Ο έρωτας στα χρόνια της πανδημίας!

Βλέπεις διαφορά; διακρίνεις γράμμωση;

 

Kάτσε εσύ τον προχώρησες τον συλλογισμό.  
Το μόνο που φιλοδοξώ είναι να φύγει η κοιλίτσα. Δεν έχω βλέψεις γράμμωσης...  
Τι θέλω; Άλλα 8 κιλάκια.
Κι ο αγαπημένος μου συμφωνεί.
Κι αυτός προσπαθεί για το μπυροκοίλι και μοιραζόμαστε τα αποτελέσματα των προσπαθειών μας. Είναι πιο εύκολο όταν το μοιράζεσαι, έστω και εξ' αποστάσεως 

 

Υπεροχη χρηση της ελληνικης: https://www.slang.gr/lemma/10183-fouskodentries

 

Αγόρι μου γλυκό! Πάντα τέτοια, πάντα να απολαμβάνετε, αν και για σένα δεν θα είχα ποτέ καμιά αμφιβολία. Τόσο γλυκός και ήρεμος που είσαι, σίγουρα έτσι θα περνάς και στην καραντίνα.
Τα πολλά φιλιά και την αγάπη μου σου στέλνω.   

 

Κανόνισε άμα τελειώσει όλο αυτό να μας έρθεις να σε δούμε και λιγάκι  

 

Promise!  

 

ήσουν κατατοπιστικός, το εκτιμώ!

 

Δεν ειναι σοκολατα γλυκεια μου!
Βύσσινο και κερασι ειναι.
Την @sokolata την εχει πατενταρει το κοριτσι απο την Θεσσαλλλονικη!

Την σουπα την δωσαμε!
Παει!

 

Μου αρέσουν δραστηριότητες όπως το ποδήλατο και η πεζοπορία, οπότε αν και δεν άλλαξε κάτι απ' αυτής της άποψης, αυξήθηκε η διάθεση μου όχι για να φάω μπινελίκια, αλλά περισσότερο για να υπάρχουν μες στο σπίτι, ειδικά απ' όταν ελαχιστοποιήθηκε η δουλειά εκτός σπιτιού και μου λείπει η δράση, έχω μεγαλύτερη συχνότητα σκοτεινών ωρών κι η μασαμπούκα αμαρτωλών αηδιών είναι μια πατερίτσα ευχαρίστησης.

Έχω περάσει πολλές ώρες στο mIRC, το msn και όλες τις άλλες ευκολίες που αποδείχτηκαν κάθε άλλο παρά ευκαιρίες. Θα συμφωνήσω με τη @LilithOnTop πως δε μου κάνουν κλικ στον ελάχιστο βαθμό ούτε τα μηνύματα, ούτε τα τηλέφωνα, ούτε οι βιντεοκλήσεις και κάθετί άλλο. Μπορώ να καταλάβω και να σεβαστώ πως ο άλλος δείχνει το ενδιαφέρον του ακόμα και με σήματα μορς αν δε μπορεί να κάνει διαφορετικά, αλλά εμένα δε μου αρκεί και δεν αναπληρώνει τίποτα. Ναι μεν η αντιξοότητα είναι καλό αφροδισιακό, αλλά μέχρι ενός σημείου.

Αν και έχω κάνει σχέσεις εξ' αποστάσεως εντός κι εκτός, υπήρχε η δυνατότητα να άρουμε προσωπικά την απόσταση ανά πάσα ώρα και στιγμή και αυτό το μείγμα είναι εντελώς διαφορετικό απ' την τωρινή κατάσταση, η οποία μοιάζει εκρηκτική αλλά στην πραγματικότητα επειδή τα πλοκάμια της πηγαίνουν προς κάθε κατεύθυνση αυτό που προκαλεί είναι κατάθλιψη κι απογοήτευση. Συνδέεται με όλα. Με τα μηνύματα στο 13033, με το άγχος για τη δουλειά, με τα βλέμματα και την έκρυθμη συμπεριφορά του κόσμου, με το ''τρακ'' για την επόμενη ημέρα, με ένα διαρκές ''M/s που δεν το ευχαριστιέται'' από την κυβέρνηση προς εμάς. Δέχομαι καλοπροαίρετα τις υστερίες του καθενός σχετικά με τον ιό εφ' όσον τις κρατάει για πάρτη του και κρατάω τις απόψεις μου για το το αν αυτή η κατάλυση είναι reboot στην οικονομία, σε συνδυασμό με την κάρτα του πολίτη και λοιπές ιστορίες γι' αγρίους. Όμως αυτή η καταπίεση έρχεται να συνδεθεί με κάθε άλλη εξωγενή και μη ελεγχόμενη, τόσο τωρινή, όσο και παρελθούσα που έχει δράσει ψυχολογικά στις νεότερες γενιές.

Προσωπικά, αισθάνομαι πως σέρνομαι. Αντιλαμβάνομαι μόνο την απόλυτη ομορφιά του δάσους και τα παιχνίδια του φωτός μακριά απ' όλους, είτε τους ξένους που δε θέλω να τους μάθω, είτε αγαπημένους τους οποίους δε μπορώ να έχω, με τον τρόπο που θέλω εγώ, τη στιγμή που θέλω εγώ. Μένω σ' αυτά και σ' ένα βιβλίο και κάθε μήνυμα, τηλεφώνημα, βιντεοκλήση έχει κόστος, είτε απαντώντας, είτε μη απαντώντας.

 

Το νόημα της ζωής λένε, δεν είναι να αποφύγεις την καταιγίδα, αλλά να μάθεις να χορεύεις στη βροχή!

 

Κανε σωστότερα tag άλλη φορά.