Ωμολογήσεις

Διότι, από ότι καταλαβαίνω εννοεί πως αυτός γνωρίζει καλά πώς να ικανοποιήσει μία γυναίκα, σύμφωνα με τα θέλω σου ενώ εσύ για να καταλάβεις τι θέλει, και για να το πετύχεις αυτό που θέλει, πρέπει να προσπαθήσεις! Μάλλον.

 

Prime Ass...!   

 

Eνταξει παιδια μου την ελυσε ο ιδιος την απορια. Παρεξηγησις.

 

"Σεξ χωρις βιτσια, ομελετα διχως πιπερι" σκεφτηκε καθως μασουλουσε αγαρμπα το ψωμακι με βουτυρο και παρμεζανα και πιπερι που ειχε ετοιμασει μονη της για να ταϊσει την πεινα της. Ειχε μολις γραψει περι τις 5 σελιδες στο καινουργιο τετραδιο που αγορασε ειδικα για τον Κυριο της. Διαλεξε ενα με νεράιδες που σου κλεινουν το ματι, για να νιωθει παιδιαστικη και προστυχη ταυτοχρονα, αλλά και γιατι ως πιο ελαφρυ θα μπορουσε να το κουβαλα οπου χρειαστει. Αυτα δεν ειναι απο τα τετραδια που τα αφηνεις πισω σου, σκεφτηκε.
Το πιπερι ακομα εκαιγε την δεξια ακρη των χειλιων της.
Ζεστη και ζυμωμενη ειχε ηδη ερθει σε οργασμο βαζοντας δαχτυλα σε ολες τις τρυπες της, μια εδω και μια εκει.
Η νυχτα εμοιαζε τοσο απλη οσο κι η μερα, ισως ακομα απλουστερη, μοναχικη αν και γεματη, διχως ανησυχια αν και ανησυχη.

Το αγνωστο την τρομαζε τοσο οσο την προσκαλουσε και μπορουσε μονο ηδονικα να φανταστει τον εαυτο της μεσα στο δασος κι ο λυκος να την κυνηγα ή να της ταζει λουλουδια για να την παραπλανησει.
Άλλωστε η Κοκκινοσκουφιτσα ηταν το αγαπημενο της παραμυθι απο παιδι κι η Λολιτα η πιο ενοχη της ερεθιση.

Αν και στην Κοκκινοσκουφιτσα η αγαπημενη της στιγμη ηταν η αρχη, εκει που ετοιμαζει το καλαθακι με το κρασι και το κεικ. Μην την ρωτησετε γιατι, αδηφαγα λαιμαργη πεινασμενη μικρη απο μπεμπα ποθουσε πιοτερο γαλα πιοτερο κρασι πιοτερο "κεικ".

Στη Λολιτα δυσκολο ομως να διαλεξει μια στιγμη... ολη η ταινια σαν να μιλουσε στην ψυχη της. Η κουνιστη πολυθρονα, το μπεκ του κηπου, τα κοντα σορτσακια, οι φουσκες... ο Κυριος με τα μαυρα γυαλια, η εγκυος Λολιτα που ακομα αγαπα τον ιδιο εκεινο αντρα, ενα μωρο, μια γυναικα, γυαλια και πόδια, γλειφιτζουρι και...

Νιωθω τοσο στερημενη αγαπης που ο,τι με ποτιζετε μοιαζει Παραδεισος.
Μου απαγορεψατε να σκεφτομαι τον θανατο ομως νιωθω ηδη νεκρη. Ειμαι ισως απλα κουρασμενη κι ανυπακοη.

Κι ομως σας αγαπω αρχετυπικα, οπως ακριβως επιθυμειτε, ζωωδη και τρυφερα.

Ειμαι πολυ κουρασμενη, πολυ δικια σας, πολυ μικρη....

Οι αλλοι αντρες δεν μπορουν να συγκριθουν με εσας και δεν θα τους πω ποτε το γιατι.

 

Αλειφω βουτυρο στο ψωμι μου και το πασαλειφω καλα. Η κολοκυθοσουπα μπαινει μεσα μου. Εσεις με ταϊζετε.

Ο ερωτας ειναι αυτη η στυγερη ψευτικη υποσχεση οτι θα σας υπακουω παντα κι αυτη η διαρκης δυναμη να πεφτει πανω μου απαλα, να με δυναμωνει.

Ζαλιζομαι πολυ κουρασμενη απο εσας αλλα συναμα αδεια χωρις εσας, μου αρεσε τοσο που ηρθα πιο κοντα σας, μου αρεσε τοσο να σας βλεπω χαρουμενο..

Μια καλη τραγωδια εγκειται στη γνωση οτι ολα θα πανε σκατα στο τελος και στην παρακολουθηση των γεγονοτων με ταυτιση κι αποστασιοποιηση καθως αδημονεις να φτασεις στο τελος.

Στο τελος η αυλαια κλεινει και το πληθος χειροκροτα κι ακομα κι ο θιασος χειροκροτα, ναι ακομα κι ο θιασος χειροκροτα.

Και μενα μ' αρεσει το μυαλο σου.
Μ' αρεσει ενα μυαλο που ξερει πώς να με εκτιμησει.
Μ' αρεσει ενα μυαλο που ξέρει πώς να μου μιλαει.
Μ' αρεσει που στα ματια σου βλεπω εναν φοβο, σαν να με ικετευεις να ειμαι αληθινη ενω εγω εχω υποταχθει ηδη, γιατι η υποταγη μου ειναι φυσικη, κι οχι επειδη την ζητησες, ποτε σου δεν την ζητησες και γι' αυτο την απεκτησες.

Μονο την ποθησες. Οπως κι εγω ποθουσα να με βρεις.

Ελαφι μικρο και να με κανεις σκυλα.
Τιγρης αγριεμενη και να με κανεις χαδιαρα γατουλα.

Δαγκωσε με.
Σου ανηκω.

Κι η αυλαια κλεινει.
Και το πληθος χειροκροτει.

Κι εμεις στα παρασκηνια πασαλειβομαστε λουλουδια και χυσια κι ερωτες, Αφεντη μου.

 

Νταξει τι εγραψα παλι η πουτανα!

 

Για να μαθεις να φτιαχνεις παστιτσιο ο μονος τροπος ειναι να φτιαξεις παστιτσιο.

Θα σας πω εγω πώς εμαθα να φτιαχνω ριζοτο.
Οταν συζουσα πριν 4 χρονια περιπου με τον τοτε συντροφο μου, ειχα πολυ ελευθερο χρονο, καλη διαθεση και λεφτα οποτε λατρευα να μαγειρευω.
Επειδη μου ελειπε η εμπνευση (κι εχω μια περιεργη αισθηση για τη ζωη) αγοραζα με τη σειρα ο,τι εβρισκα σε πακετο στο ραφι του πιο μικρου και κοντινου σουπερμαρκετ. Αφου τελειωσα με ολα τα οσπρια σειρα στο ραφι ειχαν τα ρυζια.
Μαγειρευα επι βδομαδες καθε μερα ρυζι ακολουθωντας την εκαστοτε συνταγη της συσκευασιας κι ο γλυκος μου ουτε μια φορα δεν παραπονεθηκε που παλι σκετο ρυζι θα φαμε. Ετσι εμαθα ομως να μαγειρευω καλα ρυζι.

Δυο χρονια περιπου μετα επειδη ειχα παλι καλη διαθεση και λεφτα ειπα θα μαγειρεψω. Επαιζε και το μαστερ σεφ τοτε οποτε ειχα δει αυτο το επεισοδιο με τα ριζοτο οπου το εδειχναν βημα βημα.

Καθομαι στην πολυθρονα μου και βαζω το βιντεο να παιζει ξανα και γραφω τα βηματα ενα ενα στο χαρτι.

Παιρνω το ποδηλατο, πηγαινω στο σουπερ μαρκετ, αγοραζω τα υλικα και με παρεα το χαρτακι μου με την συνταγη καθομαι και φτιαχνω για πρωτη φορα αυτο το φαγητο.

Το δοκιμαζω και δεν μου αρεσε πολυ. Ειχε πολυ πιπερι για τα γουστα μου, πολυ σκορδο, πολυ λεμονι.

Την επομενη φορα το φτιαχνω και παραλειπω το πολυ πιπερι, και σιγουρα το λεμονι.
Πολυ καλυτερα.

Αρχισα να το απολαμβανω τοσο που το εφτιαχνα συχνα πυκνα, ακομα κι αν μου ελειπαν καποια υλικα, δοκιμαζοντας νεους τροπους που θα με διευκολυναν.

Καποια στιγμη μαλιστα εχασα το χαρτακι με την συνταγη οποτε αρχισα να το φτιαχνω απο μνημης και αυτοσχεδιαζοντας. Πλεον ηξερα τι θελω να γευτω οποτε ηξερα και πώς να το δημιουργησω.

Ο καιρος περασε κι εγω επαψα να μαγειρευω διοτι η ζωη ετσι τα φερνει καμια φορα...

Πριν μερικες εβδομαδες ειχα τοσο καλη διαθεση και τοσο ελευθερο χρονο που ειπα μεσα μου "Σημερα Αννα θα φτιαξεις ριζοτο."

Ειχα να φτιαξω ριζοτο 1 χρονο περιπου.

Θυμομουν ομως πολυ καλα τη συνταγη. Οχι τη συνταγη του βιντεο στο χαρτακι. Τη δικια μου συνταγη.

Παω λοιπον διχως δισταγμο στο σουπερ μαρκετ και αγοραζω ρυζι για ριζοτο, βουτυρο αγελαδος, παρμεζανα, μανιταρια και κυβους για ζωμο.

Μαγειρεψα τραγουδωντας το "σ' αγαπω γιατι εισαι ωραια" γιατι το φαγητο θελει να του τραγουδας κι εκανα το ωραιοτερο πιατο της ζωης μου.

Αυτο που ηθελα να πω απλως...
Για να μαθεις να φτιαχνεις παστιτσιο ο μονος τροπος ειναι να φτιαξεις παστιτσιο.

 

Ας γραψω τι εχω καταλαβει ως τωρα.
Οι ανθρωποι δεν ειναι κυριαρχικοι ή υποτακτικοι. Ειναι κυριαρχικοι ή υποτακτικοι σε σχεση με καποιον αλλον. Πχ εγω μεχρι τωρα ημουν κυριαρχικη στις σχεσεις μου αλλα βρεθηκε καποιος στον οποιο δεν εχω αναγκη να κυριαρχησω (ουτε λογο ουτε πιθανοτητα) οποτε και εκει υποτασσομαι.

Ο υποταγμενος εχει επιλεξει την υποταγη διοτι αλλιως θα ηταν εξεγερμενος.

Ο κυριαρχος δεν κανει ο,τι του καπνισει. Οφειλει αν επιθυμει να διατηρησει το υπο του να το φροντιζει με τετοιον τροπο ωστε η υποταγη να συνεχισει να υφισταται.

Στην πραγματικη υποταγη τα θελω του αφεντη ειναι και δικα μου θελω. Και τα θελω του υποταγμενου ειναι και του Αφεντη.

Η ουσια του Αφεντη δεν ειναι η επιβολη εξουσιας αλλα η διαχειριση του κρατους και των αναγκων των υπηκοων ωστε να μην εξεγερθουν.

Ο Αφεντης δεν πηρε την εξουσια απο τον Θεο αλλα απο τον σκλαβο.

Τυχαιες βραδινες σκεψεις.


Μπορει και να ειναι λαθος αλλά αυτες ειναι τωρα...

Θυμηστε μου να μην ξαναεμπιστευτω ανθρωπο που μου λεει να μην εμπιστευομαι τους ανθρωπους (κατι ξερει και μαλλον το ξερει απ' τον εαυτο του).

#ο,τι λες εισαι

 

Εξουσία λοιπόν ! Αόριστη έννοια πραγματικά! Για να υπάρχει πρέπει να υπάρχει αυτός που εξουσιάζει και αυτός που εξουσιάζεται... Έχει πολλές μορφές ,η πιο ισχυρή είναι αυτή που ο εξουσιαζομενος εκούσια παραχωρεί την πλήρη εξουσία στον εξουσιαστή...Εδώ λοιπόν έχουμε την κάλυψη της ανάγκης των 2 για υποταγή και επιβολή! Αυτή η ανάγκη είναι άνευ όρων αφού είναι θέμα εμπιστοσύνης ,αν βάζουμε όρια και προϋποθέσεις έχουμε συνδιαλλαγή και καταλήγουμε σε νοθευμένο πράγμα

 

Γιατι αγαπω τον Αφεντη μου

(Ωδη)

Αγαπω τον Αφεντη μου γιατι μοιαζει με ασφαλιτης αν και δεν νομιζω να ειναι αν και αν ειναι και καταφερνει να το κρυβει τοσο καλα τοτε σιγουρα και παλι του αξιζω.

Αγαπω τον Αφεντη μου γιατι οχι μονο μου λεει οτι με αγαπαει αλλά οντως δειχνει την αγαπη του φροντιζοντας για μενα και εκφραζοντας ειλικρινο ενδιαφερον ακομα κι οταν ειναι (πιθανολογω) εξω με τους φιλους του.

Αγαπω τον Αφεντη μου γιατι τον ενδιαφερει εξισου η δικη μου απολαυση και η δικη του κι ετσι κανει "υπομονη" για να τελειωσω κι εγω στον χρονο μου.

Αγαπω τον Αφεντη μου γιατι μοιραζεται μαζι μου τις πιο ευαλωτες πλευρες του κι ετσι γνωριζω οτι ειμαι υποταγμενη σε αυτον απο επιλογη κι οχι επειδη ειμαι εγω οντως πιο ευαλωτη.

Αγαπω τον Αφεντη μου γιατι κανει κοπο να με σμιλεψει ενω παραλληλα κι ο ιδιος σμιλευεται ως Αφεντης μου και ζητα διαρκως τη συναινεση μου σε καθε νεο βημα αυτης της επαφης.

Αγαπω τον Αφεντη μου γιατι μου δινει την ελευθερια που χρειαζεται καθε ανθρωπος για να ανθισει ή εστω εγω, εγω ναι χρειαζομαι ελευθερια για να δωθω.

Αγαπω τον Αφεντη μου γιατι καταφερνει να αδειασει το μυαλο μου και να με κανει ευτυχισμενη.

Αγαπω τον Αφεντη μου γιατι μου ταιριαζει η ανωμαλη καυλα που τον δερνει.

Αγαπω τον Αφεντη μου για ολα οσα ειναι κι ολα οσα δεν ειναι κι αν η αγαπη μου ηταν μπαλα θα ηταν ο Ηλιος. Γιατι κι η Αγαπη του για μενα αν ηταν μπαλα θα ηταν ο Ηλιος.

Η αγαπη του για μενα ειναι ο Ηλιος.

(Ωδη)


Συμβουλες σε αποτυχημενους αφεντες μονο σε προσωπικα μηνυματα.

 

Για να μην το ξεχασω.