Dom me damn it

Η αλήθεια είναι ότι κυρίως ασχολούμαι με το S/m, στο οποίο υπάρχει η επικυριαρχία. Περισσότερα γι αυτό στα νήματα οτυ Dolmance, ένα που διαβάζω συχνά είναι το "Η Κυριαρχία και τα μασκαρέματά της". Η κύρια θέση που διατυπώνεται σε εκείνο το νήμα, και η οποία προσεγγίζει κατά πολύ πώς αντιλαμβάνομαι την επικυριαρχία, είναι ότι το S/m είναι μια συνεκτική κοσμοθεώρηση, συνυφασμένη με κάθε έκφανση της ζωής ενός ανθρώπου, στο επίκεντρο της οποίας βρίσκεται η συνεχής προσπάθεια του Κ να κατισχύσει και μέσα από την κατίσχυσή του, να απολαύσει. Η υποταγή εδώ δεν υπάρχει ως αυτόνομη επιλογή παρά μόνο ως επιλογή επιβίωσης αν ο αγώνας για την κατίσχυση δεν πήγε καλά. YMMV.

Όταν υπάρχει έλλειψη επικυριαρχίας, δηλωμένη μάλιστα και αυτό έχει μεγάλη σημασία, τότε ποιο είναι το έρεισμα της υποταγής; Πού ακριβώς υποτάσσεται τότε το υ;
Τι θα πει "εδραιωμένη σχέση"; Όλα τα θνητά πράγματα έχουν αρχή, μέση και τέλος, πώς μπορεί να γνωρίζει ένα υ αν έφτασε το τέλος;
Δεν γκρεμίζεται διόλου η δουλειά που έγινε, αν έτσι αυξάνεται η συνειδητότητα της υποταγής.

 

Το έχω ακούσει κάποιες φορές, αισθανθεί αρκετές.
Δεν του έδωσα ιδιαίτερη σημασία (χωρίς αυτό να σημαίνει οτι αγνοήθηκε), γιατι το θεώρησα κάτι φυσιολογικό, κάποιες φορές εκ των πραγμάτων αναμενόμενο και μια καλή ευκαιρία για συζήτηση ('what do you mean by 'dom me', darling? and why the swearing?'/ 'εσύ, κάτι θες να πεις εσύ και δεν το λες ξεκάθαρα').

Γενεσιουργός αιτία? Χμ, σκέφτηκα υπερβάλλων ζήλο, ενθουσιασμό (but, i -think- i am ready, damn it!), το γεγονός οτι δεν έχει αντιληφθεί το άτομο την 'μεγαλύτερη εικόνα' ή μια πολύ μικρή σημαντική λεπτομέρεια και ενώ τα πάει καλά σε ένα κομμάτι / τομέα, δεν είναι ακόμη σε θέση να κατανοήσει λεπτομερώς τα υπόλοιπα (ποιά, πότε πως και για πόσο θα 'δουλευτουν' και πώς δένουν μεταξύ τους με όλο αυτο που έχουμε μεταξύ μας). Ισως λογω διαφορετικών ρυθμών διαχείρισης ενέργειας (ακόμη και σε μακροχρόνια σχέση, χρειάζονται μικρορυθμίσεις) το ένα μέλος να θέλει σε κάποια φάση 'περισσότερα απο όσα μπορεί να μασήσει' είτε απο τον εαυτό του ή απο τον σύντροφο του.

 

Το έχω σκεφτεί, ναι. Ρώτησα γιατί μου συμβαίνει. Η απάντηση είναι γιατί δεν λάμβανα το δώρο του (κυριαρχία) με τον τρόπο που ήθελε, αλλά το επιθυμούσα με τον τρόπο που φαντασιωνόμουν.

 

Θα προσπαθήσω να απαντήσω μέσα από τη δική μου ματιά περί υποταγής και κυριαρχίας πέρα από οποιαδήποτε πρωτόκολλα, στο βαθμό που μπορώ να το αποδώσω αυτό γραπτώς.
Για εμένα κυριαρχία και υποταγή όταν συνυπάρχουν αποτελούν μια κατάσταση και για να υπάρξει αυτή (η κατάσταση) γνήσια και ατόφια θα πρέπει η δυναμική να είναι τέτοια που θα καταστήσει την κυριαρχία αναμφισβήτητη.
Υποταγή λοιπόν για να νιώσει ένα υ (κατ' εμέ) θα πρέπει να έχει μπροστά του την κυριαρχία εκείνη που του καταλύει όλες τις άμυνες. Το κυριαρχικό αντικείμενο να είναι πιο "δυνατό" * σε όλους τους τομείς. Αν ένα υ το νιώσει αυτό δεν το νιώθει από απόλαυση, απλά δεν μπορεί να κάνει αλλιώς. Στην πορεία η υποταγή και η παράδοση στο κ μπορεί να φέρουν αμέτρητες απολαύσεις αλλά και ζόρια. Αλλά την υποταγή ως υποταγή δεν την βλέπω ως απόλαυση αλλά ως κατάσταση η οποία μέσω του βαθμού παράδοσης μπορεί και να οδηγήσει σε μεγάλες απολαύσεις.
Από την άλλη κυριαρχία υπάρχει μόνο όταν έχεις καταφέρει μέσω του είναι σου, μέσα από αυτό που πρεσβεύεις να υποτάξεις κάποιο υ.

*Λέγοντας πιο δυνατό αναφέρομαι σε όλους τους τομείς σε σχέση/από το υποτακτικό μέλος. Χαρακτήρα; Γνώσεις; Εμπειρία; Μόρφωση; Συνδιασμός και προσθήκη όλων όσων χρειάζεται για να γκρεμίζουν σιγά σιγά οι άμυνες του υ.

 

Αμ, που δεν υπάρχει και βιωματόμετρο, πού το πάς..?

 

Ας υπάρχει κάτι (έκθεση /εμπειρία /πείρα) να συνεννοουμαστε και δεν με κόφτει ποίος την εχει μεγαλύτερη.........

(το γεγονός ότι πίνεις μπύρες και το συζητάς σε κάνει εμπυρο όχι έμπειρο, είπε κάποτε μια ψυχή )

 

θα πας μπροστά εσύ...

 

overrated...

 

Τότε; όχι. Γιατί δεν ήξερα κ μιλούσε η καύλα. Μετά από καιρό κατάλαβα και ζήτησα συγγνώμη.

 

Το εχω εκδηλωσει. Καταλαβα οτι δεν γινεται. Και εκανα την καρδια μου πετρα και προχωρησα αλλου.

Ο καθενας νομιζω εκδηλωνει τις αναγκες του μεχρι να τις καλυψει. Φυσικα τα πραγματα δεν λειτουργουν ετσι με το ζορι οποτε και γι' αυτο δεν αξιζει να χανεται χρονος με "παρακαλια".

 

Αν μου επιτραπεί να κάνω εδώ κάποιες ερωτήσεις σχετικές με το θέμα ή αν η διαχείριση κρίνει σκόπιμο να τις μεταφέρει σε νέο νήμα.

Με αφορμή αυτό το νήμα, ήθελα να ρωτήσω:
Τους υ αν ένιωσαν ποτέ ακυβέρνητοι, αν ένιωσαν πως παραδόθηκαν παραπάνω απ' ότι η άλλη πλευρά ήθελε ή μπορούσε να διαχειριστεί.
Τους Κ αντίστοιχα αν ένιωσαν το υ τους να βυθίζεται στην παράδοση περισσότερο απ' ότι Εκείνοι το τράβηξαν.
Εάν ναι, πως το αντιμετωπίσατε αμφότεροι;
Γιατί πιστεύετε πως συνέβη αυτό;


(Όπως ήδη ειπώθηκε στο νήμα, να διευκρινίσω πως σε καμία περίπτωση δεν μιλάω για topping from the bottom).