Συναίνεση vs κακοποίηση

Σε πρώτο επίπεδο, η βία είναι άμεσα συνυφασμενη με την ισχύ. Οτιδήποτε έχει ισχύ, ασκεί βία. Εξ ορισμού.
Στη φύση για παράδειγμα, ο αέρας ασκεί βία στο δέντρο το οποίο ξερίζωσε.
Σε αστικό πλαίσιο, το κράτος είναι μηχανισμός που ασκεί βία. Όχι επειδή έχει αστυνομία, αλλά επειδή έχει ισχύ. Επειδή μπορεί να επιβάλλεται. Οι νόμοι που προαναφερθηκαν είναι μέσο άσκησης βίας.

Σε δεύτερο επίπεδο, της προσδιδεται προσδιορισμός. Τη διαχωρίζουμε σε θεμιτή και αθέμιτη, αναλόγως της θέσης μας, των ηθικών κανόνων, των αξιακων, κτλ. Ουδεμία σχέση έχει με την όποια συναίνεση.

Μια μπουφλα είναι είτε θεμιτή, είτε αθέμιτη βία. Θεμιτή δύναται να είναι από τον αφέντη στη σκλάβα, αθέμιτη από τον εργοδότη στον υπάλληλο. Ο προσδιορισμός έγκειται στα παραπάνω.

Η κακοποίηση είναι σε άλλο πια επίπεδο. Έχει ήδη λάβει τον προσδιορισμό της αθέμιτης βίας και περιλαμβάνει ταυτόχρονα και κίνητρα.
Σε περίπτωση μη ικανοποίησης και των δυο παραπάνω συνθηκών, οποιαδήποτε πράξη βίας δεν λογίζεται ως κακοποίηση.

 

παραμένει κατσίκα

 

Καλύπτομαι καλότατα από τον φαινομενικά απλό ορισμό του @Libertine SD και συμφωνώ με τον @Stalker για την βία στη φύση, ότι είναι ένα μέσο που προάγει ένα αποτέλεσμα, με μια οικονομία που ο άνθρωπος δεν καταφέρνει να μιμηθεί, αναδιατυπώνω εδώ, λόγω αβεβαιότητας που οφείλεται στον περιορισμένο ορίζοντα αλλά και ότι η υπερβολική χρήση βίας είναι απολαυστική για αυτόν. Κατ επέκταση, δεν συμφωνώ με τον Dream στο κείμενό του που μας φέρατε @MasterJp, παρά το γεγονός ότι κάτι λέει για την προσαρμοστικότητα για την οποία αναρωτήθηκε η @Dark_Explorer αλλά δεν ξέρω αν είναι η απάντηση που αναζητούσε. Επί της ουσίας των λεγομένων του Dream, δεν βρίσκω να υπάρχει βία στην σεξουαλική πράξη. Ασφαλώς αυτό είναι θέμα πεποιθήσεων δικών μου. Από την άλλη η αντίθετη θέση είναι θέμα πεποιθήσεων του Dream.

Οι φυσικές μορφές ανωτέρας βίας που αναφέρει ο @tithon αξίζει να προσεχτούν για την αντίδραση των ανθρώπων που προκαλούν.

Η απάντηση στη βία της κατσίκας δεν είναι ότι πήραμε το μέρος των βλήτων, παρά μόνο λίγοι και πολύ πρόσφατα, είναι ότι βρήκαμε ένα άλλοθι, που δεν χρειαζόμασταν, για να τρώμε τις κατσίκες.
Η απάντηση στη βία του ηφαιστείου είναι ότι είπαμε πως "Υπάρχει κάποιος λόγος που το ηφαίστειο άστραψε και βρόντηξε αλλά εμείς δεν τον γνωρίζουμε." Αναγκαστική, λόγω ανημποριάς, ηθικοποίηση του φαινομένου. Η τακτική αυτή γενικεύτηκε, τα αποτελέσματα γνωστά, ισχύουν και στο BDSM "πάντα υπάρχει κάποιος λόγος για ό,τι κάνει το Κ".
Η απάντηση στην καταιγίδα που μας γκρέμισε το σπίτι ήταν να τρέξουμε να σωθούμε, μεταφέροντας αλλού, σε ένα πιο προνομιακό για μας πεδίο, την βία που υποστήκαμε, αυτό κάνουμε πάντα άλλωστε, αλλά να γυρίσουμε στην πηγή της βίας να απαιτήσουμε διάλογο και αποκατάσταση, αυτό δεν το κάνουμε, για τον θεμελιώδη λόγο ότι δεν μπορούμε.

Η απάντηση στην στερητική βία της ξηρασίας ήταν ικεσίες και θυσίες προς τον θεό, ενίοτε δε και έκφραση θυμού: "Αν δεν γίνεις πιο καλός θα αφήσουμε τα ονόματά σου τα τιμητικά να πέσουνε στη λησμονιά και τότε ποια θα είναι η τύχη σου; Με ακρίδες θα γυρνάς να τρέφεσαι. Γίνε καλύτερος αλλιώς θα σε ξεχάσουμε. Σε τι μας χρησιμεύει αυτό, να κάνουμε θυσίες και στους επαίνους σου να γιορτάζουμε; Τον κόπο μας καθόλου δεν αναγνωρίζεις. Έτσι θέλουμε να σε παραμερίσουμε όλως διόλου και στους άλλους ανθρώπους θα πούμε πως δεν έχουμε κανένα πνεύμα των προγόνων μας. Εσύ γι’ αυτό θα υποφέρεις! Είμαστε όλο οργή για σένα." (Προσευχή που προέρχεται από τους Ζουλού - από διάλεξη της Μαρίας Ευθυμίου)

Με λίγα λόγια, είναι όλα εδώ, ό,τι μπορεί να κάνει ο άνθρωπος για την βία, η κλίμακα αλλάζει μόνο. Ανεξάρτητα από τις αξίες, τις πεποιθήσεις, τα συναισθήματα του καθένα. Δεν έχει ηθική, από την φύση της, η βία. Ούτε η βία που προέρχεται από άλλη βία.

Το επίθετο "υπερβολική" που προσδιορίζει το ουσιαστικό "χρήση" μπορεί να ειδωθεί όχι ως εν δυνάμει αξιακά φορτισμένο αλλά ως προσδιοριστικό του "χρήση". Ας το δούμε και αλλιώς, χωρίς το προσδιοριστικό επίθετο το ουσιαστικό "χρήση" θα έμενε τόσο ανοιχτό σε ερμηνείες που δεν θα μπορούσε να καταλήξει σε οποιονδήποτε ορισμό. Ο ορισμός από την φύση του, αποκλείει μια πλειάδα ερμηνειών. Αυτή είναι και η χρησιμότητά του. Γι αυτό και ενίοτε τον λέμε "οριοθέτηση".

Εννοώ τι εννοείτε. Όλως παραδόξως, όσο πιο ανίκανος είναι κάποιος να κατισχύσει σε αναμέτρηση τόσο περισσότερο την επιδιώκει. Ένα επιχείρημα αρκεί, τότε. Ή καλό είναι η βία, αν έχει ασκηθεί, να έχει ασκηθεί έτσι ώστε ένα επιχείρημα να αρκεί.

Ή στην

ένα "συγνώμη, δεν το είχα καταλάβει" δεν θα ήταν αρκετό;

 

@subwhat

Σ' ευχαριστώ που με γλύτωσες από την κοπιώδη προσπάθεια να αναλύσω εκτενώς τη θέση μου (ως απόρροια της ενοχλητικής ενίοτε ανάγκης ημών των κοινωνικών ζώων να θέλουμε να εκφράσουμε την άποψή μας). Η βία είναι πράγματι η διϋποκειμενικά παρατηρήσιμη επενέργεια της δύναμης σε όλα τα συστήματα αναφοράς (χημικά, βιολογικά, κοινωνικά, του φυσικού μικρόκοσμου και μεγάκοσμου, κτλ.). Ο προσδιορισμός και χαρακτηρισμός αυτής ως "υπερβολικής", "φρικτής", "αναγκαίας" και συμπυκνωμένα θεμιτής ή αθέμιτης ακολουθεί σε δεύτερο επίπεδο και αφορά το εσωτερικό σύστημα αυτο-παρατήρησης και αυτο-αξιολόγησης ενός είδους, ήτοι του ανθρώπινου.

 

Μα ακριβως φιλτατε, επειδη καποια ορια αξιολογουνται ΚΑΙ υποκειμενικα, η "βιαιοπραγια" λογω ή εργω υποκειται στην υποκειμενικη αντιληψη αυτου που την ηφισταται. Η αντικειμενικη αξιολόγηση του οριου που "παραβιαστηκε", αρα και η επικυρωση ή μη της παραβιασης γινεται με βαση τα νομιμως προβλεπομενα και τις ακροαματικες διαδικασιες εφοσον καταληξουμε εκει. Η υποκειμενικη αξιολογηση της βιας, συχνα οδηγει σε απαντηση με βια. Το "κυριε προεδρε με εβρισε και του εσπασα το σαγωνι και 4 παΐδια" ειναι συνηθες, κι εξαλειφει τον μπερδευτικο παραγοντα ισχυ απο την ασκηση της βιας - προφανως αυτος που εβρισε (αρα ασκησε βια) ηταν ολιγοτερο μυικα ισχυρος απο αυτον που τον εδειρε σε απαντηση της λεκτικη βιας. Βια μπορει να ασκηθει απο οιονδήποτε ειτε βρίσκεται σε θεση ισχυος ειτε οχι, αυτο θα φανει εν τελει.
Δεν θεωρω οτι η υποκειμενικη αξιολογηση της βιαιοπραγιας αποτελει "παγιδα", απλα ετσι ειναι.

 

Αναφέρεστε σε αναμέτρηση. Εξ ορισμού οι αναμετρήσεις γίνονται με χρήση βίας.

Το "προφανως" είναι παντελώς δικός σας αξιολογικος παράγοντας. Άκρως υποκειμενικος στην προσπάθεια σας να κατευθύνετε τον συλλογισμό σας στο αποτέλεσμα που επιθυμείτε.
Η χρήση διαφορετικών μέσων άσκησης βίας δεν καταδεικνύει τον ισχυρότερο. Η αναμέτρηση καταδεικνύει τον ισχυρότερο την συγκεκριμένη χρονική στιγμή.

Η βία για να λογιστει ως τέτοια, προϋποθέτει ανατροπή. Αν μια πράξη δεν ανατρέπει τίποτε, καμιά βία δεν ασκείται.
Η ανατροπή προϋποθέτει ισχύ.

 

Aγνωστο και εν προκειμένω αδιάφορο.
Try again.

 

δυσκολούτσικο;
 

 

Better luck next time.

 

Δεν έχω δει να μεταλλασεται σε ψάρι, για γιδοβοσκο κάτι άκουσα αλλά δεν είδα.

Υ. γ. Και ο Γκάντι θέλησε κάποια στιγμή να φάει κατσίκα για να νοιώσει πιο δυνατός αλλά του έπεσε βαριά..... Εξωτερικευσε τον εσωτερικό του κόσμο κάνοντας εμετούς.