνεις."
"Δε σε είδα να αντιστέκεσαι όταν σου κατέβασα το κεφάλι. Ούτε όταν σε δάγκωνα και σε μαρκαρα."
"Τι έκανες λέει;;!;!"
Το χέρι του πήγε αργά στο λαιμό της. Η φωνή του ακούστηκε αισθησιακή, βαριά.
"Έχεις ένα πανέμορφο πηγούνι, ιδανικό για δαγκώματα και ένα ακόμα πιο όμορφο σημαδακι που σου έκανα πριν λίγο. "

 

Μαρκάρισμα....όταν συνοδεύεται και από την γεύση του αίματος είναι το ιδανικό! Όραση,γεύση,αφή,όσφρηση, όλα σε έναν λαιμό! Αν υπάρξει και η μικρή κραυγή κατά το δάγκωμα συντελείται η πεμπτουσία της απόλαυσης!!!