Στις 12 ακριβώς, ο κυρίαρχος γίνεται κολοκύθα

Βρήκα αυτό το κείμενο στο νετ, γραμμένο από κάποια σκλάβα cerina. Μια και η συνάντηση αυτού του μήνα στη Θεσσαλονίκη έχει ως θέμα τους λάθος λόγους που μπαίνει κανείς στο BDSM, θεώρησα καλό να το μεταφράσω ώστε να υπάρχει και η ενδιαφέρουσα άποψη της cerina στο φόρουμ.

 

....πολύ μου αρέσει η cerina 
Μπράβο alnair, εξαιρετικά ενδιαφέρον!

 

εχει δικιο η cerina..το ειδος αυτο της "υποτακτικης" το εχω συναντησει και εγω..

 

τωρα εγω θα κανω λιγο το πνευμα αντιλογιας εαν και δεν διαφωνω καθολου με τη θεση της cerina ουτε μου ταιριαζουν καθολου τετοιου ειδους σχεσης. Απλα με τσιμπα λίγο ο κονφορμισμος τυ σωστου και του λαθος. Ξαναλεω δεν διαφωνω καθολου με τα λεγομενα, αλλα όπως υπαρχουν σταχτοπουτες αναμεσα μας υπαρχουν και πριγκιπες κι οταν συναντηθουν αυτοι οι δυο μπορει και να γινουν ευτυχισμενοι.

Προσωπικά ακόμα τρέχω απο τις σταχτοπουτες που συναντησα αλλα εγω δεν είμαι πριγκιπας.

 

Απάντηση: Στις 12 ακριβώς, ο κυρίαρχος γίνεται κολοκύθα

Μesodo με βρίσκεις σύμφωνη στα περί σωστού και λάθους, ειδικά σε ό,τι έχει να κάνει με το BDSM του καθενός. Καλώς ή κακώς, όμως, αυτό το θέμα θα συζητηθεί απόψε στη Θεσσαλονίκη.  

 

Απάντηση: Στις 12 ακριβώς, ο κυρίαρχος γίνεται κολοκύθα

Λοιπον διαβαζοντας και αυτο το θεμα μου σημιουργηθηκε μια απορια. Την συζητησα με τον Κυριο μου και μου Επετρεψε να την γραψω.

Τον τελευταιο καιρο ολα τα θεματα γυρνανε γυρω απο τα υποτακτικα ατομα. Τα αιτια που διαλεγουν τον δρομο της υποταγης (μιλαω παντα για την υποταγη στο συνολο και οχι για τον μαζοχισμο μεμονομενα). Αν ειναι χαζα, ανικανα, χρειαζονται καλυτερα ψυχολογο παρα Κυριαρχο. Μπορουν δεν μπορουν να τα βγαλουν περα στην ζωη τους. Ειναι δυνατα, αδυνατα ατομα. Κοπελουδες που ψαχνουν το πριγγηποπουλο αλλα τελικα χρηζουν μονο βελτιωσης του χαρακτηρα τους απο τα θεμελια απο τους Σωτηρες Κυριαρχους. Στον καθενα παραμενει στην κριση του τι θα κρατησει και τι θα πεταξει απο αυτα που λεγονται φυσικα.

Η απορια μου ομως ειναι αλλη. Γιατι ολοι λενε για τα υποτακτικα ατομα αλλα κανενας δεν ασχολειται με τα Κυριαρχα ατομα και τους λογους που αυτοι διαλεγουν τον χωρο; Η μηπως δεν εχει συναντησει κανεις μας το ειδος κυριαρχου μεχρι σημερα καθ ολα ανικανος στην ζωη του. Καθ ολα χωρις εξουσια, ηρεμια πουθενα. Που περιμενει να γυρισει σπιτι του και να βρει ενα κακομοιρο πλασμα το οποιο χρηζει "βελτιωσης" και "υποταγης" και "πειθαρχειας" για να βγαλει τα σπασμενα ολης της μερας. Για να ζησει εστω και για λιγες στιγμες εστω και σε ενα αδυναμο πλασμα μπροστα του, την κυριαρχεια που ποτε δεν θα εχει στην ζωη του; Γιατι κανεις δεν μιλησε για αυτο το ειδος της κακοποιησης και αυτα τα ανθρωπακια τελικα;

 

Απάντηση: Στις 12 ακριβώς, ο κυρίαρχος γίνεται κολοκύθα

Έχω θίξει κατά καιρούς Elvira θέματα για Κυρίαρχους αλλά είδα πως η ενόχληση ήταν μεγάλη.
Όπως Τα λόγια τα μεγάλα
Εκπαιδευμένοι Κυρίαρχοι
Όρια και Κυρίαρχοι/ες
Κύριο στόχο αλληλοκάλυψη αναγκών? ή κίνητρο καθαρά κάλυψη προσωπικών αναγκών και επιδ

 

Re: Απάντηση: Στις 12 ακριβώς, ο κυρίαρχος γίνεται κολοκύθα

Γιατι καλη μου κανείς μα κανείς δεν θα παραδεχτεί πως υπαρχουν και τετοιοι αναμεσα μας.. Γιατι απλα , τετοια ανθρωποειδη, δεν ειναι οχι Κυριαρχοι αλλα ουτε και Ανδρες .. ειναι κακομαθημενα (συνηθως και τα ιδια ) κακοποιημενα παιδια που μαθανε απο το δικο τους σπιτι το γαμω και δερνω και βρισκουν μια που καλουπωνει σ αυτο το σεναριο και το αναπαραγουν εσαει..

 

Re: Απάντηση: Στις 12 ακριβώς, ο κυρίαρχος γίνεται κολοκύθα

Βρίσκω δυνατά τα λόγια σου. Έχω ξαναπεί πως η «ερωτική κυριαρχία» από μόνη της (και όπως το έθεσες) δεν είναι παρά ένα βίτσιο και έχω ξαναμιλήσει για τους κακομοίρηδες που ντύνονται στα δερμάτινα το σ/κ. Και συνήθως ο τέντζερης βρίσκει το καπάκι.

Αλλά ας σκεφτούμε κάτι. Αν περιμένουμε (και σωστά) απ’ τους Κυρίαρχους μια συνολικά Κυριαρχική στάση ζωής πέρα και έξω από τις ερωτικές σχέσεις τους, κάτι ανάλογο δεν περιμένουμε κι απ’ τις υποτακτικές;

 

Απάντηση: Στις 12 ακριβώς, ο κυρίαρχος γίνεται κολοκύθα

Δυστυχώς μια υποτακτική στάση ζωής έξω απο την σχέση δεν είναι καθόλου βιώσιμη η ζωή ευνοεί τους κυρίαρχους.
Υ.Γ. δεν είναι καθόλου εύκολο για μια υποτακτική, σκλάβα να αναγκάζεται να συμπεριφέρεται με τρόπο που δεν της ταιριάζει, εννοώ στην ζωή, στην δουλειά, στα παιδιά.

 

Απάντηση: Στις 12 ακριβώς, ο κυρίαρχος γίνεται κολοκύθα

Η αληθεια ειναι πως δεν μιλησα για ερωτικη κυριαρχεια η για καθαροτατο σαδισμο μονο. Μιλησα για μια κομπλεξικη σταση ζωης, που μεσα απο αυτην περνουν στον λαιμο τους και ανθρωπους που αλλο δεν ζητησαν εκτος απο την υποταγη. Μιλησα για αυτους που προσπαθουν να αποδυναμωσουν για να δειξουν την δυναμη τους. Ομως αυτο προσωπικα στα ματια μου τους κανει περισσοτερο αδυναμους και αξιους οικτου και τιποτα αλλο. Απο λογους αυτοαμυνας και μονο καθε φορα που ετυχε να πεσει στον δρομο μου καποιος ανθρωπος τετοιας ψυχοσυνθεσης το εβαζα στα ποδια οσο πιο γρηγορα μπορουσα. Μιλησα και για ολους αυτους που θεωρουν την Κυριαρχεια τους και το στατους τους απο μονο του αποδειξη δυναμης. Για εκεινους που νομιζουν πως τα πρωτοκολα τους κανουν Κυριαρχους(και υποτακτικους αντιστοιχα). Και επισης για να ειμαι δικαιη και εκεινους που θεωρουν την υποταγη τους πλεονεκτημα απενταντι στους αλλους. Λες και ειμαστε σε εναν αγωνα δρομου και περιμενουμε να δουμε ποιος θα κερδισει.
Δεν ξερω τι σταση ζωης μπορει να περιμενει καποιος απο μια υποτακτικη. Εχω γνωρισει γυναικες που διευθυνουν επιχηρησεις που στο πρωτο τηλεφωνημα του Κυριου τους η καρδια τους χτυπαει και τα ματια τους χαμηλωνουν αυτοματα. Εχω γνωρισει γυναικες που γονατιζουν στην μεση του δρομου μπροστα στον Κυριο τους με τετοια περηφανεια και ομορφια που μπορουσες να υποκλιθεις μονο μπροστα τους. Νομιζω πως αυτο που καποιος περιμενει απο μια υποτακτικη ειναι να εχει την δυναμη, την διαυγεια του πνευματος, και την ανεξαρτησια που χρειαζεται για να μπορει να διαλεξει και να πει ναι. Ναι χωρις να σκεφτεται πως η ζωη της θα καταστραφει αν δεν βρει καποιον να την οδηγησει, ναι επειδη η αναγκη της αναβλυζει βαθεια μεσα απο την καρδια της. Ναι στην υποταγη της χωρις φοβο. Αλλα εξαλλου το θεμα τι περιμενει καποιος απο μια υποτακτικη εχει συζητηθει εκτενως τις τελευτεες μερες σε αυτο το φορουμ.
Δεν μπορω να πιστεψω πως ολο το θεμα της Κυριαρχειας/υποταγης ειναι (οπως το παρουσιαζουν μερικοι) εξαναγγασμος στα θελω καποιου με τον εναν η αλλον τροπο. Κακοποιηση με οποιονδηποτε τροπο. Πως το μαστιγιο γινεται υποκαταστατο ενος χαδιου. Πως το ξευτυλισμα γινεται λογος αγαπης.
Και δεν μπορω να πιστεψω πως μονο σε ελαχιστους σε αυτο το φορουμ εχει περασει απο το μυαλο πως ακομα και οι Κυριαρχοι διαλεγουν αυτο τον δρομο για τους δικους τους λογους οπως και οι υποτακτικοι. Η απορια μου ομως ηταν γιατι κανεις δεν μιλαει για αυτους τους λογους. Ενω ολοι παραδεχομαστε πως υπαρχουν ατομα (ακομα και εδω) που δηλωνουν υποτακτικα, αλλα δεν ειναι, γιατι δεν παραδεχομαστε πως υπαρχουν και ατομα που δηλωνουν Κυριαρχοι, αλλα δεν ειναι. Πιστευω μονο πως στην θεση του Κυριαρχου ενα τετοιο σφαλμα ειναι πολυ μεγαλυτερο απο εκεινο του υποτακτικου. Στο κατω κατω της γραφης καποιος που δηλωνει υποτακτικος ενω δεν ειναι μπορει να κανει κακο μονο στον εαυτο του. Ομως εκεινος που δηλωνει Κυριαρχος ψευδα, για να καλυψει τα κομπλεξ του, περνει στον λαιμο του και τον υπο που θα αναλαβει. Αυτο κατα πρωσοπικη μου αποψη ειναι η κακοποιηση σε χειριστο βαθμο και οχι αυτα που μερικοι παρουσιαζουν σαν κακοποιηση κατω απο την ομπρελα του bdsm. Και παρουσιαζουν σαν κακοποιηση και γινονται αποδεκτα μιας και δεν υπαρχουν λογικα επιχειρηματα γιατι η ιδια σκηνη, στη μια περιπτωση μπορει να παρει μορφη κακοποιησης, ενω στην αλλη ερωτικου παιχνιδιου. Το θεμα ειναι απλα και μονο η συνεναιση και η απολαυση που βρισκουν και οι δυο μεσα απο αυτο.
Στην μια περιπτωση (απο την οπτικη γωνια του "κυριαρχου")εχεις κοψει καθε εξοδο κυνδινου, καθε τροπο διαφυγης, απο τον φοβο σου και την βαθεια γνωση πως δεν εισαι Κυριαρχος αλλα "ein armes würstchen" (ενα κακομοιρο λουκανικακι) και ο εξαναγγασμος ειναι ο μονος τροπος να νιωσεις εστω και για λιγο εξουσια.
Στην αλλη παλι δεν σε ενδειαφερει να κλεισεις την πορτα εξοδου. Ο εξαναγγασμος δεν σε αφορα σαν αποδειξη εξουσιας. Σε αφορα η εθελοντικη υποταγη.
Στην μια περιπτωση (απο την μερια του "υποτακτικου") υπομενεις να κακοποιησαι γιατι ξερεις πως εκει εξω εισαι χαμενος. Νιωθεις ευγνωμοσυνη για εναν ανθρωπο γιατι νομιζεις πως σε πηρε ενα τιποτα και σε εκανε ανθρωπο. Γιατι με αυτο τον τροπο σου κοβει καθε δρομο διαφυγης, κανοντας σε αδυναμο η διαμορφωνοντας σε εξ αρχης ετσι οπως σε εχει αναγγη.
Στην αλλη περιπτωση παλι εισαι εκει ακομα και μενεις με την βαθεια γνωση πως τιποτα δεν σε κραταει. Πως εισαι ελευθερη να φυγεις καθε στιγμη. Αυτο που σε κραταει μονο ειναι το θελω σου να εισαι εκει, χωρις φοβο πως θα μεινεις αδεσποτη, στον δρομο, εισαι ανικανη και αλλα που εχω ακουσει κατα καιρους.