Dom me damn it

Με βάλατε σε σκέψεις  
Βιωματικά όταν η κυριαρχία μπήκε σε παύση για λόγους "ανωτέρας βίας" δεν κουνήθηκε φύλλο. Η σχέση βαθυνε. Από κάθε άποψη. Είχε δίπλα του το δημιούργημα του.

Όταν τη απέσυρε, αν και μπορούσα να αφουγκραστω το λόγο, έκλεινα τα αυτιά. Ένοιωσα μετέωρη. Σαν ψυχή εγκλωβισμένη, καταραμένη, ούτε σε παράδεισο ούτε σε κόλαση. Παγωμαρα. Το πάλευα όπως μπορούσα με ευχή και ελπίδα να περάσει.

Μάλλον είχα αποθησει και τα δύο περιστατικά με το πέρασμα του χρόνου. Κράτησα μόνο τα καλά και από τα δύο.

 

Δεν είπα πουθενά κάτι τέτοιο.

Συμφωνούμε. Συμβατότητα  

 

Η έλλειψη κυριαρχίας κάνει το άτομο μη Κυρίαρχο. Το αφήνει απλά κυριαρχικό.

 

Προσωπικά θεωρώ βασικό κριτήριο επιλογής μιας υποτακτικής, το να απολαμβάνει την υποταγή της.

 

Πολύ δύσκολες καταστάσεις.  
Συνεχίζει να λειτουργεί όπως το έχουν μάθει ως εκείνη την στιγμή. Το "αυτό θα ήθελε να κανω", βοηθάει να έχεις κάπου να "πιαστείς ". Δεν ξέρω αν μπορεί να πάψει να είναι υ.

 

Μπορεί να κατάλαβα λάθος, αλλά τότε γιατί το παρακάτω;

 

Έχετε δίκιο. Δική μου λάθος απόδοση. Ωστόσο δεν παύει να είναι εν δυνάμει κυρίαρχος έτσι δεν είναι; Για να πάω λίγο παραπέρα τη σκέψη μου ένα κ μέσα σε εδραιωμένη σχέση Κ/υ για να πάψει να κυριαρχεί θα υπάρχει κάποιος λόγος. Δεν τον χρήζει αυτό μη κ. (Για μένα παντα)

 

Για εμένα, είναι αδιαμφισβήτητο πως υπάρχει συναίσθημα. Ωστόσο το συναίσθημα είναι για να το νιώθουμε και όχι για να το σκεφτόμαστε, που σημαίνει πως το μόνο που χρειάζεται να κάνουμε είναι να μην του επιτρέπουμε να παίρνει ρόλο συμβούλου, να κυριαρχούμε σ' αυτό. Αν δεν το κάνουμε χάνεται κάθε μορφή ισορροπίας της ασυμμετρίας. Το πρωταρχικό θέλω καθορίζει και προδιαγράφει την απόφαση και είναι το μόνο θέλω στο οποίο οφείλει να είναι πιστή. Και μερικές φορές, όλο αυτό τσούζει. Και ίσως γι' αυτό είναι πιο εκρηκτικό να συνεχίζεις να τηρείς όλες αυτές τις αποφάσεις που απορρέουν απ' την πρωταρχική επιθυμία.

 

Μα ή απόλαυση αν και εφόσον υπάρξει έπεται της αρχικής επιλογής. Πως μπορείτε από πριν να γνωρίζετε αν η εκάστοτε υποτακτική θα απολαύσει την υποταγή της σε σας ως απόρροια της κυριαρχίας σας;

 

Δέστε τη συζήτηση από την αρχή. Ηταν απάντηση σε συγκεκριμένο μέλος @MasterJp , με συγκεκριμένα δεδομένα που έφερε στη συζήτηση.

(λίγο προσοχή στη κοπτοραπτικη  
)

 

Επειδή βρίσκω ενδιαφέρον το νήμα, και επειδή επίσης βρίσκω ενδιαφέρουσες αρκετές από τις τοποθετήσεις, πλην ορισμένων που περιφέρονται γύρω από την «βανιλλοκαψούρα» και την βαφτίζουν έρωτα, αποφάσισα να συνδράμω στην συζήτηση.

Το έχετε ακούσει / αισθανθεί ποτέ;

Το Έχω ακούσει να συμβαίνει, δεν το Έχω ακούσει προσωπικά ή αισθανθεί αλλά Με απασχολεί

Αναγνωρίζετε την σημασία του;

Νομίζω πως η σημασία του «Dom me damn it» σχετίζεται καθαρά με τις προσδοκίες και την κατασκευασμένη φαντασίωση από πλευράς του υπό για το τί είναι Κυριαρχία, οπότε το αντιλαμβάνομαι ως εξής: «Γιατί δεν με Κυριαρχείς όπως θα ήθελα, ή όπως νόμιζα ότι θα έπρεπε να με Κυριαρχείς, έτσι ώστε να μπορώ να είμαι υπό.»


Ποιες θεωρείτε γενεσιουργές αιτίες και ποια τα παρελκόμενά τους;

Με δεδομένο ότι η σχέση Κ/υ (και όχι M/s) είναι ασύμμετρη και όχι φαντασμένη ασύμμετρα, πιθανές γενεσιουργές αιτίες θα μπορούσαν να είναι:


1) Ο/Η «Κυρίαρχος» δεν είναι ή δεν ήταν ποτέ Κυρίαρχος.


Ένα άπειρο υπό (και όχι Υ, όπως κάπου είδα και Μου πετάχτηκαν έξω τα μάτια), εισερχόμενο στη σχέση, «θαμπώνεται» από τις αλλαγές που λαμβάνουν χώρα στον τρόπο που σχετίζεται και επενδύει μεγαλύτερο βάρος και σημασία στα εργαλεία που χρησιμοποιεί Ο/Η Κυρίαρχος για να το «εκπαιδεύσει».


Δίνει δηλαδή μεγαλύτερο βάρος στα εργαλεία μέσω των οποίων ασκείται ο έλεγχος και όχι στην ίδια την Κυριαρχία.


Μετά το πέρας δυόμιση, τριών χρόνων που η «εκπαίδευση», ο πιθανός «έρωτας» σε περίπτωση που υπήρξε μαζί με τις καρδούλες, τα λουλουδάκια, τα ποιηματάκια και τα συν αυτώ και επί τα αυτά παρελκόμενα έχουν πια κοπάσει, και σε συνδυασμό με Τον/Την «Κ» που θεωρεί ότι έχει «δέσει τον γάιδαρο», έχει χαλαρώσει και έχει αφήσει τα πράγματα στον αυτόματο, το υπό (αν είναι όντως υπό και όχι κάτι άλλο) διακρίνει πως ουσιαστικά δεν είναι ασύμμετρη η σχέση στην οποία βρίσκεται, και ως εκ τούτου εκφράζει αυτή η φράση.


Την κατανοώ αυτή τη φράση σε αυτή την περίπτωση ως : «Γιατί δεν μου Δίνεις αυτά που μου Έδινες;»


2) Το «υπό» δεν ήταν ποτέ υ.


Αντίστοιχα το συνήθως άπειρο «υπό » μπουκάρει σε μια σχέση η οποία εδραιώνεται με το πέρασμα των χρόνων λόγω της επιμονής και υπομονής του, και ενώ φαινομενικά «τα κάνει όλα καλά και άψογα» , επί της ουσίας δεν έχει ποτέ παραδοθεί, δεν έχει ποτέ εγκαταλείψει τα δικά του «θέλω», δεν έχει επικοινωνήσει με Τον/Την Κυρίαρχο με διαφάνεια, παραδίδοντας κάθε, μα κάθε, σκέψη και πράξη.


Έτσι συνεχίζει μέσα στη σχέση με το να καταπιέζει αυτά που πραγματικά θέλει και προσδοκά. Αυτές οι προσδοκίες κάποια στιγμή (συνήθως μετά το πέρας της εκπαίδευσης, δηλαδή στα 2,5-3 χρόνια) βγαίνουν στην επιφάνεια μέσω της συγκεκριμένης φράσης, την οποία εδώ κατανοώ ως: «Μα πότε θα μου Δώσεις αυτά που νόμιζα ότι θα μου Δώσεις;»


Τώρα, μια εδραιωμένη σχέση M/s δεν μπορεί ΠΟΤΕ να έχει αυτή τη φράση από πλευράς του s (αν όντως Μ/μιλάμε για Αφέντη/Αφέντρα και αν όντως Μ/μιλάμε για σκλάβο/σκλάβα).


Επίσης η Κυριαρχία δεν αποσύρεται ΠΟΤΕ και δεν μπορεί να «μετρηθεί» από το s.


Το s δεν είναι «Κυριαρχόμετρο.»


Τα εργαλεία άσκησης του ΕΛΕΓΧΟΥ, όχι της Κυριαρχίας , ορίζονται συνεχώς από Τον/Την Αφέντη/Αφέντρα.


Αν το πλαίσιο κάποια στιγμή «χαλαρώσει» αυτό, θα συμβεί μόνο λόγω ανωτέρας βίας (π.χ. για λόγους υγείας ή κάτι άλλο), λόγους δηλαδή που δεν θα επιτρέπουν Στον/Στην Αφέντη/Αφέντρα να είναι πλήρως Λειτουργικοί ΓΕΝΙΚΑ στη ζωή τους, άρα και στην άσκηση του ΕΛΕΓΧΟΥ τους.


Μπορεί ο έλεγχος εδώ να μεταβάλλεται αλλά η Κυριαρχία παραμένει, το ίδιο και η υποταγή.


Το s δεν κλονίζεται και δεν θα πει ΠΟΤΕ τη συγκεκριμένη φράση.


Το παραπάνω δεν σημαίνει πως είναι κάτι το ευχάριστο.


Όμως το s, ή και το υπό με συνείδηση της θέσης του, δεν κλονίζεται γιατί μπορεί και διακρίνει την διαφορά της Κυριαρχίας από την «άσκηση του ελέγχου», οπότε δεν θα πει ποτέ Dom me damn it.


Δεν χάνει δηλαδή την πίστη και τη θέση του.


Iagos