Dom me damn it

Το τι δεν θεωρείς εσύ κανόνα, πιθανόν δεν έχει και πολύ σχέση με την πραγματικότητα.
Δεν είναι εξαίρεση.
Ποσώς και ενδιαφέρει κάποιον κυριαρχικό, το αν εσύ αρχίσεις να βλέπεις την κυριαρχία με καχύποπτο μάτι.

Προτείνω να διερευνήσεις αν ταιριάζει το ροζ φούξια στο BDSM. (όχι ότι έχει καμιά σημασία, αλλά έτσι για να ασχολείσαι)

 

Αχ...ο ερως......σε κανει να βλεπεις με γυαλια ηλιου μεσα στη νυχτα
Αιτια : πολυ ωκυτοκινη
Συμπτωμα : φτανουν τα φιλακια, βραχηκαμε
Διαγνωση : με τη «μυρωδια». Αν περιμενεις να το ακουσεις, εφυγε το τρενο
Θεραπεια : επαναπροσηλωση στο αρχικο πλανο με μαθητικη συνεπεια πριν να ειναι πολυ αργα.
Ο ερως δεν ειναι ασυμβατος με την κυριαρχια. Χρειαζεται ομως καθημερινη υπενθυμιση καθε πρωι. Σαν χαπι.

 

Προφανώς, ούτε παθός, ούτε μαθός.

 

Θα δειξει. Παντως η αποσταση κανει θαυματα σε τετοιες περπτωσεις

 

Και η εμπειρία.

 

Οκ. Εμπειρια. Ποσους ανθρωπους μπορει να ερωτευτει καποιος στη ζωη του? Να ερωτευτει ετσι ωστε να γινει «παθος». Εναν. Δυο και ειναι παντυχερος που βιωσε αυτο το συναισθημα.
Κατα τα λοιπα, πιστευω οτι η επαναπροσηλωση ειναι εκ των ουκ ανευ. Ακομα και αν η κοπωση της ημερας ειναι αφορητη. Ακομα και με κρυολογημα. Ακομα και με πονο στη μεση...

 

Ναι.

Η αιτία είναι σε αυτό που εξέφρασε ο @Master Electro-pain εδώ:

ή σε αυτό που εξέφρασε η @vussinada εδώ:

Το δεύτερο σκέλος έχει οδηγήσει ήδη στη διάλυση της σχέσης χωρίς να χρήζει περαιτέρω ανάλυσης (πιστεύω).
Σε μια εδραιωμένη σχέση τώρα, το πρώτο, οδηγεί αναπόφευκτα σε ότι αναφέρει η @Seras Victoria εδώ:

και η κατάσταση "σώζεται",εφόσον το Κ επιθυμήσει ξανά να κυριαρχήσει και το χρονικό διάστημα απουσίας του δεν ήταν τόσο, ώστε να μπει το υ σε διαδικασία αξιολόγησης σχέσης (και αναπόφευκτα του Κ του).

 

προσωπικη μου αποψη ειναι οτι η αποσταση, σε σχεση παντα με την χρονικη περιοδο την οποια διαρκει, δημιουργει περισσοτερα προβληματα, υπαρχει χωρος για σκεψεις οι οποιες μπορουν να θεσουν υπο αμφισβητηση την σχεση και το Κ γενικοτερα..
εκει νομιζω οτι το συναισθημα ισως και να βοηθαει στον περιορισμο των σκεψεων αυτων..

 

Δεν είναι απαραίτητα αρνητική η έκφραση,ακόμα και αν ειπωθεί με επιτακτικό τόνο...μπορεί να αποτελεί αποδοχή κυριαρχίας απο το υ(συνήθως μετά το σπάσιμο ισχυρής αντίστασης)

 

Ακόμα και με επιτακτικό τόνο παραμένει μια κραυγή απόγνωσης για κάτι που δεν έχει γίνει ακόμα ( . Εδώ γεννάται όμως και το ερώτημα. Το Υ πως μπορεί να απαιτεί κάτι τέτοιο; Μιλάμε πάντα μέσα στο πλαίσιο μιας ασύμμετρης σχέσης. Αν φτάσει σε αυτό το σημείο, δεν έχουν χάσει το 'ρόλο' τους πλέον και οι δύο;

 

Όχι, γιατί δεν περιλαμβάνει απαίτηση σε αυτήν την περίπτωση, αν κατάλαβα καλά αυτό που διατύπωσε ο @Kaveiros. Μπορεί να είναι το αντίθετο, μπορεί να είναι προσφορά παράδοσης ελέγχου, ένα "γενηθήτω το θέλημά σου, γαμώ το" - όπως είπε ο Κάβειρος, μια (αρχική η μεταγενέστερη) ισχυρή αντίσταση που κάμφθηκε και της οποίας το σπάσιμο αναγνωρίζει και αποδέχεται η υποτακτική.
Πολύ μου αρέσει αυτή η εκδοχή, κῦδος.  

 

Ασφαλως συμφωνω οτι το χρονικο διαστημα δεν πρεπει να ειναι μεγαλο. θεωρεις ομως οτι, οταν ενα υ αρχιζει να κανει δευτερες σκεψεις.....η συναισθηματικη εγγυτητα θα τις αναστρεψει?