Μέχρι που σου επιτρέπω να με κυριαρχείς

Μα σε μια D/s M/s σχέση μπορεί να την προσαρμοσει και να κυριαρχεί γιατι δεν μπορει αλλιωςκαι διαφορετικά καταπιέζεται. Στην πραγματική ζωή είναι που μπορεί να κάνει υποχωρησεις και να προσαρμοστεί π.χ αν ειναι υπαλληλος σε μια εταιρία.
Όπως σε μια δουλειά ένα αφεντικό ή προϊστάμενος μπορεί να προσαρμόσει τις καταστάσεις αλλά πάντα είναι αυτός που εχει τον τελευταίο λόγο έτσι και σε μια ασύμμετρη σχέση δεν χάνει ποτέ το status του και οδηγει 

 

@Dancingsoil δεν είπα αυτό.

 

ποιός κρίνει «μια προσωπικότητα», και πώς του 'ρθε;
αν έχω καταλάβει καλά, η συζήτηση γίνεται για να αντιληφθούμε ποιός έχει τον έλεγχο, ποιός είναι κ και ποιός υ σε μιά σχέση. ποιός προσδιορίζει τα όρια, με άλλα λόγια. όχι αν κάνει καλά ή κακά που είναι ό,τι είναι.

δεν είναι ούτε καλό ούτε κακό να βάζει τα όρια ο ένας ή ο άλλος, να έχει τον έλεγχο ο ένας ή ο άλλος, ή κανένας ή και οι δύο ή η πεθερά τους. απλά προσδιορίζει τη σχέση ως κ/υ ή όχι, και την κατεύθυνσή της. καλά να περνάνε είναι το ζητούμενο. αλλά εμείς καλύτερα  

αυτό είναι λυμένο.  

 

@tithon
Εσείς καλά καταλάβατε αλλά από τις παρεμβάσεις στο νήμα φαίνεται πως δεν το κατάλαβαν όλοι. Δεν θα ήθελα να επεκταθώ περισσότερο. Δεν έχει και νόημα πιστεύω.

 

Ειστε ολοι εκτος θεματος!

Σε θέλω τόσο πολύ, μέχρι που σου επιτρέπω να με κυριαρχείς.
Σου κάνω τη χάρη δηλαδη.

Μέχρι πού σου επιτέπω να με κυριαρχείς;
Μέχρι τη Λάρισα μου είχες πει καρδούλα μου!

 

ίσως, αλλά δεν είμαστε όλοι σε καθολική σύγχυση.  

 

Κάποιοι είμαστε σε ορθόδοξη.

 

διαμαρτυρηθείτε.

 

Καθολικά!

 

Αναλόγως πως αντιλαμβάνεται κανείς τον όρο συναίνεση.
Αν εννοούμε την γενική διαθεσιμότητα του υ στο κ, τότε δεν είναι ούτε όρος, ούτε όριο.
Αν πάλι ζητάει συναίνεση το κ κάθε φορά πριν γαμησει, ούτε σχέση δεν είναι.  

Γενικά πάντως, καθόλου δεν πειράζει τίποτε. Αρκεί να ξέρουμε για τι μιλάμε.
Στο παρον νήμα, τέθηκε ένα ερώτημα σχετικά με την βαθύτερη σημασία των ορίων του υ.

 

Θα επιμείνω, ο ξεροκέφαλος, πως η συναίνεση, εστω και σαν γενική διαθεσιμότητα του υ στο κ νοούμενη είναι όρος, τουλάχιστον (ειτε ως επιθυμία - προσδοκια του υ, ειτε απαίτηση του κ εξ αρχης η στην πορεία, αδιάφορο). Αλλα βεβαια δεν αναφέρεται πάντα στην γενικη διαθεσιμότητα η συναίνεση, έτσι δεν είναι; ...οπότε λειτουργει σε αυτές τις περιπτώσεις και σαν όριο.
Φερδερμορρρρ, η συναινεση είναι εξ ορισμου και όρος - συνθήκη - προϋπόθεση γι' αυτή την ιδια την έννοια της ασύμμετρης σχέσης...

Σίγουρα είναι χρήσιμο να ξέρουμε για τι μιλάμε.Φυσικά δεν συμφωνούμε πάντα , ειδικά οταν αναφερόμαστε σε άϋλες έννοιες, οπου ο καθένας μπορει να διαφοροποιεί το νόημα τους και να ανοίγει ή να στενεύει το περιεχόμενο που τους δίνει , ανάλογα πως τις αντιλαμβάνεται, αλλά αυτό είναι καλό και χρήσιμο νομίζω.
Εξ άλλου , αν εξέλιπε αίφνης αυτή η θαυμαστή διασταλτικότητα που έχει την ικανότητα ο ανθρώπινος νους να προσδίδει στα νοήματα εννοιών που ο ίδιος συλλαμβάνει, διαφοροποιώντας το αρχικό τους νόημα άλλοτε ελαφρώς και άλλοτε βαρέως, θα ΄προσήρχοντο ασθμαίνοντα στο ταμείο ανεργίας του ΟΑΕΔ τα μέλη των συμπαθών τάξεων των (αμπελο- και μη )φιλοσόφων, δικηγόρων , ού μήν και των δικαστών.

Τώρα για να το μαζέψω λίγο στο θέμα πάλι, η βαθύτερη σημασία των ορίων που βάζει το υ, για το οποίο αναρωτιέσαι ( η κάποιος/ς άλλος/η, δεν ξέρω , δεν διαβασα όλο το νήμα, σχώρα με) έχει να κάνει με βαθειά ή λιγοτερο βαθειά εδραιωμένες αξίες, πεποιθήσεις, αναστολές ,φοβίες , εμμονές, επιθυμίες του υ , όλα μαζί αυτά η και σε συνδυασμούς.
Το αν αυτά ανασκευάζονται ,αλλοιώνονται συν τω χρόνω η και απαλείφονται, τη απαιτήσει ή τη εργασία του κ είναι αλλουνου παπα ευαγγέλιο.

... Εγω πάντως μπάμιες δεν τρώω! (ασε που τώρα έχω και στιβαρά τεκμηριωμένη δικαιολογία καθως η χήμειο που τρώω θέλοντας και μη καθιστά απαγορευτική την βρώση πρασινάδας γενικότερα, οπότε η επιστήμη θέτει το όριο και τα μαστόρια δεμένα ,χοχοχο!).

 

Ενδιαφέρον νήμα.
Τα όρια που έχει -ή νομίζει πως έχει- το υ αρχικά παίζουν μικρό ρόλο εν τέλει.

Τα είπαν όλα.