Dom me damn it

Η έκφραση αυτή βγάζει από μόνη της μια δυναμική. Για μένα είναι η ίδια δυναμική με αυτή μιας ασύμμετρης σχέσης και δείχνει την ανάγκη. Αυτή ακριβώς δεν είναι και η "απαίτηση" της σχέσης; Αυτό δεν είναι το ζητούμενο από κ και ύ;
Και από την άλλη, η ερώτηση του νηματοθέτη προς τα υ ήταν αν το έχουν σκεφτεί- εκδηλώσει ποτέ. Δεν σημαίνει πως επειδή τονίστηκε η έκφραση θα το επικοινωνήσει με τον ίδιο τρόπο και η υ.  

 

εαν θα επικοινωνηθει με αυτον τον τροπο, ηδη το Υ απαιτει...εαν μαλιστα καταφερει να "υποταχθει" εχει ηδη κυριαρχησει κιολας...
οποτε μαλλον αντιστρεφονται οι ρολοι...

 

Και αν είναι μεγάλο αυτό που σπάει, συχνά είναι ανάλογος και ο κρότος.  

@Mr__despicable, @Lucifer81: δύσκολα καθορίζεται μονοσήμαντα η σημασία για κάτι τόσο "πτητικό" όπως το ύφος, ειδικά όταν λείπουν σημαντικά συμφραζόμενα, από τόνο έκφρασης μέχρι συνθήκες εκφοράς.
Παιχνιδιάρικα: μένοντας στο γραπτό λόγο, παίζει ρόλο και η γραφή, διαφορετικά διαβάζονται "DOM ME, DAMN IT" από "Dom me (damn it)" ή "Dom me? Damn it" (I'm a Mistress!).
Όλα αυτά, χωρίς να αποκηρύξω την αρχική μου άμεση ανάγνωση. Απλά η εκδοχή "παραδίνομαι, γαμώ το" είναι και αυτή πιθανή, γνώριμη επίσης, και χωρίς ίχνος απαίτησης.

Anyway, για όσους ενδιαφέρονται, εδώ μια ικανοποιητική παλέτα χρήσεων του 'damn it'.  

 

Προσωπική μου άποψη είναι οτι ένα Υ δεν μπορεί να απαιτεί, αλλά να διαπραγματευτεί. Ανάγκες υπάρχουν, συζητιούνται, διαπραγματεύονται.

Μπορεί να μην το επικοινωνήσει με τον ίδιο τρόπο, αλλά είτε το σκεφτεί μόνο, είτε το εκδηλώσει λίγο πολύ το ίδιο είναι. Το έχει σκεφτεί, το έχει νιώσει. Το ερώτημα μου παραμένει. Αν το Υ αρχίσει πλέον να απαιτεί (έστω και στο μυαλό του) δεν έχει αλλάξει η δυναμική του ασύμμετρου ζευγαριού;

 

Συμφωνώ γι'αυτό τόνισα και το "με τι ύφος λέγεται".

Όχι πάντα  

 

Δεν δόθηκε τρόπος έκφρασης. Δόθηκε συναίσθημα που δηλώνει την ανάγκη. Και η ανάγκη απαιτεί. Πολλες φορές μάλιστα ακόμη και αν δεν επικοινωνείται καν. Αυτό που χρειάζεται κανείς και σιγοκαίει μέσα του απαιτεί να καλυφθεί. Δεν είναι η υ που απαιτεί. Είναι το ίδιο το συναίσθημα-ανάγκη. Το ίδιο ισχύει και για την ανάγκη της κυριαρχίας. Πως μπορεις να κυριαρχήσεις όταν δεν έχεις μπροστά σου αυτό που μπορείς να υποτάξεις και μπορείς μπορεις να υποταχθείς όταν δεν έχεις αυτό στο οποίο μπορείς να υποταχθείς;

 

το δεχομαι οτι ανεξαρτητου στατους το αισθημα υπαρχει (ειτε για υποταγη, ειτε για κυριαρχια) η δικη μου αποψη ειναι πως το υ θα πρεπει να δηλωσει "διαθεσιμοτητα" (χωρις απαραιτητα να ζητησει ή ακομα χειροτερα να απαιτησει) να κυριαρχηθει και απο εκει και περα ειναι δουλεια του Κ το αν, πως και ποτε θα γινει αυτο...

 

Κατ' εμέ όχι γιατί αντιλαμβανόμαστε διαφορετικά την "απαίτηση" στο συγκεκριμένο θέμα. Εγώ δεν αντιλαμβάνομαι καμία απαίτηση με τον τρόπο που την έχετε εισπράξει εσείς. Φυσικά και αν το υ αρχίσει να απαιτεί γενικά και αόριστα αλλάζει η δυναμική της σχέσης. Εδώ όμως έχουμε να κάνουμε με το ένα και σημαντικότερο ζητούμενο και των Δ/δυο δε νομίζετε;

 

Διαθεσιμότητα για να παίξουν τις κουμπάρες; το υ δηλώνει διαθεσιμότητα για να κυριαρχηθεί και το κ αν θελήσει να το αναλάβει θέλει και βλέπει σε αυτό ακριβώς αυτό. Τον τρόπο που θα γίνει τον καθορίζει το κ.

 

Όχι   (πνεύμα αντιλογίας θα βγω!) Γιατί ακριβώς αντιλαμβανόμαστε διαφορετικά την κατάσταση. Και συγκεκριμένα να απαιτεί, πάλι αλλάζει η δυναμική. Εσείς απλά θεωρείτε οτι δεν απαιτεί, ενώ εγώ ναι. Δεν έχει σωστό ή λάθος  

 

οταν μιλαμε για ηδη υπαρχουσα σχεση, απο την στιγμη που δεν ειναι Μ/s, και το υ νιωσει οτι θελει να εξερευνησει καποια ακομα ορια του, ασφαλως και θα πρεπει να το επικοινωνησει, χωρις να απαιτησει ασφαλως. Τα υπολοιπα μετα ειναι και παλι δουλεια του Κ.

 

το ιδιο ακριβως νομιζω οτι ειπα κι εγω...