Οι Βασικοί τύποι εκπαίδευσης σκλάβου- υποτακτικού στο BDSM

όπως το λέτε το βλέπω σαν μιά ευκαιρία να απασχολείς τον εαυτόν σου, ετεροπροσδιοριζόμενη, αλλά δεν θα επιμείνω.

 

Δεν έχει καμία σημασία πως το βλέπει ο οποιοσδήποτε αν έχεις το αποτέλεσμα που θες, ακόμα περισσότερο δε, αν είναι απαραίτητο να μην παίρνει κανείς χαμπάρι ότι εσύ κινείς τα νήματα.

BDSM μπορεί να μη το λες, αλλά μπορεί να μη σ' ενδιαφέρει κιόλας.

 

Ισχυρίζομαι ότι κυρίαρχος είναι ο κυριαρχικός που θα φέρει το υποτακτικό ή "υποτακτικό" μέλος εκεί ακριβώς που έχει σκοπό να το φέρει. Λέγοντας φέρει εννοώ να το κάνει να συμπεριφέρεται με τον τρόπο που θέλει ο κυριαρχικός ή/και να κάνει αυτό που θέλει ο κυριαρχικός κτλ κτλ. Άσχετα με τον τρόπο ή την μεθοδολογία που αυτό θα γίνει, πάντα βέβαια εντός κάποιων πλαισίων που προσωπικά θεωρώ απαραίτητα. Εξαιρώ πχ την τρομοκρατία ως μέθοδο.

Επίσης, ως προς το πρόσφατο μονοπάτι που πήρε η συζήτηση, δεν θεωρώ έλλειψη κυριαρχικότητας τις όποιες υπαναχωρήσεις είναι αναγκαίες να γίνουν από την πλευρά του κυριαρχικού προκειμένου να κάνει αυτό που θέλει. Πάλι όμως εντός προσωπικά ορισμένου πλαισίου. Δεν θεωρώ κυριαρχικό πχ εκείνον που έβαλε σκοπό κάτι συγκεκριμένο όσο αφορά την υποταχτική του και για να το πετύχει έγινε το καράβι που σκαρφάλωσε το βουνό.

 

Διαφωνώ με το assessment και εξηγούμαι: Εξαρτάται τι αξία είχε γι αυτόν η επίτευξη του αποτελέσματος. Αυτό είναι κάτι που μόνο ο ίδιος μπορεί να αξιολογήσει και η γνώμη των υπολοίπων είναι αδιάφορη.

Πήρε αυτό που ήθελε; That's all that matters.

 

I used to say that, και μερικές φορές ακόμα μου ξεφεύγει και το λέω. Και καταλαβαίνω τι λες.

Αυτό που συνειδητοποίησα / ω ,όμως είναι πως τα πράγματα δεν παίρνουν τόσο θεωρητική ανάλυση και τα υ αναγνωρίζουμε ως Κ αυτόν που ούτως η άλλως είναι.

Ξέρω ότι ακούγεται χαζό όπως το λέω γιατί δεν έχω λόγια να το εξηγήσω ακριβώς. Η θέση του Κ είναι , its either this or nothing, η σε αναγνωρίζω ως τέτοιον λόγω δυναμικής ή όχι. Απλά το νοιωθω δεν μπορώ να το ξερω δεν αφορά τη δουλειά σου, τους μηχανισμούς και τι έχεις σκεφτεί να μου κάνεις. Αφορά μόνο αυτό που νοιωθω και αυτό που μπορεί να νοιώσει πολύ καλά ένα υ είναι το ποιος μπορεί να του επιβληθεί, σε ποιον τον παίρνει να δαγκώσει, σε ποιον θα κάτσει στα αυγά του. We just feel it.

Από εκεί και μετά έρχεται αυτό που λέει ο @Master Electro-pain αφού αναγνωρίσουμε κάποιον ως τέτοιον, σκεφτόμαστε αν θέλουμε, αν την παλεύουμε αν μπορούμε; Να είμαστε υ Του. Να συνεχιστει δηλαδη όλο αυτό, που εκεί είναι άλλη ιστορία.


Οπότε το παραπάνω και το αν είναι κυριαρχικός κάποιος επειδή φέρνει το υ εκεί που θέλει ανεξάρτητα τον τρόπο, θα έλεγα ότι συμβαίνει επειδή απλά είναι, επειδή μπορεί. και όντως δεν έχει να κάνει με τον τρόπο ( σαν μεθοδολογία ) το πολύ πολύ μια μεθοδολογία που σε μένα θα τον ξεκουραζε σε μια άλλη να μην δουλεύει καλά. Σίγουρα μετά από χρόνια εμπειρίας έχουν τις προτιμήσεις τους, ξέρουν πώς να χειριστούν υ, και σίγουρα έχουν κάποια μεθοδολογία αλλά δεν είναι η μέθοδος που τους καθιστά Κ.

Είναι κάτι άλλο, που δεν μπορώ να το εξηγήσω με λόγια.

 

Όχι.
Αυτό που matters είναι να " αναγνωριζεται " πάντα ως Κ . Να μην χάσει την θέση του. ( Όχι από το υ η στα μάτια του υ ) απλά να μην την χάσει. ( Τελεία )

 

Προσωπικά μου είναι αδύνατο να εξαιρέσω από την εξίσωση αυτό που ανέφερα ως "προσωπικά ορισμένο πλαίσιο". Το οποίο φυσικά αφορά τα δικά μου κριτήρια καθαρά με τα οποία κρίνω τον εαυτό μου και την κυριαρχία γενικά, όχι μόνο αυτή που αφορά τις σχέσεις μου.

 

Η "αναγνώριση" δεν είναι απαραίτητα το ζητούμενο. Το αποτέλεσμα καθορίζει τη θέση, όχι ο τρόπος επίτευξης.

Επί βρετανικής αυτοκρατορίας, αν κάποιος Ινδός τους ζόριζε και κατά τη γνώμη τους δεν άξιζε τη φασαρία να τον κάνουν παράδειγμα, τον έκαναν μαχαραγιά και ξέμπλεκαν.

Φυσικά και δεν ήταν οι πρώτοι, αυτό είναι αρχαιότατη τεχνική  

 

Fair, ο καθένας έχει τις δικές του αξίες.

 

Εγώ πάντως που είμαι υ και χειρότερα χαχ, δεν νοιώθω τη θέση μου αφού έχουμε Φ/φτάσει στο αποτέλεσμα. Την νοιωθω από πολύ πιο πριν...
Οπότε αν θέλεις και for what it matters, η γνώμη μου... Δεν μου καθόρισε ποτέ το αποτέλεσμα την θέση μου ή Του. Άλλα την καθορίζουν ... Οπότε καλό είναι να μην χάνονται, in the name of ...( του αποτελέσματος )

Όχι δεν είναι η αναγνώριση το ζητούμενο του Κ αλλά δεν κάνει κάποιον Κ το αποτέλεσμα ( κάνεις ότι λέω άρα είμαι Κ ) αλλά...η αναγνώριση τον θέτει στην θέση αυτή.

 

Νομίζω ότι προσπεράστηκε το γεγονός ότι διαχώρισα την κυριαρχία ως έννοια από την κυριαρχικότητα. Γράφω "ότι κυρίαρχος είναι ο κυριαρχικός που..."

Για όλα τα υπόλοιπα, το πως αντιλαμβάνεται ο ένας τον άλλο στην ίδια σχέση αν και ακραία υποκειμενικό παίζει τον ουσιαστικότερο ρόλο, δεν διαφωνούμε σε τίποτα από αυτά.

Υπάρχει κάτι που θα ήθελα να σε ρωτήσω, δεδομένης της ευκαιρίας. Έχει παίξει ποτέ κάποιο σημαντικό ρόλο για σένα το πόσο υποτακτική θα σε αντιληφθεί ένας κυριαρχικός που θα ήθελες για κάποιο λόγο να δοκιμάσεις κάτι μαζί του ?

 

Έχουμε διαφορετική θεώρηση των πραγμάτων γιατί ζητάμε διαφορετικά πράγματα. Εσένα σε ενδιαφέρει να νιώσεις την κυριαρχία, εμένα να πάρω το αποτέλεσμα.