Συναίνεση vs κακοποίηση

Το ίδιο και οι άνθρωποι. Επίσης το να προσέχουμε λίγο για να έχουμε, να υπάρχει και λίγο νιονιό και να το χρησιμοποιούμε δεν κακό.

Εγώ πάντως πάντα χαίρομαι και χαμογελώ όταν διαβάζω για "μόδες".

 

Γιατί μερικές φορές οι ψευδαισθήσεις με τον τρόπο που μας παρέχονται κάνουν καλύτερη δουλειά και απο τα ναρκωτικά κι αφομοιώνονται σαν δεδομένα.

 

ή γενικολογείτε θολά με τσιτάτο από επιδοτούμενο σποτ των 180 προβολών ή κάτι ασαφές προσπαθείτε να πείτε που δεν το πιάνω.

αυτό θα μπορούσε να είναι ζητούμενο ή έστω μιά αρχή. πλην φευ  

εγώ χαζοχαίρομαι όταν διαβάζω για "φορμουλα1". γούστα.

 

Θα σας δείξω εγώ κακοποίηση χωρίς συναίνεση!

 

 

Μιλαμε φυσικα για ψυχικη κακοποιηση. Η σωματικη κακοποιηση ειναι μετρησιμη δια γυμνου οφθαλμου και αφορα τα προσυμφωνηθεντα (ακομα και στα προεννοημενα για τους διαθετοντες δυνατα επικοινωνειακά ταλεντα) στην περιπτωση μας στο BDSM.

Πραγματικη κακοποιηση εχουμε οταν περνανε καταγραφες ασυνειδητα χωρις να τις αντιλαμβανεται ο κακοποιουμενος.
Πολλες φορες μπορει να μην το αντιλαμβανεται ουτε αυτος που τις προκαλει.

Αυτο συμβαινει στις ηλικιες που δεν λειτουργει η κριτικη ικανοτητα ακομα και καταγραφει το ατομο ο,τι κεντριζει τα αισθητηρια του επαναλαμβανομενα συνηθως.

Ατομα που εχουν υποστει καποια μορφη κακοποιησης, σε αυτη τη φαση της ζωης τους, λογω της ιδιαιτερα διαμορφωμενης αντιληψης τους σε οτι αφορα τα συναρτουμενα αυτης της καταγραφης τους , ειναι ευαλωττα και στη συνεχεια, πιθανον σε ολοκληρη τη ζωη τους.

Αν δεν το εχουν αντιμετωπισει με την βοηθεια των ψυχολογων και των βοηθων τους, θα "αυτοκακοποιουνται" με καθε ευκαιρια που θα τους δινει το υποσυνειδητο τους, ξανα και ξανα.
Ο "δραστης" που θα τυχαινει να συντελει σε αυτες τις "αυτοκακοποιησεις" ειναι πιθανο να μην καταλαβαινει ουτε εκεινος (που μπορει να ειναι διαφορετικο προσωπο καθε φορα) .
Συνεπως την "ευθυνη" της κακοποιησης του καποιος μπορει να την εχει και ο ιδιος αν δεν επιλεξει να εστιαστει, να γνωρισει και προσεγγισει μια λυση στο προβλημα του.

Οταν ενα ατομο "σερνεται" απο κατι εσωτερικο μεσα στην ιδια "λακουβα" (χωρις να ειναι φταιχτης φυσικα ο ιδιος ουτε η λογικη του) μπορει να παρατηρησει κανεις "απ'εξω" πως το ατομο αυτο αναζητα και διαλεγει τον "καταλληλο αλλο" που θα τον "βοηθησει να σειρθει εκει ξανα.
Η εκφραση "ολο τετοιους τραβαω" δεν ειναι τυχαια.
Οποτε μια συμπληρωματικη σκεψη που ειναι καλο να διατηρουμε ειναι πως καποιος μπορει να γινει '"εξιλαστηριο "καταλληλο θυμα" ενεργητικης "κακοποιησης" "'.

Σε ολες τις περιπτωσεις ενηλικων με ακεραια συναισθηματα, καλα αντανακλαστικα στην επεξεργασια τους, καλη κριτικη ικανοτητα , λογικη και ισχυρο ενστικτο της αυτοσυντηρησης (που ο περισσοτερος κοσμος τα διαθετει) ειναι δυσκολο να πεσουν θυματα μιας κακοποιησης που να προκαλεσει ψυχικο τραυμα.
Μια στενοχωρια 'η μια δυσφορια 'η κατι που δεν θα αντεξουν μετα απο ενα διαστημα και θα αντιδρασουν σ' αυτο ειναι ισως πιθανο.
Στον δικο μας χωρο το θεωρω δυσκολο εως απιθανο και οτι αν εχει συμβει ή ακουστει οτι συνεβη περιοριζεται ισως στα ορια της εκμεταλλευσης ή της εξαπατησης συναισθηματων ή ισως και υλικων αλλα οχι κατι περισσοτερο απο δυσαρεσκειες ενισχυμενες συναισθηματικα.

SW

 

Λογικό είναι, οι κακοποιημένοι, αλλά και οι κακοποιητές να αδυνατούν να αναγνωρίσουν και να αποδεχτούν την κακοποίηση καθώς έχει πλέον γίνει κανονικοποιημένο, βιωματικό pattern. Και αντί να εστιάζουν στο πως θα γιατρέψουν τα τραύματα που υφίστανται ή προκαλούν, να προσπαθούν υπερβολικά να πείσουν όλους τους άλλους πως: "Δεν είναι αυτό που νομίζεις".
Ναι, οκ παιδιά, κατανοητό, ο κύκλος της κακοποίησης είναι φαύλος, αλλά δεν θα γίνει το άσπρο μαύρο επειδή στρουθοκαμηλίζετε.
Και με όσο "χιουμοράκι" κι αν ντυθεί και στολιστεί, αποδομητικά για τα πάντα, πάλι κακοποίηση θα λέγεται και θα είναι, επί της ουσίας.
Το να σκληραίνει κάποιος ψυχικά δεν τον προστατεύει από την κακοποίηση, αλλά άντε να του το εξηγήσεις όταν εθελοτυφλεί.
Δεν πειράζει, αν όχι σε αυτήν την ζωή, τότε ίσως σε κάποια από τις επόμενες μπορεί και να το καταλάβει.
Ενδεχομένως.
Καλώς εχόντων των πραγμάτων.
Αυτά...

 

Δεν είμαι δικηγόρος άλλα έχω την εντύπωση ότι η κακοποίηση ορίζεται νομικά και εφόσον αποδειχτεί τιμωρείται.

Εδώ τι συζητάμε;

 

Πιστεύεις ότι όλες οι υποθέσεις κακοποίησης κοινοποιούνται και φτάνουν στο κατώφλι του νόμου;

 

Όχι αλλά αυτό δεν αλλάζει το γεγονός ότι αρμοδιότητα απόφασης αν μια πράξη ποιεί κακοποίηση έχει μόνο το δικαστήριο.

Και επαναλαμβάνω την ερώτηση, εδώ τι συζητάμε;

 

...κατι πολυ σοβαροτερο απο το συνδυασμο δικαστικου και δικανικου συστηματος της πατριδος.

 

Παγκόσμια ειρήνη, με δυο λόγια.

 

Είναι "συνδυασμός"