''μαλακισμένο'' μυαλό και η διαχείριση του

Είπα να ανοίξω ένα νήμα μετά από, μπορεί και χρόνια! Οπότε περιμένω να είστε καλοί, να με αγαπάτε και τέτοια χαχαχα  
κυρίως να έχετε όρεξη για συζήτηση επί του θέματος όσοι αποφασίσετε να συμμετέχετε.

Η αλήθεια είναι ότι κυκλοφορούν διάφορα θέματα στο κεφάλι μου τον τελευταίο καιρό, αλλά ας ξεκινήσω από αυτό που μπορώ να βάλω σε τάξη.

Πολλές φορές ως ελεύθερη έλεγα στον εαυτό μου " μα πόσο μαλακισμένο είσαι" με αυτό να σημαίνει πόσο αχάριστη, άπληστη, με ένα μυαλό κολλημένο στο thrill του να γαμηθώ, στο thrill της προσοχής στο thrill of any kind to be honest. Με high peaks να νομίζω ότι είμαι η πριγκίπισσα του κόσμου και ο,τι και να μου δοθεί αξίζω και άλλα, και με lows του στυλ '' δεν έχει νόημα τίποτα, δεν με ενδιαφέρει ο κόσμος γύρω μου, ούτε ο εαυτός μου''-απάθεια.

Μπαίνοντας σε μια σχέση απόλυτου ελέγχου θα έλεγα ότι θεωρητικά...περιμένει κανείς πως αυτά εξαφανίζονται δια μαγείας, ξαφνικά σε καλύπτει απόλυτα ο Ιδιοκτήτης σου, ξαφνικά δεν είσαι άπληστη, ξαφνικά δεν θες να κάνεις μαλακία for the shake of μαλακία κτλ κτλ

Ρεαλιστικά τώρα... Η ερώτηση " μα πόσο μαλακισμένο είσαι;" Δεν παύει ποτέ, η διαφορά είναι ότι πλέον, για "κάποιο λόγο" όλες αυτές οι σκέψεις έρχονται να ελεγχθούν πριν γίνουν πράξεις και κάπου μπαίνουν σε μια τάξη.

Η πρώτη ερώτηση στην ουσία είναι
Αυτός ο "κάποιος λόγος" ποίος είναι;
Και προφανώς δεν περιμένω γενικές απαντήσεις του στυλ " ο Κ σου"... Είπα να μπούμε λίγο πιο βαθιά..

Πώς ένας Αφέντης, Ιδιοκτήτης, Κ μπορεί και ελέγχει ένα τέτοιο "μαλακισμένο " μυαλό; Και ανάποδα, τι χρειάζεται ώστε ένα σ/υ τέτοιο να νοιώθει κυριαρχημένο ; Επί μονίμου βάσεως, και όχι μόνο τους πρώτους μήνες μελιών;
Όταν νοιώθετε, αν νοιώθετε το μυαλό να ζητάει, να θέλει, είτε πιο πολλά, είτε παραπάνω από τον Αφέντη σας, είτε αυτό το αόριστο, το "δεν ξέρω" που μας πιάνει, τι είναι αυτό που στην ουσία σας επαναφέρει στην θέση σας;

Επίσης,
Πολλές φορές σκέφτομαι τι δουλειά, συνέπεια και full time job υπάρχει από πίσω ώστε να μπορεί κάποιος να έχει και να κουμαντάρει ένα τέτοιο μυαλό;

Δεύτερο ερώτημα λοιπόν, δεδομένου ότι ο Κ δεν είναι Θεός, πώς αντιλαμβάνεται πότε το υ Του, είναι σε περίεργη φάση; Αντιλαμβάνεται; Η περιμένει την ειλικρίνεια του υ να έρθει να θέσει τα δεδομένα; Kαι μετά; Βασίζεται στην ειλικρίνεια του υ; Και οκ, ναι, πρέπει να έχουμε θεμέλια αλλά πώς γνωρίζει αν το υ ήδη έχει φιλτράρει και περάσει τη φάση στο μυαλό του, άρα αυτοελέγχεται;
Θα ορκιζόμουν πάντως ότι μερικές φορές έχετε υπερφυσικές ικανότητες από το πόσο εύκολα μας διαβάζετε, αλλά δεν παύει να μου προκαλεί τρομερό ενδιαφέρον το πώς.

Και τρίτο ερώτημα, δεδομένης της πολλής δουλειάς που χρειάζεται, δεν είπε κανείς ότι είναι εύκολο για κανέναν ...
Φτάνει ποτέ ο Κ σε σημείο να χαλαρώνει λουρί; Λόγω καλής διαγωγής ή απείρου χρόνου μαζί ή εμπιστοσύνης;
Είναι επιθυμητό από εσάς τα Κ να φτάσετε εκεί; Είναι δηλαδή ένας στόχος; Τι αποτελέσματα φέρνει;
Υποτακτικά με "μαλακισμένο" μυαλό, πώς σας κάνει να νοιώθετε αυτή η χαλάρωση;

Δεν θα τοποθετηθώ προσωπικά για να μην θέσω τόνο, να το αφήσω να δω ο καθένας τι σκέφτεται.

 

Σκεφτόμουν πώς η μαλακία στο όνομα της μαλακίας είναι ένας τρόπος να χάνεται ο έλεγχος, να ξεφεύγει η κατάσταση από τα χέρια μας, γιατί πολύ απλά δεν τον θέλουμε.

Αν και όταν βρεθεί κάποιος που θέλει και μπορεί να τον αποσπάσει, σταματάει να υπάρχει αυτό το πρόβλημα.

Δεν κόβουμε τις μαλακίες, μας τις κόβουν. Μόνο έτσι μπορώ να το αντιληφθώ.

 

1. Συμφωνώ με @Hematite σε πρώτη φάση, αλλά θα προσθέσω ότι στο πριν δεν υπάρχει ακόμη κίνητρο κι από τη μεριά του υ, ενώ ύστερα υπάρχει (καλώς εχόντων των πραγμάτων). Με την υποταγή να είναι μια συνειδητή επιλογή (πάλι καλώς εχόντων των πραγμάτων), λειτουργεί συνάμα και ως μια κάποια επένδυση, γεννά προσδοκίες, φέρνει ευθύνες κ.ο.κ. Κι η μαλακία μπορεί να έχει πάντα κάποιο κόστος, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι το υ δεν διαχωρίζει ανθρώπους, ότι αισθάνεται το ίδιο άνετα όταν η μαλακία κοστίζει σε κάποιον γενικά κι αόριστα έναντι του να κοστίζει σε εκείνον που διάλεξε. Είναι μια αλλαγή. Κι η αλλαγή θέλει μια κάποια θέληση.

2. Δύσκολη η συγκεκριμένη απάντηση εδώ και μάλλον όχι ιδιαίτερα χρήσιμη όταν το ερώτημα είναι τόσο γενικό. Όπως και στον τζόγο αλλά και σε τόσα άλλα, ο καθένας έχει tells. Ο Κ δεν είναι ένας τύπος που «διαβάζει» κι αντιλαμβάνεται τα πάντα χάρη σε «κληρονομικό» χάρισμα. Κοπιάζει όμως ώστε να μάθει το «λεξιλόγιο» κάθε υ για να το αξιοποιήσει. Είναι σημαντικό εργαλείο και με κάθε άνθρωπο να είναι αυτό που είναι, κάθε εργαλείο θέλει custom work.

3. Αν μιλάς για στιγμές, τότε κάτι τέτοιο ισχύει εύκολα και για τις όποιες ανταμοιβές. Αν μιλάς για νέο status quo από ένα σημείο κι έπειτα, μπορεί να φαίνεται έτσι σε κάποιες περιπτώσεις, αλλά δεν νομίζω ότι οφείλεται σε χαλάρωση όσο σε συνέπεια και εξοικείωση στο πλαίσιο που έχει τεθεί. Βέβαια κι αυτό διαφέρει από περίπτωση σε περίπτωση διότι ένας Κ μπορεί να έχει συγκεκριμένο στόχο στο μυαλό του κι ένας άλλος να πιέζει πάντα προς κάποια περαιτέρω εξέλιξη, οπότε να βλέπει κάθε ενδιάμεσο στόχο ως milestone, όχι ως κάποιου είδους τερματισμό.

 

1. Οι εσωτερικοί μονόλογοι παραχωρούν την πρωτοκαθεδρία τους πρώτα στους πραγματικούς διαλόγους και δεύτερα στους εσωτερικούς διαλόγους. Δε χάνονται παρά μόνο οριακά μειώνεται η ένταση τους.

2. Χωρίς μελέτη κανένας όσο φαβορί κι αν είναι, όση εξοικείωση κι αν διαθέτει δε μπορεί μονίμως να επιτυγχάνει σε "μαντεψιές" που επιτρέπει η εμπειρία. Μελέτη εν προκειμένω είναι να μη χάνεται ποτέ η διάθεση σιωπηλής παρατήρησης και συχνών ελέγχων αν τα επιφαινόμενα διαθέτουν το σώμα που μοιάζουν να διαθέτουν.

3. Απώτερος σκοπός όχι. Εργαλείο σε ορισμένες περιπτώσεις και αυτό στα πλαίσια του να εξακριβώσει για άλλη μια φορά για ποιους λόγους ακολουθούμε το δικό μου τρόπο και γιατί έχω εγώ τον έλεγχο.

 

@χάντρα

Ακολουθεί ψαχνό άνευ ζουμιού, σφόδρα ακατάλληλο για "ευαίσθητα επιλεκτικής εισόδου" ώτα...

Aυτός ο κάποιος λόγος, το αίτιο να πούμε, είναι λοιπόν πως αυτός ο κάποιος, γιου νέιμ ιτ, μπορεί να δει μερικά πράματα.
Προτού ειπωθεί το τι και πόσα μπορεί να δει, καλό είναι να γίνει στοιχειωδώς αντιληπτό, το δικό του ζητούμενο που προκύπτει από αυτή του την δυνατότητα.
Α.
Η απλή παρατήρηση
Έχει την δυνατότητα, την καλλιεργεί, είσαι το ινδικό του χοιρίδιο, αλλά βασικά ενδιαφέρεται πιο πολύ για το "σκηνικό" και το τι μπορεί να αποκομίσει και μεταφέρει σε κάποιο άλλη δραστηριότητα ή ασχολία ή ενασχόλησή του με αυτό. Καλύπτει αριστοτεχνικά και με την "άδειά" του ακολούθου το ζητούμενό του, μπορεί και να κάνει δρόμο μακρύ μέσα του, αλλά είναι πάντα το guinea pig που ικανοποιεί τις παραμέτρους του πειραματισμού του και ως εκεί. (Αν έχει ...παρακάτω στον γιατρό κλπ κλπ)...
Η δυνατότητά του αυτή μπορεί να ποικίλλει, η συναισθηματική του δυνατότητα, πλούτος και εμπλοκή επίσης, ελάχιστο μέρος τους μπορεί να γίνει αντιληπτό ή/και κατανοητό από το ακόλουθο μέλος (σπάνιο δαύτο).

Β.
Το ορμέμφυτο (σκέτο, με μία ολίγη επεξεργασία, λίγη ή πολλή ιδεολογικοποίηση), και ως εκεί (δεν πάει παρακάτω).
Έχει αναφερθεί πολλές φορές ως "ανάγκη/ες", κάτι σε primitive που είναι τελευταία και της μοδός με φερετζέ το primal και καλά.
Υπό προϋποθέσεις μπορεί να είναι και καλοτάξιδο ως σκηνικό με αντίστοιχους υποδοχείς, που συνήθως μοιράζονται το ίδιο ποσοστό δυνατότητας, σχετικά περιορισμένης, έκφρασης/εξωτερίκευσης.
(Αν βγαίνει σε μούγκα του κερατά, τότε κατά τα γνωστά: τα λέμε στο πλοίο κλπ κλπ)...

Γ.
Η διάδραση.
Τα καλύτερα από τα Α και Β (επεξεργαστή -νιονιό δατ ιζ- και ένστικτο) στην λεωφόρο Ανταλλαγής Ενέργειας. Το ποσοστό ωφέλειας δεν είναι όμως υποχρεωτικά ισοδύναμο (προσοχή, όχι ίσο -έτσι κι αλλιώς ως έννοια εν προκειμένω συνιστά φενάκη για δικαιωματιστές ή μυρωδιάδες κάθε φύλου).
Ως γεγονός αποτελεί σημείο θραύσης λόγω αδυναμίας διαχείρισης και των δύο μερών στον βαθμό που τους αναλογεί.
(Αδυναμία διαχείρισης του ορίου θραύσης ...αν αργήσω φάε κλπ κλπ)...

Δ.
Γιατί έτσι (Τα καλύτερα από τα Α + Β + Γ και πολλά-πολλά ακόμα)
Αυτό είναι κάτι σαν το ιερό δισκοπότηρο του εκπεφρασμένου ζητούμενου, από το οποίο όμως ελάχιστα άτομα παίρνουν κουταλιά διότι παρομοίως ελάχιστα είναι ...δισκοπότηρα. Και γνώση έχει, και επίγνωση και όσο νάναι τού βρίσκεται κατιτίς από ενσυναίσθηση και συναισθηματική νοημοσύνη και έκθεση και βιώματα και περπατησιές και αποστασιοποίηση και θέση και οπτική και τέτοια απ του έι πόιντ (μη το παρακάνουμε κιόλας, ντροπή). Όσα "καλά" και να φανταστούμε πως έχει, και έχει ως φορέας εκπεφρασμένου ζητουμένου, έχει επιλέον κι ένα πολύ βασικό χαρακτηριστικό: είναι σαν την υψηλή τεχνολογία, παύει να υπάρχει αν την λούσεις με ένα ποτήρι νερό (πιο χαμηλή τεχνολογία δεν υπάρχει), για να το θέσω κομψά.
Πα να πει πως το "σκηνικό" ζητά από τους εμπλεκόμενους μεταξωτά βρακιά, καμωμένα από τα χεράκια του οδηγού και ραμμένα από του ακολούθου και δώστου και ξανά μανά κιετς...
Στην πιθανότητα δυσανεξίας του ακολούθου, στην πορεία, ο οδηγός ξεπροβοδίζει και πανηγυρικώς και υποστηρικτικώς και επί της ουσίας μάλιστα.
....
(Να διασαφηνίσω πως ως "μοντέλα" τα Α,Β,Γ και Δ δεν επέχουν θέση ιεραρχίας ή βαρύτητας ή οτιδήποτε)...
...

Τα παραπάνω μας φέρνουν και στο γιατί και το πώς αυτός ο κάποιος βλέπει... (Το πότε και πού είναι προφανώς άσχετα με το θέμα εν προκειμένω).
Η απάντηση είναι πολύ απλή: γιατί γουστάρει...
Και όσο πάμε από το Α στο Δ, διότι κάτι έκανε για να μπορεί, πα να πεί πως κάτι ξέρει ή νιώθει ή στρώθηκε κι έμαθε για την πάρτη του και το δούλεψε, λίγο - πολύ αναλόγως (είπαμε άλλο το Α, άλλο το Δ)...
Ααα... Και ως οδηγός και ως άνθρωπας, για κάποιο λόγο, γουστάρει και το ακόλουθο μέλος...

Το αν το κάνει για άσκηση, για βόλτα, για επιβεβαίωση ή για ταξίδι δεν έχει και πολλή σημασία επί της ουσίας: η οικονομία της φύσης σε κάθε της εκδήλωση είναι καταλυτική (μακριά όμως από μένα οι άκριτοι και φαυλεπίφαυλοι φυσιοκράτες κιετς δώσαμε, δώσαμε)... Όπως επίσης και τα ατυχήματα στην φύση της ίδιας της φύσης είναι επιμελώς προγραμματισμένα.

Όσο για την δουλειά που χρειάζεται...
Μη μου πεις ρε παιδί μου πως κάθε φορά που αλλάζεις ταχύτητα στην αμαξάρα σκέφτεσαι δεξί χέρι λεβιές, αριστερό πόδι συμπλέκτης, πίεση πόδι, συγχρονισμός χεριού, επιβεβαίωση εμπλοκής, αποσύμπλεξη κλπ..?Αν ισχύει κάτι τέτοιο για τον οδηγό ...στον γιατρό κλπ κλπ...

Και το πιο καλό είναι πως κάποιος μπορεί να ξεκινήσει να σε πάει από το σπίτι σου στον Έβρο να δεις φάσεις, που είναι και στην επικαιρότητα, μονοκοπανιά με στάση μόνο στο βενζινάδικο για ανεφοδιασμό και κατούρημα, και όταν φτάσεις να είσαι πιο κουρασμένη από αυτόνανε, άσε που μπορεί να σε επιστρέψει κιόλας αυθημερόν δι σέιμ γουέι...

Όπως είναι αντιληπτό απέφυγα την ...φαινομενολογία της ισχύος, της κατίσχυσης, της επιβολής, του ασύμμετρου και διάφορα δυτικότροπα Κλαουζετσιβίστικα, στρεβλοαριστοτελίστικα, ακτιβομοδάτα, γλειψοακινατιές, καρτεσιανισμούς και ιδεώδεις ιντετερμινισμούς ντυ κωλ...
Μη κολλήσουμε και τίπουτας, μέρες πούναι...

Βοήθημα: Η λέξη κλειδί στο παραπάνω είναι το ρήμα "βλέπω"... Και για τους "οδηγοί" και για τση "ακόλουθοι"...
______
Επεξηγήσεις, διευκρινίσεις, διασαφηνίσεις δεν παρέχονται...

 

Μάρεσε αυτο!
ισχύει , δεν σκέφτεσαι !

 

γενικά....

το μόνιμο ανικανοποίητο, η ανάγκη να είναι κανείς το κέντρο του κόσμου, έστω τρώγοντας ξύλο, η ανάγκη για επιβεβαίωση με περιτύλιγμα υπέρ-καβλας...

δεν την παλεύω με τον εαυτό μου, υποχρεωστε με να κοιτάζω κάπου αλλού και να ασχολούμαι με κάτι άλλο. οτιδήποτε, αρκεί να φύγω απ' όλο αυτό. μέχρι και μάρτυρας θα γίνω. θα είμαι καλό κι αγαπησιαρικο. πραγματικά όμως. οχι οαν κάτι που το παίζουν ετσι ενώ μισούν όλο τον κόσμο.

είναι σύνηθες στο bdsm να ερωτικοποιουνται και να βρίσκουν διέξοδο θέματα που κανονικά θα έπρεπε να λυθούν εκτός. και δουλεύει αυτό πολλές φορές. το excess baggage δηλαδή να μετουσιώνεται σε κάτι άλλο. υπάρχει όμως και ένα όριο. δηλαδή άλλο είναι μια εξτα βαλίτσα κι άλλο ένα ολόκληρο τρόλεϊ σαν αυτό που έχουν στα αεροδρόμια.

και να πρέπει το Κ να το κουβαλήσει όλο αυτό. για να του πει η σουμπα τι ωραία που το κάνει. μα πως τα καταφέρνετε! μάλλον έχετε υπερφυσικές ικανότητες. μετα με εξάμηνο λεω να αρχίσω να σας βαζω βαρέα και ανθυγιεινα...

 

Quite pictoresque toping from the bottom under top's auspices for the sake of labeling proudly carried from both for their current and exclusive agendas communication...

 

Μου αρέσει αυτό που θίγεις!
Πολύ ενδιαφέρον!

 

απέφυγα τους bdsmικους όρους γιατί δεν πιστεύω ότι είναι bdsmικο το θέμα. ισως το bdsm να είναι ενα προσωρινό χάπι για τα συμπτώματα. μετά, μια απ τα ίδια. ακόμα και με λίγο χαλαρωμα του λουριου ξεκινάει η κάτω βόλτα. η οποία τραβάει χρόνια τώρα. προς το χειρότερο. και είναι τα ιδια θέματα σε όλα τα γραπτά... τα ίδια μη bdsmικα θέματα μασκαρεμένα σε bdsmικα. τεσπά, ας μη γίνομαι και αγενής.

 

Εσύ τα διορθώνεις όλα αυτά, ο Αφέντης μπορεί να ελέγξει την συμπεριφορά σου, που είναι το παρατηρήσιμο μέρος της προσωπικότητάς σου. Μέσω αυτού του ελέγχου, σταδιακά εσύ ανεβάζεις την αυτεπίγνωση σου και τότε αλλάζεις την προσωπικότητα σου, ενδεχομένως επειδή η κύρια σου προτεραιότητα έχει αλλάξει και πλέον σε νοιάζει να είσαι καλή για τον Αφέντη σου.

Ο Κ αντιλαμβάνεται επειδή έχει δεδομένα στη διάθεσή του και επειδή γνωρίζει τι θέλει και πώς μπορεί να χειριστεί τα δεδομένα ώστε να έχει αυτό που θέλει από εσένα.

Το «λουρί» μπορεί να χαλαρώνει σε αυτο το σημείο και να σφίγγει σε κάποιο άλλο ή κάποτε κάποτε, αν απαιτηθεί, να επανέρχεται. Το αποτέλεσμα μετράει, στην περίπτωση αυτή το λουρί είναι ένα από τα μέσα και όχι αυτοσκοπός. Ένα λουρί χαλαρώνει επίσης όταν η περίμετρος που σφίγγει μικραίνει...

 

Α ρε @gaby_m