Συναίνεση vs κακοποίηση

Συμφωνω απολυτως μαζι σου, αλλα επισημαινω οτι εγω αναφερθηκα στο μηχανισμο και δεν εκρινα το σωστο ή το λαθος του πραγματος. Ακριβως επειδη η παραβιαση του οριου αξιολογειται υποκειμενικα απο τον "θιγομενο" (βλεπε μηχανισμος) ειναι που οι εν τω political correct κοινωνικο μοντελο, ανακαλυπτουν και καταγγελουν βια και παραβιασεις επι παντος του επιστητου...

 

@MasterJp :Το point το οποίο μάλλον δεν έκανα και τόσο σαφές είναι το ότι μπορεί να υπάρξει υποκειμενικότητα στα όρια,συνδεδεμένη όμως υποχρεωτικά με το ποιόν ανθρώπου και εάν έτσι έχουν τα πράγματα,τότε απομακρύνεται η παγίδα της κακοποίησης υπό την προυπόθεση πως δεν "θα χαθεί η μπάλα"....

 

το αντίθετο είπα. η λέξη μαλάκας δεν είναι κακιά λέξη. μπορεί να μεταφέρει το περιεχόμενο παλουκάρι ή το περιεχόμενο βλάκα εξ αρχής. δεν υπάρχει ούτε χρειάζεται υποκειμενισμός σε αυτό. η βία που ασκεί το περιεχόμενό της γίνεται θεμιτή ή καταχρηστική ανάλογα με άλλους παράγοντες, όπως οι ρόλοι. ακόμη ίσως κι αν αποτελούν απλή σύμβαση. η θεσμική (και άρα βίαιη) αρμοδιότητα να αποτιμηθεί ή να ταξινομηθεί η βία δεν καθιστά αντικειμενική την ταξινόμηση, δεν την ταυτίζει με αντικειμενική ταξινόμηση, συμβατική ταξινόμηση είναι, παλαιόθεν. με ισχύ.

η βία, η εφαρμογή ισχύος, δεν είναι ούτε ανθρώπινη ούτε κατσικίσια ούτε ραδικίσια. είναι βία, επιρροή στο περιβάλλον. με την ισχύ ενός εκάστου. η κατσίκα ξεριζώνει το βλήτο. ο σχίνος δεν την αφήνει να τον ξεριζώσει, το ηφαίστειο καίει οτι να 'ναι κοκ. η θεσμική βία, που γράψατε με κεφαλαίο, είναι προϊόν πολιτισμού. αυτην τη θεσμική βία πανηγύρισαν δυό τρεις σελίδες πίσω η @Dark_Explorer και η @Stilvi που θεωρούν οτι επέβαλαν στους εχθρούς τους. η οργανωμένη βία επίσης, καταχρηστική και μη.
το κατσικάκι με βλήτα, εκτός που είναι κακόγουστο κρίμα για το κατσικάκι (εδώ μόνον εμφανίζεται υποκειμενισμός), είναι προϊόν βίας. οτι δεν αρέσει αυτη η βία στους βηγκαν χεστήκαμε, την θεωρούν καταχρηστική κι είναι δικιά τους δουλειά. οτι οι βηγκαν φαντασιώνονται να επιβαλλουν με βία θεσμική, ή άλλη χειριστική, στους εχθρούς τους να μην ασκούν βία στα κατσικάκια αλλά μόνον στα βλήτα, είναι και δική μου δουλειά. ασκώ βία για να εξασφαλίσω οτι θα ασκώ βία στα κατσικάκια, αυτό το συναντάμε και στις αναμετρήσεις για τον έλεγχο ενός κυνηγότοπου μεταξύ γατιών. αντικειμενικά.

δεν λέω αυτό. πέρασες στην αξιολόγηση του περιστατικού βίας για να ταυτίσεις την βία με την αξιολόγησή της. έγραψα (ή προσπάθησα να γράψω) ακριβώς οτι η βία είναι δεδομένη, χωρίς βία δεν κουνιέται φύλλο. η βία διαπιστώνεται παντού. όποιος εχει και την παραμικρή δυνατότητα την εφαρμόζει, χίλιες φορές τη μέρα, εκείνος που μπορεί να ασκήσει διαμορφώνει, σε αναλογία με το «μπορεί» του, φύσει. στο παράδειγμα της διαδήλωσης βία μπορεί να ασκηθεί εκατερωθεν, άλλο αν κάποιοι είναι με την θεσμική, την καταχρηστική θεσμική, την αντιθεσμική ή την καταχρηστική αντιθεσμική. βία εφαρμόζεται, κάποιος εφαρμόζει παραπάνω ή ευστοχότερη, περνάει η διαδήλωση ή δεν περνάει, με απώλειες εκ της βίας ή χωρίς απώλειες. αλλάζει ο υπουργός ή δεν αλλάζει, αλλού αλλάζει ο πρόεδρος, οι νόμοι, οι νόμοι   απαγορεύεται διά της βίας η βία κατά των κατσικιών ειδικά κλπ αλλάζει δηλαδή το περιβάλλον. με την άσκηση της ισχύος.


το κρίσιμο εδώ είναι οτι ορισμένες ιδεολογίες, προσχηματικά, υποκριτικά και αυτοκολακευτικά, για διασφάλιση, ισχυρίζονται οτι η διάκριση γίνεται ανάμεσα σε βία και μη-βία, εννοώντας ως μη-βία την αποδεκτή βία ή την βολική βία, την οικεία βία, την δική τους βία. αυτό δίνει την δυνατότητα της διεκδίκησης θέσης εξ ορισμού θύματος. αντίθετα η διάκριση μπορεί να γίνει μόνον ανάμεσα στην εντός ή εκτός μέτρου ή ορίου βία, κι εδώ βέβαια χωράει υποκειμενισμός. με εξαίρεση τις περιπτώσεις πτώσης μετεωρίτη σε κοιμησμένο, ή τίγρη σε κατσικάκι, η βία κατα κανόνα επιλύει αναμέτρηση κι εφαρμόζεται κι απ τις δυό κατευθύνσεις, το λιγότερο. για να επιστρέψουμε στο θεμα μας, που είναι η κακοποίηση, κακοποιημένος δεν είναι αυτός που σκούζει βιαιότερα γιατί στεναχωρέθηκε που δεν «νίκησε» στην αναμέτρηση, στην αμοιβαία άσκηση ισχύος, και νοιώθει κακοποιημένος, αλλά εκείνος που πράγματι υπέστη υπέρμετρη και καταχρηστική βία πέρα κι έξω απ τα όρια της αναμέτρησης ή και χωρίς αναμέτρηση.

 

Και όχι μόνο αξιολογείται υποκειμενικά, αλλά συχνά και ασύγχρονα, δηλαδή εκ των υστέρων.

 

τι εννοείτε μ αυτήν τη φράση; δεν καταλαβαίνω κάποιο νόημα. η ικανότητα δεν είναι ισχύς;

 

Η εφαρμογή ισχύος είναι η δύναμη. Δεν είναι η βία. Η βία είναι η υπερβολική εφαρμογή ισχύος που δεν ήταν μάλιστα εξαρχής συστατικό της ισχύος. Αν διαφωνούμε στους ορισμούς δεν μπορούμε να συνεννοηθούμε. Για να είμαι ειλικρινής ουδέποτε έχω ακούσει κατσίκα, έκρηξη ηφαιστείου ή καταιγίδα να χαρακτηρίζονται ως βίαια φαινόμενα, ως ακραία φαινόμενα τα δύο τελευταία, ναι. Η αναγωγή αυτή είναι προϊόν αυτής και μόνον της συζήτησης. Πριν γίνει υποκειμενική η βία ή συμβατική έχει γίνει προϊόν επιλογής για την οποία κάποιος φέρει την ευθύνη.

Αν την ορίσετε ως εφαρμοζόμενη ισχύ την βρίσκετε και στα πόμολα, αλλά πώς θα την ορίσετε ως εφαρμοζόμενη ισχύ, μπορείτε; Αφού η θέση είναι πιασμένη από την εφαρμοζόμενη ισχύ.

Η βία φέρνει και άλλη βία. Το έχουμε αναπτύξει πολλές φορές σε αυτό το φόρουμ. Δεν είναι επίλυση, αφήνει μακριά σκιά.

Πόσο μάλλον αν δεν επέλεξε αναμέτρηση αλλά το αντίθετο αυτής, συναίνεση.

 

Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί;  

Αυτό.

 

Ανακριβές. Πιθανότατα δεν θα μπορέσουμε να συμφωνήσουμε - το οποίο δεν είναι και το ζητούμενο εξ άλλου - αλλά να συνεννοηθούμε μια χαρά μπορούμε, αρκεί και οι δυο να έχουν υπόψη τους με βάση ποιούς ορισμούς συζητάει ο συνομιλητής.

 

τσάμπα κ' η εγκυκλοπαίδεια...

 

Έκανα μια προσπάθεια ρωτώντας, αλλά έλαβα αυτό (όπως θα παρατήρησες):

Αντιθέτως, υπήρξε στρέβλωση θέσεων περί οχτρών όπου επιδοκίμασες (με like) απ'ότι είδα.

 

δεν μπορείτε να ορίσετε τη δύναμη ως εφαρμογή ισχύος, γιατί η θέση είναι πιασμένη απ την εφαρμογή ισχύος  
όχι ε;  

νομίζω πως οι δυό προσεγγίσεις απέχουν στην συνολική αντίληψη, κι όχι στην ορολογία. αν ήταν τεχνική η απόσταση εύκολα θα μεταγλωττίζαμε αμοιβαία και θα ταυτίζαμε την καταχρηστική βία, με την αθέμιτη βία ή την υπερβολική βία και την δική σας βία, και αντίστοιχα την δική σας μη-βία, με την θεμιτή βία ή την εύλογη βία ή την κοινή βία.

η αντιληπτική, ιδεολογική απόσταση (και πρόθεση) που την περιέγραψα ως υποκριτική, προκειμένου να εξασφαλίσει γιά τον εαυτόν της την μη-βία, διαφαίνεται στην διατύπωση:

όπου η πρόθεση είναι η ανάθεση φταιξίματος γιά την καταχρηστική βία ή βία, βεβαίως στον κακό άλλον, και την διακήρυξη οτι η υποκειμενική βία εκκινεί από την αντικειμενική επιλογή του άλλου. υπογραμμίζεται δε απ το

που βεβαιώνει αδιαμφισβήτητα οτι η «επιλογή» του άφταιγου αθώου «θύματος» είναι η «συναίνεση».

η απόσταση είναι στο ιδεολόγημα και στην πρόθεση, όχι στους ορισμούς. βία είναι μόνον η βία του αντίπαλου. χωρίς αναμέτρηση    

 

παρεξηγηθήκατε που δεν σας έκανα αποδελτίωση;