Δεν είναι μόνο σεξ

Θα μπορούσε, θα μπορούσε και όχι. Είναι σημαντικό ίσως να ξαναυπενθυμίσω ότι αναφερόμαστε σε αισθήσεις.
Πέρα αυτού όμως δεν το θεωρώ καθόλου απίθανο σε μία σχέση μεταξύ ενός συνειδητοποιημένου κυριαρχικού ατόμου ακόμη και έμπειρου και ενός συνειδητοποιημένου υποτακτικού ατόμου το πρώτο να πέσει "θύμα" έντεχνου και έντεχνα καμουφλασισμένου χειρισμού του δεύτερου. Και πολύ περισσότερο δεν θεωρώ ότι εάν ένα συνειδητοποιημένο υποτακτικά άτομο βρει τον τρόπο να οδηγήσει κάποια πράγματα εκεί που θέλει σε μία τέτοια σχέση θα αποφύγει να αποπειραθεί.

 

Στο τι νιώθει. Για αυτό και λέω ότι "Το τι νιώθει ή αντιλαμβάνεται κάποιος δεν σημαίνει ότι είναι απαραίτητο να έχει και πραγματικό αντίκρυσμα"

 

Υπάρχουν τέτοιες περιπτώσεις σαφώς. Χωρίς αυτό να σημαίνει πως πρόκειται για συνειδητοποιημένους ανθρώπους και όχι ηθοποιούς που υποδύονται ρόλους, ακόμα κι αν είναι έμπειροι. Άλλωστε, ο πιο έντεχνος χειρισμός είναι αυτός στον οποίο υποβάλλουμε μόνοι μας τον εαυτό μας.

 

Ανάλογα νομίζω. Εμένα προσωπικά τις περισσότερες φορές μου αρέσει να αισθάνεται η υποτακτική μου πιεσμένη προς κάποιες κατευθύνσεις. Το να λειτουργείς υπόγεια ίσως να έχει μεγαλύτερη αξία όταν στοχεύεις σε κάποιον απώτερο σκοπό. Από την άλλη μεριά και όσο αφορά την υγεία μίας τέτοιας σχέσης, είναι πολλές φορές που η υποτακτική έχει ανάγκη να νιώσει κυριαρχιμένη και όχι απλά υποχείριο καταστάσεων που δεν αντιλαμβάνεται καν.

 

Τι είναι αυτό που ορίζει κάποιον ως συνειδητοποιημένο ?

 

Η διαρκής αυτοπαρατήρηση, ακόμη και αν θέλετε να αφουγκράζεται τον εαυτό του, παρατηρώντας τους άλλους.

 

Άρα έχει να κάνει με κάτι εντελώς υποκειμενικό βασισμένο σε υποκειμενικά μέτρα, αξίες και αντιλαμβανόμενα. Διαφωνούμε σε αυτό ?

 

Στην εκπλήρωση του επιθυμητού αποτελέσματος  

 

Και ανορθόγραφη, μόλις πήρα χαμπάρι πως έγραψα το "συνειδητοποιημένη"  

 

Κάποιος που παρατηρεί τον εαυτό του, αφουγκράζεται τα συναισθήματα, τις σκέψεις του, αλλά ακόμη και ( στο βαθμό που μπορεί να το κάνει ) την αναγνώριση των αιτίων που τον οδηγούν στις επιλογές του, καθώς και στον αντίκτυπο των αποτελεσμάτων. Άρα, συνειδητοποιημένος ως προς τον εαυτό του. Ως προς εμάς, είναι, όταν μπορεί να αναγνωρίζει τα αίτια και που τον οδηγούν πραγματικά και όχι που θα ήθελε, λόγω αιτίων, ή ( ακόμη περισσότερο ) αιτιών που δεν έχει καταφέρει να αναγνωρίσει. Και για να επιβιώνουμε μέσα σε ένα σύστημα απαιτούνται κοινά αποδεκτά γνωρίσματα, τέτοια που ταιριάζουν στη φύση εκάστοτε ατόμου και όχι σε αυτά στα οποία υπολείπεται και δε μπορεί να αναγνωρίσει.

 

Οπότε αναφορικά με την συζήτηση που έχουμε, εάν ως συνειδητοποιημένο εννοούμε το άτομο εκείνο που γνωρίζει συνειδητά τον εαυτό του και τα θέλω του και τις ανάγκες του τότε πιστεύω ότι υπάρχει περίπτωση από τη θέση του κυριαρχικού να πέσει θύμα χειρισμού και να μην το καταλάβει.

Εάν όμως ως συνειδητοποιημένο εννοούμε το άτομο εκείνο που έχει πλήρη συνείδηση της πραγματικότητας και του τι αντικειμενικά συμβαίνει στην σχέση του, τότε είναι μάλλον απίθανο να συμβεί κάτι τέτοιο στην περίπτωση πάντα που μπορεί να το εμποδίσει. Στην περίπτωση που δεν μπορέσει λογικά δεν θα αισθάνεται και απόλυτα κυρίαρχος.