Πώς αισθάνεστε κατά την διάρκεια της χρήσης?

Ενώ εχω διαβάσει πολλές απόψεις, ιστορίες για το πριν και το μετά της χρήσης. Δεν έχω πολλές απαντήσεις για το κατά την διάρκεια. Καταλαβαίνω όμως ότι ειναι γενικό. Το ερωτημα μου είναι γυρω απο το πως αισθάνεστε, αντιλαμβάνεστε την χρήση σας.

Για παράδειγμα όταν ο αφέντης μου με τιμωρεί, χρησιμιποιεί σχεδόν πάντοτε μαστίγιο, νιώθω το σώμα μου να παραδίνεται σε μία άνιση μάχη πόνου. Προσπαθώ να αντέχω περισσότερο για να του δίνω μεγαλύτερη διάρκεια στην ευχαρίστηση του. Σε γενικές γραμμές δεν μου αρέσει καθόλου ο πόνος από το μαστίγιο. Είναι βαρύς και κουραστικος. Ειδικά ψηλά στην πλάτη ή στο στήθος μου κόβει την ανάσα κ επειδή γενικά με δέρνει πολύ ακόμα κ όταν τραβάω ανάσα κ κλαίω είναι δυσβάσταχτος. Από την άλλη έχει τόση χαρά οταν υποφέτω ετσι γι αυτόν που το κάνει πιο ελαφρύ.

Έχω καταλάβει οτι στις πςρισσότερες χρήσεις μου δεν εχω καμία προσωπική ευχαρίστηση παρ ολα αυτα με ικανοποιει μονο οτι τον ευχαριστω και αυτο ειναι το ιδεατο για εναν σκλαβο. Εσεις πως αντιλαμβανεστε την χρηση σας?

 

Αισθανομαι οτι δεν εχω τον ελεγχο.
Αυτο σε ολες τις στιγμες.
Απο εκει και περα αλλες φορες αισθανομαι εξευτελισμο, αλλες γαληνη, αλλες καυλα, κλπ κλπ.

Η ομορφια της διαδικασιας εγκειται στην απολυτη παραδοση του ελεγχου που δεν σχετιζεται καθολου μεσα μου με την ευχαριστηση του αλλου αλλά κυριως με την δικη μου απολαυση της υπαρξης μεσω της ανυπαρξιας. Το οτι ο αλλος το κανει αυτο και το ευχαριστιεται απολαμβανει ειναι απλως το μεσο για την επιτευξη και της δικης μου απολαυσης. Κι ειναι ενα μεσο ευτυχες κι αξιοσεβαστο κατι σαν αγκαλια ενοσω γαμιομαστε.

 

Κατα τη διαρκεια της παραδοσης πραγματα κατα τ αλλα μη ευχαριστα μπορει να βιωθουν ευχαριστα.

Αν η παραδοση αυτη καθαυτη ομως δεν ειναι ευχαριστη τοτε παυει να συντελειται.

Το μυαλο κλεινει και αποσυρομαι απο την παρουσα συσχετιση.

 

Φυσικα αυτη ειναι μια περιορισμενη απαντηση. Υπαρχουν πολλες ακομα προεκτασεις αλλα επειδη ειπωθηκε ο ορος "χρηση" ας το αφησουμε σε αυτο το επιπεδο.

 

αισθάνομαι "ρευστή". διαμορφώνομαι ανάλογα με την έμπνευση του. παίρνω σχήματα σε άβολες θέσεις και χρώματα σε ερυθρομαβιές αποχρώσεις. γελώ αμήχανα στο ξάφνιασμα του πόνου κι αναζητώ ένα βλέμμα ή άγγιγμα όταν ψιλοφοβάμαι.
καλύπτω συναισθηματικές ανάγκες μέσα από την προσφορά ικανοποίησης και εκτονώνω βαθιά θαμμένα "μπακράουντ" καθώς με "οδηγεί" όπως και όπου γουστάρει.