Dom me damn it

@ Arioch: το νήμα αφορά εκείνα τα Κ,υ, που έχουν εμπλακεί σε Κ/υ συσχέτιση (kudos to @Libertine SD) ώστε να αναγνωρίσουν η έστω να υποπτευθούν τις συνθήκες και τα αίτια που μπορούν να οδηγήσουν στην εν λόγω έκφραση.

 

"Dom me damn it"
Ηχηρό, παρότι βουβό στις περισσότερες περιπτώσεις που το έχω συναντήσει...
Γιατί δεν δηλώνει απαίτηση αλλά αποτελεί εκδήλωση απελπισίας/απόγνωσης.

Για να ξεκαθαρίζουμε, λοιπόν, τα πράγματα από την αρχή -αν και με πρόλαβε ο νηματοθέτης- μιλάμε:
για υφιστάμενη σχέση και όχι για επιθυμία/αίτηση ανάληψης από ένα Κ

Πρόκειται, ουσιαστικά, για την έλλειψη εκδήλωσης κυριαρχίας, αφήνοντας το υ/σ -άρα και την σχέση- στον... αυτόματο!

Οι αιτίες διαφέρουν, ανάλογα την περίπτωση.
1. Το Κ ΔΕΝ είναι Κ. Δεν δύναται να κυριαρχήσει γιατί δεν ξέρει πως να κυριαρχήσει επειδή δεν θέλει, επί της ουσίας, να κυριαρχήσει. Έτσι, θεωρεί πως αρκεί το άλλο μέλος να είναι υ για να συνεχίσουν να προχωρούν όλα καλά. Αν είναι κιόλας εκπαιδευμένο/έμπειρο υ, τότε ακόμη πιο... χαλαρά!

2. Φθορά/ρουτίνα σχέσης για πολλούς και διάφορους λόγους. Έχουν αναφερθεί πολλές τέτοιες αιτίες βανιλοποίησης στις συζητήσεις του φόρουμ. Συζητήσεις για συμβίωση ή σχέση εξ αποστάσεως. Για συνέπεια και συνοχή στο πλάνο της εκπαίδευσης. Για στέρηση κυριαρχίας ως τιμωρία όπου στην υπερβολή της οδηγεί στο... "ωσεί παρών, εσαεί απών". Και, σίγουρα, άλλα πολλά που μπορούν να οδηγήσουν στο "αχχ, τι να το κάνω το να τραβάω το λουρί μου μόνη μου???"

3. Master in love. Συναίσθημα...
Sorry που την χαλάω σε πολλούς/πολλές, αλλά -απευθυνόμενος σε όσους κατανοούν το θέμα του νήματος- πρόκειται για καταστροφική περίπτωση. Χωρίς αναλύσεις. Χωρίς πολλά λόγια. Αυτό!!!

Όσον αφορά στις συνέπειες (παρελκόμενα κατά νηματοθέτη) δεν υπάρχουν και πολλά να ειπωθούν.
Εφόσον δεν είναι κάτι έκτακτο και πρόσκαιρο αλλά, αντίθετα, φτάνει στην απόγνωση του "damn it" τότε εκτός από το να τραβήξει ο καθένας τη ζωή του, υπάρχει και η επιλογή να παραμείνουν... καλοί φίλοι. Nothing more!

 

@Seras Victoria : θα μπορούσε,αν έχετε κατά νου ένα βιαστικό και εστιασμένο πρωτίστως στις δικές του ανάγκες υ.

 

Πολύ σωστά. Αναφέρεστε -έστω και ως υποπερίπτωση- στην πρώτη κατηγορία αιτίασης που παρέθεσα. Με την διαφορά πως τότε το οικοδόμημα είναι ούτως ή άλλως σαθρό και μάλλον δεν θα χρειαστεί την οποιαδήποτε αλλαγή για να καταρρεύσει...

Αναφέρεστε στην δεύτερη κατηγορία αιτίασης που παρέθεσα. Ο λόγος που δεν ανέφερα ως αίτιο την κατάσταση που περιγράφετε είναι γιατί, ακριβώς, δεν οδηγεί στην απόγνωση του "damn it". Βασική προϋπόθεση, βεβαίως, είναι να ισχύουν τα όσα αναφέρει η @χάντρα περί συνειδητής επιλογής...

Αναφέρεστε στην τρίτη κατηγορία αιτίασης που παρέθεσα.
Σίγουρα το όποιο συναίσθημα -εφόσον υφίσταται- μπορεί να εκφραστεί με κυριαρχικό τρόπο. Η ίδια η ύπαρξη συναισθήματος, όμως, μπορεί να οδηγήσει σε "εκπώσεις" κυριαρχίας και σταδιακά σε έλλειψη αυτής με συνέπεια τον εκφυλισμό και τελικά τον τερματισμό της σχέσης...

Συμφωνούμε στο ότι δεν είναι ρόλος (τουλάχιστον ρόλος που υποδύεσαι και όχι ρόλος που αναλαμβάνεις συνειδητά).
Άλλωστε, πολύ σωστά, δεν μιλάμε για φαντασιώσεις και τεχνικές και σίγουρα όχι για... "απόδειξη" κυριαρχίας (!?)
Αρκεί, όμως, η προσωπικότητα του Κ για να είναι "εκεί", όπως αναφέρετε? Δεν χρειάζεται πλάνο, συνέπεια και συνοχή, όπως συζητάμε, τελευταίως?
Με λίγα λόγια:
Εάν η προσωπικότητα του Κ είναι όντως Κ, όπως λέτε, και η σχέση στηρίζεται σε αυτή την προσωπικότητα, τότε δεν μπορεί να υπάρξει το "Dom me damn it"?